Een huwelijksvaart.......

Vandaag is de dag van de trouwerij van mensen die wij niet kennen. Dat is wat een vreemd gevoel! De vader van de bruid kennen we dan wel en die heeft ons ingehuurd. Wij varen zijn dochter en schoonzoon naar Gammalrud een feestlocatie gelegen aan het Viken.

We zijn er de gehele dag een beetje mee bezet. Vanmiddag hebben we eerst de boot helemaal schoongemaakt en opgepoetst en tegen vieren vanmiddag hebben we de boot vervaren naar een aanlegsteiger waar de bruid met haar mooie trouwjurk goed kan instappen . Voor dit officiële gebeuren, het vervoeren van het bruidspaar, heb ik even mijn matrozenpak aan getrokken wat ik twee dagen geleden bij de Lindex heb gekocht. Suzanne heeft het vanochtend goedgekeurd, dat is fijn nu hoef ik me er niet meer druk om te maken.

 Omdat het best wel hard waaide heb ik de hoed ingewisseld voor een cap, bang om hem kwijt te raken.
De Sinnestriel ligt er prachtig bij! We hebben hem helemaal opgepoetst en in de was gezet. De kapitein is helemaal tevreden en dat zegt wat!

 En daar is het bruidspaar dan. Een prachtig stel mooi uitgedost. De bruid dook snel het roefje in bang dat haar mooie kapsel door de harde wind overhoop zou worden gehaald. Ik moet eerlijk toegeven dat ik zo onder de indruk was dat ik bijna zou vergeten foto's te maken. Ik vind het ook wel mooi dat de bruidegom zich bekommert om het bruidsboeket. Eenmaal aangekomen op de feestlocatie stond hij met het bruidsboeket in de hand en moest de ceremoniemeester hem daar even op attenderen. Wat een zorgzaamheid denk ik dan, prachtig!...

 De bruid en bruidegom gaan in het roefje mooi tegenover elkaar zitten om wat dingetjes van de dag met elkaar te bespreken. Af en toe leg ik even contact maar ik laat dit rustige momentje ook mooi even bij hen. Uit ervaring :-) weet ik dat zo'n dag een dag vol indrukken is.

 De bruid ziet er echt prachtig uit!

 Wanneer we bij Gammelrud aankomen en we een beetje in de luwte geraken gaat het bruidspaar in het roefje staan zodat ze hun gasten,die zich hebben verzameld op de walkant, kunnen zien.. De wind komt uit het westen en Gammelrud ligt aan de westkant van het Viken.Dus bij aankomst op de feestlocatie was het water veel minder onstuimig dan tijdens de vaart.

 Daar staan ze dan en de landing verliep perfect.Het paar werd verwelkomd met een vierwerf hoera! In Zweden roepen ze geen drie keer hoera maar vier keer. Ik heb maar even mee geroepen ook al ken ik ze niet.... (Iemand geluk toeroepen kan nooit fout zijn toch...)

De bruidegom nog steeds met het boeket....lekker gender neutraal

Er waren wel zo'n zeventig gasten op de bruiloft. Er zou worden gegeten met elkaar en daarna zou er feest worden gevierd zo vertelde het bruidspaar mij. Eigenlijk net als in NL.

 Bij aankomst was er nog even een korte welkomsttoespraak door de ceremoniemeesteres  die ook een toost uitbracht op het bruidspaar.

 Daarna zijn wij weer weggevaren het Viken weer over terug naar de haven.

 Daar gaan we ..... Lekker even bijkomen want zo'n tochtje met het huwelijksbootje houd je toch wel een hele dag bezig.

 Het bruidspaar had een fles champagne voor ons achtergelaten in het roefje. Toen we na twee pogingen met windkracht zes, eindelijk goed in de box lagen hebben we er een glaasje op gedronken.

Een sfeervolle afsluiting van een mooie dag!

Vandaag is het ook feest in Forsvik. Morgen gaan we daar een bezoekje brengen. Benieuwd wat we tegen gaan komen.

 Wordt vervolgd....

Een mooi begin van een zomers weekend....

De sleutel die we woensdag bij hebben laten maken past half. Hij wil het deurtje van het roefje wel openen maar niet in het slot draaien. Ik denk dat we er nog een beetje aan moeten freubelen en dan zal het met deze sleutel wel goed komen. 

Ja en je kunt natuurlijk niet elke dag spelevaren. Donderdag zijn we ook wezen zeilen maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het zelf geen pretritje vond. Het waaide hard en de golven op de kop van het Viken waren behoorlijk en knalden met vaart tegen de bodem van onze boot aan. We moesten een heel stuk kruisen en dan heb ik het als 'matroos' best druk met 'fok los, fok bak, fok over, fok aan' en 'de hals moet strakker' en 'de schoot blijft haken' en daarnaast moet ik ook nog de zwaarden bedienen en ze soms nog wat dieper trappen. Wij hebben daarvoor geen mechanisme en dat is soms best wel een hele hijs wanneer er al waterdruk op de zwaarden staat. Maar Gerrit vond het lekker zeilen en ik ook wel maar dan op de terugweg lekker voor de wind uit. Dat ging heerlijk en we vlogen over het water heen. Want ja....foar de wyn is elts un hurdsiler.

Vandaag (vrijdag) eerst maar eens andere dingen gedaan, niet echt blogwaardig. Het huis van boven tot onder schoongemaakt en wat wassen gedraaid. Alles in vliegende vaart want na het afronden van hun werkdag zouden Suzanne en Fredrik komen. Die hadden wel zin in een tochtje en hadden de boot nog niet in het water zien liggen. Nu troffen we het heel erg met het weer want de wind was nu een stuk minder. Een lekkere 3 meter per sec. Dat vind ik heerlijke zeilwind. Het eerste stukje van de avond hebben we heerlijk gezeild tot de wind afzakte tot 1 meter per sec en dan kom je bijna niet meer vooruit. Het water werd bijna spiegelglad.

Op de motor zijn we naar Brosundet (de brug) gevaren. Daar hebben we even aangelegd en de meegebrachte maaltijd opgegeten. En oh wat was het prachtig op het water zo in de rustige avonduren. Hieronder wat sfeerfoto's:

Voor het eerst als stuurman...

Met de nieuwe kijker....

En dan komt altijd het moment dat je weer afscheid moet nemen van wat je zo leuk vindt en wat zo sfeervol is. Maar morgen is er weer een dag! Maar eens kijken wat die ons weer brengt.....



Wordt vervolgd....

In het huwelijksbootje......

Gisterochtend werd ik wakker met mooi weer achter de gordijnen. Een van mijn eerste gedachten was dat we vandaag even niet aan 'een of ander project' hoefden te werken. Dat gaf me een lekker vrij gevoel, een hele lege dag voor me....

Na ons ontbijt dook Gerrit de kelder in om de tassen met gescheiden afval naar de kelder te brengen en nieuwe lege tassen in de kelder op te hangen. 'We moeten even naar de återvinning om wat spullen weg te brengen', zei hij! En ja dat had ik zelf ook al eens gedacht en zo werd ik vandaag toch weer zomaar een projectje ingezogen. Toen we namelijk al het door ons gesorteerde afval hadden afgevoerd en weer terugreden naar huis zei Gerrit bij thuiskomst de auto even op de kerkgrond te willen parkeren zodat we mooi het snoeihout (van de voorjaarssnoei van dit jaar) in de aanhanger konden laden, om ook dit eindelijk eens af te voeren. Het was een behoorlijke bult snoeihout en ik snap dat het afgevoerd moest worden maar ik keek ook even verlekkerd om me heen in het mooie weer, met een gedachte aan een tochtje op het water.......

Maar ja...mijn geweten begon ook te spreken en het vertelde me dat die takkenzooi er toch ook wel eens weg moest. Zo zijn we gisteren met elkaar drie keer naar de återvinning gereden en dan ben je zo goed als een dikke middag onder de pannen met een half uurtje heen en een half uurtje terug en drie kwartier opladen en een kwartier leeghalen en dat drie keer.

 Aan het einde van de middag hadden we een afspraak met een vader van een bruid. Die wil van onze boot wel een huwelijksbootje maken voor a.s. zaterdag. We kennen deze vader omdat hij de eigenaar is van de hal waar wij in de winter onze caravan stallen en straks ook onze boot. Wij willen hem dus graag ter wille zijn en zijn dochter en schoonzoon over het water naar de feestlocatie vervoeren. Hij had onze boot zien liggen in de haven van Näs op zijn zoektocht naar een mooie boot voor het bruidspaar en vond zo onze boot die hij helemaal geweldig vond. Hij is rond gaan bellen om te vragen wie de eigenaar was en hoorde van Sören, de havenmeester,  dat wij dat waren. 'Die mensen ken ik', dacht hij toen en zo kregen wij een emailtje, zo is het gegaan. A.s. zaterdag is het zover. Gisteravond hebben we de tocht eventjes voor proef gevaren en nu weten we precies hoe we moeten varen en hoe lang het duurt. Nu zaterdag de boot even oppoetsen en dan zullen we zien hoe de boot zich gedraagt als huwelijksbootje! Weer een compleet nieuwe ervaring!

Vandaag zijn we even naar Mariestad gereden. Daar zit namelijk een sleutelspecialist en daar moesten we twee sleutels bij laten maken. Een van die twee was zomaar klaar maar de andere, de sleutel van het deurtje van de boot, die sleutel is al wat uit de roulatie. In NL hadden we ook al een poging gedaan maar daar kon niemand ons verder helpen. De sleutelspecialist in Mariestad had wel een basissleutel die hij helemaal kan verslijpen naar de vorm van onze sleutel maar de steel van die sleutel is 1/2 mm dunner dan de originele. Dus hij kon niet garanderen of dat gaat passen. Wel, wij durven het wel aan. Het wordt alleen een dure sleutel niet alleen vanwege het werkloon maar ook omdat we er morgen weer voor naar Mariestad moeten rijden. 40 km heen en 40 weer terug en dat twee keer, reken maar uit. Maar dan hebben we wel weer een reserve sleutel van het deurtje van onze boot......hoop ik!

In Mariestad gaan we ook altijd even naar de loppis. Daar was het flink druk en volgens mij gaan in de zomer de prijzen van de spullen ook wat omhoog. Ik vond het vandaag niet goedkoop. Ik zag nog een leuk blikken trommeltje met een prachtig motief maar dat moest 120 SEK kosten, zeg maar 12 euro....ik heb het maar laten staan. Wat ik wel heb gekocht is deze prachtige waterkan.   

Echt gaaf! Mooi dun glas afkomstig uit Jena. In Jena maken ze goed glas. Mijn vader kocht vroeger eens een fototoestel, een Werra, met een lens gemaakt in Jena. 'Daar worden de beste lenzen ter wereld gemaakt', zei hij vaak! Ik geloof dat mijn broer het betreffende fototoestel nog steeds heeft.

Dit was hem volgens mij....

Een toestel met een lens uit Jena doe je niet weg natuurlijk.  Een paar jaar geleden moest onze schoonzoon Louis, die bij ASML werkt, ook naar Jena toe voor een lens. Maar dat is natuurlijk een ander soort lens, eentje die op de Nanometer nauwkeurig is.
Maar hier zie je mijn waterkan van prachtig glas uit Jena. Ik moest er 85 SEK voor betalen, geen koopje maar wel mooi.

Wordt vervolgd......

Met de boot naar Forsvik....

 Eigenlijk zouden we gisteren gaan varen, zondag. Echter toen we bij Näs aankwamen stond het schuim op de golven en vonden we het te hard waaien. Met de boot varen is erg leuk maar dan wel bij mooi weer. Daarom hebben we gisteren en vandaag maar omgewisseld. Gisteren de rest van de dag veel dingen gedaan en vandaag lekker het water op. Aanvankelijk was het een beetje bewolkt maar 's middags werd de lucht mooi blauw en was het met 24 graden en niet al te veel wind echt heerlijk zomers weer.
We zijn naar Forsvik gevaren. Daarvoor moesten we door de brug bij Brosundet. Die brug daarover zijn we met de auto al heel vaak gereden, het is een heel mooi hoekje daar en vandaag gingen we voor de eerste keer met de boot door de brug.

Brosundet...

De brug gepasseerd.....

 Na de passage van de brug kom je in het deel van het Viken dat naar Forsvik gaat. In Forsvik ligt de oudste en hoogstgelegen sluis van het Götakanal. Het is een prachtig dorpje waar zomers veel  te beleven is. Onze reis naar Forsvik was meer dan prachtig!! We zijn 'op de motor' naar Forsvik gevaren omdat we wind tegen hadden. Kruisen gaat niet, daarvoor is de vaargeul te smal.

Aan de rand van het Viken ligt hier Strömsund camping. 

 Ik schreef al eerder dat het Vikenmeer een omgekeerde V vorm heeft. De zuidelijkste punt van het oostelijke deel van het Viken is dan weer een gewone V vorm. Vanaf Brosundet kunt je door het 'Spetsnäs' kanaal vlot naar Forsvik varen. Erg mooi daar!

Op onderstaande foto varen we het kanaal in. De grote 5 is de aanduiding van de maximale snelheid. je mag 5 knopen varen in het kanaal.

 En je wordt nog even gewaarschuwd voor de stenen. Maar we steken niet diep en hebben geen last van de stenen. We passeren prachtige plekjes. Qua sfeer doet het me denken aan de Prinsenhof-Oude Venen.

 We passeren zelfs een steenmannetje!

 Zo komen we aan bij Forsvik, hier gaan we het kanaal in dat naar de sluis voert. We gaan niet door de sluis maar meren aan bij een aanlegsteiger ervoor en wandelen even naar de sluis waar net een boot wordt geschut.

 Dit stuk is zo mooi! We hebben er al heel vaak gewandeld maar zo vanaf de waterkant was het echt helemaal top.

Forsvik de sluis.....

Sluisomgeving....

 En wat heel leuk was dat bij het winkeltje van Lotte de twee broers uit Denemarken heerlijk zaten te spelen en te zingen. Die broers, ik weet niet hoe ze heten, hebben wij bij de sluis al vaak getroffen toen we daar destijds met onze caravan stonden. Het zijn zeer vriendelijke en bescheiden mannen en ze zingen prachtig.

 En daar liggen we dan. Ik heb de boot van alle kanten maar even op de foto gezet en ik ben niet de enige. Overal waar we komen klikt de camera en roepen mensen ons toe of zwaaien uitbundig.

De terugweg zijn we niet door het Spetsnäs kanaal gegaan maar hebben we de route om het eiland gevaren. Dat eiland was vroeger een landtong maar door het graven van het kanaal is het een eiland geworden. Er woont daar niemand, uitsluitend natuur.

 Terug konden we met ruime wind lekker zeilen.

En ....het is bijna niet te geloven. en ik moet er wel om lachen.... vanavond kreeg ik een emailtje van iemand met het verzoek een bruidspaar naar de overkant van het Viken te varen met onze boot. Daar is Gammelrudsbrygga de plek waar het paar het bruiloftsfeest geeft. Bijzonder!!

Het was een heerlijke en bijzondere dag!

Wordt vervolgd....