vrijdag 31 juli 2020

Wij doen nu ook mee met de bessen

Naast dat ik zelf een blog bijhoud probeer ik ook een aantal blogs te volgen van anderen die ook een Zweeds avontuur zijn aangegaan. Ik kom erachter dat we los van elkaar in bepaalde tijden van het jaar over dezelfde items schrijven zoals: het klaar maken van de tuin, snoeien, zaaien, oogsten, onderhoud etc.
Zo kwam ik bij de  anderen al tegen dat ze midden in de bessen zaten.  Zelf was ik daar nog niet aan toegekomen maar elke keer wanneer ik bij de waslijn sta zie ik de takken van de bessenstruiken zwaar van de bessen op de grond hangen. 



Gisteren was het dan zover. Gerrit en ik zijn de moestuin binnengestapt om de bessen te oogsten. We zijn zowat een uurtje aan het knippen geweest en hadden een grote schaal vol met zwarte wijnbessen en een nog grotere schaal vol met rode bessen (overigens niet Gerrit's favoriet). Ik heb de rest van de dag in de bessen gezeten. Dat schoonzoeken is nog een hele toer. Ik ben er maar bij gaan zitten op het trappetje naar de keuken en lekker in het zonnetje.



De bakjes staan nu ingevroren in de vriezer, maar eens kijken wanneer ze eruit komen. 

Suzanne en Fredrik zijn gezellig een paar dagen bij ons, ze hebben een weekje vakantie en vieren Swemester. Gisteren zijn ze het bos ingegaan om blåbär te plukken. Ze kwamen weer thuis met een halve emmer vol. Die emmer heb ik eerst maar even aan kant gezet.

Vandaag heeft Gerrit de kolomradiator uit de kamer gehaald om deze te schuren. Eerst probeerde hij dat met een zandstraler die op de compressor gezet kan worden. Waarschijnlijk heeft de compressor hiervoor net iets te weinig vermogen want hij kreeg de verf er niet mee af. Daarna heeft hij het met een roterende staalborstel op de boormachine geschuurd, dat ging beter. De radiator is niet helemaal kaal maar de losse vlodders zijn verwijderd, de volgende stap was schuren met de hand en daarna proberen ze te spuiten met de verfspuit die ook op de compressor functioneert. Dat ging redelijk. De kolomradiator staat nu in de roestwerende primer en kan morgen met witte radiatorverf worden afgespoten. Tenminste dat hopen we. Mocht dit experiment goed lukken dan hebben we nog twee van deze broeders te gaan. Gaat het niet dan plaatsen we nieuwe... maar eerst proberen he. 




Zelf heb ik vandaag de altan nog een keer overgeschilderd. Daarvan had ik al een hele poos een ticket aan de kelderdeur en die kan er nu af. Ziet er nu keurig uit met geplamuurde gaatjes. 


Ja en dan wil de dag wel weer om. En na die noeste arbeid zaten we heerlijk in het warme bubbelwater tot de sterren aan de hemel kwamen. Een mooie afsluiting van een bewogen dag.




Wordt vervolgd.....


dinsdag 28 juli 2020

1967


En zo zit ik dan plotseling in mijn lagere schooltijd te neuzen.
Een heel aantal jaren terug had ik me ingeschreven voor Schoolbank.nl. Het waarom ervan dat weet ik niet meer en ik moet zeggen er valt daar ook niet heel veel te beleven. Ik denk dat ik me een jaar of drie geleden ook weer heb uitgeschreven en nadien heb ik er niet veel meer over nagedacht.
Tot gisteravond laat toen ik in de persoonlijke berichten van FB een berichtje had van een voor mij onbekend iemand die vroeg of ik haar kon helpen aan een klassenfoto waarop ook haar vader zou staan en of ik haar vader zou willen aanwijzen. Haar vader is overleden toen zij nog maar één jaar was en zij zou bijna geen foto's van hem hebben.

Plots moest ik dus proberen weer in te loggen in schoolbank.nl en dat ook nog vlak voor het slapen gaan. Het lukte me niet, mijn email was bekend maar na een nieuw wachtwoord te hebben aangevraagd bleef de boel maar op de inlogstand staan met een draaiend rondje. Ik heb haar een bericht terug gestuurd dat het helaas niet wilde lukken en of zij misschien zelf de foto (die zij had gezien) kon downloaden, dan kon ik haar vader wellicht aanwijzen. Vanochtend had ik al een foto terug maar niet de goede. Daarop heb ik maar een nieuw account aangemaakt met Gerrit zijn email (met zijn toestemming natuurlijk) en daarop vond ik in mijn oude account de klassenfoto. Het is een foto uit 1967 toen ik in de vijfde klas zat bij meneer Kroon. We zaten toentertijd met 45 kinderen in één klas. Ik zie dat veel meisjes een bedelketting dragen, ik had er ook eentje maar net die dag niet omgedaan denk ik. Of dat die voor de zondag was, dat zou ook zomaar kunnen. Ik ben het meisje op de derde rij van onderen de derde van links. Het haar zit wat uit model omdat ik het toen wilde laten groeien. 
De meeste kinderen zien er blij uit op deze foto, ik ook, maar ik bewaar geen goede herinneringen aan meneer Kroon. Bij mijn broer had hij bijna de oren van het hoofd gescheurd. Mijn broer en hij waren geen vrienden en ja....ik was het zusje van de broer. Overigens was ik op school een lief en vriendelijk meisje, werd er nooit uitgestuurd en hoefde nooit in de hoek te staan. Ik had veel vriendinnetjes in de klas ik ken ze nog bij naam: Gea, Wiesje, Jellie, Fokkelien, Tineke, Josje, Anneke, Aukje en Arja
Ik weet nog dat ik een overgooier (ja zo heette zo'n ding) droeg die ik niet zo mooi vond. Mijn moeder moest zuinig en ik denk dat ze hem had gemaakt uit een oude jurk. Dan keerde ze de stof en dan kon het nog goed een rondje mee. Zo ging dat toen. Overigens was mijn moeder wel populair want ze kon heel mooie Quick jurkjes maken, nodig voor de jaarlijkse uitvoering van de gymnastiekvereniging. Elk jaar moest er een nieuw jurkje komen want iedereen groeide natuurlijk als kool. Mijn moeder deed dat tegen kostprijs van de stof. 


Er zijn inmiddels al een aantal klasgenoten overleden. Niet dat ik het bijhoud maar op de één of andere manier weet ik het van drie, waarvan één dus de vader van de schrijfster van het bericht dat ik ontving. Gelukkig kon ik haar nu wel haar vader aanwijzen.

Zo kom je dan ineens weer in je verleden terecht en komt de vraag op hoe het leven een ieder tot nu toe is vergaan? Daarop zal geen antwoord komen, dat was toen, mijn lagereschool periode is een tijd geweest waarop ik met goede gevoelens terugkijk denkend aan de relatie die ik had met mijn klasgenoten; het onderwijs zelf dat was natuurlijk een hele uitdaging met 45 kinderen in een klas. 

Wordt vervolgd......