Een wat plotselinge overtocht

 Eerst even wat rechtzetten. Uit de reacties die ik kreeg op mijn post getiteld 'Terug in Zweden, thuis' maak ik op dat het soms zo is dat ik iets meen te beschrijven met de woorden die ik kies en dat het geschrevene door de lezer toch net iets anders wordt geïnterpreteerd. Dat kan gebeuren en dat ben ik me ook bewust. In de betreffende post wilde ik een antwoord geven op de vraag die we vaak krijgen die gaat over het waarom van onze keuze voor Zweden. Ik probeer een aantal verschillen te benoemen tussen mijn geboorteland en het land waar ik nu woon. Laat het niet zo zijn dat je die verschillen gaat uitleggen als een diskwalificatie van Nederland. Nederland is een goed land, wij en onze vier kinderen zijn er opgegroeid en gevormd en dat is allemaal niet verkeerd geweest. Bovendien zijn er ook in Nederland hele mooie plekken. 

Wanneer wij er nu komen vallen ons dingen op waarover Gerrit en ik dan samen praten. Dat zijn juist die zaken die in het land waar we nu wonen anders zijn, het contrast, het zijn de dingen die we hier waarderen. Dit laatste heb ik willen benadrukken als redenen voor onze keuze voor wonen in Zweden. Nu nog een nieuw kabinet en dan is Nederland weer een land waar niets mis mee is behalve dat het er op bepaalde plaatsen wat druk is :-). 

x x x 

Toen we vanochtend aan het ontbijt zaten vertelde ik Gerrit dat ik vannacht slecht had geslapen. Ik werd zo rond twee uur wakker en ging er even uit. Dat doe ik wel vaker, ik ga dan even in de keuken zitten en lees een stukje in mijn boek of lees de krant op internet of kijk even op mijn FB of ik schrijf een blog. De betreffende nacht zat ik even te surfen op internet en keek ik o.a. even naar het weerbericht (wat je zo 's nachts al niet kunt doen). Ik deed dat omdat het weer tijd is voor de boot. Hij moet het water uit en daarvoor moeten we hem eerst over het Viken meer naar Tåtorp varen. Ik keek dus even op die app om te kijken hoe het weer de komende week zou zijn. Wel op de app waarop ik keek kwam ik uitsluitend regen en harde wind tegen en niet alleen voor de komende week maar ook voor de week erna. Oei, oei, ik voelde hem al aankomen. Volop nachtelijke zorgen in mijn hoofd over de boot en hoe we die over het meer moesten krijgen (het kan er namelijk wel spoken). Ik ging weer naar bed maar kon door deze zorgen de slaap niet vatten. Een uurtje later ben ik weer naar beneden gegaan en heb ik wat Youtube filmpjes zitten kijken van een echtpaar dat met hun hond in een camper leeft en met die camper reizen maken door Europa. Het kanaal heet 'De Mazzel'  Filmpjes die mijn geest weer tot rust moesten brengen. Ik heb ik weet niet hoeveel filmpjes bekeken net zo lang tot ik begon te gapen en dat was zo ongeveer half zes. Daarna heb ik nog heerlijk liggen slapen, de zorgen waren weer wat uitgedoofd

Terwijl ik mijn nachtelijke omzwervingen met Gerrit besprak kreeg ik een klingeltje op mijn telefoon. Na het ontbijt las ik het appje en zag ik dat het onze havenmeester was. Hij vertelde ons dat komende zaterdag de aanlegsteigers uit het water worden gehaald en dat alle boten dan uit de haven moeten zijn. Wel die van ons lag er nog. Vanwege onze reis naar Nederland waren we wat aan de late kant met het winterklaar maken van de boot. 

Hij moest daar dus weg en wel vandaag. Nu regent het al een poosje en zo ook vanochtend. Toch zijn we direct naar de haven gereden omdat de wind juist vandaag meeviel. Op de app stond een kracht 5 die zou afzwakken naar 4 zo rond de vroege middag.  Zo kon het overvaren vandaag mooi plaatsvinden alleen zouden we dan niet samen gaan maar Gerrit met de boot naar Tåtorp (waar de kraan staat die hem uit het water moet tillen) en ik met de auto. Niet gezellig maar wel efficiënt.

Hier vaart Gerrit net de haven uit het Viken meer op....

Ja en dan zie je ..... het is een klein bootje op een groot meer.

Alles is goed verlopen. het hield zelfs op met regenen, de zon kwam eventjes tevoorschijn en het belangrijkste....de wind hield zich koest.

Hier nog een paar beelden:

midden op het Viken meer

de haven van Tåtorp in zicht

Ik had afgelopen nacht gewoon rustig kunnen slapen, geen centje pijn. Maar ja he...'s nachts zijn je gedachten altijd op z'n somberst, tenminste die van mij.

We zitten hier nu diep in de herfst met een prachtige kleurenpracht. De foto's zijn uit de auto genomen toen we na de boottocht weer onderweg waren naar huis.

Ondertussen krijgen we natuurlijk ook dagelijks een update over Julian. Vandaag is hij voor de eerste keer buiten geweest. Het mocht eigenlijk gisteren al maar toen regende het ook in Rosmalen. Maar....vandaag was het droog dus de koets naar buiten gereden met Julian, stevig ingepakt, erin. Rijden maar.

Zo beleven we het toch ook een beetje mee! Heerlijk!

Wel het programma voor vandaag hebben we doorgeschoven naar morgen, prima want dan regent het en hebben we harde wind :-)

Dit was het weer, ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en..

Wordt vervolgd.......

De huizenmarkt in Zweden 'helt galet'

 Een poosje terug kregen wij het verzoek te gaan kijken naar een huis in Forsvik. Dit huis werd te koop aangeboden en de bezichtiging zou plaatsvinden eind september, Utgångspris (startprijs) is 765.000 SEK. Omdat wij graag iedereen van dienst willen zijn vroegen wij de betreffende makelaar of het mogelijk zou zijn de bezichtiging voor ons te vervroegen. Wij zaten namelijk eind september in Nederland voor spannende zaken.

Wij kregen een vervroegde bezichtiging met een rondleiding door de eigenaars zelf. Zo hadden we met hen een gezellige middag. Het was een wat ouder echtpaar en ze vertelden ons dat het onderhoud aan de woning en de tuin hen zwaar ging vallen waardoor ze de beslissing hadden genomen in een aanleunwoning te gaan wonen in Karlsborg (een stadje op een paar kilometers afstand).

Wij ontmoetten een leuk huis. Kijk maar....

De eigenaars hadden zestig jaar in het huis gewoond, hun kinderen waren er geboren en zijn er opgegroeid en ze hebben het huis altijd prima onderhouden. Er zijn renovaties uitgevoerd zoals het leggen van een nieuw dak, het plaatsen van een aardwarmte pomp en de stuclaag aan de buitenkant is al heel wat jaartjes geleden vervangen door planken. Het huis ziet er van binnen gedateerd uit en de badkamer is aan de kleine kant en er zijn weinig mogelijkheden de badkamer te verbouwen tot een grotere. Maar wat opvalt is dat het huis er zeer degelijk en verzorgd uitziet.

In Zweden worden huizen vaak per opbod verkocht. Er wordt dan een startprijs aangegeven door de makelaar en vaak zie je dat de eerste biedingen onder die startprijs zijn en dan oplopen richting startprijs en er ook wel overheen gaan. Dat laatste is afhankelijk van de kwaliteit van het huis en de ligging ervan.

Om een beetje een houvast te verkrijgen is er in Zweden een site die aangeeft wat het huis per vierkante meter mag kosten (in vergelijking met verkochte huizen in die omgeving) en wat de te verwachten verkoopprijs zal zijn (ook in vergelijking met verkochte huizen in die omgeving).

Voor het betreffende huis geeft die site (Boli) aan:

Karl Smeds väg 6

≈ 920 000 kr

Ett spann mellan 737 000 kr och 1 100 000 kr.

Het betreffende huis zou ongeveer 920.000 SEK mogen kosten in elk geval ergens tussen de genoemde grenswaarden 737.000 en 1.100.000 wanneer je kijkt naar andere huizen in deze omgeving.

Afgelopen zaterdag en afgelopen maandagmiddag waren de bezichtigingen gepland. We zijn dus heel nieuwsgierig hoe de verkoop gaat verlopen. We waren immers wat betrokken geraakt en weten hoe het huis eruit ziet. Heel recent is er in Forsvik een geheel gerenoveerd huis verkocht in een nieuwere wijk. Op dit huis is uiteindelijk 18.7% overboden, dus hoger dan de startprijs. Dit huis was zoals gezegd helemaal gerenoveerd en had een vrij uitzicht.

De strijd om genoemde woning is voluit losgebarsten. Kijk hier naar hoe het proces van biedingen tot nu toe is gegaan: Begin onderaan, dit zijn de eerste biedingen. De nummers in de laatste kolom zijn de bieders.

BUDGIVNING

1 720 000 krIdag18:076

1 700 000 krIdag16:329

1 650 000 krIgår16:076

1 630 000 krIgår14:488

1 620 000 krIgår12:136

1 600 000 krIgår10:318

1 580 000 krIgår10:206

1 560 000 krIgår09:438

1 540 000 krIgår09:416

1 520 000 krIgår09:378

1 490 000 kr26/0919:092

1 470 000 kr26/0916:416

1 450 000 kr26/0915:204

1 420 000 kr26/0911:116

1 400 000 kr26/0911:074

1 320 000 kr26/0910:106

1 300 000 kr25/0919:412

1 280 000 kr25/0917:106

1 250 000 kr25/0917:077

1 220 000 kr25/0915:296

1 200 000 kr25/0913:597

1 155 000 kr25/0913:522

1 150 000 kr25/0913:497

1 100 000 kr25/0913:406

1 000 000 kr25/0912:305

950 000 kr25/0910:554

900 000 kr25/0910:153

880 000 kr25/0910:072

690 000 kr26/0819:13(Stannat)1

En we zijn er nog niet, nadat het laatste bod van nummer 6 vierentwintig  uur heeft gestaan dient er zich een nummer 9 aan.  Het is is inmiddels al veel meer dan 100% overboden. Wij hebben dit nog niet eerder gezien. De wijk waarin het huis staat is een heel gewone wijk, in de straat waaraan het staat zijn twee huizen in bedenkelijke staat. Toch ontstaat er een strijd tussen drie personen, een strijd die de prijs enorm opdrijft.

De nummer 6 wil het huis hebben. Wellicht had deze de vorige rally (die van het huis dat 18.7 % is overboden) in Forsvik verloren., wie weet. Op deze manier kan de aankoop van een huis helemaal uit de hand lopen.

De makelaar gaf al aan dat de markt in Zweden op dit moment helemaal 'galen' (gek) is. Genoemd voorbeeld onderschrijft dat. In Nederland is de huizenmarkt hot en hier in Zweden zeker ook!

Ontvang een hartelijke groet van ons,

Wordt vervolgd.....

Terug in Zweden, thuis

We zijn weer thuis!

Gisteravond stapten we weer bij ons door de voordeur naar binnen nadat we in de namiddag bij S en Fr koffie hadden gedronken en hadden gegeten. De Muppets waren bij hen en hebben het daar heel goed gehad. Het is daar voor hen een tweede thuis. Gelukkig kunnen ze ook goed opschieten met Sevs, de hond van S en Fr. 

Wij hebben een goede reis terug gehad. We zijn op zondag vertrokken omdat het dan ietsje minder druk is op de Duitse autobaan. Toch was het bij Hamburg nog heel erg druk en stonden we zelfs drie kwartier in de file.

Hamburg

Eenmaal Hamburg voorbij verliep de reis zonder problemen. We hebben de Ferry genomen van Putgarden - Rödby met een overnachting bij de brug bij Farö, Een prima plek om te overnachten. We hebben nu op een gemarkeerde parkeerplaats gestaan, voorheen kon je ook op het uiterste puntje (op de foto het stukje ten zuiden van de brug) overnachten. Dat is een camping achtig gebied en daar stond je lekker aan zee. Dat mag tegenwoordig niet meer, het gebied is nu afgesloten voor verkeer en dus ook voor overnachtingen. Waarom dit is, is me niet duidelijk. Misschien weet iemand van jullie dat?? Beschrijf het dan even in een reactie, dat zou ik leuk vinden. De plek waar we stonden had overigens ook uitzicht over zee en uitzicht op de brug. We hadden een gunstige wind en hoorden de brug bijna niet. 

Deze keer zijn we ook met de Ferry Helsingör-Helsingborg gegaan (20 min), zo konden we het lange stuk van Malmö naar Helsingborg skippen. 

Man man wat was het heerlijk om weer in Zweden te zijn. Het verkeer is hier op de wegen weer goed te overzien en je ziet veel meer dan de achterkant van een (vracht)auto.

 

E4

We zijn vier weken in Nederland geweest, een hele poos. Lang genoeg om ons te realiseren dat er toch een heel verschil is tussen NL en Zweden. Vaak vragen mensen wel aan ons wat we toch in Zweden zoeken, waarom Zweden. 

Een van de belangrijkste aspecten in die keuze, naast de overweldigende natuur, is de ruimte. Wat we ervaren is dat er in Zweden ruimte is om in te leven. Dat begint voor ons al iets te wennen maar in NL terug merk je direct hoe vol het is. Zoveel mensen, zoveel huizen, zoveel industrie, zoveel wegen en dit alles dicht op elkaar.

Je kunt dat ook ruiken. Het ruikt in NL heel anders dan in Zweden. Zeker de eerste dagen merk je dat, daarna begint het te wennen. Mensen dicht op elkaar geeft ook een zekere spanning in de samenleving. In de winkels staan mensen alweer heel dicht op elkaar en wordt er niet meer zo om elkaar gedacht. Zelf vind ik het nog wel fijn om een beetje afstand te houden maar bij de kassa scheuken mensen alweer tegen me aan op de laatste dag van de 1.5 meter. Net alsof ze me niet zien staan. In het verkeer is minder tolerantie. Voorrang wordt vaker genomen, niet verkregen. Doe je net even iets fout of langzaam omdat je je moet oriënteren dan staat er alweer iemand op de claxon. Alles moet snel  in het tempo van de ander. Zelfs het fietsen gaat snel, zoveel elektrische fietsen (hier in Zweden zien we ze bijna niet).

Dus de ruimte om in te kunnen leven, de ruimte die er aan elkaar gegeven wordt zijn zaken die we zeer waarderen. Een ander iets wat we hier fijn vinden (en hier is dan op het platteland want wij leven 'på landet') wordt uitgedrukt met het Zweedse woord 'enkel-enkelt'. De betekenis hiervan is 'eenvoudig'.

Huizen, tuinen, interieurs, winkeltjes, het hoeft allemaal niet naar de laatste trends. Eenmaal aangeschaft blijft het veelal zoals het is. Een soort van waardering van het oude of voor traditie. In NL zou je zeggen 'oubolligheid'. Ik voel me er wel bij, het is wat ik waardeer en waar ik naar terugverlang zo tijdens een langer verblijf in Nederland.

Ik besef dat dit een soort van generaliserend verhaal is. Natuurlijk is het niet overal gelijk. Grote steden vormen een uitzondering en alle nieuwste trends zijn ook hier overal te verkrijgen. Maar het is geen must, je hoeft het niet te hebben om erbij te horen, het is ook prima als je het niet hebt.

We kijken terug op een bijzondere tijd in Nederland. Onze familie is uitgebreid, met Julian gaat het heel goed en met F en L ook. We vinden het allemaal bijzonder en zijn gelukkig voor hen. Bijzonder waren ook alle gesprekken met die ons lief zijn en in onze harten wonen. In november komen we terug, dan gaan we de bezoeken brengen waaraan we nu niet zijn toegekomen. Kiezen is lijden, kies je het een dan moet je het andere laten, zo is dat in het leven.

Heerlijk was ook om zomaar te kunnen praten zonder nadenken over hoe je iets moet zeggen. Dan voel je je weer een beetje intelligent (zei Henk zo treffend) en zo is het ook :-)

Vandaag gaan we boodschappen halen in Mariestad. Een bezigheid die ons helpt hier ons ritme weer op te pakken.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....

In Nederland: We zijn pake en beppe geworden van Julian Louis

En toen zomaar ineens was het zover. We waren al van plan om naar Rosmalen af te reizen om er maar te zijn als het zover was maar na het berichtje 's middags van 'It giet oan!' wilden we geen moment meer wachten. Dus de volgende ochtend vroeg zijn we afgereisd naar Brabant. Daar kwamen we 's middags aan, we hebben Bosse op de camping geparkeerd en zijn lopend naar F en L gegaan. En wat troffen we daar aan.....

Heel gelukkige ouders en een prachtig ventje. Alles is goed met moeder en zoon en wat een opluchting voor hen en voor ons. Een klein mannetje van 52 centimeters lengte. 

Wat zijn we allemaal blij met hem en al helemaal verliefd. Zo mooi, zo vredig en tevreden.

Hier ligt hij in het babynestje dat ik voor hem heb gemaakt. 

En hier zit Femke stralend met haar zoon.

Louis is in opleiding tot vader eersteklas. Hij doet alles onder toeziend oog van de kraamzorg die heel geduldig de instructies geeft. Dan ervaar je hoe een belangrijke taak die kraamzorg heeft, zeker de eerste dagen na de geboorte. In Zweden heb je geen kraamzorg, daar is de zorg eerst in het ziekenhuis en later met hulp die je zelf hebt geregeld of gewoon als vader en moeder thuis want beiden hebben veel verlof na de geboorte van een kindje.

En daar zijn wij, de opgeluchte en zeer trotse pake en beppe van: 

Julian Louis

 

Welkom op de wereld ventje en we wensen je een stralend en liefdevol leven toe!

 

 

In Nederland VI: Een goede buur....

 In 1979 studeerde ik af aan de Pedagogische Akademie Mariënburg te Leeuwarden. In die tijd was er grote werkeloosheid onder (pas afgestudeerde) leerkrachten in het lager onderwijs. Ik had het geluk dat ik als eerste van alle examenklassen een baan kreeg aangeboden in Dokkum. Dokkum.....dat was wel heel iets anders dan het vrijgevochten Grou waar ik woonde!

Direct na mijn afstuderen  in mei kon ik al als leerkracht aan de slag om een collega te vervangen. Onze auto was in gebruik door Gerrit die op en neer Groningen moest en dat betekende dat het handig zou zijn wanneer ik een huis in Dokkum had in die periode. Gerrit en ik reden een weekend lang door Dokkum met een kaart van Dokkum op schoot en omcirkelden de wijken waarin we wel een huis zouden willen bewonen.

Ik had geluk, het eerste huis waar ik bij de bouwvereniging op schreef werd aan mij toegewezen. Ik was immers economisch aan Dokkum verbonden en dat bleek voorrang te geven in de toewijzingsprocedure. Het werd een huis in de Rugebolstraat. Gerrit en ik gingen ervan uit dat ons wonen daar van korte duur zou zijn. Gerrit moest immers zijn huisartsenopleiding nog doen en dat zou betekenen dat wij tweemaal zouden moeten verhuizen. Het was in die tijd namelijk heel normaal en zelf een verplichting dat je als partner beschikbaar was als achterwacht tijdens de diensten van de huisarts (in opleiding). Dit alles wel onbetaald vanzelf. Maar wij hadden geluk....aan Gerrit werd een opleidingsplaats in Dokkum aangeboden. Wij konden in Dokkum blijven wonen tijdens zijn opleidingsjaar tot huisarts en we hadden zelfs nog meer geluk.....na zijn opleiding kon hij toetreden tot de maatschap huisartsen in Dokkum. Zo hebben wij in totaal zes jaar tijdelijk aan de Rugebolstraat gewoond.

Wel toen ik mijn huis toegewezen had gekregen moesten we natuurlijk het een en ander opknappen aan de woning om het tot ons eigen thuis te maken. Toen we daar heel druk mee bezig waren kwam er op een woensdagmiddag iemand aanlopen die mij door het openstaande raam achter een hand toestak en zei....' hé hallo ik ben Johanna en ik woon hierachter', waarop ik zei....' hé hallo ik ben Johanna en ik kom hier wonen samen met Gerrit'. We kregen geloof ik koffie aangeboden bij Lucas en Johanna (maar die details weet ik niet meer helemaal zeker) in ieder geval werden Lucas en Johanna onze achterburen. Geweldige buren waarmee we heel gezellige en intense momenten hebben gedeeld. Zij stonden altijd voor ons klaar en ze hebben ons met vele dingen geholpen. We hebben daarnaast samen gefietst, samen gezwommen, samen naar gymnastiek gegaan, samen naar het huwelijk van Charles en Diana gekeken, samen kerstbrunch genuttigd, Gerrit en Lucas hebben samen onze oude Honda Civic weer mooi blauw gespoten nadat hij rood was geworden van de roest, zij waren op ons huwelijk en wij vierden met hen 12.5 jaar huwelijk. Later zijn wij verhuisd en met de zorg en aandacht voor onze vier kinderen is het contact verworden tot dat van het toezenden van kerst en nieuwjaarskaarten. Een paar keer zijn we nog bij elkaar geweest maar ons contact is minder intensief geworden. Nooit zijn ze uit onze beleving verdwenen. 

Tijdens ons verblijf hier hebben we hen weer opgezocht, we hebben immers zoveel gedeelde herinneringen. Ik had al lange tijd zo'n gevoel naar hen toe te willen gaan. Dat hebben we gedaan. Natuurlijk mochten we binnenkomen en zo zaten we opnieuw bij hen in de woonkamer, alsof die 40 jaar niet voorbij zijn gegaan. Het ging zo weer verder. Dank lieve mensen hiervoor. Bijzonder!

Ons huis aan de Rugebolstraat is het huis links op de hoek

Zo hebben we in deze periode veel bezoekjes gebracht aan dierbaren. We hadden nog meer vrienden willen bezoeken maar het is niet te doen om elke dag weer een bezoek aan iemand te brengen en het contact dan ook nog eens fris en met open vizier aan te gaan. In elk geval kunnen wij dat niet. In november komen we weer naar NL en dan hebben we een herkansing.

Tussen de bezoeken door deden we klusjes. Ik binnen en Gerrit buiten. Meestal ben ik de schilder maar deze keer heeft Gerrit de buitenkant van de garage en de bijkeuken opnieuw zwart gebeitst. Dat staat heel mooi. De schilder heeft namelijk het houtwerk van de kozijnen deze zomer opnieuw geschilderd. Zo is alles weer goed verzorgd en 'strak in de lak'. 

Hoelang we hier nog blijven is op dit moment onduidelijk. Binnenkort vertrekken we weer richting Rosmalen.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en..

Wordt vervolgd......

In Nederland V

Het weekend is weer voorbij en voor de werkers hier waar we verblijven is het weer blue monday! Voor ons niet wij hebben elke dag maandag, dinsdag, zaterdag.....

uitzicht vanaf het dakterras van het Forum Groningen

Het weekend vulde zich met leuke dingen. Zaterdag gingen we naar Groningen. Voor de tweede keer overigens deze week. Eerder reisden we per trein uit de Westereen om Gerrit's zuster Margriet te bezoeken. Het was toen prachtig weer en we genoten van de wandeling door de stad en nog meer van het bezoek aan Margriet. Het was alweer veel te lang geleden dat we bij haar waren. Bijzonder om zo de tijd te hebben met elkaar en zo zonder belemmeringen de draad met elkaar weer op te pakken.

 Zaterdag waren we er niet voor familie bezoek maar gewoon om even in Groningen te zijn. Ook al zijn we Friezen, we genieten altijd van een bezoekje aan deze stad. Deze keer was er voor ons een noviteit. We hebben een bezoek gebracht aan Forum Groningen. 

Forum Groningen

Wat een prachtig gebouw en wat een faciliteiten in het gebouw en nog mooier...wat een uitzicht over de hele stad. Het Forum is ontworpen door NL Architects en de bouw heeft in totaal acht jaar genomen met hierin een pauze om de bouw meer aardbeving bestendig te maken en wat gedoe over de financiering op te lossen. De kosten van de bouw zijn 71 miljoen, bij elkaar gesprokkeld met gelden van de provincie, het niet doorgaan van de Zuiderzeelijn en Europese subsidies. Het Forum heeft na de opening al verschillende prijzen gewonnen.  Het heeft tien verdiepingen en bovenop is een dakterras met horeca voorziening en met uitzicht over de hele stad Groningen. Werkelijk schitterend mooi.  Andere faciliteiten in het gebouw zijn de bibliotheek, een bioscoop, veel studieplaatsen door het gehele gebouw heen, debat centrum, museum en expositieruimte. In het Forum ontmoet je een zee van ruimte waarin de roltrappen je brengen waar je maar wilt zijn. 

Rond die roltrappen vind je zitjes en studieruimtes, al vraag ik me wel af hoe goed je kunt studeren in een ruimte waar ook zoveel mensen rondlopen. Zo speels het Forum van binnen is zo strak is het aan de buitenkant. Ik kan dit wel waarderen omdat deze strakheid de aandacht niet afleidt van het mooie van de oude gebouwen in de binnenstad van Groningen.

Zondag hadden we wederom heerlijk nazomerweer. We zijn met elkaar gaan wandelen bij  Earnewâld langs de Headamsleat naar restaurant 'Ie Sicht'. Daar hebben we genoten van dit mooie plekje aan de Ie bij de Feanhoop en van een kopje koffie met appelgebak.

Zo hadden we alweer een rijk gevuld weekend. 

Vandaag hebben we nog een paar klusjes in de planning staan, we gaan de dag dus nu maar snel opstarten.

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd....

 

In Nederland IV: De gemiste miljoenen

Bij Eastermar is een heel mooie route te lopen. H en Ch hebben die gevonden op de website van Swalkrutes. Gisteren hebben we een deel van deze 'swalkrute' gelopen. Het was gisteren wat somber weer maar in de middag klaarde het net even op en was het heerlijk buiten. Op het keerpunt in de wandeling stond een bankje met uitzicht over het landschap en daar konden we mooi even rusten. Dit hele mooie stukje Friesland hadden wij nog niet eerder ontdekt, wellicht omdat Eastermar ook wat verscholen ligt achter Burgum en de 'stinkfabriek'. Wij reden daar vanwege laatstgenoemde altijd in vaart voorbij!

De rest van de middag hebben we gepraat over Eastermar. Een mooi dorp waar Gerrit en ik bijna iets mee hadden gehad. Toen we namelijk ons huis in Dokkum hadden verkocht zijn we naarstig op zoek gegaan naar een vervangende woning. Dat was zo ongeveer 2016. Op een gegeven moment zagen we een huis te koop staan in Eastermar. We zijn wezen kijken, een heel leuk huis gelegen aan een vaartje en achter het huis was een brug die uitkomt in de jachthaven van Eastermar. Echt een heel mooi plekje. Ik was er wel een beetje verliefd op maar ja....wij zochten geen opknapper (en dit huis moest wel een beetje worden opgeknapt) en Eastermar lag eigenlijk net iets te ver van Dokkum af. We werkten destijds beiden in Dokkum en Gerrit moest tussen de middag altijd even naar huis om de honden uit te laten. Bovendien was de toegang tot de woning via een smal paadje aan de voorkant en een brug aan de achterkant en kon je niet met je auto bij het huis komen. Er waren dus praktische bezwaren en we hebben afgezien van de koop. Een beslissing met consequenties zo realiseerden we ons gisteren.....

huis tweede van rechts

Het gesprekje in de auto ging even over Eastermar en daarbij kwam de Postcode loterijwinst van 2018 ook even ter sprake. In 2018 viel namelijk de winnende code 9261 in Eastermar. Een kleine duizend mensen hebben destijds een flinke deel van de 59,9 miljoen euro die te verdelen was, gewonnen. Zelf hebben we er nooit bij stilgestaan maar ik vertelde H dat wij destijds ook bijna in Eastermar hadden gewoond en......dat wij toen sinds jaar en dag ook meespeelden met onze postcode. De rest van ons gesprek is gegaan over de gemiste miljoenen, dat snap je wel. Hilariteit ten top. 'Wat een poen, zo'n miljoen' en andere rijmelarij. Zo zagen wij (behalve Gerrit dan die er niet mee zat) ietwat verlaat de miljoenen alsnog aan onze neus voorbij trekken.

Geld maakt niet gelukkig, herinneringen soms wel.

Nu we een poosje bij H en Ch. op de oprit staan zijn we bezig met het doen van kleine klusjes in hun huis. Daarbij kwam ik onderstaande foto tegen. We hebben namelijk nog de nodige spullen van onszelf in dit huis waarin wij eerder kort gewoond hebben, liggen.

Het betreft een kunstwerk door mij gemaakt als vaderdag cadeau op de kleuterschool. Ik weet het nog, ik kreeg een foto mee in een envelop. Het kunstwerk is aangetast door de tand des tijds en mist een paar onderdelen net zoals het lievelingspopje dat ik in mijn handen heb. 

Ik heb niet zoveel foto's van mezelf als kleine meid maar deze vind ik wel heel aandoenlijk. De foto is genomen toen we in Leeuwarden woonden aan de Pieter de Hoogstraat, ik zit hier in onze achtertuin.

Een aandoenlijk slot van dit verhaaltje.

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

 

In Nederland III

Onze dagen hier in NL vliegen voorbij. We hebben heel redelijk weer, af en toe een buitje in de nacht maar dat deert ons niet. We vullen onze dagen wisselend met het brengen van een bezoek of het doen van een klusje voor H en Ch. We zijn immers graag bezig.

We brachten zondag een bezoek aan Ineke, Gerrit's zus. Daar waren we ook al vier jaar niet meer geweest, veel te lang geleden natuurlijk. Het was fijn om elkaar weer te zien en te spreken. 

Wat jammer is, is dat we maandag een bezoek aan mijn zusje zouden brengen maar dat ze op het laatste moment moest afbellen omdat ze ziek was geworden. Ze heeft één heel lieve kleinzoon en die had een vervelend virusje meegenomen van de dagopvang (Geen Covid gelukkig, maar daar was mijn zus dan wel weer voor gevaccineerd geweest). Ze knuffelt natuurlijk heel wat af met haar kleinzoon en voelde zich nu toch ook wat ziek. Gelukkig zijn we hier nog wel een poosje en wie weet kunnen we een herkansing inplannen.

Gisteren, dat was dan dinsdag, hadden we een dag zonder bezoeken. Dat is ook wel heel fijn, dan kun je even iets anders doen. Nu we bij H en Ch op de oprit staan kunnen we hen mooi helpen met een aantal klusjes. Gerrit was buiten in de tuin wat aan het werk en ik deed binnen het één en ander. 's Avonds zijn we uit eten geweest in Dokkum. Achteraf voelden we ons zo vol dat we niet direct naar huis zijn gereden maar eerst een stadswandeling door Dokkum hebben gemaakt. De binnenstad van Dokkum wordt zo ongeveer elk jaar gezelliger. Vroeger kon je er 's avonds wel een kanon leegschieten en was er ook in het weekend niets te doen maar nu liggen er allemaal grote en oude vrachtschepen in de grachten die dienen als een terras voor diverse etablissementen. Die schepen zijn mooi verlicht en bij het invallen van de schemering sprankelt de binnenstad je nu tegemoet. Ook in het naseizoen zijn er nog veel mensen die wat vertier zoeken in de binnenstad. De prachtige molens die op de Bolwerken staan zijn 's avonds verlicht en met de bootjes die in de stadsgracht zijn aangemeerd en 's avonds ook hun lichten ontsteken ziet het er sprookjesachtig uit.

 Net toen wij door de binnenstad liepen begon het carillon te spelen. Ik heb er een kort filmpje van gemaakt.

Wellicht dat het de sfeer een beetje weergeeft. 

Waar de dag van vandaag (woensdag) zich mee gaat vullen is op dit moment nog niet duidelijk. Daarover later meer.

Ontvang een hatelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd..........