Serieus winters weer in oktober

Gisteren was het zondag en die dag hebben we niet heel veel gedaan. De enige activiteit van betekenis was de wandeling met Gösta in Tiveden. Heerlijk was dat! Gösta heeft alle bomen even beroken en een uppdate van zijn 'mental map' gemaakt, het was tenslotte al eventjes geleden dat we hier waren.

We zagen nog een Beverburcht in aanbouw. We hebben hier nog nooit een Bever gezien maar dat ze er zijn dat kun je zien aan de aangeknaagde bomen.

Na de wandeling reden we weer naar huis en onderweg kwamen we nog de familie ree tegen. De grootste stond aanvankelijk midden op de weg maar voegde zich bij de anderen toen wij naderden.

De rest van de dag hebben we heerlijk bij ons kachteltje gezeten, lekker lezen. Gerrit leest op dit moment een geschiedenisboek over Scandinavië van Stein Ringen en ik verdiep me in het verhaal van Elon Musk. Dat boek heeft Gerrit in onze vakantie gelezen en af en toe vertelde hij ons er iets over. Dat maakte me nieuwsgierig. Isaacson Walter (journalist en hoogleraar) heeft het boek geschreven nadat hij twee jaar lang met Musk heeft meegelopen en hem van dichtbij heeft meegemaakt en heeft leren kennen. Trouwens in de vakantie heb ik het tweede deel van de Stindberg serie, geschreven door Kristina Ohlsson, gelezen. Wederom een spannende detective die je in één keer uitleest. In het Zweeds heet het boek Isbrytare (IJsbreker) of het al in het Nederlands verkrijgbaar is weet ik niet. 

Vandaag, maandag, is het niet echt een dag om lekker buiten te werken. De hele nacht had het al geregend en toen ik vanochtend het raam opende begon het net te sneeuwen. Al tijdens het ontbijt kregen we een appje van Henk, of wij ook zulk heftig weer hadden, met een foto erbij.

 

Zo.... dat is al serieus winters weer en dat in oktober! Gerrit dacht al gelijk aan hun auto, die nog op de zomerbanden staat. Die wissel naar winterbanden moet hier even gebeuren omdat Gerrit een handige krik heeft en een goede moment sleutel. Bij hen had het de hele nacht al gesneeuwd en het is er kouder dan bij ons, bij hun blijft de sneeuw liggen.

Chang appte dat Emke de sneeuw helemaal heerlijk vindt. Met de sneeuwkleding aan heeft ze een hele poos buiten gespeeld en zelfs ook een sneeuwpop gemaakt

Wij hadden gisteren twee elanden in het land achter ons huis staan (te ver weg om een goede foto van te kunnen maken), Chang had een ree in de tuin. Die kwam voor de appels die nog onder de sneeuw liggen. 

Onderstaande foto kregen we vanavond nog, wel zo'n 25 cm sneeuw bij hun in de voortuin. Ze zullen weten ook, dat ze nu in Zweden wonen....... :-)

Wij hadden een groot deel van de dag ook sneeuw, soms hele dikke vlokken ook maar het bleef niet liggen. Na het sneeuwen begon het weer te regenen en toen was alles weer weg.

Vandaag hebben we de hele dag in de tvättstuga gewerkt. Daar hadden we een mankement aan de vloer, een deel van de twee componentencoating was gescheurd en ging omhoog staan. Dat deel heeft Gerrit er nu uitgehaald, de vloer opgeruwd en in de primer gezet. De verdere herstelwerkzaamheden aan de vloer is voor later deze week. Ik heb één van de houten aanrechtbladen in de tvättstuga afgeschuurd. De vloeibare zeep had gelekt en veroorzaakte zwarte plekken in het hout. Het was eventjes schuren voordat het beter werd maar het lukte. Ik heb het opnieuw in de hardwaxolie gezet en breng overmorgen nog een beschermende laag aan. De rest van de middag heb ik de tvättstuga schoongemaakt en toen was de dag ook alweer om. 

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd....

We moesten vol op de rem!!!!!

Jaha je ziet het goed, we hebben een trein. Nu er af en toe kleinkinderen bij ons komen is het handig wanneer we ook wat speelgoed hebben. Dat hadden we vroeger natuurlijk in overvloed en die overvloed stond veeeele jaren op onze zolder maar bij de zolderopruiming in het kader van de verhuizing destijds hebben we al het speelgoed naar de kringloop gebracht. Daar spelen nu andere kinderen mee hopen we. Afgelopen vrijdag gingen we naar Mariestad voor het halen van boodschappen en keken we ook even in de loppis. Daar zag Gerrit deze Brio treinset staan voor 20 euro. Die hebben we meegenomen. De komende tijd hoop ik nog wat meer dingetjes te scoren, dan heb ik wat in huis en dan hoeven de kinderen niet de hele inventaris mee te nemen wanneer ze bij ons komen. Vrijdagavond hebben we de trein even in elkaar gezet en het is een mooie set!

Vandaag is het zaterdag, we acclimatiseren al een beetje. Wat is het hier toch ook heel mooi. Je waardeert wat je hebt wanneer je even weg bent geweest. Dat merk ik nu. Ik geniet overal van, van de wandelingen, van ons dorp en de mensen die hier wonen, van Gösta, van de stilte..... noem maar op.

Gerrit ging vanmiddag banden wisselen. Af en toe hebben we al een beetje natte sneeuw en de temperatuur wisselt een beetje van rond het vriespunt tot een graad of vier en dan kunnen de winterbanden erom. We hebben winterbanden en winterbanden met metalen pluggen erin de zgn dubbdäck of spijkerbanden. Die mogen er nu nog niet om maar de gewone winterbanden natuurlijk wel. Fijn dat dit nu weer klaar is. 

Vanavond ging Gerrit nog even een proefritje maken en vroeg of ik even mee wilde. Het is de laatste avond dat we zo rond vijf uur nog een beetje licht hebben buiten want dit weekend gaat de wintertijd in en dan belanden we in de donkere dagen voor kerst! We gingen wild spotten in de nabije omgeving. 

Aanvankelijk zagen we alleen maar reeën een stuk of vijf grote en twee jongen.

We reden door Abberud wat een klein dorpje/gehucht is in een wonderschone omgeving. Daar is ook een biologische boer die zijn koeien nog mooi op stal heeft staan met een uitloop naar buiten waar altijd hooi te vinden is. Het is zo'n prachtig gezicht wanneer je die koeien daar ziet staan.

De koeien hebben er zelfs een lampje bij zodat ze kunnen zien wat ze eten. Voorbij de boerderij heb je een prachtig uitzicht op een klein meertje. Het is er een sprookje zo mooi!

Behalve de koeien kon ik net voor Abberud ook nog net even de mooie kerk van Beateberg fotograferen. De foto's zijn niet bijzonder scherp omdat het per minuut schemeriger werd.

Voorbij Abberud zag ik plotseling in een gekapt stuk land een grote eland staan met jong. Wat een prachtig gezicht. We zijn even blijven staan om ernaar te kijken en om een paar foto's te nemen. Elanden zien we niet elke dag.

Wij keken naar de eland en de eland keek naar ons.

Toen we doorreden zag ik even later eland nummer drie staan, ik moest echt heel goed kijken want in de schemering is het een donkere vlek aan de bosrand. Maar het was er toch echt eentje.

Gelukkig kan Apple wat licht toevoegen en dan wordt het geheel iets duidelijker zichtbaar. Wel wat een geluk, drie elanden, dat was ons lange tijd niet overkomen.

We reden verder over Brosundet en daar is het uitzicht over het Vikenmeer altijd prachtig, ook als het schemert.

Eenmaal Brosundet gepasseerd rijden we dan over de verbindende weg van Karlsborg naar Undenäs weer terug naar huis. Die weg is wat breder en het is er ook ietsje drukker met verkeer. Hier komen we eigenlijk nooit wild tegen langs of op de weg. 

Echter.....

Gerrit had een beetje meer gas gegeven, we reden denk ik 70 km/uur toen ik tegen hem zei: ' Mocht hier al een eland staan dan zie ik hem niet met deze snelheid'. Gerrit had dit zelf ook net gedacht en het gaspedaal al los gelaten. Hij liet de snelheid zakken van 70 naar ongeveer 50 km/uur. Van de andere kant kwam er een tegenligger aanrijden, wij keken op de weg, waren iets verblind door het licht van de tegenligger en zagen vanuit het niets ineens een grote eland stier vlak voor onze auto op de weg staan. Misschien zo'n 5 meter voor onze auto. Stond die er nu al en hadden wij hem niet gezien? of was hij ineens de weg opgelopen en zag hij twee auto's op zich afkomen..... In elk geval Gerrit vol op de rem!!! Het lukte maar net om hem niet te raken. De tegenligger moest eveneens vol op de rem en zo kon de eland veilig weglopen met een klein bochtje om de beide auto's heen, naar de bossen aan de andere zijkant van de weg. Wat een schrik!! Wat goed dat we hem niet hebben geraakt. Dat heb je dus wanneer de schemering invalt, dan komt er allemaal wild op de weg. We hadden dat ook op de terugweg van het vliegveld bij Stockholm naar huis. Het laatste stuk is dan een weg door het bos. Daar zagen we ter hoogte van camping Tiveden ineens een wild zwijn de weg oversteken en twee zwijnen aan de zijkant op de weg staan. Omdat we toen groot licht voerden hadden we goed zicht op de weg en was er niets aan de hand maar toch.....in het donker moet je alert zijn. Meestal zitten wij beide scherp uit te kijken op de weg en naast de weg wanneer het donker is.

Ik zat de laatste meters van ons mooie tochtje vanavond toch wel wat met trillende knieën in de auto. Een botsing met zo'n kolos daar moet je toch niet aan denken. Wel gelukkig.... alles is goed afgelopen en we hebben na lange tijd weer eens elanden gezien zelfs van zeer nabij :-)

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij!! Wordt vervolgd.....

Op stap: Far de Formentor, Pollença kerk, markt en kruisweg

 

Ergens, volgens mij was dat de woensdag, hebben we een tochtje naar de vuurtoren gemaakt. Het oorspronkelijke plan was om even naar de vuurtoren te rijden en de rest van de dag op een mooi strand door te brengen. Het was namelijk een dag met heel mooi weer. De vuurtoren bevindt zich, wanneer je op het kaartje kijkt, op de landtong bij Port de Pollença. Wij hadden 's ochtends eerst rustig aan gedaan en lekker gezwommen in het zwembad bij ons huisje en reden 's middags heel onschuldig de landtong op. Het viel ons al op dat er zeer veel fietsers waren. Een klein eindje onderweg op de landtong kwamen we in een file terecht. De weg was smal dus we konden niet ontsnappen. Dan zit er maar één ding op en dat is erin berusten. Dat hebben we gedaan en warempel konden we toen genieten van wat we tegenkwamen in de file. De weg bood ons prachtige vergezichten over zee. Ik zal er niet teveel over schrijven want ik heb geen foto's om mijn verhaal te illustreren. Ik had namelijk die dag mijn telefoon thuis gelaten vanwege het strandbezoek. We hebben een paar uurtjes in die file gestaan met schitterende uitzichten en uiteindelijk kwamen we aan op het puntje van de landtong waar ook de vuurtoren is en daarbij een restaurant. We hebben daar een kopje koffie genoten en Greetje heeft er wat foto's gemaakt. Daarvan heb ik er twee ontvangen. Hier komen ze....

Wel heel leuk toch.....?

Om je een indruk te geven van de vuurtoren volgt hier nog een foto die ik op internet vond.

Far de Formentor

Op de foto is er geen verkeer op de weg maar dat was tijdens ons bezoek wel eventjes iets anders. Het bezoek aan de vuurtoren heeft ons een dag gekost. Aan het einde van de middag zijn we nog wel eventjes naar een strandje gegaan. Om daar te komen moest je een lange wandeling maken over de rotsen naar beneden waarna je op een strand kwam met alleen maar stenen en geiten en enkele toeristen waarvan de meest nabije net even in een relatie crisis terecht waren gekomen. We zijn daar, dat begrijp je wel, niet zo heel lang gebleven. Wij zijn in harmonie naar huis gereden en hebben daar een heerlijke maaltijd genuttigd. We vonden het alle drie een geslaagd dagje uit.

Zondag was ook nog een heel leuke dag. Omdat het weekend was deden we 's ochtends even rustig aan en genoten we van ons ontbijt op het terras in de zon. Voor de middag besloten we om naar het nabij gelegen stadje Pollença te gaan. Dat hadden we tot dan toe steeds overgeslagen. Het lag immers naast de deur en 'wat je van verre haalt is lekker....'

Wat was dat toch ook weer heel erg leuk. Er was een markt, niet een gewone markt met groente, fruit en brood maar een markt waar allerlei kunst producten werden aangeboden. Het was een lust om langs alle kraampjes te scharrelen. Ik kocht er nog een paar oorbellen als herinnering. Het stadje zelf was ook erg authentiek. Al bij het binnenkomen wandelden we vanaf onze parkeerplek over een heel oud Romeins bruggetje. Helemaal van steen.

en nog eentje want we deden even een foto momentje

We lazen op een informatiezuil dat de brug en delen van de stad tot Werelderfgoed behoren. 

We zagen bij het binnenlopen van het stadscentrum dat ook de kerk geopend was. Die wilden we graag zien maar eerst gingen we de markt over omdat die om 14.00 uur alweer sloot. Toen we uiteindelijk naar de kerk liepen gingen de deuren net dicht. Dat was jammer zeiden we tegen elkaar en we keken blijkbaar wat teleurgesteld want eventjes later gingen de deuren weer een beetje open en verscheen er een oude man die ons naar binnen wenkte. Zo konden we toch nog eventjes in de kerk kijken.

De kerk was mooi maar ik kan er niet veel over vertellen, we moesten er ook alweer snel uit omdat de kerk toen echt dicht ging. 

Op het plein voor de kerk, daar waar de markt was stond ook nog een zanger die met een prachtige stem zijn liedjes stond te zingen. Erg sfeervol! 

Ja en na deze wereldse belevenissen kwam er dan toch een moment van bezinning bij het lopen van de kruisweg. Dat is een straat bestaande uit een trap die oneindig lang lijkt te zijn met 365 steile treden. Heb je die (in contemplatie) gelopen dan kom je uiteindelijk uit bij de El Calvarikapel met daarnaast een kroegje. Op Goede Vrijdag is er een processie de kruisweg op.

Even naast de kapel heb je een uitzichtpunt over Pollença....

Gisteren, dat was woensdag 25 oktober, zijn we weer teruggereisd. Greetje naar Amsterdam en wij naar Stockholm.

daar gaat ze....

en daar gaan wij...

Zo zijn alle belevenissen van deze vakantie weer beschreven. Wij vonden Mallorca een positieve ervaring met mooie natuur vooral in het Noorden en het Westen van het eiland waar de bergketen te vinden is, leuke kleine strandjes wanneer je wat uit de gebieden met massa toerisme blijft en vooral de pittoreske, idyllische stadjes en dorpjes, daarvan hebben we genoten. We hebben gezien dat het eiland ook voor fietsers een Walhalla is. Zo in oktober hadden we heerlijk weer waarbij je ook nog best actief kon zijn. De temperaturen varieerden tussen de 21 en de 28 graden, soms was het even bewolkt maar dat trok ook wel weer op en heel af en toe hadden we een beetje regen, de forse buien op de eerste dag van ons verblijf niet meegerekend. Het zeewater was heerlijk warm, heb ik van horen zeggen want zelf heb ik er niet in gezwommen. 

En nu zitten we weer thuis in de keuken met het kacheltje aan. Buiten kleurt de wereld oranje-bruin. Nu gaan we lekker weer verder met ons leven hier. Genoeg te doen nog met een klussenlijst en blad in de tuin. 

Vanochtend hebben we ook Gösta opgehaald. Hij logeerde bij Fr en S en heeft het daar heel erg naar zijn zin gehad. Ze hebben goed op hem gepast en hij was in vertrouwde handen. Maar wat is het fijn dat hij nu weer bij ons in de keuken ligt!

Ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

Op stap: Het klooster bij Lluc, Fornalutx, Sóller en Porte de Sóller

je kunt het kaartje uittrekken waardoor het gedetailleerder wordt, wij zaten ten noorden van Pollença. 

Na de grotten, het bezoeken van het stadje Alcudia en de autoloze dag met een bezoek aan het strandje vlak bij ons verblijf gingen we dan op de donderdag weer een uitstapje maken. Deze keer gingen we naar de westkant van het eiland en wel naar Valldemossa. 

Valldemossa is één van de prachtigste plaatsjes op het eiland en het ligt heel mooi ingebed in het Serra de Tramuntana, een bergketen op het eiland (een waar fietsers paradijs). Nog voordat Mallorca een geliefde vakantiebestemming werd voor velen werd het eens bezocht door Frédéric Chopin en zijn geliefde George Sand. Zij brachten, samen met de kinderen van George Sand (pseudoniem voor Aurore Amantine Dupin Dudevant) een aantal wintermaanden door in Valdemossa. De plek waar ze destijds verbleven, een cel in een klooster, is thans een toeristische trekpleister. Destijds (1838-1839) was het voor het paar een soort van toevluchtsoord waar ze hadden gehoopt op productieve maanden wat betreft het schrijven (Sand) en het componeren (Chopin). Ze zochten een toevlucht omdat hun relatie een soort van rel was geworden. Sand was een vrouw uit aristocratische kringen en was als moeder van twee kinderen gescheiden van haar man en had succesvol het voogdij over de kinderen gewonnen. De rust waarop ze hadden gehoopt werd op Mallorca niet direct door hen gevonden. Al snel ontstonden er roddels in het stadje Valldemossa over hun ongetrouwd samenwonen in een kloostercel nog wel! Bovendien leed Chopin aan een ernstige TBC en was de betreffende winter ook nog eens erg koud en nat. Het had voor hen wat beter gemogen. Over hun verblijf daar is later veel bekend geworden omdat het minutieus door Sand is beschreven in haar boek 'Een winter op Mallorca'. Vandaag de dag zijn de roddels verdwenen en rest er de trots over hun verblijf aldaar. Er is zelfs een klein museum ingericht waarin o.a. de piano waarop Chopin toentertijd zijn composities maakte.

De rest van het plaatsje is ook zeer de moeite waard met nauwe straatjes met mooie huizen en kleine winkeltjes en terrasjes waarop je heerlijk kunt zitten en genieten van de reuring en de heerlijke mediterrane atmosfeer. 

Geïnspireerd door de schoonheid van Valldemossa reden we op de zaterdag  wederom naar de westkant van het eiland. Deze keer niet via de hoofdweg maar door de bergen. Een route waar we geen spijt van kregen, het was bijzonder mooi. Ons doel was Sollér. Eenmaal onderweg besloten we ook het dorpje Fornalutx nog te ontdekken, iets waar we geen spijt van kregen. Fornalutx is uitgeroepen tot het mooiste dorp van Spanje. Gelukkig vonden wij er een parkeerplaats, iets wat niet zo gemakkelijk is, zodat we een wandeling konden maken. Het ene straatje is er nog mooier dan het andere. 

hieronder een aantal foto's.....

onderweg door de bergen weer vele fietsers 7% klim

Dit klooster in Lluc is het religieuze centrum van Mallorca, wij brachten er een bezoek omdat er een kinderkerkkoor zou zingen. Toen we er aankwamen bleek er een doopdienst te zijn. De kinderen hadden herfstvakantie. 

de kloosterkerk

het kinderkoor dat genoot van een vakantie

En dan nu Fornalutx..

Na Fornalutx reden we door naar Sóller. Daar kwamen we vooral vanwege de kerk. Die kerk is ontworpen door een leerling van Gaudi (je weet mss wel van de kathedraal in Barcelona). Wel we hoefden maar één blik te werpen en zagen de overeenkomsten. 

Heel nieuwsgierig waren we ook naar de binnenkant. Helaas, er was net een trouwdienst gaande. We smaakten dan wel weer het genoegen tot het zien van de bruid en bruidegom en hun families. We hopen dat ze samen een goede en gelukkige toekomst tegemoet gaan.

Nu het kerkbezoek uitviel hadden we tijd voor iets anders. Al de hele week hadden Greetje en ik tegen elkaar gezegd dat het ons zo leuk zo lijken om een echt oud Mallorcaans huis te bezichtigen. Die kans deed zich voor omdat in het stadje Sóller een museum is voor moderne kunsten, gehuisvest in zo'n huis. Het was echt schitterend dit dubbele museum (zo hebben wij het maar genoemd).

Kijk eens die vloer....

Het verhaal gaat dat in de 18e eeuw een aantal jaren achter elkaar de sinaasappel- en olijf oogsten van de boeren mislukten. Dat dreef sommige boeren ertoe hun geluk elders te beproeven. Elders betekende soms ook op andere plekken in de wereld. Dat mislukte natuurlijk vaak maar soms lukte het ook wel! Die boeren keerden veel later terug naar hun geboortegrond om daar op een plek waar zij zich thuis voelden, een mooi huis te bouwen  om hier met hun familie de rest van hun leven door te brengen. Zo'n huis moest natuurlijk hun welvaart tonen. Het huis waar het museum voor moderne kunsten in is gevestigd is zo'n toonbeeld van welvaart. Je verwacht echt niet dat achter zo'n voordeur in een smal straatje zo'n prachtig huis schuil gaat.

De volgende stop op de route van die dag (een route met een vol programma) was Port de Sóller. Daar hebben we heerlijk Tappas gegeten met uitzicht op zee en op een mooie antieke trein die we speciaal voor Julian, die erg van treinen houdt, op de foto hebben gezet.

Langs de hoofdweg zijn we 's avonds weer terug naar ons huisje gereden. Het was een intensieve maar heel mooie dag!

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......