Koekjes, studie en deurtjes

 De hele nacht heeft het gesneeuwd en het grootste deel van de dag ook. Alles wit! En het dooit. De komende week wordt er mooi weer voorspeld met de temperatuur boven nul dus de sneeuw zal wel snel wegsmelten. Een witte Paas zullen we wel niet krijgen maar de hand ervoor in het vuur steken, dat durf ik niet.

Wij hebben een heel overzichtelijke dag achter de rug. Gerrit is nog steeds in de weer met de deurtjes van de kast. Dat is lijmen drogen frezen en weer lijmen en daarna zijn ze voor mij. Zover is het echter nog niet. Veel werk hoor die deurtjes. Vandaag moesten we er nog eventjes voor naar Karlsborg. Dunne plaatjes MDF halen voor sierpaneeltjes voor op de deurtjes.

Toen zijn we even een heel klein blokje om gereden, over Mölltorp. Het stukje van Mölltorp naar Forsvik daar zijn vaak Kraanvogels te zien. Maar deze keer stonden ze er niet. Ze stonden echter wel vlak bij Undenäs dus dat omrijden dat had niet gehoeven. Ik heb ze op de foto gekregen al moesten we wel even keren en er opnieuw langsrijden. Ik hoorde op de radio dat er meer dan 8000 Kraanvogels bij Hornborgasjön staan. Ik denk dat ze, net als wij, de sneeuw ook even afwachten.

Zelf ben ik het grootste deel van de dag weer aan de studie geweest. Heerlijk aan de keukentafel en bij het warme kacheltje, lekker wat dingen uitpluizen. Heb ook nog even een bakplaat vol koekjes gebakken voor de lekkere trek.

Ik hoop echt van harte dat dit de laatste winterfoto's zijn van deze winter die ik jullie kan laten zien. Het blijft mooi maar zo langzamerhand hebben wij genoeg sneeuw gezien.

Wij willen zon, wij willen zon, wij willen zon!

Maar ja......we hebben niets te willen natuurlijk het komt zoals het komt.

Heb een fijn weekend en ontvang een warme en vredevolle groet van ons.

Het is weer winter en ik heb me vermaakt met Peter van de SFI

Dinsdag, dat was gisteren, hadden we bijzonder mooi 'Vårvinter' weer. Ik heb het begrip Vårvinter al eerder uitgelegd maar voor diegenen die dat hebben gemist, het is voorjaarsweer terwijl de winter nog niet weg is. Voorjaarsweer onder winterse omstandigheden zou je kunnen zeggen. Het is hier in Zweden een begrip, het is een soort extra seizoen.

Tijdens onze wandeling met Gösta genoten wij zo van de zon en de stralend blauwe lucht dat we besloten onze eerste tuindag in te lassen. We gingen de appelbomen snoeien. Dat moet voor april, hebben we gelezen, dus dat kan nog maar net. 

We zijn een paar uurtjes aan het snoeien geslagen met als afsluiting nog een half uurtje opruimen. Toen hadden we drie bomen gedaan en een begin gemaakt met de vierde boom. We spraken af de laatste en meest bewerkelijke boom de volgende dag af te maken. Het snoeien gaat nu, na jaren extra snoeien om de bomen weer wat in balans en in model te krijgen, eindelijk een beetje gemakkelijker. We hadden er plezier in en het was heerlijk om de hele dag buiten in de zon te werken. Warm was het niet, het bleef bijna de hele dag zo rond het vriespunt, ondanks de zon en de blauwe lucht. De omstandigheden zijn momenteel nog winters en 's nachts vriest het matig met soms -8 graden. 

Eerst maar even een foto van de activiteit van gisteren en het prachtige maar koude weer.....

Wel, is het niet schitterend! Dan denk je toch echt dat het voorjaar gaat worden. 

's Avonds zei Gerrit al dat er die nacht sneeuw zou komen. Ik kon het bijna niet geloven. Om drie uur 's nachts werd ik wakker en toen heb ik even naar buiten gekeken. Geen sneeuw. Helemaal gerust ging ik weer slapen. Toen we vanochtend ontwaakten zei Gerrit tegen mij dat er sneeuw lag. Blijkbaar was hij ook even wakker geworden en had hij eveneens even naar buiten gekeken. Ik deed snel de gordijnen open en ik wist niet wat ik zag. Een hele dikke laag sneeuw, alles was wit, witter dan wit.

En het sneeuwde nog uren na het nemen van deze foto's! De wandeling met Gösta heb ik maar even uitgesteld. Hij houdt niet echt van een natte vacht. Rond twee uur 's middags ben ik er met hem uitgegaan. Het sneeuwen was toen gestopt.

Zo liepen we daar samen, samen ja want Gerrit was inmiddels de kelder ingedoken om verder te werken aan de deurtjes voor de kast. 

Tot mijn verbazing zag ik zelfs de twee Kraanvogels, die daar een aantal dagen geleden zijn geland, op hun hoge poten in de sneeuw staan. Ik hoop voor ze dat het snel een beetje warmer gaat worden.

Gösta en ik maakten een heerlijke wandeling al liep het wel een beetje zwaar in die vers gevallen sneeuw. Je snapt wel dat er van snoeien vandaag niks is gekomen.

Eenmaal weer thuis ben ik aan de keukentafel gaan zitten met mijn studieboeken Zweedse taal en mijn computer waarop ik een heel aantal lessen  van Peter heb bekeken. Ik ben echt een fan van hem, van hoe duidelijk en expliciet hij de grammatica van de Zweedse taal, de uitspraak en gewoontes van de Zweden voor het voetlicht kan brengen. Heel inspirerend. Heb je belangstelling dan kun je hier zijn lessen vinden. Wanneer je bezig ben de grondbeginselen van de taal onder de knie te krijgen moet je zeker zijn lessen eens gaan bekijken. 

Na vijf jaar kunnen wij ons redden met de Zweedse taal in het alledaagse taalgebruik. Wanneer we hulp nodig hebben in een winkel, wanneer we de auto naar de garage brengen, in de supermarkt, het voeren van een telefoongsprekje, etc. Maar echt heel vlot een gesprek voeren met de nuances die je erin wilt leggen, zover is het niet gekomen. De pandemie heeft roet in het eten gegooid, we hebben in die twee jaar weinig tot geen contact gehad met autochtone Zweden (behalve dan natuurlijk onze Zweedse schoonzoon, onze viking.) Dat heb je toch echt nodig om verder te komen met het leren van de taal. Wat we doen om ons Zweeds te optimaliseren is luisteren naar radio en TV, vooral de journaals volgen, Zweedse series kijken, de Zweedse kranten lezen, Zweedse boeken lezen. Dat gaat allemaal prima zolang het rikssvenska is en men niet al te snel praat. In onze eigen omgeving wordt lang niet door iedereen rikssvenska gesproken maar Zweeds in een dialect of een bepaalde tongval. Dan is het voor ons echt peentjes zweten en vaak loop je qua begrip van de taal steeds een paar zinnen achter. Je merkt als het ware dat je hersenen heel druk zijn. Eerst met het ontdekken van waar het gesprek over gaat om daarna druk te zijn met het leggen van allemaal koppelingen en het opmerken dat je het tempo van de spraak van de verteller niet bij kunt houden en natuurlijk de interne criticus die dit allemaal veroordeelt. Dat maakt dat de interactie moeizaam verloopt want soms wil je dan iets vragen maar dan zit de verteller met diens verhaal alweer op een heel anders spoor. Dat is eigenlijk de grootste frustratie, dat we hierin nog niet verder zijn gekomen dat we niet zomaar, gemakkelijk in kunnen haken op dagelijkse interacties. 

Daarom heb ik Peter weer opgezocht en ik vind het heerlijk om naar hem te luisteren. Hij praat namelijk heel langzaam en erg duidelijk. Hem versta ik zonder problemen. Ik heb vandaag samen met hem en mijn lesboeken een paar onderwerpen uitgespit. vooral die dingen waarmee ik tijdens het praten een bepaalde onzekerheid ervaar. Die staan nu in mijn hoofd weer iets beter op een rijtje. Dit zou ik eigenlijk een tijdje moeten volhouden, maar ja...... Er is in het leven altijd zoveel te doen he! We zullen zien...

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

Prijzen oorlog Lidl, ICA en COOP

 Vandaag gingen we boodschappen halen. We dachten op maandag dan is het mooi rustig in de winkels......

Vorige week kondigde de Lidl aan voor 100 producten een prijsverlaging te introduceren. Er moest nog worden bepaald welke producten maar deze maandag (vandaag) zou het ingaan. 

Wij gingen vandaag naar de Lidl want alles was op en oh oh oh wat was het daar druk. De hele winkel vol mensen. Ik kon maar amper bij de tomaten komen en de thee... Voor dat schap stonden twee families druk met elkaar te praten, alsof er geen drukte was in de winkel. Ik moest één van de pratende personen een beetje aan de kant duwen, zo met mijn schouder, om bij de thee te kunnen komen. Ik werd er een beetje prikkelbaar van, zo zie je maar dat waar veel mensen in een kleine ruimte bijeen zijn, daar dan de tolerantie naar elkaar toe vermindert. De 'non food' producten, waar we anders altijd even bij kijken, daaraan zijn we vandaag helemaal voorbij gelopen. Op naar de kassa waar de caissière met blosjes op de wangen haar werk stond te doen. Ze had ook extra werk omdat vanwege de drukte denk ik, niemand meer de producten met de streepjescode naar voren op de band zette. Ik vergat het de eerste helft van de boodschappen ook maar herpakte me bij de tweede helft. Ik kreeg dan ook, of ik moet het me hebben verbeeld, een vriendelijk knikje van haar.

We gingen ook even naar de COOP (ik schrijf het maar met hoofdletters want ik ben lid van de COOP.) (of eigenlijk een beetje eigenaar want voor 50 kronen heb ik een klantenpas gekocht waarmee je deel eigenaar bent). De Ica gaat nu binnenkort voor 500 producten 5-20/% prijsverlagingen invoeren en mijn COOP gaat de prijs van groente en fruit verlagen. Een daadwerkelijke prijzenoorlog, veroorzaakt door de minister van financiën. Zij voerde vorige week een gesprekje met de drie grote supermarktketens over de recente prijsverhogingen. Ze heeft daar geventileerd dat er waarschijnlijk te weinig concurrentie is en dat dit de reden is dat de prijzen in de Zweedse supermarkten tot de hoogste van Europa behoren. Mogelijk zijn de supermarktketens bang voor nog meer spelers op de markt en zijn ze daarom een prijzenoorlog gestart. (dat zijn mijn eigen gedachten hoor, ik heb het nergens in de krant gelezen). Zo'n prijzenoorlog daarmee zullen de consumenten blij zijn, de minister juicht het ook toe maar ja.... wat betekent het voor de producenten? Een groot deel van de prijsverhoging ontstaat ook door de slechte koers van de Zweedse kroon. Wij krijgen vandaag bijvoorbeeld 11.20 SEK voor elke euro en het is kort geleden wel 11.40 geweest. 

 

Nu wordt behalve de intro en de laatste zinnen van dit verhaaltje de inhoud er mogelijk niet interessanter op.

We hebben drie dochters en Henk bracht ons Chang als bonus (echt geweldige meiden allemaal) en ze zien er ook altijd zo mooi uit vind ik. Veel vrouwelijker dan ikzelf. Nu heb ik bedacht me een heel klein beetje meer naast hen te positioneren qua vrouwelijkheid dan. Zij (behalve Chang) hebben altijd van die leuke kleine oorbellen in de oren (stekertjes). Ik heb ooit ook gaatjes laten zetten zo ongeveer 40 jaar geleden en heb ook wel eens stekertjes ingedaan maar nu alweer een kleine 10 jaar niet meer. Ik voel me al snel 'overdressed' met glimmertjes in. Nu dacht ik na 10 jaar om weer eens een paar stekertjes aan te schaffen om zo weer een beetje bij de dames in de buurt te komen. In de COOP zag ik vandaag een rek met stekertjes zonder nikkel. Ik kocht er een paar met glimmende steentjes. Op de terugweg in de auto ben ik een kwartier tot twintig minuten bezig geweest om de stekertjes weer door de oren te krijgen want de boel was weer dichtgegroeid. Het is gelukt! Ik zit nu op de bank met glimmende stekertjes in de rode oren. 

Ik dacht net....ik vraag eens aan Gerrit hoe hij het vindt staan...... want ik had er nog niets over gehoord :-(

Na mijn vraag aan hem werd het even stil. 'Ik zie ze niet', zo zei hij. Ik het haar aan de kant en hij kijkt nog een keer en zegt...... 'Wat zal ik ervan zeggen...., ze zijn niet heel bijzonder toch, ze zijn van de COOP.' Waarop ik antwoordde 'Ik trek mijn vraag weer in!'

Eens kijken hoe lang het duurt met mijn glim glim in de oren. 

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

P.S. We zagen op de terugweg, in een weiland vlak bij ons dorp, wel 15 Kraanvogels staan. 

We hoorden ze al roepen

Wij dachten de winter nog even in volle glorie op te zoeken (dat is gelukt) om daarna het voorjaar in te duiken. Dat laatste daar kijken we onderhand wel een beetje naar uit. Heel voorzichtig komen er groene puntjes boven de grond van de Tulpen en de Narcissen maar veel stelt het nog niet voor. Slechts de sneeuwklokjes en de krokussen die bloeien nu uitbundig.

Vanochtend vroeg ging ik even naar de badkamer en keek ik door het raam naar buiten het Vångdalen in. Alles wit! Het sneeuwde weer! De hele dag hebben we vandaag de temperatuur onder de nul en de halve dag sneeuwt het. Nee dat voorjaar, zover zijn we hier nog niet!

Alhoewel..... Ze zijn er hoor! Nu zijn we natuurlijk een weekje weggeweest maar toen we vrijdag de ontbijttafel opruimden  en ik het tafelkleed buiten uitklopte, zag ik heel in de verte twee Kraanvogels lopen. Ik heb er een foto van gemaakt, zonder telelens en je moet me maar geloven maar het zijn toch echt Kraanvogels. We hoorden ze roepen en dan kun je je niet vergissen.

Nu denk je waarschijnlijk 'Waar dan?'. Wel middenlijn foto (de boomgrens) en dan links aanhouden, dan zie je twee donkere stippen in het gele grasland staan. Dat zijn ze.

Vandaag (eerste zondag in de zomertijd:-) ) zagen we ze weer en nu op een andere plek in het Vångdalen.

Nu zijn ze zo ongeveer herkenbaar als Kraanvogels. Ook nu weer hoorden we ze luidkeels krijsen. De telling van gisteren bij Hornborgasjön gaf 5380 vogels. Dat loopt al aardig op!

Onze wandeling het Vångdalen in leidt ons over een kleine beek. In de zomer moeten we soms om het water zoeken maar vandaag stroomde het water er 'op volle kracht' doorheen. De beek treedt buiten zijn oevers, de bomen staan al in het water. Op de plek waar deze foto is genomen staat nog een oud huisje. Als ik het goed heb is dat het oude washuisje. Brrr daar moet je toch niet aan denken dat je daar onder winterse omstandigheden je hele was zou moeten spoelen. 

Uit dankbaarheid :-) dat ik een fijne 'tvättrum' heb, heb ik die vandaag ook maar een upgrade gegeven. Ik had op de weefclub een lange mat geweven, die heb ik vandaag thuis afgeknoopt en die ligt nu beneden in de kelder. 

Verder heb ik vrijdag nog de gordijnen boven  in de biljartkamer op maat gemaakt. Ze hingen er al maar sleepten over de grond en dat vind ik niet mooi. Dus de hele boel er weer af en de naaimachine op tafel. Ik was er toch wel weer even een middagje zoet mee maar nu staat het dan ook veel beter. 

Gerrit is momenteel bezig met het maken van de deurtjes voor de bibliotheek kast. Dat is wat een spannend gebeuren want het raamwerk van de deurtjes moet met een houtverbinding in elkaar worden gezet omdat ze anders te slap worden, met als resultaat een onstabiel deurtje. Dat wil je natuurlijk niet. Bovendien moeten er gaten in worden gefreesd voor de scharnieren. Hij maakt steeds eerst een proef om het daarna in het echie te proberen. We zullen eerst afwachten wat het resultaat gaat worden. Is het mooi dan gaan ze erin zo niet dan laten we de kast zo zoals die nu is. Zo halen we beiden steeds nog een klusje van ons opleveringslijstje af. Volgens mij staan er nu nog twee dingen open. Dat zijn opruimklussen en wel van de 'vind' (inloopkast) en van de slaapkamer. Daar moet je wel even zin in hebben.....zover is het nog niet.

Wel meer belevenissen hadden we niet dit weekend, we zijn weer bij! Ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

 

Weer naar huis

We zijn weer thuis na een korte maar heel gezellige wintervakantie met Suzanne en Fredrik. Zij hebben veel geskied en wij hebben veel gewandeld en geluierd en samen hebben we 's avonds een spel gespeeld.

Voor dat wandelen met Gösta en Sevs heb ik altijd iets in mijn jaszak voor als het nodig is of voor als ze zich goed gedragen en doen wat we zeggen. Gisteren zouden we vertrekken voor de wandeling en ontdekte ik, toen ik de spijkerbanden al om had, dat mijn zakken leeg waren. Ook Gerrit had zijn spijkerbanden al om maar hij stelde voor op handen en knieën nog even iets uit de keuken te pakken. Dat vond Sevs wel heel erg vreemd dat ook Gerrit op vier poten kon lopen. Hij volgde hem op de voet!

Er lag werkelijk veel sneeuw in Härjedalen (zoals het landsdeel waar we onze vakantie doorbrachten van oudsher heet) tijdens de wandelingen liepen we tussen de sneeuwwallen door. Elke dag was er ook weer vers gevallen sneeuw en zoals je ziet voor een deel ook blauwe luchten. We hebben het goed getroffen met de gekozen week vinden we zelf.

Afgelopen nacht is er ook nog weer veel sneeuw bijgevallen. Toen we vanochtend wakker werden was de wereld weer helemaal vers wit en wat is dat toch een mooi gezicht. Bij S en Fr. was de sneeuw vannacht van het dak af geschoven. Dan zit je werkelijk wel even rechtop in bed van de schrik, zo'n lawaai maakt dat.

Om half tien zijn we vanochtend vertrokken na het inleveren van de sleutel in een kluisje. Kijk eens wat een hoge bulten sneeuw daar liggen! De winter is daar echt nog niet voorbij.

Midden Zweden daar waren we in het skigebied bij Vemdalen. Drie kleine gebieden net leuk voor drie dagen skiën. Het is een gebied dat nog volledig in ontwikkeling is. Ons huisje was ietsje ouder en vrij gelegen met andere huisjes op veel afstand. Heerlijk rustig dus. Sowieso was de grootste drukte van het seizoen al voorbij.

We hadden vanochtend bij aanvang van de reis mooi winterweer. Na een uurtje rijden kwamen we groepen rendieren tegen. In tegenstelling tot de elanden zijn rendieren geen wilde dieren, ze hebben allemaal een eigenaar maar ze mogen wel los in een bepaald gebied lopen. Hun oren zijn op een bepaalde manier gekerfd en zo kan de eigenaar de eigen rendieren altijd weer terugvinden. Iedere eigenaar heeft een eigen manier van kerven.

Het is altijd weer leuk om overdag zo'n groep dieren tegen te komen. Natuurlijk hebben we er wat foto's van genomen.

Zoals je kunt zien zijn het soms best wel grote groepen en het kan dan ook wel even duren voordat ze allemaal op veilige afstand zijn en je weer verder kunt rijden. Waarom ze op de weg lopen.... Wel misschien omdat de weg wat warm is door de zon of omdat er misschien zout op de weg ligt. Ik weet het eigenlijk niet. In elk geval zien we dat ze vaak staan te likken.

Onze terugreis is verder lekker rustig verlopen. Om in midden zweden te komen moeten wij 7 uur autorijden dus met af en toe een pauze ben je acht tot negen uur kwijt. Het is dus best wel een hele reis ook al is het vakantie in eigen land. Nu moet ik er eerlijkheidshalve bij vertellen dat wij ook niet heel hard rijden. 80 of 90 km afhankelijk van hoe snel je mag. Hoe druk het is op de weg.....? Wel helemaal niet.

Nog geen kraanvogel gespot onderweg, al zijn ze er zeker weten wel want vanavond kon Gerrit ze nog horen toen hij de auto leeghaalde.

Overigens was er thuis niets aan de hand (ons alarm was afgegaan midden in de nacht). Vals alarm, gelukkig maar want een inbraak daar zit je niet op te wachten.

Suzanne en Fredrik zijn na een kopje koffie vanavond weer verder gereisd naar huis. Nog even freewheelen en dan weer in het gareel. Het één kan immers niet zonder het ander. 

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

In de sneeuw

Eerst had ik wel zin aan een vakantie in een warm oord, want zo rond de jaarwisseling lijkt de winter nog zo lang te duren. Toen raakten we aan de klus en verdween het verlangen naar een warm oord als sneeuw voor de zon. Ondanks dat we ons huis op 15.5 graad C. stoken (met onze kakelugn als bijverwarming naar 20-22 gr. C) liep het zweet me tijdens het klussen soms met straaltjes langs mijn rug. Dus warm genoeg. 

Wekenlang was het begrip vakantie niet in mijn bewustzijn totdat Suzanne begon te praten over een korte wintervakantie in Zweden. Wij zaten toen in de afronding van onze klus.  Kortom S en Fr zochten een huisje in een wintersport oord en wij gaan met hen mee! Is dat niet leuk. Zo zijn we dit jaar in Vemdalen beland. Vemdalen is een gebied in de buurt van Östersund (iets zuidelijker) en is sneeuwzeker. Er zijn een stuk of drie skigebieden naast elkaar, ze heten: Björnrike, Vemdalsskalet en Klövsjö/Storhogna. Het zijn lage bergplateau's waar je steeds op de zelfde hoogte aan het skiën bent. Erg mooie pistes en goed geprepareerd. De laatste informatie is uit tweede hand want zelf ski ik niet en Gerrit ook niet. Ik heb wat kalkafzetting in mijn kniegewricht en dat is jaren heel vervelend geweest en nu net lekker rustig. Bovendien heb ik een tijdlang last van mijn rug gehad en ook dat is nu net lekker rustig en dat wil ik heel graag zo houden. Vandaar dat ik het even oversla.  Gerrit is solidair zodat wij beiden andere dingen doen. We wandelen  en verkennen de omgeving een beetje en Gerrit kookt (heerlijk)! Maar eerlijk is eerlijk..... bij het zien van die mooie pistes begint het wel een beetje te jeuken in de benen.

Dit is ons huisje waar we gelukkig met onze honden mogen logeren. Dat is altijd fijn wanneer in zo'n vakantiepark ook huisjes zijn waar je met huisdieren welkom bent. 

In onze eigen omgeving hadden we de laatste tijd al veel sneeuw maar hier ligt helemaal veel sneeuw. Vandaag hebben we ook nog eens stralend blauwe luchten en veel zon. Wij konden op een stoeltje buiten in de zon zitten. Heerlijk warm. 

Bij ons huisje is nog een lille stuga (klein huisje) waar je ook kunt verblijven. Ook dat is heel gezellig ingericht met zelfs, net als het grote huisje, een houtkacheltje en een voorraad hout om te stoken met een uitnodiging om het te gebruiken. Is dat niet prachtig.

Er ligt zoveel sneeuw dat ik verwacht dat er eind mei begin juni nog steeds restanten sneeuw zullen liggen. 

Het is hier lekker rustig, je kunt merken dat de grootste drukte dit seizoen al voorbij is. S en Fr vinden het heerlijk skiën en gaven de beleving van vandaag wel 10 punten. Wij ook wel, al moeten we wel eventjes wennen aan het idee dat we wel een hele dag, zittend op de bank of in een luie stoel,  een boek mogen lezen. 

Afgelopen nacht hadden we nog even een schrik. We lagen heerlijk te slapen toen ineens het alarm van Gerrit z'n telefoon ging. Ik zei nog vlug van 'pak em op' want Gerrit moet altijd even wakker worden en wat bleek. Er was een melding van het alarm dat we in ons huis hebben. De melding loog er niet om, sabotage aan de buiten sirene van ons alarm systeem die dus af hoort te gaan wanneer er binnen iets is dat niet pluis is. Toen zaten we beiden rechtop in bed! Wat een schrik. Een klein momentje later kwam er een nieuwe melding (zonder het alarm geluid) en die melding vertelde dat het traject was hersteld. Ja, wat moet je ermee. We denken dat het een vals alarm is geweest want van alle andere sensoren kregen we geen meldingen en dat zou wel gebeuren wanneer er iemand in ons huis zou rondlopen. Maar toch..... we denken er steeds aan..... aan wat dat nu is geweest. Voor nu parkeren we het even.

Wel heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......

 

Opleveringslijstje

Deze week zijn we dus twee keer naar Örebro gereden daarover zal ik niet meer uitweiden maar wat ik nog even wil laten zien is iets wat me altijd weer raakt wanneer we het passeren. Tijdens die reis naar Örebro komen we langs een mooi gebied, onderdeel van natuurpark Tiveden met daarin prachtige meren. In één van die meren staat op een grote steen in het water een beeld van een Kraanvogel. Dat is echt zo mooi!! Deze foto is genomen op een bewolkte dag maar soms komen we er langs als de zon schijnt en dan zie je dus dit beeld tegen het licht van de zon erachter. Dan komt het beeld nog veel meer tot zijn recht. 

De Kraanvogel is laat dit jaar volgens mij. Ik heb er mijn blog even op nagelezen maar meestal zo rond de 15e maart konden wij de eerste Kranvogels, Tranor zoals ze hier genoemd worden, al tegenkomen. Tot op vandaag, 17 maart, heb ik hier in onze omgeving nog geen Kraanvogel gezien. 

Ze zijn er wel al. Op de site van naturum Hornborgasjön worden ze vanaf 16 maart geteld, elke dag. Gisteren bij de eerste telling waren er 232. Dat getal zal nu per dag oplopen want per jaar passeren er wel 30.000 Kraanvogels het gebied bij Hornbergasjön. De site die ik heb gelinkt is een bezoekje waard. Er staat veel informatie op over de Kraanvogel en het waarom van hun bezoek aan dit gebied elk jaar weer. De informatie is ook in het Engels voor handen.

Eergisteren hebben we een opleveringslijstje gemaakt. We zijn de hele winter aan het klussen geweest, het meeste is klaar maar het is ook altijd zo dat er kleine dingetjes zijn waarvan je denkt 'oh ja...dat moet ik ook nog even doen'. Wel die kleine dingetjes die hebben we dus op een lijstje gezet.

Zo'n officiële lijst werkt heerlijk want je kunt er iets van kiezen en wanneer de klus klaar is kun je doorstrepen. We hebben al heel wat strepen en we moeten nog een aantal dingen doen. We zijn al twee dagen zoet met onze opleveringslijst. Het resultaat is te zien want in de hal hebben we nu de stang aan de kast en onze kunst aan de muur hangen.

Eerst maar even een foto van de stang want we vinden hem heel mooi staan.

De stang hangt mooi in een 'rör hållare' (rör is buis en hållare is houder). We hebben ze los van elkaar gekocht maar de fit is prima. Officieel zou er aan de stang een bibliotheekladder moeten hangen, zo eentje op wielen. Daar hebben we serieus over nagedacht maar dat neemt teveel ruimte in. Onze bibliotheek is een ruimte waar we dagelijks meerdere malen doorheen lopen, vaak bepakt en bezakt met van alles en nog wat, en dat moet wel een beetje gemakkelijk gaan. Daarom wordt het geen ladder maar wel een opstapje in dezelfde kleur als de kast, (leve Ikea).

In de bovenste delen van de kast kan ik nu mooi wat dingen uitstallen die nog niet goed tot hun recht kwamen.  Zoals dit mooie kannetje dat we ooit als cadeau kregen van de ouders van Chang. Het komt uit Nepal daar hebben ze het voor ons gekocht en ik vind het fantastisch mooi!

Ook het kunstwerkje met als titel 'Genietsje hjoed, herhelje it moarn' dat Gerrit kreeg bij zijn afscheid van alle medewerkers in de. praktijk, heeft nu eindelijk een mooie plek gekregen. En dan nog de in Griekenland gekochte beeldjes van Griekse goden Apollo en Athene die staan er nu ook mooi. 

Ook de in de loppis gevonden kunstwerken hangen nu weer, al hebben ze wel een andere plek gekregen. 

H.J. van Kranenburg met 'Gezicht op Parijs'

en

Hendrik Johan van Zweden (Van kunstenaarscollectief: De Ploeg)

Dat hangt nu allemaal weer heel mooi en komt goed uit in deze nieuwe setting.

Ook hebben we ons huis weer proper en zo hebben we alles voor elkaar voordat we er even een paar dagen tussenuit gaan. Dat is fijn! We gaan samen met Fredrik en Suzanne nog een paar daagjes naar de sneeuw. Vier nachten, drie dagen. Daarna duiken we, hoop ik, het voorjaar in!

Onopgemerkt hebben we deze week op 15 maar ook een jubileum gepasseerd. We wonen nu precies 5 jaar in Zweden. Wat zijn dit 5 mooie jaren geweest en wat hebben we ervan kunnen genieten. Dat laatste doen we nog dagelijks. We beseffen dat het een hele rijkdom is om in goede gezondheid, zo van onze van werk bevrijde tijd te kunnen genieten. 

Het is inmiddels ook alweer weekend, waar blijft de tijd toch denk ik vaak! Wij wensen jullie een fijn weekend toe. Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....