Buiten koud en binnen heerlijk warm....

 Wederom een prachtige herfstdag. Toen we vanmorgen de eerste stap naar buiten zetten, deinsden we bijna weer naar binnen. Kouddddd! De buitenthermometer, die in de zon hangt, gaf 6 graden aan. De gevoelstemperatuur lag veel lager vanwege de straffe koude wind. Toen we vorige week uit Nederland vertrokken hadden we daar net nog een paar zomerse dagen gehad zodat ik sjalen, mutsen en handschoenen helemaal ben vergeten mee te nemen. Nu ik dit berichtje zit te schrijven, zo wat later op de avond, is het buiten -1 graden. Vannacht zal het nog kouder worden. Maar we klagen niet, zo hoort het weer te zijn. Heerlijk! Ook al vriezen de vingers er bijna af. Morgen gaan we naar Skövde en handschoenen en mutsen staan zeker op ons boodschappenlijstje.
Vandaag lekker de gehele dag buiten gewerkt. Nu ook de bladeren in de voortuin opgeruimd. We hebben vandaag zeker wel 15 containers van 300 liter bladeren opgeruimd net zoveel als vorige week zaterdag. Wanneer de wind nu wat gaat liggen hebben we de komende dagen weinig blad in de tuin.

Overigens buiten koud en binnen heerlijk warm. Onze Karl-Johan werkt op top capaciteit en doet het prima. De keuken blijft de gehele dag zo ongeveer op 21 graden Celcius. Gerrit stookt hem een keertje in de ochtend, ongeveer 5 stukjes hout en 's avonds voordat we gaan eten nog een keer. In de tijd daar tussen geeft onze Karl-Johan de verzamelde warmte gelijkmatig af. Onze radiatoren in de keuken blijven koud, die hoeven dus niets te doen. Vaak hebben we de keukendeur ook nog even openstaan zodat de warmte het huis kan intrekken. Een gevolg van het stoken van de Karl-Johan is dat de warmte van de värmepump, die afgesteld staat op 21 graden omdat Suzanne in haar appartement ook warm wil zitten, blijft circuleren. Omdat hier in ons deel van het huis de meeste thermostaatkranen op 13 graden staan wordt de warmte afgegeven in het appartement van Suzanne en in de kelder. In de kelder was het met 18 graden heerlijk warm. Maar natuurlijk ook wat zonde dat daar zoveel warmte naartoe gaat. De oude verwarmingselementen in de kelder hadden geen (thermostaat)kraan zodat we die niet konden regelen. Dat heeft Gerrit nu veranderd. Hij heeft bij de loodgieter een nieuwe kraan gekocht en we hadden er ook nog eentje liggen, die twee kranen zitten nu op de elementen in de kelder zodat we die weer op 13 graden kunnen afstellen.

Vogeltjes op de overloop en een heerlijke wandeling met erg mooi weer

Vandaag is het zondag, een dag die door het verschuiven naar de wintertijd een uurtje langer duurt. Het is vandaag een prachtige dag, de zon schijnt heerlijk, de lucht is blauw en het is koud. De winter komt eraan dat is aan alles te merken. 

Dat uurtje verschil met de wintertijd komt er bij ons aan alle kanten bij. We blijven 's ochtends wat langer liggen, nemen even wat meer tijd voor ons ontbijt, maken heel rustig de wandeling, nemen extra tijd voor fika. Je zou zeggen de dag vliegt voorbij en toch is dat niet zo. Elke keer wanneer we op de klok kijken valt de tijd mee. Hoe is dat mogelijk, hebben jullie dat ook op deze dag?

De mooie dag lokt ons naar buiten, zo achter het raam lijkt het lekker warm te zijn maar wanneer we de neus buiten de deur steken bemerken we dat de winterjas geen luxe is, Fredrik zet zijn muts al op, wij zijn deze vergeten evenals de handschoenen. 

Het ritje naar Tivedens National Park is schitterend. We zijn onze wandeling begonnen bij Vitsand. Vitsand ligt er zo bij wanneer we er aankomen. Werkelijk schitterend!

Vitsand

Onderweg ...

De wandeling is prachtig. In dit mooie weekend zo diep in de herfst zijn er zelfs nog mensen die met een tent in het Tivedens National Park kamperen. We zien de tentjes staan. Het zal erg koud zijn maar ook wonderbaarlijk mooi en heerlijk stil.

Dit is de kampeer omgeving met mooie vuurplek en een utedass of buiten wc.

 Prachtig dat rendiermos zo op de stenen.

De onderkant van de boom

en de bovenkant....die heeft een steuntje gevonden bij de buren.

Rond 15.00 uur zijn we weer thuis, vlug even wat boodschapjes bij de ICA en dan een lekker kopje koffie drinken met een kanelbulle erbij.

 Gisteren, zaterdag, was het ook heerlijk om buiten te zijn. Gerrit en ik hebben samen in de tuin gewerkt. Het is herfst en tijd om de bladeren te harken. Bovendien moest eigenlijk het gras ook nog eens gemaaid. Beide hebben we gecombineerd. De bladeren vermalen met het maaien, zo verteren ze beter en je vermindert het volume van de bladeren. Het kon allemaal nog net voordat de vorst zijn intrede doet. Al met al heb ik lopend achter de handmaaier meer dan 10.000 stappen in de tuin gelopen. Gerrit heeft het stuk aan de zijkant van ons huis gemaaid met de zitmaaier, echter daarmee is het lastiger de bladpulver ook in de opvangbak te verzamelen, hij moest het met de hand nog aanharken. Met de handmaaier gaat dat veel beter. We hoeven nu slechts nog het stuk tuin aan de voorkant van ons huis, daar waar de twee beuken staan. Het stikt er van de beukenootjes die door de eekhoorntjes ook al zijn ontdekt. Elke dag springt er wel eentje door de voortuin. We moeten goed opletten wanneer we Arvid en Fynn loslaten in de tuin, ze vliegen er zo op af en dat willen we natuurlijk niet.

En nu nog even over de vogeltjes op de overloop. Dit vertrek hebben we destijds als eerste gerenoveerd. Dat moest ook wel want het zag er erbarmelijk uit doordat het er in het verleden had gelekt. Alle wanden hebben we toen wit gesausd en in het grote deel een nieuw plafond aangebracht.
Grenzend aan het grote deel van de overloop het deel dat onze TV ruimte is geworden, ligt nog een kleinere ruimte. Hier was een melkwit gelakt schroten plafond, ook dat heb ik nu wit geverfd. De wand achter het oude kastje met het lampet stel erop, daarop heb ik vogeltjes behang geplakt. Dat vind ik zo schattig. Slechts een klein hoekje en het staat heel mooi. Zo begint voor ons elke nieuwe dag met vogeltjes, het kan niet mooier toch?

Boetegeld, nieuwe gordijnen en een heerlijke wandeling door het bos....

Boetegeld.....
Een poosje geleden, ergens in september, kregen wij een boete opgelegd van een dikke 600 euro. Ik heb de reden van deze boete destijds beschreven in mijn blog lees hier. De boete had te maken met de problemen die we ondervonden met het op naam krijgen van de auto die we voor Suzanne hadden gekocht. We hebben de boete natuurlijk eerst netjes betaald, wetende dat deze foutief was opgelegd. We hebben bezwaar aangetekend en zijn in het gelijk gesteld en konden het geld terugontvangen. Denkend vanuit onze Nederlandse referenties verwachtten wij dat het geld, na het opvragen van een bankrekeningnummer, aan ons teruggestort zou worden. Wat schetst onze verbazing dat wij van Suzanne te horen kregen dat we een soort cheque hadden ontvangen die we konden inwisselen bij de ICA, COOP, Hemköp, Willys etc. Winkels waar wij nu niet direct voor 600 tot 700 euro gaan besteden. Bovendien had Suzanne bij het openen van de enveloppe ook nog eens per ongeluk de cheque mee gescheurd. Zorgelijk als ik ben dacht ik al dat we het geld, toch een flink bedrag, gedag konden zeggen. Die cheque daar zaten we dus een beetje mee in onze maag. Bovendien zat er een verloop datum op en die kwam met rasse schreden aangesneld. We moesten dus iets. Dus de stoute schoenen aangetrokken en op naar de ICA in Töreboda, hier in het dorp hebben we ook een ICA echter dat is een kleine winkel en we verwachtten dat dit bedrag daar een probleem zou gaan geven. Dus naar Töreboda en beleefd aan de  kassörska (kassajuffrouw) gevraagd of we die
cheque bij haar konden verzilveren. Zij moest dit even overleggen met haar collega en die zag er helemaal geen probleem in. Vlot spuwde de kassa de dik 600 euro uit met aftrek van 30 SEK administratiekosten. Een beetje beduusd, doch erg opgelucht stonden we na een paar minuten weer bij onze auto. Zo gaat het hier met het terugontvangen van foutief opgelegde boetegelden van (overheids) instanties, in Zweden waar al het geldverkeer zo ongeveer elektronisch verloopt.

Tijdens ons vorig verblijf hier had ik gordijnen gemaakt voor de gerenoveerde tussenhal. Toen was het niet meer gelukt ze op te hangen omdat we eerst moesten bedenken hoe we een rails aan het plafond zouden kunnen bevestigen en omdat we de benodigde materialen ervoor ook niet hadden. Nu wel en vandaag heeft Gerrit de rails gemonteerd en kon ik mijn gordijnen gaan ophangen. Wel ze staan mooi al zeg ik het zelf. De kleur van de overgordijnen past prachtig bij het nieuwe behangetje, de lengte van de gordijnen is evenals de breedte ervan, perfect.

 Net door het raam heen, wanneer je dus op de gordijnen bent uitgekeken als lezer, zie je die hele dikke laag bladeren, afkomstig van de twee 200 jaar oude beuken in de voortuin, op het gras liggen. Die moeten we nog gaan opruimen, maar dat terzijde.
Vanmorgen na de koffie was het prachtig weer met mooie blauwe luchten. Tijd voor onze wandeling. Die voerde ons deze keer door het bos en oh wat rook het daar lekker en wat was het er mooi. Heerlijk om daar te wandelen. Na het bos hadden we nog niet genoeg van het buiten zijn en zijn we ook nog even langs de zagerij in Fräckestad gelopen. Elke keer wanneer we daar lopen hopen we de zagerij eens in bedrijf te zien. Zoveel geluk hebben we nog niet gehad. Wat ons vandaag wel opviel is dat de houtzager al helemaal is voorbereid op de komende kerst, kijk hij heeft de lampjes al voor het raam staan in zijn kantoor. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.

En warempel er staan ook nog een aantal Lupines,  echte diehards. Het zullen de laatsten zijn die er nog bloeien, de temperatuur is namelijk al lekker aan het zakken, 's nachts zo richting vriespunt.

Regen en en dagje proefzitten.....

Woensdag, onze eerste dag hier, hebben we rustig aan gedaan. Eerst een lekker ontbijtje samen met Suzanne lekker bijkletsen, daarna de kranten lezen op internet en ook nog Zweedse woorden leren met de Memrise. Naar buiten ging niet omdat het woensdag zo'n beetje de gehele dag regende. Er zou 15 mm water gaan vallen en dat is veel regen.
's Middags zijn Gerrit en ik samen op stap geweest. Doel van het uitje was een stoel zoeken. Tijdens ons vorige verblijf hier waren er klachten van de heren (Gerrit en Henk) dat we hier in huis niet een stoel hebben die echt lekker zit. Volgens mij valt dat erg mee, zelf zit ik lekker op alle stoelen die wij hier hebben maar daarover zijn de meningen dus blijkbaar verdeeld. In onze keuken hebben we twee retro stoeltjes staan die voor manspersonen misschien wat aan de kleine kant zijn. Echter Suzanne, die ook lange benen heeft, zegt er prima in te kunnen zitten. Wellicht is het een gender gevoeligheid. Maar oke een nieuwe stoel in de keuken is voor mij geen probleem. Ik had ook al eens verlekkerd gekeken naar zo'n mooie stoel met een gebogen houten frame en een schapenvacht als bekleding. Daar is vandaag onze zoektocht naar uitgegaan.
De eerste stop was bij de bröderna Andersson in Töreboda. De bröderna hadden in de winkel veel stoelen staan echter de meesten hiervan kwamen niet door de 'zittest'! De ene was te rond, de andere drukte tegen de schouderbladen, weer een andere drukte tegen de benen. Zo kom ik er achter dat het nog een heel karwei is om een goed zittende stoel uit te zoeken. De goedzittende stoel moet dan ook nog eens goed staan in onze gerenoveerde keuken. Tussen twee banken in vonden we deze stoel staan. In eerste instantie werd ook deze stoel afgekeurd maar de tweede zitpoging, waar ook wat langer de tijd voor werd genomen, bracht een wat positiever oordeel. Zelf vind ik dit wel een mooie stoel. Het frame mooi gebogen uit een stuk en een warme vacht erin. Prachtig! Ook nog een lekker voetenbankje erbij en het geheel zou heel mooi passen in het hoekje van onze keuken waar Gerrit meestal zit. Deze stoel houden we in gedachten, zo spreken we af, maar we gaan niet over een nacht ijs. Na een klein uurtje proefzitten zijn we vertrokken naar Mariestad. Daar hebben we een MIO ontdekt. De MIO is ook een meubelwinkel en ook in deze winkel hebben ze deze soort stoelen. De proefzit viel voor alle stoelen bij de MIO niet goed uit, alle stoelen waren te rond in de rug. Bij de MIO heb ik nog wel twee schapenvachtjes gekocht voor in de bestaande stoeltjes of voor op de leren bank, die in de winter zo koud is wanneer je erop gaat zitten.

Gerrit neemt de proefzit serieus dat kun je wel zien.

Ook deze stoelen kwamen niet door de test.

We zijn dus zonder stoel weer thuisgekomen. Afgesproken is dat we er deze week nog eens met z'n drieën naar toe gaan om te testen. Wanneer het oordeel dan nog steeds positief blijft kon het deze stoel wel eens gaan worden. Wel moeten we dan de kleur van het vachtje nog gaan bepalen maar daar komen we wel uit.

En daar gingen we weer....

Het is oktober en herfst en de bladeren vallen van de bomen. Dat betekent in Zweden, waar we op en rond ons erf zo ongeveer 20 bomen hebben staan, dat de gehele grasmat onder een dikke laag bladeren ligt. Daarom gaan we elk jaar om deze tijd naar Zweden om bladeren op te ruimen. Gerrit heeft al snel even berekend dat het per jaar zo ongeveer gaat over 30 kuub bladeren. Te veel om met een karretje af te voeren. We deponeren de bladeren in de greppel achter ons huis, daar kunnen ze vergaan, maar dat proces gaat niet erg snel. 

Vanmorgen zijn we om kwart voor zes vertrokken. Onze reis ging voorspoedig, geen file in Duitsland (hoera!!). Rond 11.00 uur op de boot en 12.00 uur in Denemarken. Tot 15.28 verliep onze reis zonder problemen. Ik werd er zo enthousiast van dat ik eventjes een foto maakte van de A4, de weg van Malmö naar Stockholm, dus een belangrijke verkeersader. Na de intense drukte op de Duitse autobahn is het een verademing om zo heerlijk rustig en overzichtelijk te kunnen rijden. Echter.... je snapt het al, te mooi om waar te zijn, ....ik had de foto koud genomen of we stonden stil. Een ongeval. Een personenauto was in de middenvangrail gereden. Het verkeer stond helemaal stil aan beide kanten van de weg. Het heeft ons maar liefst 45 minuten gekost (gelukkig hebben we vakantie).

 Zo heerlijk rustig, je zou toch zeggen er kan niks gebeuren hier zo op de A4!

In het verslagje van de politie staat niet of er ook iemand gewond is geraakt. We hopen maar van niet.
Het grootste deel van de reis konden we bij daglicht afleggen. Vanaf Hjo was het donker. Dat is altijd opletten met wild op de weg. Ook deze keer was het weer bijna raak. Een dikke vos met een beste buit in de bek stak zonder uit te kijken de weg over. Gelukkig verliep het allemaal goed en konden wij evenals de vos met buit zonder problemen de weg vervolgen. 19.00 uur waren we in Undenäs. Heerlijk! Suzanne had de pizza's al bijna in de oven staan. Dat is nog eens thuiskomen!