Weer thuis met heerlijk weer

Gisteravond toen we thuiskwamen hadden we dan voor het eerst bijna de blaren op de billen van het zitten. De laatste rit van dit reisje was een lange maar ook een heel mooie en een leuke. 

We reden vanaf de camping Odensvi gelegen in noord Småland richting Jönköping. Ergens op dat traject wonen Heiko en Joke die we niet kennen maar toch ook weer een beetje wel. Ook zij houden een blog bij en zodoende kwamen we elkaar digitaal al tegen maar in levende lijve hadden we elkaar nog nooit gezien. De Corona kwam ertussen. Maar inmiddels hebben zij en ook wij een eerste vaccinatie gehad en zodoende vonden wij het nu vertrouwd genoeg om te onderzoeken of ze thuis zouden zijn zodat we met elkaar kennis konden maken. Het was nog wel een aardig reisje om er te komen omdat Heiko en Joke in een prachtig merengebied wonen. Maar meren daar kun je vaak niet dwars doorheen, je moet er omheen. Al zigzaggend zijn we naar hen toe gereden. En we hadden geluk, ze waren thuis en hadden koffie en thee en taart en gezelligheid. We hebben een hele poos bij hen zitten praten over van alles en nog wat maar vooral over wat hen heeft bewogen om naar Zweden te verhuizen. Het werd een geanimeerd gesprek! Foto's heb ik er niet van, ik vind het altijd moeilijk om bij iemand anders thuis de boel op de foto te zetten met als doel het op mijn eigen blog te plaatsen. Wellicht plaatst Joke wat foto's op hun blog. Wij vonden het erg leuk om kennis te maken in de werkelijkheid en onze dank voor een meer dan hartelijke ontvangst.

Laat op de middag zetten we onze reis voort waarbij we als eerste het kompas hadden ingesteld op Jönköping, de onderkant van het Vätternmeer. Vanaf daar reden we heel mooi langs de oever van het Vättern naar Hjo. Ja en dan kunnen we het niet laten om ook even bij Fredrik en Suzanne langs te gaan. Gelukkig waren ook zij thuis. Ze hadden er een dag hard werken op zitten met het opruimen van hun garage. Wat een ruimte nu! We kregen nog even een lichte maaltijd voorgeschoteld en we hebben natuurlijk even gepraat over de nieuwe baan van Suzanne maar ook over hun gezamenlijke belevenissen van de afgelopen tijd. Half tien 's avonds werd het dan toch echt tijd voor het laatste traject naar huis.

Vanochtend na het ontbijt buiten op het terras zijn we direct de tuin ingedoken. We zijn toch echt maar anderhalve week weg geweest maar oh...oh..wat een werk te doen. Gerrit merkte nog op dat we nooit weer mest over de tuin gaan strooien, het gras stond bijna tot aan de dakgoot :-)

De hele dag heb ik op de zitmaaier gezeten en Gerrit heeft alle kantjes en hoekjes gemaaid met de handmaaier en de trimmer. (vanwege mijn knie hebben we de taken even omgedraaid). De eerste drie uur met de maaier op stand twee zonder opvangbakken, de tweede twee uur met de maaier op stand twee met opvangbakken. Aan het einde van de middag heeft Gerrit het stuur nog even overgenomen en ben ik begonnen met het ontgrassen van de ruimten tussen de tegels in de paden in de tuin. Dat kan immers mooi zittend op een krukje.

Zo... het voelt weer een beetje als brand meester in de tuin, al weet je natuurlijk dat dit maar van korte duur is. We zullen deze week nog wel een keertje moeten maaien. Moe maar voldaan hebben we zittend op ons terras het laatste glaasje wijn van deze vakantie gedronken. We hadden een prachtig reisje waarvan we erg hebben genoten en we vinden het heerlijk om weer thuis te zijn.

Vanavond na het opruimen van alle spullen hebben we nog even een rondje door de tuin gemaakt. Onze Seringen heg staat dit jaar heel mooi in bloei.

En hij is nu al anderhalve meter hoog, dat gaat lekker dus!

Vorig jaar heeft Gerrit voor zijn verjaardag een Prunus gekregen. Die hebben we voor in de tuin geplant. Dit jaar bloeit hij voor de eerste keer, hij staat er prachtig bij.

En als laatste nog weer even nadenken over de carport die er nog moet komen voor Bosse en de boot. Wanneer elke gedachte die we erover hebben zich zou laten uitbetalen, hadden we de carport nu al gefinancierd gehad. Het laatste plan is dat hij hier (op onderstaande foto) gaat komen.

zo nu weer op naar het 'gewone' leven!

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd........

Öland zuid

Gisteren en vandaag hebben we een rondje Öland zuid gemaakt. Bij Ismanstorp fornborg zijn we gestopt om naar het dorp te lopen. Dit stamt uit het begin van onze jaartelling (200 tot 600 nChr). Het dorp is gebouwd in een grote cirkel met hierin negen ingangen. Men veronderstelt dat het getal van negen een soort religieuze betekenis heeft gehad omdat negen ingangen in de muur het dorp kwetsbaar maakte. In het midden van het dorp bevindt zich nog een cirkel en dat geeft aan dat het dorp een soort van handelsfunctie heeft gehad. Die cirkel daar zou de middenstand zich hebben bevonden. De muur om het dorp heen is ongeveer 4 meter hoog en tegen die muur zijn huizen gebouwd. 

Vijfenveertig jaar geleden zijn we ook in ismanstorp fornborg geweest samen met mijn ouders. Het dorp ligt er nog net zo bij als toen. 

Na ons bezoek aan dit dorp hebben we de zuidpunt van Öland gerond en zijn we doorgereden naar een kleine camping. Hier stonden we wederom op een prachtige plek midden tussen de sterk geurende koolzaadvelden en met uitzicht op zee.

Vanochtend hebben we als eerste een lange wandeling met onze viervoeters gemaakt tussen de akkers door en langs de zee. Zeker wel een dik uurtje lopen. Daarna hebben we ontbeten en zijn we zo tegen een uur of twaalf vertrokken naar de Långe Jan. Zo heet de 42 meter hoge vuurtoren op de zuidpunt, de hoogste vuurtoren van Zweden. Het gebied om de vuurtoren heen is rijk aan vogels en er waren dan ook vele vogelaars te zien vandaag. 

 

Vlak voor de brug naar Kalmar (het vaste land) hebben we een kopje thee gedronken met wat lekkers erbij als afsluiting van een geslaagd rondje Öland. 

Daarna zat het rondje Öland er toch echt op.

We zijn in een streep doorgereden naar Odensvi. Daar staan we nu op de camping en het is hier paradijselijk mooi! Odensvi bestaat uit 10 huizen een kerk, een winkeltje en een camping en het ligt aan een klein meer in de noordpunt van Småland. Wederom ver weg van alle drukte, je hoort er niets anders dan het geluid van vogels. We kwamen later aan dan verwacht maar nog net op tijd om buiten zittend nog even met een glaasje wijn te genieten van de ondergaande zon. Voor het eerst in deze vakantie. Niet erg overigens want we hebben een prachtig reisje!

Tot zover maar weer, heb het goed en blijf gezond en ontvang een hartelijke groet van ons! Wordt vervolgd.......

 

Even bijpraten over ons reisje met Bosse

Ja we hadden een aantal dagen heel slecht bereik met ons internet zodat het bloggen er even bij in schoot. Dit zal dus wel een blogje worden van even bijpraten over ons reisje met Bosse.

Vanaf de camping bij Ryd zijn we naar Tingsryd gereden. Dat is een klein stadje en er is verder niet zo heel veel te beleven, de reden dat we er naartoe gingen is de Börjes. De Börjes is een winkel waar ik soms van droom. Ik ben niet supergek op winkelen maar een winkel waarin je lekker een beetje kunt rondneuzen en waar je van alles kunt vinden waarvan je denkt 'dat ze dit hier hebben', dat vind ik wel heel erg leuk. De Börjes is zo'n winkel, vinyl op de vloer en TL lampen aan het plafond en ik moet toegeven....iets opgeruimder dan de vorige keren dat ik er een bezoek bracht, vooral het deel met huishoudelijke artikelen. Meestal lopen we er samen te neuzen maar omdat we de honden in de garage van Bosse hebben is Gerrit bij hen gebleven en ben ik alleen gegaan. Dat was wel een beetje minder leuk dan samen. Deze keer heb ik vooral gekeken en niet veel gekocht, slechts een paar kleine dingetjes. Maar leuk om er weer eventjes te kijken en de sfeer te proeven.

na mijn bezoekje aan de Börjes zijn we door een puntje Blekinge (een ommetje) doorgereden naar de kust waar we een kleine camping vonden bij Bergkvara. We stonden daar prachtig met uitzicht op zee en super nette voorzieningen. Een plek om naar terug te keren want naar het schijnt is er ook de mogelijkheid Thais te eten. Wellicht iets voor een volgend bezoek.

De volgende ochtend reden we naar Öland. Gelukkig had ik bij de Börjes een paraplu gekocht want de rest van de dag regende het pijpenstelen. Het spoelde de gehele dag. We zagen onderweg......

de bekende molentjes op Öland

de ruine van het kasteel bij Borgholm

De tuin bij het buitenverblijf 'Solliden' van de koning

We zijn overal even geweest maar hebben niets gezien vanwege de stromende regen. Eén geluk, de raamwissers doen het prima.

We zijn doorgereden naar het noordelijkste puntje van Öland en hebben daar op een camperplek gestaan bij Grankullavik. Ik vind die plekken allemaal met mijn Ställplatser app. die heel goed werkt. Bijna alle plekken staan erop en daarbij ook een beoordeling in sterren en een beschrijving door mensen die er zijn geweest. Zo krijg je redelijk betrouwbare info over de plaatsen. De plek bij Grankullavik was ook weer prachtig met vol uitzicht op zee en super schoon sanitair. We hebben daar de buien over ons heen laten waaien en later op de avond werd het droog. Tijd voor een lekkere wandeling want ook dat hadden we nog niet gedaan en ons vee werd al een beetje ongeduldig.

Vandaag dat is dan woensdag, hebben we een heerlijke dag, het is de hele dag droog en tegen de middag brak de zon door. We zijn langs de kust weer tot halverwege het eiland afgezakt en hebben hier en daar een eind gelopen om iets te bezien. Zoals bijvoorbeeld Långe Erik.

En gewoon even lopen langs het strand, onder de indruk van de vele stenen die er liggen en die door de golven van de zee zo mooi rond afslijten, net Boulderbeach in Nieuw Zeeland.

We zijn ook nog even gestopt voor een wandeling naar een dorp uit de ijzertijd. Het schijnt dat op Öland vele van deze dorpen zijn geweest en die waar wij  waren is daarvan één van de best bewaarden. We zijn over de plek gelopen waar restanten van huizen en stallen zijn te zien. Voor ons was het eventjes 'snuiven aan' want archeologie en zeker die van de ijzertijd daarin zijn wij ziende blind.

Zo halverwege de middag hebben we een gebakje gekocht. Gisteren hoorden we namelijk van Suzanne dat ze een heel mooi aanbod heeft gekregen voor een nieuwe baan, dat aanbod dat heeft ze vandaag aangenomen. Ze is er echt superblij mee en ze gaat er een mooie nieuwe uitdaging in tegemoet. 

Vannacht staan we op een ställplats bij Kårehamn, wederom een plek met prachtig uitzicht over zee. Hier kunnen echt veel campers staan maar vanavond is het rustig. Ik zie een stuk of zes collega camperrijders staan. Overal waar we staan is het muisstil, we zijn ver weg van alle drukte.

Tot nu toe bevalt het camperleven ons zeer goed. We rijden zoveel als mogelijk en met een slakkengangetje over binnenwegen en we zien wel wat de dag ons brengt. Nu de honden allemaal weer goed gezond zijn komen we de nachten ook ongeschonden door en dat helpt ook mee in het genieten.

Tot zover en weer bijgepraat!

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.......

 

Gedenken in 'Åsnen National Park'

Åsnen National Park dat ligt in Zuid Zweden in de provincie Småland.  Småland vind ik heel erg mooi, het is er lieflijk en nu in het voorjaar heel fris groen vanwege de vele loofbomen.

Ik wil er elk jaar wel een weekje naartoe. Het is ook de provincie waar onze liefde voor dit land is ontstaan in 1974, lang geleden, een eeuwigheid. Ik geloof dat dit destijds mijn eerste vakantie naar het buitenland was. We gingen zeer eenvoudig, mijn ouders en Gerrit en ik. We kampeerden met een geleende tent voor mijn ouders, Gerrit en ik hadden destijds een eigen tentje gekocht. We vertrokken een beetje op de bonnefooi, hadden geen goed uitgestippeld plan opgesteld. We hadden alleen van Zweedse kennissen gehoord dat het in Zweden overal mooi was, dus voorbereiden op het mooiste hoefde ook niet. Heel toevallig kwamen we op onze eerste dag toeren door Zweden uit in Urshult. Destijds was dit een armoedig dorp met bouwvallige huizen en gesloten winkels in het centrum. De camping was nieuw en daar stonden we genietend van al wat er op ons afkwam en van het hele mooie weer van 1974, een hittegolf.

In de volgende jaren bleven mijn ouders naar Zweden gaan voor hun vakantie en ook nadat mijn vader was gestopt met werken gingen ze daar voor langere tijd naartoe. Omdat trekken iets lastiger werd, vanwege de gezondheid van mijn vader, bleven ze in Småland op een plekje bij het Åsnen. Een plekje gesitueerd aan de rand van wat nu het National Park is. Lang hebben mijn ouders hiervan helaas niet kunnen genieten. Mijn vader overleed jong, op 56 jarige leeftijd. Mijn moeder bleef 30 jaar alleen, zij is wel oud geworden. 87 jaar, een heel mooie leeftijd. In december 2010 is ze uitgegaan, dat mag ik in alle respect zeggen. We hielden veel van haar en ook van mijn vader overigens.

Toen wij als kinderen haar as gingen uitstrooien kregen we daarbij het crematie steentje. Ik heb dat toen in mijn tas gestopt en in overleg met de anderen hebben Gerrit en ik dit gebracht naar de plek waarvan ze zoveel hield en waar zij en mijn vader zo intens samen hebben genoten. Ik schreef hierover al eens eerder een post, zie hier. Dat steentje dat hebben we nu weer gezocht. Opnieuw moesten we er even om zoeken maar Gerrit vond het weer. Meer dan 10 jaar zit het er nu! Het ontroert mij elke keer weer wanneer we het vinden en ik het daar zie. het steentje raakt aangetast door de tijd, net als wij en het houdt stand, net als wij.

Zo rust het daar aan één van de oevers van het mooie Åsnen. Ik hoop dat we het daar nog vele jaren zullen tegenkomen maar nu al is het een wonder dat het er tot op dit moment onder alle weersomstandigheden is blijven zitten.

Wanneer je je omdraait bij het steentje ziet de wereld er zo uit.

Omdat het druk was op die plek en we Bosse hadden geparkeerd op een plek waar het niet mocht zijn we niet heel erg lang gebleven. Het was een korte gedenking. Dat is niet erg want ze leeft alle dagen voort in onze harten en die kloppen gelukkig elke dag en elke dag gelukkig.

Wij zijn verder gereden naar Getnö, een soort schiereiland in het Åsnen. Daar staan we op de camping. Waarschijnlijk is het hier in de zomer erg druk maar voor nu is het hier prachtig en rustig. Het leuke van deze stek is dat er overal water is met mooie vergezichten. We zijn hier drie jaar geleden ook geweest en met goede herinneringen aan deze plek zijn we hier nu met Bosse teruggekeerd. Nu staan we meer aan de waterkant en hebben we een prachtig uitzicht.

Vanochtend hebben we een mooie wandeling gemaakt naar de punt van het schiereiland. Daar staan twee welbekende trekkershutten en eentje ervan was bezet door mensen die een kanotocht maakten.

Wij namen even een pauze bij de andere. Heel vroeger hebben we een aantal keren in een dergelijke hut overnacht maar dit was geen succes. We werden, toen het vuur 's nachts uitdoofde, overvallen door duizenden muggen, waarvoor we uiteindelijk zijn gevlucht.

Een heerlijke plek waar je in de stilte en tussen de kwetterende vogels heerlijk tot jezelf kunt komen. We zouden hier zo een week kunnen blijven maar ik geloof dat we morgen weer verder trekken. We zullen zien.

Ik hoop dat jullie allen een heerlijk Pinksterweekend hebben. Wij hebben in Zweden maar één dag, de tweede dag is ingewisseld voor de Nationaldag op 6 juni. Dat deert ons niet, wij hebben nu elke dag een vrije dag :-)

Rest me nog te delen dat Fynn aan de beterende hand is en dat de andere honden zich tot nu toe goed hebben gehouden. Vannacht hebben we allemaal heerlijk geslapen.

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd......

 

Torne en Ströbergs lanthandel met nog een klein akkefietje midden in de nacht

Ons eerste echte reisje met Bosse na de reparatie van de raamwissers. We zijn richting Småland gereden. De eerste stop was in Habo. Dat is een klein plaatsje gelegen aan de kust van het Vättern in de buurt van Jönköping. De camping waar we stonden is gesticht door een Nederlander en we wilden hem eigenlijk gaan ontmoeten. Dat ging echter niet meer, hij heeft zijn camping inmiddels verkocht en deze is nu in Zweedse handen. De camping is netjes doch niet bijzonder. Hinderlijk vond ik het lawaai van de weg en van de trein. Het verstillende dat je soms op een camping vindt, dat ontbrak. Wat ik ook jammer vond is dat de camping geen uitzicht biedt over het water. De grond tussen de camping en het Vättern daarop staan dure huizen. Je kampeert dus aan de rand van een woonwijk. 

Wat dan wel weer leuk was is de haven. Die was werkelijke heel mooi en lag daar heel beschut.

We zijn er even doorheen gelopen en zagen daar onder andere deze mooie boot liggen. Jaren 30 ongeveer? Echt prachtig en goed onderhouden. Hieronder zie je nog een foto van het strand, ongeveer 5 minuten lopen vanaf de camping.

We hebben één nacht op de camping gestaan en zijn toen verder gereisd richting Småland. Maar niet zonder eerst de fantastisch mooie kerk van Habo te hebben bezichtigd. Ik heb geloof ik nog nooit zo'n mooi kerkje gezien (en ik ben in Rome geweest).

het altaar

het kerkje en de klokkenstoel

de preekstoel

Het kerkje is geheel van hout opgetrokken en elke plank is beschilderd. De eerste versie van het kerkje stamt uit 1100. Het doopfont is van ongeveer 1250 en het altaar is van 1300. De kerk in zijn huidige vormgeving stamt uit 1723. Prachtig!

Daarna zette onze reis zich voort richting Torne een klein dorpje aan het Åsnen meer waarin het Åsnen Nationale Park ligt. Torne daar kwamen wij voor het eerst zo ongeveer dertig jaar geleden. Het leuke van het dorp is wel de lanthandel, een kleine kruidenier die van alles heeft. Ströberg heette de eigenaar van de winkel. De winkel zelf heette Ströbergs ICA. Een plek waar mensen elkaar ontmoeten en die levendigheid aan een dorp geeft. Toen we drie jaar terug in Torne kwamen was Ströberg net met pensioen. Hij had geen opvolger kunnen vinden en zijn winkel stond er wat verloren bij. Het dorp was doods. Wat vonden wij dit jammer.

Wat waren we deze keer verheugd te horen dat de winkel een nieuwe eigenaar had gevonden. Met vereende krachten uit het dorp en de nabije omgeving heeft de winkel een facelift gekregen. Niet zozeer om te moderniseren maar om originele elementen uit de oude winkel weer in oude luister te herstellen. Zo vond men bijvoorbeeld achter de bestaande wanden heel mooi gaaf Pärlpoint. Dat zijn schrootjes met een golvende aansluiting op elkaar. Alles heel mooi in antiek groen geschilderd. Wat zag de winkel er mooi verzorgd uit. We hebben even met de eigenaresse staan praten. De winkel kan uit wanneer er in de zomer voldoende gasten komen. Dus mocht je naar Zweden willen reizen breng dan een bezoek aan Torne camping (zeer verzorgd en Covid proof) en breng ook een bezoek aan Ströbergs lanthandel. Zo heet de winkel nog steeds. En wat we later hoorden, de winkel is verkocht met de garantie dat de schoonmoeder van Ströberg boven de winkel mocht blijven wonen. Zelf woont hij in het huis ernaast. Is dat geen liefdevolle deal!

 

Wanneer je bovenstaande foto bekijkt let dan ook even op details. Bijvoorbeeld het beschermingsscherm bij de kassa. Niet zo van plastic maar een oud raamkozijntje. Het zijn de details die het doen.  De winkel heeft een ruim assortiment en wanneer je op de camping staat kun je voor je levensbehoeften hier prima terecht.

We zijn natuurlijk ook even door de rest van het dorp gelopen. Er is in die dertig jaar echt maar heel weinig veranderd. Het huis met het torentje op de foto hieronder dat was dertig jaar geleden rose geschilderd. Wij of liever gezegd onze kinderen noemden het het Pippi Langkous huis. Dat is het nu niet meer. Alle huizen zien er nu goed onderhouden uit en ook dat is een verschil met dertig jaar terug. Maar verder is de sfeer zoals het was.

gezicht op de camping

Wij werden zeer enthousiast ontvangen door de volwassen dochter van de eigenaar. Zij en haar man wonen in Kopenhagen en studeren daar nog en verzorgen in de zomer de camping. Het ziet er werkelijk heel erg verzorgd uit.

Wij hebben er twee nachten gestaan. De tweede nacht was niet echt om over naar huis te schrijven. We kamperen nu met drie honden in de camper. Dat gaat goed als alles goed gaat. Maar vannacht lag ik net op bed en  hoorde ik één van de honden hijgen. Het hield niet op zodat ik na een uurtje mijn bed uitstapte om de temperatuur in de garage te controleren. We hebben er namelijk een sensor liggen. De temperatuur was goed. Ik mijn bed weer in maar het hijgen hield aan. Ik mijn bed weer uit, badjas aan en naar buiten nadat ik eerst Gerrit had gewekt om te vragen of ik de buitendeur kon openen zonder dat het alarm afging. Dat kon ik doen. Toen ik de garage opende sprong Fynn eruit, vlug deed ik hem de riem om en dacht ik even met hem te gaan lopen om hem te laten afkoelen. Echter ik kwam er achter dat het hijgen niet te maken had met zijn temperatuur maar met de noodzaak om te poepen. Hij had verschrikkelijk diaree. Toen dat midden in de nacht allemaal klaar was heb ik hem weer op zijn plek gelegd en ben ik mijn bed weer ingedoken. Na een uurtje begon het hijgen opnieuw en na een paar minuten hoorde ik hem poepen in de garage en vergingen Gerrit en ik daarboven (wij liggen namelijk boven de garage) van de stank. Wij beiden ons bed uit, deur van de garage open, alle honden sprongen eruit en de hele garage zat onder de stront.

Wij midden in de nacht de garage schoonmaken, zo goed en zo kwaad als het ging en na drie kwartier de honden er weer in. Wij handen schrobben en ook weer proberen wat nachtrust te krijgen. Na twee uurtjes, het was inmiddels vroeg in de ochtend begon het weer te stinken. Ik werd wakker en bemerkte dat Gerrit al was verdwenen. Toen we samen gingen kijken bleek de hele boel weer onder de stront te zitten. We hebben de hele zwevende vloer, die we voor de honden hebben gemaakt, uit de garage gehaald, alle spullen eruit genomen en Gerrit heeft de hele boel gesopt en schoongemaakt. Ondertussen heb ik de ontbijtspullen klaargezet en toen Gerrit klaar was konden we even rustig zitten. Fynn was nog lang niet beter. Buiten in zijn mandje moest hij nog een aantal keren braken en had hij nog wat natte winden. Nu aan het einde van de dag lijkt hij weer wat rustiger te zijn. Hoe dit allemaal komt....wij hebben geen idee. Nu maar hopen dat de andere honden het niet van hem overnemen. Want je kunt je voorstellen dat wanneer Gösta dezelfde route gaat nemen wat er dan allemaal loskomt en wat dat 's nachts voor ons gaat betekenen:-) Voor dit moment zijn alle honden rustig en dat willen we heel graag zo houden. Voor hun nachtrust maar vooral ook voor die van onszelf vannacht. Een beetje slaap zou welkom zijn.

Wel ik heb nog meer te vertellen maar dat doe ik maar in een volgende blog. Ontvang een hartelijke groet van een vermoeide Gerrit en Johanna en wordt vervolgd.......