We zijn weer in ons andere thuis. Met opzet schrijf ik thuis en geen huis. Het is goed te ervaren dat ons nieuwe huis ook weer voelt als een thuis. Gisteravond zijn we aangekomen rond half acht. Dat was wederom 13 uur rijden. Onze reis verliep voortreffelijk, gelukkig geen noemenswaardig oponthoud in Duitsland. Ik las op de Zwedenblog dat de A7 in Hamburg wordt afgesloten en al voor veel vertraging zorgde dit afgelopen weekend. We bemerkten dit niet, kwamen ook langs een andere A natuurlijk. Gelukkig ook geen ongevallen gezien.
En dan is de omschakeling enorm bij een wekker die om 6.00 uur afloopt met weer op het fietsje naar het werk en de hele dag werken. Ben nog niet eens aan mijn email toegekomen, dat moet morgen maar. De eerste dagen is altijd wat een inhaalslag en meestal niet het allerleukste. Email die nog niet gelezen is voelt altijd was als een druk. Veel berichten van Zorgverzekeraars over de contracten voor volgend jaar. GRRRRRR ik haat Zorgverzekeraars!!!! Zo dat is eruit en dat voelt goed. je moet namelijk weten dat ik elk jaar een contract moet afsluiten met elke zorgverzekeraar. Dat is geen proces van eventjes bellen en onderhandelen nee dat gaat als volgt. In januari gaan de nieuwe contracten in, ik slaak dan een zucht van verlichting dat het zover is. In februari beginnen zorgverzekeraar te mailen en vragen om feedback over het proces van contracteren, in maart komen dat de eerste mailtjes over de nieuwe contracten met data waarop informatiebijeenkomsten worden georganiseerd in april krijg je informatie over veranderingen die worden doorgevoerd, in mei komen dan de eerste vragenlijsten binnen die je moet invullen over hoe je werkt en wat je doet etc, daarna komen er herinnering emails met hierin een datum genoemd waarop je de vragenlijst uiterlijk moet inleveren, in juni, juli en augustus september krijg je dan contracten ter lezing aangeboden en moet je ze soms getekend retourneren (in wat voor tijdperk leven we) en dat niet voor een verzekeraar, nee voor alle. Wanneer je dan zelf een verandering in je contract doorgevoerd wilt zien, omdat je bijvoorbeeld een nieuwe collega hebt dan krijg je te horen dat je dit eerder aan had moeten geven en dat de termijn voor veranderingen gesloten is. Als je dan zegt dat je eerder nog geen nieuwe collega had maar nu wel en vraagt hoe dit dan moet met het declareren van de zorg voor volgend jaar dan weet de zorgverzekeraar dit ook niet.... Iets nieuws dit jaar is dat je een Kwaliteitsstatuut moet schrijven. Dat is een dik document waarin je alle facetten van je werk moet omschrijven en waarbij je allerlei documenten moet uploaden die je eerst bij elkaar moet zoeken, dat je vervolgens naar een instituut moet opsturen, waar het wordt gecontroleerd, je het terugkrijgt met verbeterpunten en opnieuw moet aanleveren. Dat moet allemaal voor november, zodat het centraal opgeslagen document door alle zorgverzekeraars ingezien kan worden. Dat heet kwaliteitscontrole..
Daarnaast heeft dus elke verzekeraar nog eigen vragenlijsten die je moet invullen en vragen ze op de gekste tijden informatie over je behandelingen op, allemaal met het oogmerk van kwaliteitscontrole. Ondertussen ben ik overdag bezig met mijn werk.. Dat is gesprekken voeren met mensen, 6 tot 7 op een dag, een uur per gesprek en deze gesprekken verwerken, dingen uitzoeken, behandelplannen maken, brieven schrijven, gespreksverslagen maken, declareren en mijn administratieve taken uitvoeren. bovenstaande komt allemaal op me af, wanneer ik zo na een verblijf in Zweden mijn hoofd lekker leeg heb kunnen maken en onschuldig met dit lege hoofd weer naar mijn werk ga in Nederland. Een eerste blik in mijn computer doet mijn hoofd volstromen met deze dingen. Ik zeg het nog eens GRRRRR GRRRRR GRRRR, ik haat zorgverzekeraars!!!!!!!!!!!
's Avonds probeer ik thuis nog even in het vakantiegevoel te komen. Kijk naar mijn blog en realiseer me dat ik geen foto's heb en geen nieuwe blog kan schrijven. Wanneer ik in Zweden ben vind ik dat heel leuk om te doen. Ik ben dan de hele dag bezig met leuke of iets minder leuke dingetjes, zet ze op de foto en zit 's avonds op de bank en schrijf het neer in mijn blog. Dat voelt als de dag afronden of zo. Zo van 'opgeruimd staat netjes' of laat die nieuwe dag maar komen want de oude is verwerkt. Wat ik ook wel merk is dat ik meer en meer een gedachte krijg van 'alweer een dag van mijn leven voorbij'! Elke voorbije dag in mijn leven maakt mijn leven een dag korter. Vroeger dacht ik daar nooit aan, nu wel. Gelukkig weet ik niet wat de lengte van m'n leven is, want dan wordt het wel heel concreet allemaal. Vraag me wel eens af of anderen dat ook hebben.
Het is nu midden in de nacht, nu ik deze blog schrijf, 1.00 uur inmiddels. Ik werd wakker omdat ik door een mug werd gestoken op mijn rug en dat het erg jeukte. Zit nu een beetje te neuzen op mijn blog en zie dat ik per week ongeveer 400 bezoekers op mijn blog heb. Kan ook zien uit welke delen van de wereld ze komen. Ik heb even een kopie gemaakt van het overizichtje, omdat ik toch geen foto's heb vandaag. Wie leest mijn blog in de Oekraine of in Hongarije?? Zijn dat eigenlijk wel lezers of zijn het computers die om wat voor reden ook internet afscannen... En als het wel lezers zijn, waarom leest men dan mijn blog, met welke interesse?? Het zou enorm leuk zijn dat iedereen die mijn blog leest eens een berichtje achter zou laten. Eigenlijk wil ik je daartoe uitnodigen zo van Stille lezers, klik eens op reageren, vertel waar je vandaan komt en waarom je de tijd neemt mijn schrijfseltjes te lezen. Inmiddels is het half twee, ik ga weer slapen. Morgen is er een nieuwe dag :)
Pageviews per land |