Vrienden worden

De meest intense gebeurtenis van vandaag was de poging om een verbinding te maken tussen Sevs (de nieuwe hond van S en Fr.) en Arvid en Gösta, Fynn hadden we eerst nog even thuis gelaten. Arvid hebben we meegenomen omdat hij de top hond is in onze kleine roedel. We dachten dat wanneer hij toenadering tot Sevs zou zoeken, Gösta zich dan ook zou voegen. En natuurlijk wisten we ook helemaal niet hoe Sevs dit alles zou gaan vinden.

Wel die laatste bleef onder alle omstandigheden heel rustig en liet het allemaal over zich heenkomen. Arvid vond het wel interessant zo'n nieuwe vriend en had er totaal geen problemen mee. Hij liep mooi naar Sevs toe en begon wat aan hem te ruiken en te likken op plekken die ik hier maar niet benoem. Hij wilden hem ook een paar keer bespringen maar die neigingen verdwenen even later, in huis lagen ze gebroederlijk op een kleedje. Dat verliep allemaal dus heel goed.

Arvid en Sevs een whippet en een greyhound

Met Gösta ging het een stuk moeizamer. We hebben ervoor gekozen elkaar buiten te ontmoeten op neutraal terrein. Toen Gösta zijn geliefde vrienden S en Fr. zag lopen met een hond begon hij al gelijk te blaffen en werd hij onrustig. Toen we dichter bij elkaar kwamen blafte hij nog meer en trok hij ook aardig aan de lijn. We verwachtten eigenlijk dat de exposure aan elkaar de spanning bij Gösta wel zou laten afnemen maar dat laatste nam heel veel tijd. Buiten in S en Fr.'s tuin kwam er geen toenadering. Arvid en Sevs zijn toen naar binnen gegaan zodat Gösta eerst weer rustig kon worden. 

Toen de rust was weergekeerd hebben we Gösta ook binnen gelaten. Dat ging redelijk, nog wel een paar blafjes maar het liep niet uit de hand. We hebben toen met operante conditionering (belonen van gewenst gedrag) de boel bij elkaar gekregen en na een poosje konden ze allen rustig bij elkaar in de kamer liggen.

Maar Gösta is nog op zijn hoede, er hoeft maar iets onverwachts te gebeuren en hij staat weer te blaffen. We gaan de ceremonie zaterdag of zondag nog een keer herhalen om het wat te laten inslijpen. We willen namelijk allemaal heel graag dat ze elkaar accepteren en vrienden met elkaar gaan worden. Zo kunnen we immers ook op elkaars honden passen als dat nodig is.

Eerder op de dag heb ik de poets in de huiskamer gedaan. Alles staat nu weer te blinken, het ruikt er naar zeep en olie en alles staat weer op zijn plek. De gezellige rommel (schoenen, boeken, computers, tassen, telefoons en opladers) die het bezoek van de kinderen met zich meebrengt is weer aan kant. Jammer! Nu is het weer een toonzaal want wij leven zelf voornamelijk in de keuken. Maar in elk geval staat de boel nu klaar voor de volgende ontvangst :-) Wanneer die ook mag zijn.

 We hebben nu dan echt een omslag in het weer.

Na een lange periode met prachtig zomerweer met temperaturen zo rond de 30 graden is het nu koud en regenachtig. Vanochtend was het 15 graden buiten en het gaat de hele dag regenen. Voor de natuur is dit zeer welkom, de bomen smachten naar water en het grondwaterpeil was alweer flink aan het zakken. Wij blijven lopen in de korte broek maar verwisselen het hemdje voor een truitje met lange mouwen. Zo gemakkelijk is dat. We hopen natuurlijk dat er na deze periode met regen straks nog een zomerse periode gaat komen, we zullen zien.

Wel dit waren weer onze belevenissen, ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd....

Een reparatie van 10.000 euro daarvan zie je wel even groen

Onze dag begon rustig. Gerrit en ik gingen voor het ontbijt even op de altan zitten. Dat deden we ook toen iedereen hier was, even een vroeg bakje. Vaak bleef het niet bij een maar werden het er drie als we zaten te praten. Zo 's ochtends vroeg even zitten met een bakje dat vinden we erg leuk. Vanochtend dus samen maar eerlijk gezegd is dat een slap aftreksel van wat we de afgelopen drie weken gewend waren. 

Gistermiddag zijn H en Ch vertrokken. Vijf uurtjes rijden naar de boot in Malmö. Vanochtend vroeg zijn ze aangekomen in Travemunde en vanmiddag kregen we een appje dat ze weer thuis zijn. Ze hebben een goede reis gehad.

Wij gingen na het ontbijt een wandeling maken met de honden. Mijn enkel moet tenslotte weer wat in training. 

zoek de verschillen

Vorige week was ik al eens naar het Vikenmeer gelopen maar dat was toen nog ver genoeg. Vandaag zijn we langs het huis van de advocaat gewandeld en dat is zo ongeveer 5 kilometer. Dat is goed gegaan. 

Na de regen van gisteren was het vandaag benauwd warm en voor Gösta eigenlijk te warm om te lopen. Ik was blij dat we weer thuis waren en heb Gösta maar even met de tuinslang afgespoten om zo wat te koelen. De rest van de week wordt het geloof ik wat koeler.

We hadden eigenlijk gedacht na het vertrek van H en Ch. wat stil te vallen. Daarom hadden we gisteren een rondje boodschap halen ingepland. Toen we weer thuis aankwamen bleek dat we achter de familie hadden aangereden. Die waren naar de garage geweest om te bespreken hoe het verder moest met de motor.

Gisterochtend had Gerrit een telefoontje gekregen van de monteur die had geconstateerd dat er in de brandstofpomp iets was geknapt en dat hierdoor metaal splinters in het hele brandstofsysteem terecht waren gekomen (brandstofpomp, verstuivers, leidingen en retourleidingen en dieselpompje). Al deze zaken moesten worden vervangen en wanneer je dat zou doen met nieuw materiaal zou dat de 10.000 euro aan kosten overstijgen. Wij verkleurden groen toen we dat hoorden. Er was nog een optie die het gebruiken van gereviseerd materiaal inhield maar ook dan waren de kosten meer dan 7000 euro. Oei, oei, oei wat veel geld. Gerrit heeft de slechtnieuws boodschap direct overgebracht aan mijn nichtje en haar man en het laat zich raden wat de reactie was.

Gerrit adviseerde hen om naar de garage toe te gaan om e.e.a. met de monteur te bespreken.  De situatie liet ons de hele dag niet los. Op een gegeven moment zei Gerrit een goedkopere optie te hebben bedacht. Een ruilmotor kopen, de noodzakelijke onderdelen eraf monteren om die te gebruiken voor de bestaande motor. 

Toen we aan de keukentafel zaten om van hen te vernemen hoe het gesprek met de monteur was gegaan bleek dat deze bovenstaand voorstel had uitgewerkt en voorgesteld. Hierdoor ziet het kostenplaatje van de reparatie er heel anders uit. Nog steeds een groot bedrag maar wel een bedrag dat je kunt overzien. De reparatie gaat een week tijd in beslag nemen. 

 Net toen we allemaal opgelucht adem konden halen kwam mijn andere nichtje M. van het toilet met de mededeling dat ze haar telefoon kwijt was. Die zat achter in haar broekzak maar nu niet meer. Vlak voor het bezoek aan de garage had ze in moeder natuur een plas gedaan en waarschijnlijk is de telefoon daar uit haar broekzak gevallen. Direct ben ik met de meiden in de auto weer naar Mariestad gereden om de betreffende parkeerplaats op te zoeken. Dat ging voorspoedig. M ging naar de waterplaats en pakt haar telefoon zo uit het gras. Wat een opluchting!! In de auto hebben we tegen elkaar gezegd dat vanaf dit moment alles nu goed zal gaan. Meer ellende kunnen we niet aan :-)

Vandaag zijn we dan aan de poets begonnen. Gerrit en ik hebben een to-do-lijstje gemaakt. Met frisse tegenzin zijn we daarmee vandaag de hele dag bezig geweest. De was is deels aan kant en hangt deels aan de lijn. De droge onderdelen van de was liggen nu weer keurig gestreken in de kast. De keuken is klaar en morgen stort ik me op de woonkamer. 

Wel het waren enerverende dagen die laatste twee maar nu lijkt alles bij ons dan toch weer in een normaal ritme te komen. Ritmes zijn goed, daar kun je je aan vasthouden :-).

Een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.......

Noodcamping

 Je kunt wel zeggen dat ik dik in de nichten zit. Ik heb er zes! Mooie meiden allemaal, drie van mijn zusje en drie van mijn broer. Zelf hebben we ook drie dames en Henk is de enigste mannelijk noot in dit gezelschap. 

F en L waren nog maar net afgereisd naar Nederland of Chang kreeg een berichtje op haar messenger app van één van mijn nichtjes, ze zijn FB vrienden, of we even contact op wilden nemen. Dat doen we dan natuurlijk ook direct. Het bleek dat ze op vakantie waren in Zweden, net aangekomen die dag en dat plotseling de motor van hun auto was uitgevallen. Ze stonden in Karlsborg en dat is vlakbij ons. Dat is natuurlijk een heel vervelende situatie zeker wanneer je met caravan en twee jonge kinderen op reis bent en moe van de lange reis. Vreemd ook dat hun auto, net vorig jaar aangeschaft en een mooie Honda CRV diesel, ermee op was gehouden. Een diesel blijft meestal wel lopen wanneer hij eenmaal is opgestart. Het toeval was dat wij net naar Karlsborg toe zouden rijden om daar een hapje te eten. Dat laatste hebben we maar even opgeschoven om eerst met hun een plan te maken over hoe verder.

Na de maaltijd hebben we hun caravan aangekoppeld en bij ons in de tuin neergezet. De reden van dit bezoek was natuurlijk niet prettig maar het is wel leuk om hen weer even te zien, dat gebeurt nu niet meer zo vaak. Vandaag heeft Gerrit in alle vroegte voor hen met de Honda garage in Mariestad gebeld en die kan gelukkig morgen om zeven uur in de ochtend hun boordcomputer uitlezen om te ontdekken wat het defect is. We hopen voor hen dat de reparatie dan niet veel tijd meer gaat nemen.

dat staat gezellig

de boosdoener

Zo hadden we vandaag dus ineens een vol programma. We hebben de auto met een sleepkabel naar Mariestad getrokken zodat die morgen om zeven uur klaarstaat. We denken dat het iets met de brandstofpomp is. De garage in NL denkt dit niet en zoekt het meer in een fout in de software. We zullen zien. De rit met de kabel er tussen verliep prima. De terugweg overigens ook alleen kwamen we toen vlak bij Töreboda een stortbui tegen. Ook hier bij ons een omslag van het weer met intense regenbuien. 

Weer thuisgekomen hebben we de caravan aangehaakt om deze naar camping Stenkällegården in Tiveden te brengen. Daar staat namelijk haar zus met haar gezin, ook een nichtje van mij. Zij gaan nu gezellig even bij elkaar staan om o.a. het leed te delen en ik kon op deze manier ook mijn andere nichtje ontmoeten. We hebben er nog even een kopje thee gedronken, hebben wat bijgekletst en ik kon haar kinderen (een jongen en een meisje) treffen. Zo werd het onverwacht nog een hele familie hereniging.

Ondertussen was er nog een andere ludieke gebeurtenis net toen F en L zouden vertrekken. We hoorden plotseling de melodie van 'Should auld acquaintance be forgot' in onze hal. We keken elkaar allemaal aan en realiseerden ons daarna dat het onze deurbel was. We hebben eigenlijk nooit bezoek bij de voordeur en we wisten dan ook niet dat de bel op deze melodie staat afgesteld. Maar goed...ik snel naar de deur en daar staan een onbekende man met een oudere vrouw in de arm. De man sprak mij in het Engels aan en vroeg of ik uit NL kwam. Hij vertelde dat de vrouw zijn moeder was en dat de ouders van zijn moeder vroeger in ons huis hebben gewoond. Haar vader was de districtsarts. Daar stond ik eventjes in een dilemma, deze mensen te woord willen staan en F en L willen uitzwaaien. Ik legde de situatie uit en vroeg of ze misschien even op onze altan wilden wachten. Ik bemerkte wat weerstand maar uiteindelijk namen ze plaats en kregen ze van Henk een glas water aangeboden. Na het afscheid en vertrek van F en L gingen we terug naar de altan om daar te ontdekken dat ze alweer waren vertrokken. Ik liep naar voren en zag ze nog net. Ze hadden haast zo vertelden de man maar wanneer we ons email adres gaven zouden ze ons wat oude foto's van ons huis sturen uit de tijd dat moeder daar woonde. 

Het was een wat bevreemdende gebeurtenis. Je zou je bijna afvragen of de situatie wel te vertrouwen was maar dat is wel het geval want de man heeft een zomerhuis vlakbij het Vikenmeer, daar heb ik hem wel eens gezien. Wellicht was het bezoek aan ons een wat plotselinge ingeving geweest. Ik heb hen nog uitgenodigd terug te komen op een ander moment, of ze dit gaan doen zullen we afwachten. Wij bleven achter met een leeg eindgevoel maar ja, dat trekt wel weer weg.

Vandaag vertrekken H en Ch. Daarna gaan we eerst aan de poets, omdat dat helpt om weer in onze dagelijkse routines te komen! 

Voor iedereen een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.......

Elke dag taart

Mijn laatste blogpost was op 14 juli, vandaag is het de 25e. Het was te druk maar bovendien te gezellig om te gaan zitten schrijven. Een kleine twee weken niet bloggen doet me realiseren dat veel nieuws inmiddels alweer oud is geworden. Het afscheid van Peter R. de Vries, de wateroverlast in het zuiden van NL en andere delen in Europa, de vorming van het nieuwe kabinet hier in Zweden, het tikje dat Hamilton uitdeelde aan Verstappen waardoor hij een zware crash had en uit de wedstrijd raakte. Zo snel gaat de tijd.

Vorige week vrijdag kwamen F en L bij ons aan na een reis vol hindernissen aangaande de uitslag van hun PCR test.  Helemaal uitgeput van de lange reis bij 32 weken zwangerschap moest Femke de eerste dag wel even bijkomen. 

Zo met z'n zessen (H en Ch zijn er ook) hadden we een week vol gezelligheid en leuke uitstapjes. Bovendien hadden we schitterend weer en gaat het hier met de Covid heel goed zodat er weinig belemmeringen waren om dingen te ondernemen. Natuurlijk passen we nog steeds goed op met afstand houden, handen wassen en mondkapjes in de grote supermarkten maar verder gaat het allemaal vrij ongedwongen. Heel bijzonder voor ons om onze (schoon)dochters zo zwanger mee te maken en het zwanger zijn mee te beleven.

 

Bij S en Fr.

Gelukkig ging het met mijn enkel in deze week steeds ietsje beter. Op dit moment loop ik zonder bandage en zonder krukken. Voor kleinere stukje gaat dit prima, langere stukken ietsje minder. Dat komt nog.

Op het moment van schrijven van dit blog zijn F en L onderweg naar huis. Het is slecht weer in NL en we hopen dat ze hiervan niet teveel last hebben tijdens het reizen. We lezen net dat het centrum van De Westereen in Friesland onder water staat. Hopelijk het huis van H en Ch niet, daarover hebben we nog geen info. (Inmiddels via de buren wel en hun huis heeft nog droge voeten gelukkig)

Götakanal Hajstorp

Onze spa met onze Fem

Vitsand

Tiveds torp

Granvik

We hebben vele leuke uitstapjes kunnen maken zoals de foto's hierboven tonen. Als ik het zo terug zie dan spettert de gezelligheid eraf en zo hebben we het ook beleefd.

Louis gaat in augustus 500 km fietsen voor een goed doel. Nu hij papa gaat worden fietst hij een sponsortocht voor het bouwen van een gezinshuis ergens in Kenia. Hiervoor moet hij natuurlijk even trainen en daarvoor had hij zijn fiets meegenomen. In totaal heeft hij hier 400 km gefietst, enthousiast over de routes, het landschap en het weer natuurlijk. Die 500 km dat gaat hem waarschijnlijk wel lukken. Mocht je ook willen sponsoren zie dan deze link: https://walkwithkumbatio.kentaa.nl/actie/louis-van-schaarenburg

Louis

onze tuin

Ondertussen levert ook de moestuin ons de eerste maaltijden, we zijn duidelijk in de tweede helft van de zomer aangekomen. 

Gistermiddag zijn F en L weer naar huis, lekker uitgerust zijn ze vertrokken. Deze keer slaan ze Denemarken over en varen ze met de Ferry van Malmö naar Travemunde. Dat deelt de reis mooi op in twee delen. We hopen elkaar op korte termijn weer te zien!

Natuurlijk ben ik helemaal niet volledig want dan wordt zo'n post te uitvoerig. Ik kan nog wel benoemen dat we een heel leuke tijd hebben gehad met elke dag taart omdat het zo'n feestje was. 

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd......!

(alle foto's behalve de laatste zijn genomen door Femke en Chang)

 

Even naar de oostelijke kant van het Vättern

We hadden weer even een kort tripje en deze keer met z'n vieren. We wilden H en Ch graag laten zien hoe de andere kant van het Vättern eruit ziet en dan wel speciaal Vadstena de plek met een rijke en lange historie. Het wachtten was nog even op mooi weer maar zondag konden we dan echt op stap. Over weg 49 en 50 kunnen we er in principe in twee uurtjes naartoe tuffen maar dat hebben we niet gedaan. We wilden namelijk ook ontdekken hoe de dorpjes dicht aan de kust van het Oost Vättern eruit zien en hoe het landschap daar is. Op deze wijze waren we daarom wel een uurtje langer onderweg. Het deel land tussen de weg 50 naar Jöngköping en het Vättern is voornamelijk landbouwgrond maar heel mooi zijn de doorkijkjes naar het Vättern, zeker op een zomerse en zonnige dag waarop het water zo mooi glinsterend in het landschapsbeeld aanwezig is.

Zo halverwege de middag kwamen we aan op de camping Vadstena. Oef oef wat een groot gebeuren daar op die camping. Daar wil je liever niet voor kiezen maar een pitoreske kleine camping hebben we daar nog niet kunnen vinden. Op zich is het wel een gunstig gelegen plek voor uitstapjes in die omgeving. Vadstena zelf is natuurlijk helemaal fantastisch, twee jaar geleden zijn Gerrit en ik er voor de eerste keer geweest en toen hebben we een rondleiding gedaan in de burcht en het klooster. Heel mooi en informatief.

Vadstena slottet

Op de foto hieronder zie je hoe prachtig Vadstena is gelegen aan de kust van het Vättern en hoe haar bewoners daar in de zomer van genieten.

Eén van de allermooiste plekjes vind ik wel de toegang tot het slot met de daarvoor gelegen gastenhaven. Werkelijk, wanneer je met je boot wilt aanmeren in Vadstena, kom je op een prachtige en historische plek te liggen midden in het stadscentrum.

Ja ....na Vadstena kan het alleen nog maar tegenvallen en dat was wat het deed toen we de volgende dag Motala bezochten. Motala is een stad met een kleine 30.000 inwoners. Het stadscentrum is niet echt spannend maar wat wel leuk en gezellig is, is de sluisomgeving in het Götakanal en de omgeving van de uit 1300 daterende Motala Kyrka.

Kijk ook even naar de buxus, zo kunstig geknipt

kanaal omgeving

Na ons bezoekje aan Motala hebben we nog een klein tochtje in de omgeving gemaakt. Hierbij passeerden we ook nog een plek die wij kenden van een eerder bezoek, de haven van Borghamn. Bij Borghamn is een kleine ställplats voor campers die mooi aan de waterkant ligt maar waarbij de naastgelegen natuursteen verwerker wat detoneert. Denk je die even weg dan is het een heerlijk authentiek plekje.

Wij hebben daar even iets genuttigd. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Ik zat namelijk even op een stoel terwijl de anderen een traktatie uitzochten. Komt er geheel onschuldig iemand aanlopen met twee honden. Dat vond Gösta er eentje teveel. Ik had hem net aan mijn stoel vastgebonden (waarschijnlijk ook niet echt een handige actie maar ja....) om zodoende de muppets iets beter in mijn handen vast te hebben en om hen een slokje water te geven, toen ik plotseling met stoel en al op de grond lag. Ik kon Gösta nog maar ternauwernood vasthouden, de muppets stonden verschrikt bij mensen aan een ander tafeltje. Toen ik goed en wel weer op mijn stoel zat met alledrie de honden weer in mijn bezit en het haar weer op de goede plek vond ik de wereld er toch wat wazig uitzien. Ik veegde mezelf eens over mijn gezicht en vond hier geen bril meer. Die lag enkele tientallen meters verderop in het gras. Gelukkig nog ongeschonden evenals de rest van mijn lijf en extremiteiten. Toen ik op alle fronten weer brand meester was kwam daar een glas koele witte wijn met een aardbeien gebakje. Je kunt je misschien voorstellen dat ik daar toen wel even aan toe was. 

De zonsondergang 's avonds op de camping was prachtig, de maaltijd heerlijk. Omdat we vonden dat Gösta toch wat last had van alle input en prikkels op een zo'n drukke camping en hierover denkt dat het onze tuin is en daarom een ieder met een gesprekje begroet, zijn we de volgende dag weer naar huis gereden.

 

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd....