Van boom tot yoghurt

 

Kijk hem daar eens staan die jonge Esdoorn. Waarschijnlijk is deze boom zo ongeveer 15 jaar oud want wij hebben ons huis nu ongeveer 10 jaar in ons bezit en bij de koop stond de boom er al. Aanvankelijk vonden wij het een schattig fris boompje en daarom bleef hij staan. Zijn ontstaan is waarschijnlijk te danken aan de bomen ernaast. Elk jaar halen wij vele hééel erg jonge bomen weg.  Nu de boom groter is geworden zien we dat zijn kroon verstrengeld raakt in de kronen van de andere bomen. Bovendien nemen bomen veel water op en is het hier vaak behoorlijk droog. Daarom leek het ons het beste om deze boom weg te nemen om zo de andere bomen betere omstandigheden te geven. Vorig jaar hebben we in de voortuin een nieuwe boom geplant dus al met al is het aantal bomen nog in evenwicht.

Het omhalen is goed verlopen en de boom viel goed. 's Avonds hebben we de takkenboel nog opgeruimd, weer een aanhanger vol.

We hebben nu meer licht in de tuin en ook in de moestuin, lekker voor mijn aardbeien.

Gerrit en ik hangen al drie dagen in het pad aan de voorkant van ons huis. Omdat we geen verdelgingsmiddelen willen gebruiken peuteren we met een mesje al het onkruid tussen de tegels vandaan. Het is een hele klus met dat pad van 42 meter. We weten precies hoe lang het is omdat een aantal jaren geleden, Gerrit een geul langs het pad heeft gegraven van 40 cm diep ten behoeve van de fiber kabel voor het internet. Fiber heet dat in NL glasvezel meen ik. De klus is klaar en het ziet er nu weer fraai uit.

's Avonds heeft Gerrit het pad achter nog schoongekrabd en heb ik de tuin onder het keukenraam omgespit. Zo hebben we de meeste paden weer schoon. Dat zeg ik nu wel maar ik bedenk me nu dat we achter bij het houthok ook nog een terrasje hebben van deze steen en dat moeten we ook nog uitkrabben. Dat komt nog.

Alles wordt hier steeds mooier! We zijn dan ook de hele dag buiten. Gisteren en eergisteren hadden we prachtig weer, vandaag was het bewolkt met af en toe een drupje. 

Voordat we vandaag begonnen met werken hebben we natuurlijk eerst een wandeling gemaakt. Daarbij liepen we o.a. over het kerkhof. Dat zag er wel zo heel erg mooi uit, ik heb er even een foto van gemaakt.

Overal zie je mooie kleurige bloemen. Onze buurman is kerkhoftuinman en koster, we zien hem dagelijks op het kerkhof aan het werk. Het klinkt misschien wat raar maar dat kerkhof is eigenlijk de reden dat we verliefd werden op dit dorp. Tijdens een vakantie ontdekten we het en hebben we er met open mond naar staan kijken. We zeiden destijds tegen elkaar: 'Wil je later ergens liggen dan is het wel hier!' 

Het is wat een raar overstapje naar... maar vanavond werd ook nog het openhaardhout geleverd dat we een aantal weken terug hadden besteld. Aan zijn trekker heeft Kjell (de man van het hout) een hefarm waarmee hij de bakken van de kar tilde. Die bakken staan nu op de kerkgrond. 10 Bakken prachtig berkenhout.

Wanneer we de bakken leeg hebben komt Kjell ze weer ophalen, er is geen haast bij zei hij. Maar goed ook want voorlopig zitten we nog wel even in het tuinwerk.

En dan nog even kort iets anders..... We hebben het plan opgevat onze eigen yoghurt te gaan maken. 's Ochtends eten we altijd een kommetje soja yoghurt. Die yoghurt koop je in pakken van 0.75 liter. Ze kosten 3 euro per pak. We willen graag de ongezoete versie en die is niet altijd gemakkelijk te verkrijgen. Vandaar dat we nu gaan proberen zelf soja yoghurt te maken. De yoghurt machine is aangekocht en die heeft een speciaal programma voor soja yoghurt. Die machine doet overigens niet erg veel, het houdt de sojamelk met de yoghurt cultuur op een constante temperatuur van 39 graden. Warmer of kouder maakt de yoghurt bacterie onwerkzaam. Het hele proces van melk tot yoghurt duurt 10 uur. We hopen nu op goed gelukte en heerlijke yoghurt morgenochtend. We zullen zien....

Last but not least wil ik dan nog Nel van Jan heel veel sterkte toewensen. Tijdens de terugweg na een verblijf in Nederland werd zij getroffen door een CVA en nu is ze opgenomen in het ziekenhuis. Nel en ook Jan, Gerrit en ik wensen jullie veel sterkte. Samen met jullie hopen we op een goed herstel zodat jullie verder kunnen genieten van elkaar en van jullie leven met alles wat daarin is. Nogmaals heel veel sterkte!!

Het is vandaag een hele opsomming geworden, is het teveel scroll dan maar door.

Voor een elk een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

Via K2R naar vitamine K2

 Ergens deze week waren Gerrit en ik in een nostalgische bui en hadden we een gesprekje over TV programma's van vroeger. Op een gegeven moment ging het over de reclame en wel over het product K2R. Gerrit vroeg mij of ik me dit product nog herinnerde. Ik wel, het was volgens mij een vlekkenmiddel. Zou het nog bestaan zo vroeg Gerrit zich af. Dus ik even zoeken en ja hoor, K2R is nog altijd te verkrijgen.

Een dag later was Gerrit iets aan het opzoeken over Tesla en in die zoektocht kreeg hij een reclame voorgeschoteld over vit K2. Ik zie wel een verband met ons gesprekje van de dag ervoor maar Gerrit denkt dat het toeval is. Nu doet dat er verder niet toe maar in deze post wil ik iets over vit K met jullie delen. Iets dat er toe doet bij processen van ouder worden zoals botontkalking en kalkafzetting in bloedvaten en gewrichtsspleten. We hebben ons er namelijk wat in verdiept omdat het wel interessant is.

Vitamine K daarvan hebben de meeste mensen wel eens gehoord. Het speelt een rol bij bloedstolling en het voorkomen van trombose. Vitamine K verkrijg je door het eten van groene groenten. 

Naast de reguliere vit K heb je ook een vitamine K2. Ik had daar nog nooit van gehoord.  Vitamine K2 krijg je vooral binnen via vette zuivelproducten zoals volle melk, slagroom, kaas en vlees en gefermenteerde groenten. Daarmee zie je al direct een eerste puntje voorbij komen. Want wie eet er tegenwoordig nog vette zuivel. In de reguliere voedingsadviezen wordt ons dit ontraden vanwege de cholesterol. Dat betekent ook dat mogelijk veel mensen een tekort hebben aan vit K2!! 

Is dat erg dan? Daarvoor moet je kijken naar de functie van vitamine K2. Jonge mensen zullen niet direct veel merken van een tekort aan vitamine K2 maar oudere mensen wel. Zij hebben veelal te maken met degeneratieve aandoeningen zoals osteoporose en hart en vaatziekten, calcium afzetting op plekken waar je het niet wilt hebben. Het zijn juist deze degeneratieve aandoeningen waarbij vitamine K2 een rol speelt. Vitamine K2 samen met vit D, zorgt er mogelijk voor dat de calcium afzetting in de zachte weefsels ongedaan wordt gemaakt en brengt het calcium naar de plekken waar het nodig is en dat is botweefsel. Bij een goede vitamine K2-en vitamine D status wordt calcium in botweefsel afgezet en niet in andere weefsels zoals vaatwand, kraakbeen, hart-, long- en nierweefsel. Mogelijk speelt vit K2 ook een positieve rol in de insuline gevoeligheid.

Onderstaande video vertelt er meer over. Helaas in het Engels en ook nog eens snel gesproken. Maar toch met inzichtelijke informatie:

Deze video kent nog een update gepubliceerd op 25april 2022

Ook dit is wel een informatieve youtube video, minder wetenschappelijk onderbouwd maar wel informatief.

Dat vitamine K2 een rol speelt in het sterk houden van onze botten daarvoor lijkt ondersteuning te zijn in wetenschappelijk onderzoek, dat het ook de kalkafzetting in de bloedvaten bij het hart reduceert dat vraagt nog om nader onderzoek.

Natuurlijk kun je zelf ook gaan zoeken op informatie naar vitamine K2 mogelijk geschreven in het Nederlands of in het Zweeds. 

Ik ga zelf denk ik wel een start maken met vitamine K2 als voedingssupplement. 

Ik dacht, ik deel het even......

 

Götakanaal en meer

Dit was ons uitzicht toen we zaterdagavond een saunabad namen. De laatste keer was onderhand alweer eventjes geleden. Zaterdagavond was echt de perfecte avond. De donkere bewolking verdween en maakte plaats voor een heerlijke avondzon. We zagen heel relaxed de zon ondergaan. Nog een paar weken en dan begint voor de zon de weg terug alweer. Daar wil ik nog even niet aan denken.

Daar zit ik in de ton gevuld met bijna koud water, heerlijk

Onderstaande foto is wellicht nog net ietsje mooier. Zo met de ronding van de sauna in beeld en een goed zicht op waar de zon ondergaat.

Overdag hadden we 's ochtends een heerlijke wandeling door het bos gemaakt en tijdens die wandeling zag ik de Lupinen al bijna in bloei staan. Nog een paar dagen en dan tonen ze hun pracht. Ik weet dat niet iedereen blij is met deze soort. Het is een  invasieve plantensoort die hier niet hoort maar het hier wel heel goed doet. Zo goed zelfs dat het de oorspronkelijke planten verdringt. Dat laatste maakt dat wat mij betreft een deel van de Lupines vernietigd mag worden. De oorspronkelijke beplanting is namelijk veel gevarieerder.

Het bospad was weer prachtig!

De rest van de zaterdag zijn we in de tuin gaan werken. We hebben de moestuin ingezaaid nadat we de bakken hadden voorzien van bemeste aarde en we hebben graszaad gestrooid rondom de gekortwiekte struik in de achtertuin. De jonge loten heb ik korter gesnoeid.

allemaal leafy greens in de moestuin + courgettes

Vandaag was het moederdag in Zweden, niet dat ik er iets van heb gemerkt, mijn moederdag speelde zich af op de Nederlandse datum. Gerrit en ik hebben samen met de Woefen een heerlijke wandeling gemaakt langs het Götakanaal. We hadden heerlijk weer en we kwamen zelfs ook al een aantal boten tegen.

De rest van de dag hebben we weer lekker buiten in de tuin doorgebracht.

Niet spectaculair allemaal wel heerlijk!! Heb het goed en ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....

 

De moestuin

Ik ben een beetje met de dagen in de war maar het was woensdag dat we boodschappen gingen halen in Mariestad. Net als in Nederland wordt ook hier alles duurder. Bij het afrekenen van de boodschappen deden Gerrit en ik een schatting over de totaalprijs van de spullen die we hadden gekocht. Hieronder liggen ze op de keukentafel. 

We hadden in twee winkels boodschappen gehaald, een portie in de Lidl en eentje in de COOP. Bij elke winkel maakten Gerrit en ik een afzonderlijke schatting. Bij de Lidl dacht Gerrit 75 euro af te rekenen, zelf dacht ik 100 euro. Uiteindelijk bleek het 150 euro te zijn. Bij de COOP was Gerrit's schatting 50 euro en die van mij 70 euro en moesten we 96 euro afrekenen. Duidelijk is dat we niet meer in verbinding zijn met wat de producten in de schappen kosten. De dag ervoor had Gerrit voor 100 euro boodschappen gehaald bij de ICA in ons dorp. Dus al die boodschappen met elkaar 350 euro. Dat is de basis voor de komende twee weken maar we halen af en toe producten uit de plaatselijke ICA, dus met die 350 euro zijn we er nog niet. We klagen niet, gelukkig kunnen we het betalen maar we denken wel elke keer aan die gezinnen die op dit moment heel erg krap zitten en niet weten hoe ze het financieel voor elkaar moeten krijgen. Zij lijden echt pijn!!

Donderdag was het zomaar ineens Hemelvaartsdag of zoals het hier in Zweden heet  'kristi himmelsfärt'. Het was een dag met veel regen. Dikke buien. Bij ons in Undenäs regende het de hele dag. We zijn even naar Hjo gegaan, naar Suzanne en Fredrik. Daar was het een deel van de dag droog dus geen verkeerde keuze. Er was ook nog eens een soort van jaarmarkt en die hebben we met onze honden bezocht. Voor Gösta wel een uitdaging, hij kwam er vele soortgenoten tegen. Ik had er een flinke workout aan :-)

Op de terugweg naar huis belandden we weer in de buien. Een wolkbreuk zo af en toe.

Vandaag, vrijdag, ontwaakten we met zonneschijn. Het grootste deel van de dag was het mooi zonnig weer maar met zeer harde wind die ook nog eens erg koud was, tenminste bij ons. Kijk ons dorp bestaat uit twee delen. Het deel waar wij wonen en waar ook de kerk staat, is het hoger gelegen deel. In de volksmond heet dit deel 'där uppe' (daar boven). Er is ook nog een lager gelegen deel en dat heet dan weer 'där nere' (daar beneden). Hier bij ons (här uppe) waait het vaak stevig, kom je dan aan bij 'där nere' dan blijkt het daar vaak heerlijk warm te zijn met en veel minder wind. Dat is het deel waar wij de jas om de heupen knopen en ons in het zweet lopen. Vaak scheelt het meer dan een jas. We hebben 'där nere' heerlijk gewandeld vandaag. 

Nadien zijn Gerrit en ik onze moestuin ingelopen. Hoe het dit jaar komt met onze moestuin dat weet ik niet. Ik had voorgezaaid in de kweekbakken maar dat is allemaal verdroogd tijdens onze afwezigheid. Nu is het plan om alles in de koude grond te zaaien, afwachten of dit wat gaat worden. Vandaag hebben we de bakken van de moestuin allemaal schoon gezocht en de aarde omgeschept. Er moet nog wat aarde bij, dat kopen we morgen. Nu we alle wildgroei hebben weggehaald ziet het er alweer veel beter uit. Net als vorig jaar wil ik weer een aantal bakken met groente en een aantal met bloemen. Een beetje kleur in de tuin zo in de zomer dat vind ik wel mooi.

We dachten onze moestuin te voorzien van compost uit ons composteer vat. We hebben er twee een echte en een ex waterton zonder bodem die voorheen naast de sauna stond. De bodem is er op een winterse dag uitgevroren omdat we na een saunagang waren vergeten de ton te legen. We schepten eerst de saunaton leeg in de kruiwagen, redelijke compost, daarna wilden we de top van de inhoud van het echte composteer vat in de saunaton scheppen en het onderste deel ervan in de kruiwagen om dit te gebruiken voor de moestuin. De compost was echter van een zo'n slechte kwaliteit dat we dit niet hebben gedaan. We hebben alles leegeschept en om de bomen in de hoek van de tuin aangebracht. Ik zie het voor me, dat wordt een smakelijke plek voor de honden.

Wel morgen dus nieuwe aarde en zaaien in de koude grond. De aardbeien staan goed het ik zie al een paar bloemen. Binnenkort smullen van de zomerkoninkjes.

Na de moestuinklus zijn we nog even naar het Vikenmeer gereden. Prachtige wolkenluchten. Veel heb ik er niet van gezien want toen we daar stonden met de zon op de auto viel ik in slaap. 

Bij het weer wakker worden nam ik nog net even deze foto. 

Geniet van het Hemelvaart weekend en ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....

Werken in 't groen

 Ja en wat is de natuur ontzettend groen geworden in die twee weken! Ongelooflijk hoe snel dat is gegaan. En niet alleen groener maar ook meer en langer. Toch zijn we niet direct gestart met het fatsoeneren van al dat groen. Nee.....eerst wandelen! Dat hebben de honden verdiend. Gisteren hebben ze, net als eergisteren, het grootste deel van de dag tijdens de reis in de camper gelegen zonder overigens een kik te geven. Dus vandaag eerst een lekkere wandeling en vrije toegang tot de achtertuin. Gelukkig was het vanochtend en een deel van de middag heerlijk weer zodat ze al hun energie kwijt konden. Dat laatste dat zal dan morgen komen denk ik want vandaag hebben ze het grootste deel van de dag liggen slapen. Moe van alle indrukken zullen we maar zeggen.

Gerrit en en ik genoten ook van de wandeling door het Vångdalen. Heerlijk rustig en stil met oogverblindend groen.

Eenmaal weer thuis zijn we als een speer de tuin in gedoken. We wilden heel graag het gras maaien omdat er later op de dag regen werd verwacht. Ik ben begonnen met het maaien van de kanten met de handmaaier en Gerrit heeft de rest gedaan. Zo ziet het gazon er weer goed uit. Het gras voor, dat van onder de beuken, laten we nog even voor wat het is. Hier hebben we nieuw graszaad gestrooid en dat moet eerst nog wat uitgroeien voordat we het kunnen maaien. Het ziet er daar in elk geval al een beetje groener uit. Nog even de voor en na foto's omdat dit zo'n voldoening geeft :-)

Ja en hoe komen we toch aan al die gele plekken in het groen...

Na het handmaaien ben ik verder gaan werken aan het fatsoeneren van de oprit. De oprit is belegd met 'grus' en daarop lagen de restanten van de bloei van de Esdoorns en groeiden er veel paardebloemen en plukjes gras. Met het stukje oprit achter ons huis ben ik wel een paar uurtjes bezig geweest. Ik zit dan nu ook enigszins met kramp in de bovenarmen deze blog te typen. Ook hier weer even voor en na....

Wel daar doe je het voor! Zo op de foto ziet het er nog opgeruimder uit dan in het echie.

Gerrit had helemaal de smaak te pakken en heeft alle kanten ook nog getrimd.

 

Ik ben ook nog in de weer geweest met het Zevenblad....

Dat hebben we in overdaad en het gevecht ertegen verlies ik elk jaar weer. We zijn vandaag lang niet aan alles toegekomen hoor, er ligt nog een berg werk op ons te wachten. En nu het de hele avond regent is er ook alweer nieuw werk in de maak. 

dit moet nog gedaan..... (de mooie roos is dood geplast)

We hebben een beginnetje en de rug ligt nu in een deuk. Wel een goede nachtrust doet wonderen en morgen zullen we eerst wel een aantal boodschappen moeten halen. Dat geeft ons even respijt.

Mijn computer is nu weer als nieuw! Vorige week had ik net eventjes een verkeerde actie op FB. Na de actie had ik het dan weer wel direct door maar dat was net even te laat. Gelukkig had ik de programmeur bij de hand en die heeft direct mijn hele computer een soort van upgrade gegeven. Hij is nu weer lekker snel en helemaal voorzien van de laatste updates. Die laatsten kon ik al niet meer installeren vanwege te weinig capaciteit. Maar nu is alles wat dubbel aanwezig was en niet meer in gebruik  verwijderd, zijn onbekende, ondeugdelijke en ongebruikte bestanden weggehaald en zodoende is er nu weer een zee van ruimte op de schijf en in het geheugen. Alle wachtwoorden zijn vervangen en de inloggen zijn nu met twee staps verificatie. Op naar de volgende fout..... :-)

Tot zover dan maar weer, ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en....

Wordt vervolgd!

Family time

Een ieder die hem regelmatig rijdt, herkent hem. De tunnel als het verlengde deel van de brug die Zweden en Denemarken met elkaar verbindt. Vanuit Zweden geredeneerd natuurlijk want andersom is de tunnel het eerste deel van de verbinding. Dat er bij Denemarken is gekozen voor een tunnel heeft te maken met het naastgelegen vliegveld in Kopenhagen. De overspanning van de brug werd te gevaarlijk gevonden voor de opstijgende en landende vliegtuigen.

Ik heb geen hekel aan het rijden door een tunnel maar ik vind deze tunnel niet heel erg lekker rijden. Dat heeft te maken met de strepen in de lengterichting die het perspectief sterk benadrukken en je het gevoel geven een zwart gat in te rijden en een tweede ding dat ik vervelend vind is de verlichting in de tunnel. Steeds een lamp en dan een tussenruimte en dan weer een lamp. Je kunt dat hierboven zien. Het geeft een wat knipperlicht achtige sensatie. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of anderen hier ook last van hebben.

Wij reden de brug en de tunnel Twee weken geleden en vandaag weer maar dan in omgekeerde richting. Die reis doen we tegenwoordig in twee dagen en meestal in het weekend. Dan is het overzichtelijker op de weg omdat het vrachtverkeer in zowel Zweden, Denemarken als Duitsland dan aan de kant staat. Onze overnachting is meestal bij de brug Farø waar een mooie parkeerplaats is waar je kunt overnachten met uitzicht over zee.

We wilden heel graag naar Nederland om meerdere redenen. Natuurlijk om onze Julian en Emke te zien. Die twee groeien als kool en zijn al echte kinderen. Julian hadden we natuurlijk tijdens onze wintervakantie nog ontmoet maar Emke dat was echt al lang geleden. Vlak na haar geboorte in december was de laatste keer. Omdat Emke een heupdysplasie heeft moest zij voor een re-positie en een gipsbroek naar het UMCG. Daarom wilden wij graag bij haar en Henk en Chang zijn. Bovendien werd Henk in de week dat wij er waren ook nog eens 40 jaar en dat is toch een leeftijd om even bij stil te staan. 

Twee weken bij de kinderen (Femke, Louis en Julian kwamen ook nog een weekend verjaardag vieren) echt heerlijk. Met elkaar hebben we denk ik in die twee weken wel 100 km gewandeld. Henk en Chang hebben al één kinderwagen versleten. Gelukkig stond die van ons nog op zolder en die is dan ook volop in gebruik. Ik heb er zelf ook nog weer eens achter mogen lopen en dat vond ik heel erg leuk! Onze kinderwagen ziet er nog helemaal puik uit en hij veert heerlijk. De hedendaagse kinderwagens rijden natuurlijk veel prettiger met de zwenkwielen en omdat ze veel lichter zijn. Maar wat leuk toch weer even dat gevoel uit vervlogen tijden.

Wel wij hebben een heerlijke twee weken gehad waarin we leuke dingen hebben gedaan. Het allerbelangrijkste is dat het met Emke goed lijkt te gaan. Het dragen van de gipsbroek geeft natuurlijk de nodige beperkingen in het bewegen maar ze is er niet minder vrolijk om. Net als Julian is het een heerlijk kindje en een prachtige kleine meid!!

Van Henk en Chang mocht ik een paar foto's delen en dat doe ik met trots!

in de Ikea

met de nieuwe zonnebril op de neus

Bij beppe op schoot

met de nieuwe zonnehoed op

Op de bonenzak van tante Femke kan ze toch ook zitten.

Toen deze laatste foto werd genomen waren wij alweer lang een breed op de terugweg naar huis.

Vandaag (maandag) zijn we thuis aangekomen.

de brug naar Zweden

Het koolzaad kleurt hier nog prachtig geel en het ruikt heerlijk

Gerrit nam gisteren de hele reis door Duitsland voor zijn rekening maar vandaag hebben we het rijden afgewisseld.

Thuis is alles heel erg groen geworden en er wacht ons veel werk in onze tuin. Daarmee zullen we denk ik morgen een begin maken. Twee weken weg, drie weken werk (zo lijkt het).

We kregen onderweg nog een foto toegestuurd van Chang, Emke ligt al lekker te slapen in haar nieuwe bedje. De wieg is nu te klein geworden.

Zo onze harten zitten weer volgeladen met prachtige herinneringen die we meedragen nu we ons eigen leven hier in Zweden weer voortzetten. 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons!

Wordt vervolgd......

 

Blogpost zonder foto's

 Ja daar is niets aan dat snap ik, een blogpost zonder foto's! Maar gisteren had ik het zo druk dat ik niet aan het maken van foto's ben toegekomen. Met pensioen zijn en toch druk, het lijkt een contradictie maar toch is het zo. 

Gisteren was voor ons een heel spannende dag en niet alleen voor ons maar nog meer voor Henk en Chang. Onze kleindochter Emke moest voor een dagopname naar het UMCG. Daar komt ze voor behandeling van een heupdysplasie. Daarvoor droeg ze al een week of zes een Pavlik-bandage, dat is een soort band met daaraan voetmanchetten waarmee door het dragen de kop van de heup in de kom wordt gedrukt. Maar omdat bij Emke de kop op de rand van de heup drukte hielp die bandage niet en moest ze onder narcose voor een re-positie van de heup. Dat laatste dat wil je natuurlijk liever niet bij zo'n klein meiske maar het moest! Je wilt graag een goed functionerend heupgewricht. Wat het spannend maakte is dat wanneer de re-positie niet zou lukken er een operatieve ingreep zou volgen en dat wil je toch liever helemaal niet.  Henk en Chang zouden ons een bericht geven wanneer het achter de rug was. Wij zijn ondertussen in de tuin aan het werk gegaan want anders wordt het echt zo'n kwestie van nagelbijten en we hadden de telefoon stand-by. Maar het duurde maar en het duurde maar want de ingreep was drie uur opgeschoven zo bleek. Eind van de middag kregen we het verlossende telefoontje. De re-positie was heel goed gelukt en Emke huilde het hele ziekenhuis bij elkaar. Wel dan ben je goed gezond denk ik dan maar. Ze had natuurlijk de hele dag nog niet gegeten en zal een reuze honger hebben gehad, daarnaast weet ze natuurlijk ook helemaal niet wat haar overkomt in dat ziekenhuis met al die vreemde mensen. Ik schreef nog dat het zo'n dappere Dodo is en dat vonden ze in het ziekenhuis ook. Ze kreeg er een dapperheidsdiploma en die heb ik dan toch op de foto want die stuurde Chang me toe.

Het spreekt voor zich dat we allemaal heel opgelucht zijn dat dit nu achter de rug is. Nu maar hopen dat het herstel goed verloopt. Hiervoor draag ze nu drie maanden een gipsbroek, iets wat natuurlijk ook niet heel comfortabel is. Allemaal voor het goede doel maar niet heel fijn! Verder gaat het gelukkig heel erg goed met haar en zeer binnenkort kunnen we haar in onze armen sluiten want dan zijn we even bij elkaar.

Gisteren heeft Gerrit voor de eerste keer het gras gemaaid. Het gras was nog niet heel lang, want hier begint de groei nog maar net omdat we tot voor kort nog nachtvorst hadden. De grasmat ziet er nu veel netter en egaler uit maar heeft zoals alles in de tuin erg behoefte aan regen. Voorlopig lijkt er echter geen regen in aantocht, een hogedrukgebied zorgt volgende week voor prachtig zomerweer, zo vertelt het weerbericht. Wij mensen smachten daar natuurlijk naar maar voor de bossen en het grasland geldt een verhoogd risico op brand, alles is kurkdroog.

In huis werd er door de loodgieter gewerkt aan het afmonteren van onze badkamer. Helemaal klaar is het nog niet, de douches hangen, zijn voorzien van water zodat we  die nu kunnen gebruiken maar de verwarming moet noch worden aangesloten en de glazen wand is nog niet geleverd en moet dus ook nog worden gemonteerd. Dat komt op een later moment. Voor nu zijn wij al blij dat we nu weer gebruik kunnen maken van de badkamer boven.

Voor mij bestond de dag uit huishoudelijke taken. Meestal doen we dat samen maar vandaag zat Gerrit op de grasmaaier, een klus die wel een paar uur in beslag neemt. Ik heb alle planten buiten af gesproeid en alleen al het naar buiten en weer naar binnen brengen van die planten neemt al een uurtje in beslag. Wel alles is nu weer fris en kan er weer even tegen. 

Mijn volgende post zal ik overvloedig voorzien van beelden!

Heb het goed en ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....

Gered door de Biltema

Het snoeien van de struik had gisteren dus geresulteerd in drie enorme bulten snoeihout. Gisteravond hadden we daarom werkoverleg over hoe we dit hout weer kwijt zouden kunnen raken. Het meest voor de hand liggend is afvoeren met de aanhanger. Het vervelende daarvan is dat het kronkelhout heel slecht te comprimeren is. Dat zou betekenen dat we een heel aantal keren naar Karlsborg zouden moeten rijden, 32 km heen en terug. Eén ritje kost 1.5 uur en het vullen van de aanhanger ook wel een half uur. Drie ritten op een dag is dan het maximum want we moeten ook nog wandelen met de honden. Pfff......dat is niet iets om naar uit te kijken.

Toen herinnerde ik mij dat we jaren geleden een versnipperaar bij de Biltema hadden gekocht. We hebben het ding amper gebruikt want in de testfase bleken onze takken vaak te dik. We waren er destijds niet zo enthousiast over. De versnipperaar kan takken aan die ongeveer 3,5 cm dik zijn. Het grootste deel van het snoeihout van de struik is niet dikker dan die 3.5 cm. Zouden we de versnipperaar nu niet kunnen gebruiken, dat was de vraag.

Vanochtend de zaak daarom klaargezet om te proberen. Gerrit knipte de takken in hapklare brokken en ik deed ze één voor één door de versnipperaar. Dat gaat niet heel snel maar het gaat. Het ding heeft een elektromotor, de zon scheen het grootste deel van de dag en zo konden we voor het versnipperen mooi gebruik maken van onze eigen geproduceerde stroom. Een paar keer sloeg hij vast en één keer zelfs zo serieus dat Gerrit van plan was hem uit elkaar te halen. Gelukkig kreeg ik toen op het allerlaatste moment de boel weer aan de praat en toen konden we weer verder. Takken niet dikker dan 3,5 cm dat is echt de limiet. De dikkere takken hebben we op een stapel gelegd en die moeten we alsnog afvoeren of verzagen tot brandhout. Na een paar uurtjes werk hadden we één bult aan kant.

Voor de foto doet Gerrit hier even mijn werk..

Het versnipperde hout verspreiden we tussen de plantjes langs de greppel achter. Dat kan prima!

Ondertussen hadden we ook nog een happening bij ons in de tuin. Daarover hadden we al een aankondiging gelezen waarop stond dat de oude telefoonpalen verwijderd zouden gaan worden. Wij hadden zelf al eens onze telefoondraden losgekoppeld van ons huis. We vonden het namelijk niet mooi staan dat het huis vastzat aan een draad. De telefoondraad hebben we toen netjes opgerold en vastgemaakt aan de paal. Nu niemand meer telefoneert over een draad hebben die palen geen functie meer en daarom worden ze nu weggehaald. Onze paal stond in de hoek van onze tuin. Ik heb er een filmpje van gemaakt. 

Het staat nu echt veel beter zonder paal. 

Na dit event zijn we weer doorgegaan met onze eigen klus. Half tien in de avond hadden we alle drie de bulten weggewerkt.

Ik denk dat we een bultje van de restanten kunnen verzagen tot aanmaakhoutjes en de rest past in één aanhanger.

De honden zullen het jammer vinden want zij hadden in de struik een mooi doolhof.

Nu hoeven we alleen nog de wilde struikjes weg te halen. Hoe we dat doen, dat moeten we nog even overleggen. 

Moe maar voldaan zitten we nu in de keuken, gered door de versnipperaar van de Biltema!

Vanavond heb ik nog gekeken naar de dodenherdenking. 4 en 5 mei is anders als je in het buitenland woont. Het is dan een 'denken aan' in stilte. Niet minder intens maar wel anders. Ik heb de neiging om onze Friese vlag uit te hangen maar heb dat tot nu toe niet gedaan.  Ik weet eigenlijk niet of ik dat kan doen.

En er is nieuws...... Vandaag werd ik zowaar gebeld door de loodgieter. We mogen het genoegen smaken dat hij vrijdag komt. We zullen zien, ik kan het bijna niet geloven :-) Het andere nieuws is dat we afgelopen nacht opnieuw nog nachtvorst hadden. Maar eens gaat het zomer worden!

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons.

Wordt vervolgd.......