Klonters in de verf en fouten in de bon

We hadden er wel zin in, even een ritje Karlsborg naar de Byggvaror. Voordat je daar al je spulletjes hebt uitgezocht ben je toch al wel weer een uurtje verder, reken daar nog bij de reistijd, een half uurtje heen en een half uurtje terug, dan ben je zo een paar uurtjes onder de pannen. 

We hebben paneelplaten gekocht voor op de vloerplinten en een aantal plintlatten voor het nieuwe plafond in alle soorten en maten. We zijn zuinig geweest vandaag. Meestal kopen we al witgelakte plinten maar die zijn toch wel een stukje duurder dan de ongelakte. Vandaag ongelakte uitgezocht, grondverf en aflakverf genoeg immers. En wat je hebt hoef je niet te kopen. Het kopen gaat overigens vrij gemakkelijk bij de byggvaror. Je rijdt met je auto naar achteren om daar de uitgezochte spullen gemakkelijk in te laden. We nemen dan een foto van de streepjescode en soms van het materiaal dat we in de auto hebben gebracht, dan hup naar de kassa, daar worden de codes gescand en geven wij aan hoeveel van elk we hebben waarna we afrekenen. Niks niet controleren gewoon zo op vertrouwen. Dat is ontspannen kopen!

Voordat we op stap gingen had ik mijn verfhok gecontroleerd, ik heb nog best veel: muurverf, aflakverf in diverse kleuren en glanssoorten, schuurpapier, kwasten had ik laatst bij de Lidl in de aanbieding gekocht. Ik hoefde dus vandaag niet veel, enkel een pot grondverf en een paar rollers met bakjes.

Bij de kassa troffen we vandaag een ouder iemand (de grootvader zeggen we dan maar want in onze fantasie is het een familiebedrijf met een vader en een zoon en een opa..maar of dit zo is??) Hij scande de codes niet maar zocht alles één voor één op in de kassa. Toen we in de auto zaten zei Gerrit dat hij zich af vroeg of alles goed berekend was want met het handmatig invoeren van de codes maak je gemakkelijk een fout. Dus ik pak de bon er even bij, de meeste dingen klopten gelukkig maar er zaten toch een paar foutjes in. In plaats van ongeverfde latten stonden er geverfde latten op de bon. Net nu we vandaag in een zuinige bui waren en bewust voor de ongeverfde waren gegaan. Ook met de pakken paneel was er een foutje ingeslopen. Die paneel platen zijn er van 248 cm lang en van 120 lang. Wij hadden de laatsten gekozen maar de langsten stonden op de bon. Die foutjes schelen met elkaar toch wel snel 30 euro of zelfs nog meer. Dat wordt binnenkort nogmaals een ritje naar de Byggvaror ben ik bang.

Laatst had Gerrit in zijn houtopslag hok een vondst gedaan. Daar stond nog een immense emmer muurverf die we hadden meegenomen toen we ons huis hadden gekocht. Menig jaartje oud dus. Dat was even een meevaller! Ik dacht dus deze muurverf te gebruiken voor het rolleren van het nieuwe plafond. Wel dat heb ik geweten, die keuze had ik geloof ik beter niet kunnen maken. Tweemaal eerder had ik voor kleine stukjes achter de verwarming deze verf gebruikt en toen was er niets aan het handje. Maar vandaag zaten er tijdens het rolleren steeds brokstukjes of klontertjes op mijn plafondplaten. Na elke geschilderde plaat moest ik het trappetje op om de brokstukjes eraf te halen. Oh wat een gedoe zeg.  Hoe kunnen er nu brokstukjes in de muurverf zitten......? Eerst dacht ik dat er stukjes verf van het deksel in de verf waren gevallen bij het openen van de emmer.

Maar dan zouden het flinterdunne stukjes zijn geweest alleen in de toplaag van de verf. Maar hoe verder ik kwam in de emmer hoe meer brokstukken er in de verf kwamen en hoe dikker ze werden. Ik werd er knettergek van. Dan wil je na veel werk het plafond mooi af rolleren en dan zitten er klonten in de verf.

Nu denk ik zelf dat het zo kan zijn dat doordat de verf al behoorlijk oud was en lang onaangeroerd ergens achter in een hok had gestaan de vulstof in de verf naar beneden is gezakt en is gaan klonteren. Bij het doorroeren van de verf zijn die klontjes door de verf gekomen. Dit soort van klontjes op de foto hierboven zijn geen gedroogde flinters van het deksel, die zouden niet zo dik zijn.

Uiteindelijk is het plafond goed in de verf gekomen en mocht het morgenochtend toch tegenvallen, dan doe ik het gewoon toch nog een keer met nieuwe verf. We moeten toch nog een keer naar de Byggvaror :-)

Omdat ik de emmer muurverf wel leeg wilde hebben, om die klonten later niet nog eens tegen te komen, heb ik de wanden toch ook nog maar even gerollerd. De hele kamer staat nu in de RAL 9010. Op de blog van Heiko en Joke, die ik altijd wel even lees, las ik dat zij hun liefde voor deze kleur hebben losgelaten en nu alles in helder spierwit overschilderen. Wij houden nog even vast aan deze mooie zachtwitte kleur :-)

Gerrit heeft vandaag de oude gedemonteerde plinten van de spijkers ontdaan en is ze in de kelder gaan schuren. Een geduldig klusje met een uitgesteld resultaat. Straks wanneer de schilderskwast er overheen gaat  is het toch leuk wanneer je materiaal hebt hergebruikt. Maar het vraagt even wat inspanning.

En nu nog even iets anders.

We zitten lekker in de winter momenteel. Vanmorgen toen we met de honden wandelden zag het er prachtig winterachtig uit in het 'Vångdalen'. Hier dan de mooiste foto van deze blogpost vandaag.

Vanavond tijdens het eten stond de teller bijna op -10 en dat is dan in de altan vlak bij het huis. 

Vandaag stond er op het Undenäsforum dat het mini skigebiedje in Tiveden weer geopend is. Wanneer het winterweer wordt werken de mensen daar hard om de skipistes (drie stuks: groen, blauw en rood) te prepareren. Voor gezinnen met kleine kinderen is het een heerlijke plek om een dag door te brengen. Heel ongedwongen, je koopt een kaartje voor een paar centen en je kunt de hele dag van de sleepliften gebruik maken, ondertussen kun je je lekker warmen bij het vuur en hier ook een worstje roken of een hamburger. Wil je dat niet dan kun je die laatste ook in een kiosk kopen. Wij gaan niet dit jaar. Ik ben nog heel voorzichtig met mijn knie die het goed doet maar nog niet 100% de oude is.

Inmiddels is het ook weer weekend! Ja wat kun je doen nu in de lockdown, wandelen, fietsen een puzzel maken van 5000 stukjes, een sjaal breien, een spelletje programmeren of een app.....In ieder geval, probeer het gezellig te maken met elkaar en van het weekend te genieten.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd........

De basis is klaar, alles is wit en ik ben wit gespikkeld

Wel nu is het zover..... het schuine stukje plafond boven de kast zit erin. Het was nog een heel gefreubel, Gerrit is er de hele dag mee bezig geweest maar nu zit het en netjes en zonder dat die grote kast er weg gehaald moest worden. Dat laatste hebben we nog wel even geprobeerd maar met het demonteren knappen er zaken vanaf en op een gegeven moment hebben we besloten het niet te doen. Het is een prachtige kast, zeer functioneel er kan veel in en hij schuift met een pink en dat wil ik heel graag zo houden. Dus toen moesten we naar plan B en dat heeft goed uitgepakt. Gerrit heeft eerst aan de onderkant van het schuine stuk een lat gemonteerd met een schuine kant, zo schuin als het plafond daar gaat lopen. Daarna heeft hij de verticalen gemonteerd en dat was echt lastig omdat vlak boven de kast heel weinig ruimte is om te schroeven. Die verticalen die moesten ook nog worden gesteld met vulblokjes en aan de bovenkant moest ook weer een lat maar dat was in vergelijking met al het andere een klusje van niks. Dus je snapt wel dat dit een dag werk was. Vanavond hebben we de platen er tegenaan geschroefd. Aan de bovenkant konden we de schroeven nog mooi verzinken want die konden we in de bovenste lat schroeven, vlak boven de kast steken ze een beetje uit, dat kan niet anders. Maar daar zie je niets van want boven de kast wonen geen mensen :-)

Nadat ik gisteren alles had geschuurd en de hele kamer had opgeruimd en schoongemaakt kon ik vandaag beginnen het het eerste schilderwerk en de boel mooi in de voorstrijk zetten. Ik had nog een halve emmer voorstrijk en ook nog een halve emmer panelgrund en die heb ik met elkaar vermengt. Toen had ik een emmer vol en daarmee kon ik alle wanden en het plafond (met uitzondering van het laatste schuine stukje) mee voorbewerken. Nu hoef ik de wanden niet meer in de muurverf te zetten, Ze zijn nu wit, ik ben gespikkeld en ik kan zo wel over de wanden heen behangen. 

Morgen moeten we eerst weer materiaal kopen voordat we verder kunnen. Het eerstvolgende wordt het aftimmeren van de kozijnen met latten en sierplinten, latten langs het plafond, kit in de hoeken, allemaal werkjes die veel tijd kosten. Niet erg want we hebben nog geen bericht gehad over ons behang. Ik hoop maar dat het bijna binnenkomt, de twee weken levertijd zijn nu al lang voorbij. Heb ik maandag nog niets gehoord dan moet ik maar eens even bellen. Dat zal de levering wel niet bespoedigen maar dan weet ik wel even waar ik aantoe ben.

Zo rond negen uur vanavond zijn we gestopt, lang genoeg gewerkt, het is tenslotte hobby! 

Maar het weekend over hebben we nog wel werk en maandag krijgen Suzanne en Fredrik de sleutel van hun nieuwe huis. Ik denk dat we ons voorlopig nog niet vervelen.

Wel dat was het weer voor vandaag, ik ben al benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen. 

Wordt vervolgd.......

Een stoffig dagje

We hebben nu toch het idee dat we ietsje verder komen, we maken vorderingen en de aanblik van de kamer verandert al een beetje. De hoofdklus van vandaag was het gipsen van de wand met het raamkozijn erin. Een wand met allemaal hoekjes en meerdere stroompunten dus dat was nog een heel gepas en gemeet voor Gerrit. Maar hij (de wand) zit erin en het lijkt goed. Tussen de bedrijven door heb ik het plafond geschuurd en voor de tweede keer de gaatjes geplamuurd en aan het einde van de dag nog eens geschuurd met fijn schuurpapier. De nieuwste wand heb ik uitgevlakt en gaatjes gevuld en de wand die we gisteren hadden gemaakt heb ik geschuurd en opnieuw geplamuurd en aan het einde van de dag nog eens geschuurd. Het begint er al strakker uit te zien maar mooi wordt het natuurlijk pas wanneer het in de verf komt. Eerst maar in de voorstrijk en dan alles wit sauzen had ik gedacht voordat we gaan behangen. Het behang is besteld en moet nog binnenkomen. De bestelling loopt al ruim twee weken maar moet uit Engeland komen. Las net vandaag in de Nederlandse krant dat Engeland niet echt goed voorbereid aan de Brexit is begonnen. De binnenkomende goederen voldoen niet aan de procedures die zijn afgesproken. Wellicht geldt dit ook voor ons behang en moet ik nog even wat langer wachten. Genoeg te doen nog dus voor nu niet zo erg.

Al met al was het voor mij een stoffige dag met al dat gipswerk dat ik moest schuren. Vanavond hebben Gerrit en ik de kamer eerst maar weer eens opgeruimd en schoongemaakt en ook de bovenverdieping even wat bijgewerkt anders heb ik het gevoel dat ik er in om kom (in de rommel dan). Het werkt ook fijner in een schone kamer. Ondertussen heeft Gerrit een strak plan voor het schuine stukje boven de garderobe-/linnenkast en daarmee gaan we morgen aan de slag. Mocht het zo zijn dat ik nog voorstrijk heb dan zou ik daarmee ook kunnen beginnen. We zien het wel. Voor nu heb ik de pijp uit (dat is een fries gezegde) en ga ik even luieren in mijn Hannemand.

Wordt vervolgd.....

Klussen met overpeinzingen

Eerst de wanden gipsen en daarna de schuine stukken van het plafond afmaken, dat is de beste volgorde zo concludeerden we vanmorgen tijdens ons werkoverleg. 

De platen die we gaan gebruiken voor het gipsen liggen net als de plafondplaten in de garage in de kelder. Daar zaagt Gerrit ze op maat en voorziet ze ook van gaten voor stroompunten en daarna moeten we ze naar de eerste verdieping tillen. We zijn zo een heel aantal keren achter elkaar aan en met een plaat er tussen door het huis heen gemarcheerd. Dat zit vanavond flink in de benen want die platen zijn niet licht.

Op onderstaande foto schroef ik dan eindelijk de eerste wandplaat van 1.20 bij 241.5 m. Zo langzamerhand ken ik alle maten van de slaapkamer uit mijn hoofd. Het mooie is dan wel weer dat alle platen van die wand nu 2.41,5 m meten :-)

Die twee en een halve wandplaat gips hadden we er nu in een floep en een scheet inzitten en het schuine stukje eigenlijk ook, daarvan hadden we de regels gisteren al gemaakt. De meeste tijd gaat zitten in het snijden van de platen en het aanbrengen van de gaten voor de stroompunten en het vervoer naar boven.

Omdat de muur nu ietsje dikker is geworden moest Gerrit op het kozijn van de deur nog een lat spijkeren waar we tegenaan konden gipsen. Zo hebben we een mooie ondergrond voor de deurplint straks.

Na dit gipswerk heeft Gerrit voorbereiding getroffen voor het gipsen van de wand waar het raamkozijn in zit zodat we daar straks ook latten hebben waar we tegenaan kunnen werken. Ik heb me vermaakt met het uitvlakken van de wand en met het plamuren van de schroefgaatjes. Zo kan ik dat morgen mooi schuren en opnieuw plamuren want het moet altijd wel een keer of twee, drie.

Zo hebben we vandaag in alle vrede en rust lekker verder gewerkt. Wat een schril contrast met hoe het in Nederland gaat nu de avondklok is ingesteld. Er lijkt wel een soort van burgeroorlog te ontstaan. Verschrikkelijk gewoon en al die vernielingen, bezit van mensen die er hard voor moeten werken. Ik heb er geen woorden voor.  Ik zit net even met Femke te appen, die woont in de buurt van Den Bosch, daar worden monumentale panden vernield, ruiten ingeslagen en winkels leeggeplunderd door heel jonge mensen, kinderen eigenlijk nog. Hoeveel boosheid kan er in een mens zitten dat hij/zij zulke dingen doet? De avondklok is toch een democratisch genomen besluit, genomen door een volksvertegenwoordiging die wij met elkaar hebben gekozen. Wil je je ongenoegen hierover uitspreken dan kun je demonstreren, dat is een recht. Maar vernielen en stelen..... dan bega je een misdaad en dan krijg je een strafblad. Hoe zul je dan een goede toekomst op kunnen bouwen. 

Ja en dan kijk ik weer uit over ons Vångdalen, dat er nog net zo bij ligt als gisteren en eergisteren en zoals het was toen er nog geen Corona was. Ik zou de rust die hiervan uitgaat iedereen gunnen. Ik hoop maar dat het snel weer rustig is in Nederland en dat een ieder zich weer veilig kan voelen op de plek waar men woont. 

Het is een rare tijd! Wij kunnen ons leven op een goede manier een voor ons zinvolle inhoud geven, nog steeds. Maar toch voelen we de spanning ook toenemen. Het je onder de mensen moeten begeven wordt een soort van hobbel die je moet nemen. Je stelt jezelf steeds de vraag of de keuzes die je maakt wel of niet zinvol zijn. De hele Corona met muterende virussen, dat voelt als een net dat zich steeds dichter om je heen sluit. 

Ik vraag me af....sta ik in deze gedachten alleen of worden ze ook door anderen gedeeld. Hoe is het leven voor jullie die dit lezen?

Wordt vervolgd........

 

Een derde kopje koffie gedronken bij Ymseborg

Nog altijd nemen we voor ons ontbijt uitgebreid de tijd. Het ontbijt vind ik persoonlijk een van de mooiste momenten van de dag. Vroeger al toen de kinderen allemaal nog thuis waren, dat is dus al heel lang geleden, zaten we elke ochtend met z'n allen aan de ontbijt tafel. Met elkaar de nieuwe dag beginnen. 

Allemaal is tegenwoordig een groot woord maar elke ochtend dekken we de ontbijttafel en maken we er iets van. Nu Greetje er is zitten we gezellig met z'n drieën. Na het ontbijt begint Greetje haar werk en lezen wij de kranten zowel Nederlandse als Zweedse, lees ik even op FB en kijk ik nog even naar mijn blog en/of lees ik andermans blog. Het ontbijt is eigenlijk eten en koffiedrinken tegelijkertijd. Vandaar dat er 's ochtends drie mokken heerlijke echte en vers gezette koffie van vers gemalen koffiebonen, per persoon doorgaan. Alle goeie dingen gaan in drieën tenslotte.

Wat schetst nu mijn verbazing....vanochtend kreeg ik maar twee mokken. De vermelding die ik erbij kreeg was dat de derde mok meeging in de kan en dat we die ergens onderweg zouden nuttigen. 

Dus al redelijk vroeg voor ons doen zaten we in de auto op weg naar Mariestad om daar hondenvoer te kopen en lekkere kluifjes voor wanneer het vijf uur is (dat weten ze namelijk precies) en opnieuw ook weer de altijd terugkerende boodschappen. Zo ongeveer 10 km voor Mariestad had ik al vaak een bord zien staan verwijzend naar een bezienswaardigheid. Daar zijn we vandaag naartoe gereden voor de koffie.

We kwamen uit op een prachtige stille plek Ymseborg geheten. Daar heeft heel vroeger (1100) een toren gestaan van 10 bij 10 meter, deels opgebouwd uit steen, deels uit hout. Bij de toren die op een heuvel stond met fraai uitzicht over het meer en de omgeving bevond zich ook een waterbron van 3 meter diep. Vondsten hebben aangetoond dat het er ongeveer moet hebben uitgezien zoals afgebeeld op de tekening op de foto hieronder. Vandaag was de plek helemaal bevroren want we winteren weer met royale minus-graden maar straks in het voorjaar kunnen we daar lekker zitten op een bankje genietend van ons derde kopje koffie. Vandaag hebben we er alleen even gekeken en de koffie in de auto genuttigd vanwege de kou.

Wat ik zelf dan nog weer heel leuk vond, maar het is een bijkomstigheid hoor in dit verhaal, is dat er vlak bij de borg een zgn 'Ödehus' staat. Een ödehus is een opgegeven huis waarover niemand zich meer bekommert. Niet dat vind ik leuk maar ik zag dat iemand de zorg over het huis op zich heeft genomen en het huis weer een nieuw leven geeft. Voor een heel deel was het huis, dat daar werkelijk prachtig ligt, onder renovatie. Het huis wordt zo behouden voor nu en voor later. Kijk dat raakt me.

Dat was een leuk koffiemoment en voor herhaling vatbaar.

Om half drie waren we weer thuis en na de theepauze zijn we verder gaan werken aan ons plafond. We wilden vandaag toch wel graag het rechte deel van het plafond erin hebben. Ons plafond bestaat namelijk uit een recht deel en aan elke kant link en rechts een scheef stukje. Dat is de vorm van het dak van ons huis. Voila..... hier het rechte stuk. En recht zit het :-)

Gerrit is er weer even voor gaan staan, het went al. Deze keer kreeg ik het belletje goed in beeld. 

We zijn gelijk ook maar doorgegaan met het uitlijnen van één van de schuine kanten. Eerst de verticalen met opvulstukjes eronder en daarna drie horizontale latten waarop het gips later bevestigd wordt.

We waren bijna van plan de gipsplaat op maat af te snijden/ breken toen we aan tafel werden geroepen. Greetje had een heerlijke Indische aubergine-schotel klaargemaakt. We waren hongerig zodat voor de foto kon worden genomen, de schaal al half leef was geschept. Maar toch met een beetje fantasie kun je bedenken dat het er prachtig uitzag toen het op tafel werd neergezet.

Ik sluit nog even af met de mooie plek waar we vandaag waren. Het hele meer bevroren en geen schaatser te bekennen. Dat zou in NL onmogelijk zijn.

Dan nog even dit...

Net als in Nederland is het aantal besmettingen hier mooi aan het zakken. De grens met Noorwegen is afgesloten omdat daar de Engelse variant een sprint neemt in en rond Oslo. De maatregelen worden hier ook wel ietsje scherper. Zo moet elke persoon in een winkel de beschikking hebben over minstens 10 vierkante meter. Het aantal mensen dat in een winkel mag zijn staat op de entré-deur. Hoe het wordt geteld dat weet ik niet. Een avondklok hebben we hier niet. In ons dorp is sowieso niemand meer buiten na 21.00 uur, enkel iemand de nog snel even de hond uitlaat. Ik las wel en het stond zelfs in de Dagens Nyheter, een Zweedse krant, dat er in NL rellen uitbreken in diverse steden en dorpen in het land, als reactie op de avondklok. Testlocaties in brand gestoken en gooien met stenen naar politie en naar ramen van ziekenhuizen. 'Ut giet oan!' denk ik dan maar dan in een andere betekenis dan die waarin deze uitspraak landelijke bekendheid kreeg.

Morgen dus de schuine stukken van het plafond, dat wordt nog een uitdaging omdat voor één van die stukken een enorme kleding- en linnenkast staat. Hoe krijgen we daar de zaak vast aan het plafond. Dat is ook voor ons nog een vraag.

Wordt vervolgd.........

 

Het liep wat anders

 Meestal is de zondag een dag waarop we wat andere dingen doen dan we doorgaans door de week doen. We doen dit om toch nog een beetje een structuur in de weken te houden. Vandaag zou dat anders gaan verlopen omdat onze aandacht uitgaat naar het plafond waarmee we bezig zijn en het effect dat dit plafondwerk op onze aandacht heeft, is dat het die doet versmallen. Dus na de ochtendwandeling waarbij ik letterlijk van de weg afglibberde en het in de greppel nog maar net staande hield, togen wij naar boven om daar de volgende regels aan ons plafond te monteren. Toen we net twee regels hadden hangen ging de telefoon met daarin de vraag of we zin hadden in koffie en bijbehorende visite. Natuurlijk, altijd zin in koffie en een gezellig moment. Dus Gerrit nog snel even naar de ICA voor diepvries kaneelbullar (want ja ik ben normaal gesproken de bakker maar kom daar nu even niet aan toe) en daarna als een speer naar huis om koffie te zetten en ja hoor, daar kwamen P en J al aangereden. Moe maar voldaan (en pijnlijk omdat ijs niet meegeeft) na 35 kilometer schaatsen op een meer bij Laxå.

Dat was heerlijk, met de kaneelbollen maar vooral ook met de gespreksonderwerpen die ergens anders over gaan dan over gipsplaten, plafonds, regels, etc.  Dat rekte ons aandachtsfocus weer eventjes lekker op. 

Na de visite zijn we nog even aan de slag gegaan en hebben we nog drie platen gemonteerd en toen hadden we trek in een glas wijn. Het 'werk' dat komt deze week wel weer en de Corona is nog lang niet voorbij dus we hebben alle tijd.

Ja.. en wat is dit dan voor een foto?

In 1967 selecteerde de 'Democratic Party' in de VS, Chicago voor het houden van een nationale conventie voor het kandideren van Lyndon Johnson in zijn tweede termijn als president. In die tijd was de VS verwikkeld in een oorlog in Vietnam, een oorlog die vele Amerikaanse soldaten het leven heeft gekost en waar geen einde aan leek te komen. Ik herinner me nog dat die oorlog elke dag het journaal domineerde. Ik was nog klein, ging naar de lagere school en was bang voor de beelden die ik over die oorlog op het journaal zag. Het was ook de tijd waarin er een zeer krachtige anti Vietnam beweging actief was, in de VS maar ook in NL bijvoorbeeld. 

Maar terug naar mijn verhaal. De anti Vietnam beweging vatte het plan op om ten tijde van deze conventie een vreedzaam 'Festival of Life' te organiseren als een soort van tegenbeweging tegen de Conventie, die ze als 'Convention of Death' betittelden. Diverse anti Vietnam bewegingen zouden zich gedurende de conventie in Chicago laten horen. The slogan werd ' We are There' en er zouden 500.000 mensen dansend over de straten van Chicago kunnen gaan. De vergunning voor deze happening werd voor elke groep die mee wilde doen afgewezen maar de beweging was niet meer te stoppen. Deze gebeurtenissen moeten worden gezien tegen het licht van de moord op Marten Luther King en de twee Kennedy's. Er was dus veel lading met frustratie. Uiteindelijk kwamen er 10.000 mensen naar Chicago, veel minder dan verwacht maar toch nog steeds een hele massa. Deze kwamen te staan tegenover een enorme politiemacht om de vreedzame bijeenkomst uit elkaar te slaan. Zo werd datgene dat vredig zou zijn uiteindelijk een bloedig drama. 

Uiteindelijk werden de personen die het 'Festival of Life' organiseerden en zij die zich hadden aangesloten, berecht. Zeven personen en aanvankelijk een achtste, een zwarte man die ervan werd verdacht een politie agent te hebben vermoord. 

Steven Spielberg heeft vorig jaar (2020) van deze rechtsgang een film gemaakt met de titel 'The trial of the Chicago Seven'. Vanavond hebben we die film gekeken (Netflix). Een geweldige film! Met open mond zit je te kijken naar het onrecht dat in de rechtbank, de rechtspraak wordt aangedaan. Maar wat mij ook erg aangrijpt is dat de sfeer die wordt geschetst in deze film, die dus speelt in de jaren '60 van de vorige eeuw, voor ons mensen die leven in de wereld van 2021 nog zo herkenbaar is in de 'Black Live Matters' beweging. Hoe respectloos en discriminerend er in de rechtszaal werd omgegaan met iemand met een zwarte huidskleur. En niet zomaar een verhaaltje , nee in beeld gebracht zoals het is gegaan.  Ja het is een film die je raakt!

Bovenstaande foto is die van de Seven.

Zo kreeg onze dag op meerdere manieren een andere wending dan van tevoren gedacht.

Morgen moeten we eerst naar Mariestad voor het halen van hondenvoer, het plafond wordt zo een lang verhaal, het is niet anders en het hoeft niet anders.

Wordt vervolgd......

Een half plafond

Gisteren zijn we samen op stap gegaan voor de aanschaf van een nieuwe schroefmachine en om nog een aantal boodschapjes te halen. We hadden vreselijk vies weer. 's Nachts had het geregend en gedooid en alle sneeuw was zo goed als verdwenen met een temperatuur van één graad boven nul. Onderweg naar Töreboda sneeuwde het behoorlijk en bleef de sneeuw uiteindelijk eventjes liggen. Het werd goed glad op de weg. Gelukkig hebben we nu onze spijkerbanden om de auto zodat we goed grip houden. Gerrit rijdt voorzichtig, we hebben immers geen haast.

In Töreboda bij Urbans Bygg konden we goed slagen voor een schroefmachine. Er was een mooie aanbieding met een Makita schroefmachine en een klopschroevendraaier voor het zwaardere schroefwerk. Bij de prijs in twee sets bitsen van Makita, een sporttas (die we niet echt nodig zijn dus voor wie hem wil hebben geef maar een seintje en we sturen hem op voor de portokosten) en een Makita werkvest. En nog een opbergtas. Goed geslaagd dus want onze resterende schroefmachine was ook een Makita en daarover zijn we erg tevreden. 

Naast deze technische boodschappen moesten we ook nog wat huishoudelijke zaken kopen zodat toen we thuiskwamen er al een groot deel van de dag opzat. Nog even een paar latten schroeven zodat we de volgende dag de eerste plafondplaten konten monteren. Wel met de nieuwe machine vliegen de schroeven door het hout. Dat wordt dus straks opletten bij het gips want daar moet je niet doorheen schroeven.

We moesten ook nog even het punt bepalen waar de lamp moet komen. Even een boorgat door de regel voor de stroomdraden en de rest komt wel wanneer het plafond hangt. Ook nog even een paar latjes monteren voor het bevestigen van het stroompunt en klaar is Kees.

Dat was alles wat we gisteren hebben gedaan.

Vandaag werden we wakker en hadden we mooi weer met blauwe lucht. We waren niet de enigsten, op de familie app kregen we foto's van F en L en van  H en Ch met eveneens blauwe luchten. Iedereen kon even op stap om te luchten. Tot 21.00 uur wel te verstaan want daarna mag het in NL niet meer. Wat een vrijheid hebben we hier in Zweden dan nog. We mopperen niet. En gelukkig zakt hier de 'R' ook lekker.

De eerste platen monteren op een regelwerk vind ik altijd weer een spannende klus ook al zijn we zo zorgvuldig mogelijk geweest met het schroeven van het regelwerk. We beginnen meestal vanuit het midden en werken toe naar de kanten. Voor het stroompunt moesten we van de eerste vier platen even een klein puntje afhalen. Zo loodrecht mogelijk monteren om kieren verderop tussen de platen te voorkomen.

Natuurlijk zijn we ook wel benieuwd naar hoe het plafond erin komt te hangen. Wel....we kunnen gerust zijn, we hebben het opdikwerk goed gedaan, het belletje valt keurig daar waar het moet zijn.

De andere kant op ook maar dat kreeg ik op een of andere manier maar niet scherp op de foto en Gerrit z'n armen werden moe van het ophouden van de lange waterpas. Dus beter dan deze foto kreeg ik het belletje niet.

We konden niet de hele dag doorwerken want het hondenvolk moest er ook even uit. Met het vieze natte dooiweer van de afgelopen dagen hadden ze al twee dagen binnen gezeten en vandaag wilden zij en ook wij wel even een frissen neus halen. Even heerlijk wandelen in het zonnetje door het Vångdalen.

In totaal hebben we vandaag zes platen gemonteerd en we zijn tevreden over hoe het gaat. Hiermee zijn we precies op de helft van het rechte deel van het plafond. Aan de zijkanten hebben we nog scheef lopende plafonddelen. Die doen we waarschijnlijk nadat we de wanden hebben gegipst.

Maar dit resultaat tot nu toe daarop kunnen we wel rustig slapen :-)

Over slapen gesproken. Onze Gösta mag van ons eigenlijk niet op de bank. Hij heeft voor zichzelf een heerlijk kleedje en een heerlijke mand maar toch..... Zijn grootste wens is even op de bank liggen. Windhonden liggen sowieso graag bij je op de bank te slapen maar wij doen dit niet. De bank is voor ons en die willen we graag schoon houden. Maar toch..... je kunt het altijd even proberen. Steeds wanneer Greetje op de bank zit gaat hij bij haar staan en tilt dan één been even op om zo een beetje op de bank te kunnen zitten. Vandaag heeft hij aan deze tactiek iets toegevoegd. Hij neemt een beetje meer ruimte en gaat nu naast haar zitten met een volledig been op de bank en ook zijn achterwerk. Een beetje meer maar....maar toch een stapje dichter bij een volledige plek op de bank.

Greetje heeft hem weer op zijn plek op zijn kleed geleid en daar ligt hij nu lekker te slapen...de slimmerik.

 Vandaag heeft Greetje overigens ook bericht gekregen dat het appartement waarop ze had gereageerd aan haar is toegewezen door de verhuurder. Ze zit nu lekker bij ons, nu de lockdown erg streng is in Engeland maar de tijd zit haar wat achter. Ze heeft bijna permanent verblijfsrecht in Engeland en om dit te behouden mag ze niet langer dan 6 maanden aaneengesloten buiten Engeland verblijven. In april is dat voor haar zover. We zijn samen nog wel even voor een weekendje in Engeland geweest maar we kunnen er niet achter komen of dit ook telt, dus of het zo is dat er dan opnieuw een periode van zes maanden begint te tellen. Nu ze bijna bij haar permanente verblijfsvergunning is, wil ze dat niet op het spel zetten en liefst per april een plek voor haar zelf hebben. Ze heeft er voor gekozen niet terug te gaan naar Oxford, daar is niet heel veel te doen voor haar. Ze heeft gekozen voor Windsor, precies....daar waar het grote kasteel van de koningin staat. Dat lijkt een leuke plek te zijn met goede verbinding met London en Oxford en het vliegveld. Daar heeft ze nu een mooi appartement in de buurt van het kasteel en vlak bij het station. Een nieuwe uitdaging. Nu nog kijken hoe alles gaat lopen met betrekking tot de verhuizing in deze moeilijke tijd van beperkte bewegingsvrijheid. Wij hopen dat ze er een lekkere woonplek gaat krijgen.

Dat was het allemaal weer voor vandaag. Het is inmiddels ook weer zaterdag, het weekend staat voor de deur. Gerrit en ik wensen jullie allemaal goede dagen toe. Probeer er iets van te maken en blijf gezond!! 

Wordt vervolgd......

Het raamwerk hangt

De -t- in de titel van de vorige post was blijven haken. Dat gebeurt me met de -t- wel eens vaker. Vandaag ontdekte ik het en inmiddels staat hij erin. 

Buiten is het verschrikkelijk. Vannacht heeft het lauw water geregend en alle sneeuw was vanochtend bijna verdwenen. De vorst zit natuurlijk nog wel in de grond. Spekglad is het. Wanneer de honden buiten zijn glijden hun poten alle kanten uit behalve die kant die ze uit willen. Geen weer voor ze om even lekker buiten te zijn, voor ons overigens ook niet. 

Wij zouden sowieso toch binnen blijven vanwege het plafond. Wel dat is nu helemaal recht uitgelijnd!! Hoera! en ik kan geen opvulstukje meer zien. 

Op de foto hieronder meet Gerrit met een kleine glimlach de laatste lat af. 3.61 m.

En hier ga ik hem vast zetten met de schroef in de mond, keurig op 40 cm afstand van de vorige lat.

Jaahhh en daar gaat dan de schroef.

Onderstaande foto lijkt ook net echt maar is het niet. De schroeven zaten er al in maar even voor de foto :-)

Hieronder zie je het raamwerk voor ons nieuwe plafond hangen. Op elke punt opvulstukjes in een andere samenstelling want nergens loopt het oude plafond recht. Het was zelfs zo dat ondanks onze zorgvuldige uitlijning van de blokjes, de latten toch niet goed liepen omdat het oude zachtboard door het schroeven naar de planken vloer erboven toegetrokken werd. Dan kun je de schroeven maar weer losmaken om er nog een extra vulstukje tussen te zetten. Pffff.....

Maar hier zijn we echt blij mee. Mooi recht. Ook nog even een foto van de hoeken voordat die achter het gips verdwijnen.

Uitgangsoek links achter, de laagste hoek op 270,2 boven de vloer

Hoek rechts achter 275.5 boven de vloer

hoek links voor 273,5 boven de vloer

                                                                 Hoek rechts voor 276.5 cm boven de voer

 Nu hangt het hele lattenwerk op 268,3 cm boven de vloer. Heerlijk! Morgen de regels er onder en dan gipsen maar. Maar eerst moeten we een nieuwe schroefmachine kopen. De oudste ging kaduuk, ook geen fijn ding om mee te werken, veel te zwaar in de hand zeker wanneer je zo boven je hoofd moet schroeven. En schroeven met eenzelfde kop is ook heel fijn, hoeven we niet steeds van bits te verwisselen. We raakten namelijk op een gegeven moment door onze gekochte schroeven heen en moesten daarna terugvallen op oude voorraad, met andere schroefkop. Niet handig.

Wordt vervolgd......

Het wordt voortschrijdend rechter

Toegegeven....we moesten even op gang komen vandaag. Het rechttrekken van een plafond is best wel even een klusje tenslotte vooral omdat je de hele tijd boven je hoofd moet werken. Om een goede start te kunnen maken waren we vroeg opgestaan. Tijdens het ontbijt vertelde Greetje dat ze een meeting had om 11.00 die ongeveer een uurtje zou duren. Zij zit  met haar kantoor beneden in de eetkamer, recht onder de slaapkamer waar wij bezig zijn. Die twee zaken gaan niet goed samen omdat haar supersonische microfoon elke geluidje vangt. Dus wij eerst maar voor boodschappen naar de ICA want onze voorraadkast en koelkast waren beiden zo ongeveer leeggegeten. 

Om 12.00 uur konden we dan los, eerst nog maar even naar de garage voor de zekerheid om daar vulblokjes te gaan zagen. Een emmer vol hebben we nu in alle variaties van dikte. Dat moet genoeg zijn.

Het beleid voor de start was, eerst de twee zijlatten evenwijdig vastzetten en dan werken vanuit de hoogste hoek richting laagste. We maken eerst met panlatten een recht regelwerk en schroeven er vervolgens de regels waar het plafond aan komt te hangen onder.

We plaatsen de regels om de 40 cm, daarvoor heef Gerrit keurig twee passtukje afgezaagd. Het is een heel gefreubel om de boel goed vast te zetten. We willen natuurlijk niet dat wanneer we straks lekker liggen te ronken in ons nieuwe bed dat het plafond naar beneden zakt. Er komt tenslotte met de gipsplaten een heel gewicht aan de regels te hangen. We schroeven eerst de vulstukjes vast in het bestaande plafond, of liever gezegd daar doorheen zodat de schroeven houvast vinden in de planken die onder het plafond liggen, of moet ik zeggen boven want het plafond hangt eronder. Daarna schroeven we de fijnere stelblokjes aan de grove en dan de panlat aan de stelblokjes vast. Elk kruispunt van latten bevat zes schroeven. Gerrit heeft na het monteren van een kruispunt een maniertje om te checken of het goed vast zit, hij trekt en schud er dan even aan en zegt dan...'dat zit goed vast'. Ik twijfelde daar niet aan maar doe het nu toch maar even in de hoop dat we zo goed synchroon werken aan ons nieuwe plafond :-)

De lange vulstukken  die hier dwars op de wand staan hebben we daar aangebracht omdat we aan die kant van het plafond erg veel ruimte moeten opvullen. Die stukken kunnen niet langer omdat we naar de laagst hangende kant toewerken. De eindpunten raken het oude plafond. Hierna moeten we met losse vulblokjes verder werken.

Het doet me deugd om op deze twee foto's te zien dat de ruimte tussen het raamkozijn en de latten nu symmetrisch oogt. Die gordijnkoof die oogt dan straks ook wel recht :-)

We hebben een start. Na een lange theepauze waarin we met Greetje nog naar appartementen in Engeland hebben gekeken bleven er uiteindelijk maar een paar uurtjes werk over maar vandaag (donderdag) gaan we gewoon weer verder. Op deze foto zie je ook nog even een demonstratie van ons geheime wapen in de strijd. Een lat die we hebben afgezaagd op de hoogte tussen vloer en plafond. Zo kunnen we mooi aflezen hoeveel we moeten opvullen. Helemaal betrouwbaar is de meting niet omdat de vloer ook ietsje golft dus we meten ook steeds even na met de waterpas. We doen het grondig.

Tot zover de verslaglegging over het plafond, ik weet tenslotte ook niet hoe interessant het is voor jullie als lezer. Ik wil gewoon het hele proces even goed documenteren.

's Avonds heb ik nog naar de inhuldiging van president Biden en vice president Harris gekeken. Altijd wel weer een indrukwekkend moment. In zijn toespraak geeft hij aan een president te willen zijn die verbindingen wil herstellen tussen mensen en tussen naties. Ik hoop van harte dat hem dit gaat lukken en ik ben blij dat het tijdperk Trump, het tijdperk van de polarisatie, nu ten einde is en het fatsoen de redelijkheid en het respect weer terugkeert in het Witte huis en daarbuiten.

Wel boodschappen, timmeren en presidenten dat waren zo de belevenissen van vandaag. Rest me nog te zeggen dat onze epidemoloog Anders Tegnell aangeeft dat het aantal besmettingen tijdens de feestdagen niet is toegenomen en dat het momenteel iets dalende is. Muterende varianten zijn in beperkte mate aanwezig en veelal terug te herleiden tot de bron.

Wordt vervolgd....