Voor de helft een nieuw pad

Vandaag hebben we weer ongeveer 10 kilometer gelopen. Het was een heel mooie herfstdag, boven verwachting omdat de weer app ons gisteren vertelde dat het bewolkt zou worden. Dat was het ook toen we vertrokken, er viel zelfs nog een spatje regen maar toen wij op onze wandellocatie aankwamen werd het schitterend weer met stralend blauwe luchten. Dat zat ons dus goed mee!

Ik had direct vanochtend al zin in een stevige en mooie wandeling en Gerrit heeft op de Topo GPS app (ja dezelfde die ons vorige week zondag heeft gered) een route opgezocht, eentje die we deels al eens hadden gelopen en deels ook niet. Dus een bekend stuk en een nieuw stuk. We zijn met de auto naar de start locatie gereden, niet ver hoor, slechts een aantal kilometers. Die startlocatie lag in de punt van het Vikkenmeer. Onderstaand een overzichtskaartje van het Vikenmeer, een omgekeerde -V- De wandeling was in het stuk wat het meer tot een V maakt, het stuk met het cijfer 1 erin.

Op onderstaande foto zie je dan de route van onze wandeling. We zijn linksonder gestart bij Lövvassa en langs de waterkant naar Arnäs gelopen, vervolgens links boven naar Böksnäs. Dat stuk alleen al is zeer de moeite waard met prachtige uitzichten over het water. Daarna zijn we landinwaarts gegaan van Erikstorp via Östböksnäs en Eskaliden naar Pukerud en daarna weer terug naar onze auto. Het was werkelijk een prachtig stuk wandelen over zeldzaam mooie paadjes. De route loopt daar over een hoogtelijn zodat je niet steeds hoefde te klimmen, wel had je er prachtige uitzichten over de omgeving en we waanden ons 100 jaar terug in de tijd in een onaangetast landschap.

Hieronder een aantal foto's van onze route.

Na de wandeling zijn we via een omweg weer terug naar huis gereden. We hadden een prachtige middag. Wat me opvalt hier in onze omgeving is dat er zoveel mensen zijn met nieuwe afzettingen langs hun grond. Allemaal paaltjes met schrikdraad. Dat was er altijd al wel maar nu is alles nieuw. Net alsof er een soort subsidie op is geweest voor het afzetten van je land tegen wild. Ik weet dat niet maar het valt me gewoon op, zoals hier op bovenstaande foto, verse paaltjes met nieuw draad, overal!

Wel dat kon dus niet mooier vandaag, het was bijzonder genieten!

Weer thuis hebben we even koffie gedronken zonder iets lekkers erbij en daarna heeft Gerrit nog een update uitgevoerd van ons alarm systeem. Hij heeft er namelijk een nieuw onderdeel bij besteld en om dit te kunnen installeren moest het systeem ge-update worden. Dat lukte aanvankelijk niet en daarom stuurde hij een email met een aantal vragen aan de leverancier Credex. Dat emailtje heeft hij zaterdagavond verstuurd en per kerende post kreeg hij antwoord, kort maar voldoende. Vandaag moest hij nog even iets vragen, dus weer een email verstuurd en warempel, weer per kerende post een kort maar voldoende antwoord. Zo kon hij mooi doorwerken en nu is het allemaal klaar en up to date. Wat een service!! Voor een systeem dat we al jaren geleden hebben aangeschaft.

Dit waren zo de belevenissen van onze zondag die met het verzetten van de tijd naar de wintertijd altijd een dag is die wat langer aanvoelt. Net alsof je veel meer kunt doen op zo'n dag. Heb ik dat nu alleen of hebben jullie dat ook?

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......

 

Een mooie wandeling, een saunagang maar vooral een dilemma

Het is zaterdag maar het voelt om een of andere reden als zondag. Komt denk ik van de wandeling. We zijn uit wandelen geweest en dat doen we meestal op zondag. Niet ver hoor gewoon een wandeling die start bij Sätrabruk. Een wandeling langs Edsån zoals het water op de kaart heet. Dit water vormt de verbinding tussen de twee meren het Unden en het Viken. Het is geen vaarwater, al kun je er wel mooi kanoën en het is een visgebied waar je in sommige zones ook mag vliegvissen.  

Wandelen kun je er prachtig langs beide zijden van Edsån. De rechterkant (op het kaartje) dat vinden wij de mooiste kant en daar lopen we graag.

Het is er een zeer verstillende omgeving. Meestal wanneer we daar lopen zijn we daar alleen. Vandaag kwam er een paar keer een auto voorbij en waren er meerdere wandelaars, maar nog steeds oorverdovend stil daar!

We zijn gelopen tot aan de Beenderstamperij in Lilla Edith zie hier voor kaartje. Het zonnetje liet ons halverwege de wandeling wat in de steek maar dat gaf juist ook weer die mooie verstillende herfstsfeer met een hoge luchtvochtigheid en vandaag dus windstil.

de beenstamperij

Op de terugweg vond Gösta nog een mooie tak. Het was voor hem even uitzoeken hoe je die het beste in de bek kunt houden maar hij liep er zeer trots mee.

Ik heb hem deze keer maar even het fluoriserende hesje aangetrokken. Er wordt nogal gejaagd op dit moment en aan de lange lijn zouden ze hem voor iets anders dan een hond aan kunnen zien (die jagers dan). Dus voor de zekerheid.

De rest van de dag heb ik me binnen vermaakt. We hadden een kussensloop van onze bank in de keuken gewassen (vanwege de wijnvlekken) en ik heb de bank helemaal gereinigd. De bank ziet er nu weer mooi fris uit gelukkig.

Vanavond doen we weer eens een saunagang, Gerrit heeft de saunaomgeving vanmiddag schoongemaakt en alles voorzien van fris water en op het moment dat ik deze blog schrijf is hij bezig de sauna op te stoken. 21 Augustus was de laatste keer, het werd weer eens tijd! Zijn rug vormde de belemmering maar daarmee gaat het gelukkig weer de goede kant op.

Tussen dit alles door hebben Gerrit en ik een discussie. Die gaat over een patiënt die geopereerd zou worden aan een alvleesklier tumor (goed of kwaadaardig, dat was niet duidelijk, wel dat het een grote operatie zou worden die een IC plaats nodig had). Op het allerlaatste moment bleek dat haar operatie geen doorgang kon vinden omdat er een spoed patiënt op de IC was binnengekomen. De betreffende patiente vermoedde dat het om een Covid opname ging. Zij voelde zich verongelijkt vanuit de gedachte dat ook zij voor haar leven vecht, net zoals de Covid patiënt. Waarom de Covid patiënt dan wel en zij niet, dat vraagt zij zich af.

Vraag die Gerrit en ik aan elkaar stelden was.... Wanneer het klopt dat het spoedgeval een Covid patiënt betreft is het dan redelijk dat haar operatie wordt uitgesteld en de opname van de Covid patiënt voorrang krijgt. We weten nu immers dat het grote merendeel van de opgenomen Covid patiënten bewust ongevaccineerd is. Dat is een lastig dilemma. Artsen blijken hier nu een keuze in te moeten maken, iets wat zij niet kunnen en wat ons inziens niet terecht is. Kunnen zij bepalen welk leven gered mag worden en welk niet..... Ik nam het in onze discussie op voor die mevrouw die haar operatie verschoven zag worden. Wetende dat een alvleesklier operatie geen kleinigheid is en ook niet veel uitstel kan verdragen indien kwaadaardig. Zij heeft er niet voor gekozen ziek te worden. Ik ben van mening dat wanneer je ervoor kiest je niet te laten vaccineren (acute gezondheidsredenen even buiten beschouwing gelaten) dat je dan ook de consequenties van die keuze dient te dragen. En dat is dan volgens mij dat er voor jou op het moment van onderhavige casus, geen plaats is op de IC. Op zich staat Gerrit daar ook zo in maar zei hij toen... Stel dat het ging om iemand met een longtumor als gevolg van roken. Iedereen die rookt weet nu dat die er vroeger of later longkanker van kunt krijgen. Welke keuze maak je dan in zo'n geval. En zo kwamen we al pratend op allerlei soorten aandoeningen. Waarom bij de ene aandoening wel en de andere niet en wie gaat dat beslissen. Daaruit bleek dat het niet simpel is om in dit soort dilemma's een keuze te maken en te bepalen wie die keuzes moet maken. Oplossing zou zijn meer IC capaciteit, dus meer geld investeren in gezondheidszorg. Maar onze regeringen, en dus wij want we zijn een parlementaire democratie, heeft bezuinigingen doorgevoerd en IC capaciteit beperkt.

Toen bracht Gerrit in of je niet een ieder kunt verplichten een vaccinatie te nemen. Met die verplichting bescherm je namelijk de persoon zelf en ook anderen die kwetsbaar zijn en minder weerstand opbouwen ook met een vaccinatie. Ik zag dit meer als een eigen verantwoordelijkheid en het recht te beslissen over je eigen lichaam maar toen zei Gerrit dat er ook wetgeving is die mensen verplicht een veiligheidsgordel te dragen in de auto. Wat is het verschil zo vroeg hij zichzelf af. Waarom kun je zo'n gordel wel verplichten  en een vaccinatie niet? We hebben er nog een poos over doorgepraat en ontdekken dat hoe langer je erover praat hoe ingewikkelder het wordt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie hierover denken. En dan wil ik geen discussie starten over het waarom van wel of niet vaccineren maar ik ben wel benieuwd wat jullie voor standpunt innemen ten aanzien van de uitgestelde operatie waarom de één wel en de ander niet en over een verplichting tot vaccineren in het verlengde van bijvoorbeeld een verplichting tot het dragen van een veiligheidsgordel of een helm op een motor.

Iets om over na te denken... Heb het goed en blijf gezond en ontvang een hartelijke groet van ons!

Wordt vervolgd

 

We vonden de schat deze keer niet

Wat heel fijn is, is dat ik weer wat beter slaap. Het helpt inderdaad om meer stil te staan bij wat ik op dit moment doe. Dat wist ik ook wel maar blijkbaar moest ik het weer even opfrissen. Niet teveel dingen willen op een dag, wat gemakkelijker leven en wat meer de boel de boel laten. Dat is wat me lijkt te helpen. Het enige wat ik hoef te doen is datgene wat ik op dit moment doe! Heerlijk.

Vanochtend werd ik wakker en bij het openen van de gordijnen zag ik de mist in het Vångdalen hangen. Wat een prachtig gezicht is dat altijd, die deken van mist en daarboven de zon op de boomtoppen aan de overkant van het dal. Gerrit is altijd iets eerder op dan ik en hij vertelde me dat toen hij beneden kwam de mist er in twee lagen hing. Een laag mist op het land, een streepje zon, weer een laag mist en toen de zon op de boomtoppen. Ja....dat heb ik dan net even gemist maar onderstaande foto vind ik zelf heel mooi.

Toen we aan het ontbijt zaten loste de mist op, we zagen het gebeuren. Een voorteken van een heel mooie herfstdag. Op onderstaande foto zie je, wanneer je misschien de foto nog een beetje uittrekt, de zon al door de mist heenkomen. Je ziet de strepen met zonlicht op het land schijnen.

Na het ontbijt zijn wij snel naar buiten gegaan voor een lange wandeling. We dachten nog even een cache op te gaan rapen voorbij Lilla Näs waar we al ongeveer een jaar niet waren geweest. Maar eerlijk is eerlijk, we hebben een half uur gezocht en we konden hem niet vinden. Later zagen we dat de persoon voor ons de cache ook al niet heeft kunnen vinden. Misschien heeft iemand hem er weggehaald denk je dan. 

Gösta deed ook goed zijn best maar dat mocht niet helpen

Vlak bij de locatie van de cache zagen we op 29 oktober nog een Lupine prachtig in bloei staan. Bijzonder, de temperaturen zijn ook steeds nog wel aan de hoge kant. Ik had vandaag een zomerjas aangetrokken maar had voor hetzelfde zonder jas naar buiten gekund, zo warm was het.

Een mooie herfsttafel zomaar in de natuur tijdens de wandeling

We genoten allemaal

's Middags hebben we nog de tuinmeubels opgeruimd. Dat is een beetje een soort van volksverhuizing. De meubels van de altan verhuizen we dan naar de kelder waar ze lekker droog staan en de meubels die op het terras bij de sauna staan zetten we dan op de altan. Zo staat alles droog en geconserveerd voor het volgende zomerseizoen.

De altan is zo weer netjes en schoon en klaar voor het volgende jaar.

Inmiddels is het ook alweer weekend, wat gaan de weken toch snel voorbij! We wensen jullie allemaal een heerlijk weekend toe, met een hartelijke groet van Gerrit en mij en .....

Wordt vervolgd.......

 

 

Wandelen in de regen

Over vandaag kan ik kort zijn. We hadden de hele dag wat regen en een vrij stevige wind. Gerrit en ik hebben een uur in de regen gewandeld, we hebben de route genomen richting Näs, voorbij de advocaat (is onze eigen benaming). Of de honden ervan hebben genoten.......dat vraag ik me af. Op de foto's zie ik Gösta bedenkelijk kijken alsof hij mij vraagt 'kunnen we bijna weer naar huis'. Maar ondanks de regen liepen we (Gerrit en ik) lekker!

Lekker weer naar binnen, brokken eten en daarna op het kleedje in de hal....heerlijk!

Ik heb verder deze dag zitten lezen in mijn boek (na lichte huishoudelijke werkzaamheden natuurlijk) en Gerrit is aan het knutselen met technische zaken, iets wat deels wilde lukken en deels niet zo.

Tegen de avond stootte Gösta met zijn poot nog een glas rode wijn om, alles over het vloerkleed en de bank in de keuken. Dus zout strooien en afnemen met natrium Bicarbonaat. Morgen wanneer de boel weer droog is maar eens kijken hoe groot de ramp nog is.

Morgen gaan we overigens naar Skövde, we hebben een controle afspraak bij de tandarts, weer voor het eerst in de Covid tijd.

Erg veel beleven we niet, huiselijk is het wel!

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.......

 

Hovet natuurreservaat

Zondag zijn we de hele middag buiten geweest. We zijn een viertal caches gaan zoeken hier in de buurt. De hoop was dat het geocaching ons op nieuwe paden zou kunnen brengen en dat blijkt het idd ook te doen. Zelfs ook in onze eigen omgeving. Zo belandden we zondag in een klein natuur reservaat waar we van het bestaan geen weet hadden. Het was nog een hele klim er te komen. Het reservaat ligt op de top van een heuvelrug.  Het is van oorsprong koninklijke grond. Het behoorde toe aan Constantias Eriksdotter, het buitenechtelijk kind van koning Erik XIV 

1533-1577

Het landschap kenmerkt zich door open vlaktes met bossages stenen muurtjes en grote oude bomen, voornamelijk beuken en eiken. Het lichte open landschap vormt een contrast met het deels ondoorgrondelijke Tiveden dat ernaast ligt.

In het park bevinden zich nog de restanten van oude huisvesting, wellicht een Torp (kleine houten woning op stenen onderlaag).

Wat ons er een beetje tegenviel was de bewegwijzering. Hele delen van de route was er geen pad meer te onderscheiden. Gelukkig hebben we een app getipt gekregen van Pim (Topo GPS) waarop werkelijk elk weggetje staat aangegeven. Hiermee geraakten we weer op het rechte pad. Toen we bij de uitgang van het reservaat aankwamen had Gerrit nog net 1 % stroom in zijn telefoon over. Was het opgeraakt dan waren we zeker dik verdwaald.

zoek het pad

Met het zoeken naar de schatten  zijn we dik drie uur buiten aan de wandel geweest. Een deel van de wandeling hebben we in de herhaling nogmaals gemaakt. Dit keer niet voor het zoeken naar de schatten maar voor het zoeken naar Gerrit's handschoen. Gelukkig hebben we ook die weer teruggevonden. Hij is er namelijk zeer aan gehecht.

Eén van de vier ingangen van het natuurreservaat

gevonden :-)

Aan het einde van de middag kwam Suzanne nog even bij ons langs. Ze wil heel graag een fiets hebben om zo af en toe een boodschapje in het dorp te kunnen halen. Wij hebben twee damesfietsen in de kelder staan die we al drie jaar niet hebben gebruikt. Daar kunnen we er wel eentje van missen. Gerrit heeft er nog even een nieuwe lamp op gezet en het achterlicht voorzien van nieuwe batterijen en nu is de fiets weer helemaal veilig ook voor gebruik in de donkere dagen. We hebben gezellig nog even met elkaar koffie gedronken (deze keer met iets lekkers erbij vanwege de zondag). De fiets paste precies in haar auto, na een uurtje is ze weer vertrokken. Dat zijn de geneugten van zo een beetje bij elkaar in de buurt wonen. Daar genieten we erg van.

Vandaag is het maandag, een wat bewolkte dag. Wij hadden een aantal inkopen te doen in Örebro en op de maandag is het lekker rustig in de winkelcentra. We hadden deze keer niet echt een lang inkooplijstje zodat er ook wat tijd overbleef om wat te neuzen in bijvoorbeeld de boekwinkel, altijd leuk!! Ik zocht een nieuw boek en dat vind ik in Zweden niet gemakkelijk. Wat is hier een goed boek en wat is een goede schrijver? Ik ben geslaagd met een naar het Zweeds vertaald boek. Jojo Moyes is een Engelse journalist/schrijver, zeer productief zo zie ik op haar wiki pagina. Ik ben benieuwd!

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.....

 

Een avontuur in het bos

Twee dagen op een rij hebben we ontzettend mooi herfstweer. Blauwe luchten en niet al te veel wind. De eerste dag, vrijdag, hebben we 10 kilometer gewandeld in Tiveden. Heerlijk! De Muppets hebben we deze keer thuisgelaten. Fynn was ziek (inmiddels ook weer beter geworden), en Arvid heeft een pijnlijke poot. Gösta blaakt van energie en tijdens de wandeling heb ik hem aan de lange lijn gezet. Hij vond het heerlijk.

Hieronder een aantal foto's van een prachtige wandeltocht.

Ik heb nu natuurlijk ook de app van het geocaching op mijn telefoon dus na de wandeling konden we het niet laten om ook nog drie caches op te sporen in de omgeving van de wandeling. Het stelt overigens helemaal niets voor hoor. Het is gewoon leuk om die dingen te vinden met behulp van GPS. Na het vinden schrijf je je naam op het papiertje dat in de caches zit en klaar is Kees. Na het vinden kun je je vondst melden en ik doe hier dan ook even een foto bij van de omgeving van de vondst. Natuurlijk niet van de plek zelf, dat zou het voor anderen wel heel gemakkelijk maken.

Vandaag, zaterdag, wederom een prachtige dag. Nu geen vertier maar aan het werk in onze tuin. Die moeten we nog winterklaar maken, iets waar we laat mee zijn en dat heeft te maken met Gerrit zijn rug. Dat gaat langzaamaan iets beter en vandaag dacht hij wel te kunnen bladharken en grasmaaien, ik heb het opscheppen van de bladeren deze keer gedaan omdat je daarbij vaak moet bukken. De achtertuin hebben we nu helemaal klaar. Bijna al het blad van de Esdoorns is gevallen en het gras hebben we nu voor de laatste keer dit jaar gemaaid. Ik heb ook nog de moestuin deels schoongemaakt, later moet ik hierin nog een uurtje werken en dan is dit klaar. Laat de winter nu maar komen. Gerrit heeft ook het gras aan de zijkant van het huis nog gemaaid, voor moet nu nog en dat doen we een andere keer. Daar moeten de beuken eerst het blad loslaten.

zomaar een foto van een willekeurige eland in Zweden

Wat ik bijna vergeet te beschrijven is een spannende gebeurtenis vanochtend bij het wandelen. We hadden besloten om door het bos voor ons huis te gaan wandelen. In dat bos is een soort van verlicht spoor voor wanneer er veel sneeuw licht, dan kun je er langlaufen. Nu ligt er geen sneeuw en dan is het een leuke wandeling die naar een uitzichtpunt gaat. Het plan was om daar vanochtend naartoe te lopen. Zo ongeveer halverwege, ik liep voorop, hoorde ik gekraak van takjes. Gösta was gelijk gespitst en ik ook. Wat was dat.... even later hoorde Gerrit het ook. Hij zei nog, 'dat is geen vogeltje!'. Ik keek om me heen om te ontdekken wat voor beest er bij ons in de buurt was en keek zo recht in de ogen van een grote eland. Die stond in de struiken naar ons te loeren, misschien op 10 meter afstand. Eerder deze week hadden we al een grote stier in een weiland zien staan en ik had de indruk dat dit hetzelfde beest was. Ik schrok me een hoedje. Elanden hebben het niet op honden staan omdat die op wolven lijken. Wolven vallen elanden aan. Onze hertenjager wilde alle kanten uitspringen maar ik had hem gelukkig bijtijds strak aan de lijn gedaan zodat hij geen kant uit kon. Omdat de eland bleef staan kijken zei ik tegen Gerrit dat we meteen maar rechtsomkeert moesten maken. Ik had het niet op die eland staan en wilde voorkomen dat Gösta onhoudbaar tekeer zou gaan. Elanden zijn geen gevaarlijke dieren maar in de bronstijd zijn de stieren niet te vertrouwen en kunnen ze mensen aanvallen. Bovendien is het de tijd van de jacht en wat je niet weet is of zo'n beest ook opgejaagd is. Een poosje liep hij ook nog met ons mee toen we op de terugweg waren. Ik hoorde het en Gösta ook. Ik kan je wel vertellen dat ik opgelucht was dat we weer bij de ingang van het bospad aankwamen. De rest van de wandeling hebben we door het dorp gemaakt, wel zo veilig. Elanden tegenkomen is altijd bijzonder maar binnen een straal van 10 meter is voor mij net iets te dichtbij.

Na dit avontuur en na het werken in de tuin hebben we rond vijf uur allen even gezellig in de keuken gezeten. Even bijkomen van een dag hard werken en een dag met een avontuur.

We wensen jullie allen een fijn weekend toe en wordt vervolgd.....