Donderdag gingen we boodschappen halen in Mariestad. Onderweg in de auto zei ik tegen Gerrit dat ik graag eens naar een nieuw bed wilde kijken. Ik ben een erg slechte slaper en ik lig al een poos niet meer lekker in ons huidige bed. Vaak krijg ik last van mijn arm en mijn schouder en tegenwoordig ook van mijn knie. De matras vormt niet lekker mee met mijn lichaamsrondingen die overigens niet heel extreem zijn maar toch....
Dus na de boodschappen richting beddenwinkel gegaan. Daar bleken de bedden met 50% korting te worden aangeboden. Dat was lekker! Maar ja dan nog eentje uitzoeken, dat is een ander verhaal. Dat heb je niet één, twee, drie gedaan. Dat vraagt geduldig proberen en ervaren hoe je een willekeurig bed vindt liggen. Gelukkig was het niet druk in de winkel en hadden we geen probleem om meer dan twee meter afstand van anderen te houden. Ja... het verschil ervaren tussen het ene bed dat lekker ligt en het andere.... Na enige tijd hadden we een kleine selectie gemaakt en daarna werd het tijd de hulp van een specialist in te roepen om antwoorden op onze vragen over de bedden te verkrijgen. Dit duurde met elkaar ook nog wel een uurtje. Uiteindelijk vroeg ik Gerrit of het niet verstandig was er nog eens een nachtje over te slapen. Het is tenslotte een hele investering zo'n nieuw bed. 'Wordt het daar eenvoudiger van?' zei Gerrit toen. Toen ik weer, ' wil je dan vandaag direct al een bed kopen?'. 'Waarom niet' zei Gerrit toen. Wij terug naar de bedden om een kleur te kiezen en onze keuze kenbaar te maken. Zo was het bed gekocht terwijl ik eigenlijk alleen maar even wilde kijken. Bij het noteren van de bestelling bleek onze keuze in de opslag aanwezig te zijn. Dat zat mooi mee. De volgende dag konden we een aanhanger van de zaak lenen en hoefden we alleen maar vier keer een tochtje naar Mariestad te rijden. Erop slapen kunnen we nog niet want....
Die koop die brengt een nieuw project met zich mee namelijk de renovatie van de masterbedroom. Onze slaapkamer verkeert namelijk nog steeds in een soort van vakantiehuis-slaapkamer conditie. Destijds heb ik hem helemaal wit geschilderd en op een later tijdstip heb ik een wand met blauw behang behangen. Dat gaat nu anders worden. De plannen zijn nog niet helemaal concreet maar dat komt volgende week. Ik zou zeggen, volg het proces op mijn blog.
Zoiets misschien
Vanochtend hebben we een heerlijke winterwandeling door het bos gemaakt. Het is hier nu echt heerlijk winterweer met sneeuw :-), vandaag is de temperatuur de hele dag onder het vriespunt gebleven. Uniek is dit niet, we hoorden tijdens het telefoontje vanochtend met F en L dat het in NL ook vriest. Kan de elfstedenkoorts maar van start gaan. (al meen ik me te herinneren dat er vanwege de Corona dit jaar geen tocht in de planning staat).
Hier even wat jaloers makende beelden.
Hij vind het prachtig....die sneeuw
Vanavond zitten we met z'n allen weer lekker bij het haardvuur. We hebben net een film gekeken 'Call me by your name'. Een mooie film met een goed verhaal. De film speelt in het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw in Italië en gaat over een zich ontwikkelende liefde tussen twee jonge homofiele jongens. Toen de film in Cannes werd vertoond kreeg hij na afloop een tien minuten lange en staande ovatie.
Nog even een anekdote:
Afgelopen donderdag toen we boodschappen deden in de supermarkt moest ik een aantal keren wachten in het gangetje omdat er een ouder en breed Duits echtpaar naast elkaar staande het pad blokkeerden. De vrouw hoestte een aantal malen en deed hierbij niet haar elleboog voor de mond. Toen ze beiden in het vak hun keuze stonden te maken ben ik snel voorbij geslopen en Gerrit achter me aan. Zo kwam ik voor hen aan bij de kassa. Ik stond daar de spullen op de lopende band te zetten en Gerrit stond achter de band de boodschappen in te pakken. Voor de zekerheid zet ik altijd de winkelwagen tussen mij en de volgende wachtende klant. In dit geval werden dat de man en de vrouw die ik boven beschreef. Gerrit en ik dragen tegenwoordig een mondkapje in de winkel, het beschreven echtpaar deed dat niet.
Tot mijn grote onrust schoven ze hun winkelwagen tegen die van mij aan en stonden ze ernaast. Dat was binnen de anderhalve meter, zeker wanneer ik zaken uit mijn wagentje moest pakken die dicht bij het handvat stonden. Ik raakte er wat gespannen van en besloot ze vriendelijk en in het Zweeds te vragen mij wat ruimte te geven. Verbaasd keken ze mij aan en vroegen waarom. Ik antwoordde dat ik dat zelf wat prettiger vond. Ze deden geen stap achteruit terwijl dit toch gemakkelijk kon omdat er achter hen niemand stond te wachten. Ik keek hen aan en vroeg wat het probleem was. De man antwoordde dat er geen probleem was en maakte aanstalten een stap achteruit te zetten toen de vrouw tegen me zei (en mijn mond viel ervan open)... ' Ik heb geen probleem maar jij hebt een probleem!' Ik heb haar een poos aangekeken tot ze een stap achteruit zette en ben toen verder gegaan met het uitladen van onze boodschappen. De kassajuffrouw keek me gelukkig met een glimlach aan. Dat maakte veel goed.
Wordt vervolgd........
P.S.: Zaterdag hebben we de post van vrijdag uit de brievenbus gehaald. Daarbij zaten nog de laatste kaarten met heel goede nieuwjaarswensen van Sjoukje en van Jan en Ronja en hun respectievelijke families. Wat vinden we dat leuk!
We hebben dit jaar veel kaarten ontvangen, de deur van de voorraadkast in de keuken hangt er helemaal mee vol. Het doet ons erg goed dat er nog zovelen zijn die aan ons denken en ons een kaart sturen. Wij hebben 'slechts' onze familieleden of bijna familieleden een kaart gestuurd en zijn bij velen in gebreke gebleven. Dit betekent echter niet dat jullie uit onze gedachten zijn. In tegendeel, we denken veel aan onze dierbaren in Nederland. Nogmaals heel erg bedankt voor de kaart met goede wensen, ook van Gerrit en Greetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten