Götakanal en Rosa Bandet

Ze zijn eigenlijk nooit heel mooi die door het voorraam van de auto genomen foto's.  Wat ik ermee wil laten zien is dat momenteel alle 'gruswegen' in onze omgeving worden gefreesd. Met het fresen wordt zo'n grindweg weer geëffend en vaak is dat heel noodzakelijk, ze zitten namelijk vaak vol kuilen en ribbels. Op de 'grusweg' die we gisteren (zondag) reden was de freesmachine net langs geweest, wij reden er als eersten overheen.

Wij waren met ons hondenvolk onderweg voor een wandeling langs het 'Götakanal'  We hebben deze keer de Muppets maar weer meegenomen. Het is geen doen om ze thuis te laten, ze willen echt zo graag mee. We hadden de indruk dat Fynn ietsje vitaler was dan gisteren maar misschien is de hoop de vader van de gedachte, dat kan ook.

Onderweg kwamen we langs een boerderij die de kuilpakken wel van het land had opgehaald. Ik schreef immers gisteren op mijn blog dat bij ons de boer ze op het land laat liggen. Bovendien heeft de boer van vandaag zijn pakken in rose plastic ingepakt. Volgens mij is het zo (maar 100 % zeker weet ik het niet) dat het rose plastic een kleine financiële opslag heeft die wordt afgedragen voor onderzoek naar borstkanker, Rosa Bandet heet dat. In de winkels zie je in deze periode van het jaar ook vaak producten met een verpakking in een rose variant, ook voor deze producten geldt zo'n afdracht van 1 kroon aan rosa bandet. Je kunt overigens zelf kiezen of je de normale variant koopt of de rose.

We hadden al een poos niet meer langs het kanaal gelopen, de vorige keer was het kanaal leeg en dat is niet echt een heel fraai gezicht. Vandaag liep het kanaal net weer vol water, je kon zien dat het niveau nog een eindje moet stijgen. De kanaal omgeving is geheel gesnoeid zodat het nu wat kaal oogt. Maar we weten he...snoeien doet groeien dus dat komt wel weer goed.

Kijk Gösta wilde graag even van het water drinken maar hij kon er niet bijkomen.

Meestal lopen we heen en terug langs het kanaal maar deze keer hebben we eerst thuis met onze Topo app een route uitgestippeld die langs het kanaal ging en daarna door het bos achter het kanaal. Een heel mooie route om te lopen. En dan kom je soms langs prachtige plekjes zoals hier....

Nu waarschijnlijk een zomerhuisje maar voorheen zal er een gezin hebben gewoond. Geheel afgelegen, de toegang is langs een smal looppad. En kijk ....dat hek, gemaakt zonder ook maar een spijker of schroef.

Zo halverwege de wandelroute stuitten we op kaalslag. Dat is altijd wat minder mooi en ongemakkelijk omdat je naast het moeilijke lopen over de boomstammen het zicht op de weg kwijtraakt. Dan moeten we ook vaak even de app openen om te ontdekken hoe het pad dan verder gaat en of we nog goed lopen.

Hier was het eventjes een paar honderd meter wat lastiger lopen maar voor de rest was het een prachtige route.

Een eenmaal weer thuis en na een bak voer en een slok water heb je er geen 'hond' meer aan. Heerlijk rustig!

's Avonds hebben we nog een film gekeken, 'Phantom Thread' en een soort van psychologisch drama. Het was een tip van Henk en Chang. We moesten na afloop nog wel even studie maken van de achterliggende gedachte van de film :-). Een film met heel mooi neergezette karakters, goed gespeeld.

Heb het goed en ontvang een hartelijke groet van ons!

Wordt vervolgd.....

 

Kortere dagen met twee elanden

De dagen vliegen voorbij! Dat komt eigenlijk omdat ze zo kort zijn. Meestal sta ik zo rond negen uur op en dan is het al een poosje licht. We ontbijten dan, lezen de kranten en andere zaken, ruimen de ontbijt/koffie boel op en gaan wandelen. Tegenwoordig wandelen we bijna elke dag 10 km (soms een beetje meer, soms een beetje minder). Tot nu toe gingen alle drie honden mee. Vandaag hebben we de Muppets eerst even kort uitgelaten om daarna met alleen Gösta verder te wandelen.

Gisteren ontdekten we tijdens de wandeling bij fynn iets merkwaardigs. Zijn staart hangt niet meer in een mooie krul maar recht naar beneden met een knik erin, op het puntje. Het puntje onder de knik kleurt bruiner dan de rest van zijn staart die wit is. Mogelijk heeft hij bij het uitschudden zijn staart zo hard tegen iets aangeslagen dat deze gebroken is. Er zit nu een duidelijke knik in. In de knik zit een verdikking, wellicht een bloeduitstorting of iets dergelijks.

De reden van het thuislaten van de Muppets is dat Arvid na de wandeling toch wat last heeft van zijn poot (mogelijk artrose) en Fynn niet helemaal fit is. Fynn heeft een kilo lichaamsgewicht verloren en lijkt last van zijn ingewanden te hebben. We geven hem extra versterkende voeding en nu dus ook wat meer rust. Gerrit heeft hem helemaal beklopt en beluisterd met zijn stethoscoop en kon niets verontrustends vinden. Het voelt een beetje als verraad om die twee zo thuis te laten maar de ratio zegt ons dat dit wellicht op dit moment wat beter voor hen is.

De wandeling van vandaag bracht ons een ontmoeting met twee elanden. Aan het begin van de wandeling zagen we er eentje in het bos voor ons huis staan in de verte tussen de stuiken, wellicht dezelfde als die waarmee we al eens een ontmoeting hadden gehad, aan het einde van de wandeling stond er zomaar eentje in het land waar we langsliepen. Beide keren waren de omstandigheden niet goed voor het nemen van een foto. Gelukkig had ik Gösta bij de tweede ontmoeting net kort aan de lijn gedaan anders had ik er nog een hele hijs aan gehad.

Na de tien kilometer wandeling ligt Gösta overigens uitgeteld in de keuken in zijn mandje.

Al doet de foto iets anders vermoeden, het was vandaag een donkere dag. Vanochtend begon het met lichte regen, het bleef de hele dag zwaar bewolkt. 

Een gelukje is dat we vorige week bij de Lidl regenbroeken hebben aangeschaft. We hebben dus nu geen excuus meer om bij slecht weer niet te gaan lopen. Dat is hier ook een soort van 'zegje'; ''je hebt geen slecht weer, slechts slechte kleding!'' Dit laatste geldt nu voor ons niet meer. Weer en wind, we  kunnen nu en gaan ook lopen.

Bij het lopen door het Vångdalen zien we overal witte balen kuil op het land liggen. Het verbaast ons een beetje dat ze die na het oogsten niet binnenhalen en in een schuur of onder een overkapping opbergen. Nu zien we de boer steeds met zijn tracker een paar balen ophalen en daarmee rijdt hij het hele pad en de ingang naar zijn land kapot. Het wordt zo wel  beetje een drekboel.

foto niet van vandaag

foto niet van vandaag

Bij thuiskomst van de wandeling vandaag zag ik dat de bloembakjes op de palen van de oprit nog steeds bloemen hebben. In het voorjaar plant ik meestal violen, in de nazomer heb ik er iets anders ingezet. Die planten doen het prima, ze groeien ondanks het koudere weer nog steeds en bloeien dus ook nog. Ik laat ze nog maar even staan.

Aan het einde van de wandeling van vandaag nam ik nog even een foto van het laatste zonlicht van deze dag. Het was inmiddels al half vijf en bijna helemaal donker. We moesten nog even flink doorstappen om voor donker uit het bos te zijn, je verdwaalt er immers zomaar.

Wel deze blog heeft een hele lap tekst en bijna geen inhoud. Het kenmerkt een beetje hoe onze dagen verlopen. De wandeling is de hoofdactiviteit en daarnaast doen we kleine dingetjes (de was, dingen in de huishouding, kleine klusjes, boodschappen, nog even iets in de tuin) het mag allemaal geen naam hebben. We staan al een beetje ingesteld op onze aankomende reis naar Nederland. Hiervoor hebben we een nieuw Covid certificaat gedownload en deze keer i.p.v. de uitgeprinte versie, in de Kivra app opgeslagen. Kivra dat is een app waarin je post van overheidsinstanties en bedrijven kunt ontvangen. Nu hebben we ons Covid certificaat digitaal voor handen, handig denk ik wanneer we op reis  en in NL zijn.

Wel dit was het weer voor vandaag, heb een heerlijk weekend en blijf vooral gezond!

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd......

 

 

Geen klaagzang meer over het blad

Ik heb al een aantal keren een klaagzang gehouden over het blad in onze voortuin, deze keer heb ik positief nieuws! Gerrit en ik hebben lang nagedacht hoe we het herfst opruimwerk voor onszelf een beetje aangenamer zouden kunnen maken. We hebben gezocht op internet naar een grasmaaier met een goede zuigfunctie. We hebben namelijk nu wel een bladveger voor achter de maaier maar dat is A. een zwaar ding om uit de garage te trekken en B. een zwaar ding om achter in de greppel te legen. Na de laatste keer dat Gerrit dit had gedaan ging hij de dag daarna stevig door zijn rug en dat heeft wel een aantal weken geduurd voordat die rug weer wat stabiel werd en dat terwijl hij geen klager is, zijn hele werkzame leven is hij niet meer dan 1,5 dag met ziekteverlof geweest. Dit laatste even om het in een vergelijkend kader te zetten.

Terug naar de zoektocht. Gerrit vond op internet een prachtige machine, die ze volgens mij bij de kerk ook gebruiken om het blad op te zuigen. De Walker D21d

ja echt een prachtige machine, dat lijkt mij ook wel wat. Maar ja de kosten he.....Mijn moeder zou wel zeggen 'dat hast net samar yn in besketen doekje'.  Dat vertaal ik deze keer maar niet. Gerrit zou het er wel voor over hebben wanneer we dan tot in lengte van dagen het blad op een probleemloze manier zouden kunnen opruimen. We hebben het even laten bezinken. Er hing ook nog heel wat blad aan de beuken zodat het niet direct heel erg veel haast had gelukkig. 

Dit weekend, na een paar dagen stevige wind, was er dan toch heel wat blad uit de bomen gewaaid, we moesten wat.

Gerrit ging nadenken, iets wat me altijd blij maakt want dan komen er creatieve oplossingen. Op een gegeven moment, zaterdag tijdens de wandeling geloof ik, vraagt hij mij of ik denk dat onze aanhanger ook achter de grasmaaier gekoppeld zou kunnen worden. Wel.... ik denk veel na maar niet over het gevraagde onderwerp dus ik zeg hem dat ik dat niet weet.

Na de wandeling duik ik de garage in om de grashark, de sneeuwschep, de grote kruiwagen en de bladblazer te pakken. Die hebben we al een aantal jaar maar na de eerste keer gebruik had ik hem wat gediskwalificeerd. Ik vroeg aan Gerrit of hij met de maaimachine het blad in lijnen wilde blazen, dat kan namelijk. Zo gingen we samen bezig met het ordenen van het blad, op zo'n manier dat we het zo handig mogelijk zouden kunnen opscheppen. En nu komt het.......

Toen het gras er geordend bij lag, zo ongeveer na 45 minuten werk want deze keer lukte het heel goed met de bladblazer, waarschijnlijk omdat het blad nu goed droog was, verdween Gerrit met de tracker om na 15 minuten weer met de tracker terug te komen. En wat zie ik..... Hij heeft onze aanhanger erachter hangen. Ik loop naar hem toe en zeg dat we dan eigenlijk ook nog schotten nodig hebben om de zijkanten van de aanhanger op te hogen zodat er veel meer blad in kan. Ik wil het dan ook helemaal perfect hebben.

In de garage hadden we nog twee gebruikte platen spaanplaat staan 2.40 x 1.20 en die konden mooi als zijschotten dienen. Aan de voorkant hingen we een verhuisdeken en op de vloer van de kar een plastic zeil. Daarna reed hij met de aanhanger de tuin in en ja hoor, we konden maar raak scheppen. De ene rij blad na de andere verdween in de aanhanger. Zaterdag hebben we zo drie aanhangers blad uit de tuin gehaald. Was het anders zo dat onze grote kruiwagen (230 liter) na een schep of 6 vol was en geleegd moest worden in de greppel, nu konden we ons geluk niet op met dat we zo stevig door konden scheppen. Dat scheppen is namelijk niet het zwaarste werk want het blad weegt niks.

Kijk, hier komt hij aanrijden.....

Zo hebben we in een paar uurtjes tijd de hele grasmat opgeruimd en met drie aanhangers vol zeker 7 m3 blad uit de tuin gehaald. Dat is 35 kruiwagens blad. Daar waren we anders een paar dagen zoet mee want het heen en weer lopen en legen van de kruiwagen dat kost veel tijd en dat maakt het werk zwaar.

Vanmiddag heb ik met de blazer het blad uit de greppel voor ons huis geblazen en hebben we ook dit blad met de aanhanger opgeruimd. Daarna heb ik de hele tuin voor nogmaals schoongeblazen want er was toch alweer het nodige gevallen en  heeft Gerrit het blad onder de appelbomen aangeharkt en samen hebben we ook dit blad in de aanhanger geschept. Voor het legen van de aanhanger rijdt Gerrit naar de greppel achter de kerkgrond. Daar moet hij met het zaakje een stukje achteruit om goed bij de greppel te kunnen komen. Dan trekken we aan het zeil dat op de bodem van de aanhanger ligt en zo trekken we in één keer al het blad uit de aanhanger in de greppel. Met elkaar 10 minuten werk. Vandaag zijn we nog twee keer wezen legen, 5 m3 dus weer 25 kruiwagens. Vorige week hadden we op de oude manier het blad van de oprit opgeruimd en dat was (we hebben ze niet geteld dus het is een schatting) ongeveer 14 kruiwagens, bovendien hadden we uit de achtertuin ook wel 14 kruiwagens blad gehaald en eerder uit de zijtuin ook 12 kruiwagens. We zitten dus nu al over de 100 kruiwagens blad, het is blijkbaar een goed 'bladjaar'!

Het was al donker toen we klaar waren vandaag, twee uurtjes werk.

laat de winter nu maar komen

Nu moeten we de zijtuin nog doen maar dat stuk hebben we al eens ontruimd dus dat is nu niet meer het meeste werk.

Het is nu ook wat kouder, vanochtend rond acht uur vroor het en ook nu is de temperatuur tegen het vriespunt aan. Voor de eerste keer hebben we nu ook 's avonds de Karl-Johan branden.
 

Na een kleine tien kilometer lopen met de honden en het werken in de tuin, viel de spruitjesschotel er vanavond wel in.

Dit waren weer onze belevenissen van vandaag. We hadden een leuke dag en zitten nu gezellig in de keuken aan een kopje thee.

Ontvang een hartelijke groet van ons en .....wordt vervolgd.........

Schokkende zaken

Jakt med drivande hund! Wanneer we momenteel met de auto ergens naartoe rijden zien we regelmatig een bord naast de weg staan met daarop de beschrijving ' Jakt' of 'Jakt med drivande hund'. Het jacht seizoen is in volle gang. Daarom draagt Gösta ook vaak een reflecterend geel dekje opdat hij niet wordt aangezien voor een prooi voor de jager. Eén keer kwamen wij tijdens een wandeling een jager tegen en hoorden we in de verte zijn honden blaffen. Het jagen met honden oogt niet heel sportief. Honden jagen het wild op en de jager zit in een jaaghut ergens een paar meter boven de grond en kan op een app op zijn telefoon zijn honden volgen. Hij weet dus precies wanneer het wild zich in zijn nabije omgeving bevindt en hij zit dan met zijn jachtgeweer klaar om te schieten. 

Toen wij vanochtend zaten te ontbijten hoorde Gerrit honden blaffen. We hadden op dat moment net wat chaos in de keuken omdat S en Fr. er zijn met hun hond Sevs. Dus dat betekent 4 honden in de keuken en vier mensen en Fr. kreeg net een telefoontje, dus die liep even weg. Gerrit riep plotseling 'kijk nou!!' En dan moet je maar weten waarnaar je moet kijken. Achter ons huis liep een eland koe met een kalf en daar achteraan liepen twee honden al blaffend de eland en haar kalf op te jagen. Het was een aandoenlijk beeld om te zien. Ik wilde het fotograferen maar kon op dat moment mijn telefoon niet vinden. S. wel dus die ging snel naar buiten om wat foto's te nemen maar toen waren ze alweer een eindje verder. Hieronder kun je ze zien.

Wanneer je goed kijkt zie je de eland en haar kalf en daarachter te twee honden. De jager mag deze eland niet afschieten. Een moeder met een kalf mag niet worden afgeschoten.Wij hoeven ons dus hierover geen zorgen te maken. Overigens mogen er dit jachtseizoen  in onze provincie Skaraborg 11 elanden worden geschoten. Heeft de jager er eentje geschoten dan moet hij dit melden en is het quotum van 11 bereikt dan stopt de elandenjacht. Tot op dit moment weet ik niet hoe je dit aan de weet komt. Op een gegeven moment zien wij geen bordjes meer aan de kant van de weg staan. Zover is het dus nog niet.

Dit is het weekend van allerhelgonsdag. Die dag valt altijd tussen 31 oktober en 6 november. Mensen trekken dan naar de graven van hun geliefden om daar een bloemstukje neer te zetten met een lichtje. Wanneer je dan 's avonds langs het kerkhof loopt zie je overal lichtjes branden, dat vind ik een erg mooi gezicht. Overdag is het op de begraafplaats een drukte van belang. Je ziet families naar graven lopen om daar even stil te staan om de overledene te gedenken. Een heel mooie traditie vind ik zelf.

Wij hebben deze week wel gemerkt dat het dit weekend allerhelgonsdag is. De tuinmannen die werkzaam zijn op het kerkhof hebben de hele week erg hard gewerkt om de graven bladvrij te maken. Alles ligt er nu echt tiptop bij. Vandaag was de kerk ook open, zodat je na het kerkbezoek naar binnen kon lopen en aan het einde van de middag was er een kerkdienst. Op het kerkhof heb je ook een plek die 'Minneslund' heet. Ik heb aan Fr. gevraagd of je daar ook een lichtje mag neerzetten wanneer er niet een graf is. Van mijn ouders is bijvoorbeeld de as verstrooid en zij hebben geen graf. Ik mag dus gewoon op de 'minneslund' een kaarsje voor hen branden en een bloemstukje neerleggen, ook al ben ik geen lid van de kerk. Wellicht dat ik dit een volgend jaar ga doen.

Vandaag zijn we hondoppas. S en Fr. zijn naar Fredrik's familie en hun hond Sevs is bij ons. We hebben een heerlijke wandeling door het bos gemaakt, 10 km. De honden gedragen zich prima naar elkaar, ze accepteren elkaar nu volkomen en ze zijn erg ontspannen. 

 Gisterochtend hadden we bezoek van Jan en Nel. Met hun camper hebben ze vier weken vakantie gevierd in Nederland en Duitsland. In Nederland hebben ze familie en vrienden bezocht en ze hebben het daar erg mooi gehad. Wij hebben met hen koffie gedronken met iets zwaars erbij en hebben heel gezellig met elkaar aan de keukentafel zitten praten.  

foto Nel

Nel bracht ook nog een mooi bloemetje voor ons mee, dat staat nu mooi in onze keuken op de tafel. Na hun bezoek aan ons zijn ze verder gereden richting huis. Hun laatste vakantienacht brachten ze door in Karlskoga van uit daar zouden ze de volgende dag naar huis gaan.

Vanmiddag ontvingen wij van hen een bericht waarin ze ons vertelden dat ze met hun camper in de slip waren geraakt op een weg die was opgevroren door nachtvorst. Het was erg glad geweest en Jan kon de camper niet meer uit de slip krijgen waardoor ze wegzakten in de berm waarna de camper kantelde. Oh wat een drama en wat vinden wij dat erg voor hen. Ze waren zo blij met hun camper en hebben erg veel gedaan om de camper helemaal naar hun zin te maken. Met hun camper hebben ze een heel aantal prachtige reizen gemaakt. Nu is hun camper heel erg beschadigd, wat jammer. We hadden eerst een appje terug gestuurd maar hebben even later ook nog met hen gebeld. Gelukkig is met hen beiden alles goed! We vinden het heel erg verdrietig dat hun vakantie, waarvan ze zo hebben genoten, zo moest eindigen. Ik plaats van dit drama geen foto. Het verhaal kun je vast lezen op Nel haar eigen blog. Jan en Nel leven in Zweden. Lieve Jan en Nel heel veel sterkte met deze enorme schrik en het verlies van jullie camper. We hopen zo voor jullie dat er goede oplossingen gaan komen!!

Ondertussen zijn Fr. en S weer thuisgekomen, zij hebben gelukkig gaan last gehad van gladheid, we gaan een rustige zondag tegemoet. 

Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......

....en een heel mooi beeld van de ondergaande zon

Zo we lopen het luie zweet er wel uit momenteel. Het is echt genieten van de lange wandelingen en het mooie is dat de enkel, de knie en de rug (G) zich er goed bij houden. Dat kunnen we achter ons laten gelukkig.

Na het ontbijt liepen we eerst naar Näs. Tot onze verbazing werd daar druk gewerkt terwijl het anders altijd een oord is waar de stilte ons tegemoet stormt. We hadden al gezien dat er grote ronde betonnen buizen bij de haven lagen en we vroegen ons al af waar die voor gebruikt zouden gaan worden. Wel er komt een nieuw stuk steiger bij de haven. Er was een kraan bezig met het scheppen van brokken steen in die grote betonnen buizen die in het water waren gezet. De kraanmachinist kon dat zo precies dat er geen brokje steen naast viel. Kristen (die ook bij ons grind heeft gebracht) voerde met zijn grote vrachtauto het steen aan. Het was er een drukte van belang. We hebben er even naar zitten kijken maar Fynn zat erbij te bibberen zodat we maar snel zijn doorgelopen.

We vervolgden onze wandeling langs de oever van het Vikenmeer, daar waar de zomerhuizen staan. Steeds met prachtig uitzicht over het meer.

Een eindje verder hebben we weer even op een bankje gezeten om te genieten van de stilte en van het uitzicht over het water.

Langs deze oever zijn twee locaties waar zomerhuizen staan. Die twee locaties zijn niet echt met een pad met elkaar verbonden. Uit het ene gebied loopt een pad dat ergens in het bos stopt, dan is er even niets dan bos en wanneer je je door dat bos heen urmt dan kom je weer op een pad dat je naar een badplaats van het andere gebied voert. Een heel mooi stukje natuur daar.

Dit is dan je uitzicht en daar werden we wel even stil van.

Kort hebben we even op een op het land geparkeerde steiger gezeten om daarna onze wandeling te vervolgen. 12,5 Km genieten was het vandaag.

Thuisgekomen hebben we de honden even laten schranzen want ze hadden een reuze honger gekregen. Daarna zijn we naar Karlsborg gereden om daar een paar boodschapjes te halen. Toen we Karlsborg inreden begon het al te schemeren, ja de dagen zijn al flink aan het inkorten hier bij ons. Boven het water van het Vättern en het Bottensjön hing een laagje damp. Bij de ondergaande zon gaf dat een prachtig beeld. Het lijkt net een schilderij maar het is toch echt een foto die ik vanmiddag heb genomen.

Ik vind dit geloof ik wel mijn mooiste foto ooit :-)

Wel dit was het weer voor vandaag. Ontvang een hartelijke groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......

 

We zakken in de stront

Dat wens je natuurlijk niemand toe...toch overkwam het ons vandaag. We hadden besloten een mooie wandeling te maken langs Lila Näs en langs Roll. Een wandeling van ongeveer 10 km (beetje minder).

een eindje verderop zitten ze denk ik in de regen, wij hielden het droog

 Halverwege het laatste stukje kwam Gerrit met het voorstel om een binnenpaadje te nemen. Dat pad hadden we nog nooit gelopen maar hij had op de app gezien dat het in ons dorp uitkwam. Niet negatief t.a.v. een nieuwe uitdaging besloten we dit nieuwe pad te nemen. Tijdens het lopen bemerkten we dat delen van dit pad waren afgezet met schrikdraad maar wel met een handvat eraan zodat je het kon openen en sluiten. Ons dorp kwam al snel volledig in beeld en zoals we dachten kwamen we uit bij de boerderij. Daar was het pad weer afgesloten. Gerrit opende de toegang weer en ik erdoor met de drie honden. Wel alle vier en later vijf zakten we tot onze enkels in de stront weg. Ja en wat doe je dan.....Kies je ervoor weer terug te gaan en verder te lopen op het vertrouwde pad of loop je door. Ik opperde om door te lopen, we konden immers ons huis al bijna zien en waren nu toch al vies. Al glibberend in de koeienstront gleden we verder. Onze honden vonden dit een vreemd gebeuren en keken ons raar aan. We moesten zo om de boerderij heen glibberen en kregen uiteindelijk weer vaste grond onder de voeten. Weer thuisgekomen moesten we eerst 16 'poten' afspoelen. Bij 12 gaf dat wel enige weerstand. 

weer schoon

Gelukkig heeft iedereen nu weer schoon zijn plek gevonden in de keuken. Niet een pad dat voor herhaling vatbaar is, dat is ons duidelijk geworden!

14 jaar en nog met gemak 10 km in de poten

De dag van gisteren bracht ons blad. De grote beuken in de voortuin laten nu het blad vallen. Het regent de hele dag bladeren en we konden onze oprit niet meer onderscheiden van het gazon. We zijn er de hele middag mee bezig geweest, zo ongeveer 13 grote kruiwagens vol aangestampt blad afgevoerd naar de greppel achter ons huis. Resultaat was dat we onze oprit weer 'terug' hadden.

Oh oh....wat stond dat toch keurig! voldaan gingen we aan het einde van de middag weer naar binnen met een kleur op de wangen van het harde werken.

Vanochtend na het opstaan keken we nog even weer naar buiten om te genieten van dit opgeruimde uitzicht. Dit kwamen we tegen....

op de auto

naast de auto

We hadden nog even gedacht vandaag het blad in de voortuin op te ruimen maar dat idee laten we nog maar even los. Laat eerst al het blad maar vallen!

Wat is het toch een mooi seizoen De Herfst :-)