En dan zijn de dagen zomaar op...

De laatste dagen van mijn vakanties in Zweden ben ik niet op mijn allerbest zal ik maar zeggen. Ik verkeer dan in een toestand die ik heb beste kan omschrijven als einde vakantie rouw. 

Ondanks dat hebben we deze keer van de laatste dag, die meestal geheel bestaat uit schoonmaken, toch wat weten te maken. Natuurlijk ook die schoonmaak dat hoort erbij en moet ook. Maar de schoonmaak werd vooraf gegaan door een heerlijk ontbijtje bij Näs, gezeten aan het meer. Het weer hielp mee, de zon scheen heerlijk. Gekookte eitjes mee, jus d'orange, vers gebakken brood en noem maar op.  Zo lekker en gezellig dat ik weer de foto's vergat te nemen, op deze ene na.

In de herkansing heb ik dat beter gedaan. Die herkansing bestond uit een 'grillfest' aan de uitlopers van het Unden bij Lilla Edet. Hieronder de beelden.

En daarna weer naar huis voor het inpakken van de laatste zaken en het inpakken van de auto.

Onderweg op de E4

Brug..

Duitse autobaan...bah!

En ....uiteindelijk na een lange reis weer in Nederland.

Ik kijk nu al uit naar het moment waarin we weer aan de goede kant van de weg rijden :)

Riddarvecka HOVA ...Een upplevelse......1

Vandaag, zo hadden we afgesproken, zouden we met z'n vieren naar Hova gaan om daar het Ridderfeest te beleven. Vele jaren terug zijn we ook eventjes op dit feest geweest maar toen alleen over de markt heen en weer gelopen.
In Hova is een soort van ridderbyn of ridderdorp gemaakt. In dit dorp hoor je eigenlijk verkleed te zijn als een ridder of een jonkvrouw, in die zin vielen wij  een beetje uit de toon met onze zomerkleren. In het dorp is van alles te doen.

Door het dorp loopt de gendarmerie om het zo maar te noemen, die als taak heeft de orde te bewaken en het geheel in goede banen te leiden. Met veel respect gingen we voor hen een stap opzij wanneer we hen troffen.

Onze eerste activiteit, of eigenlijk moet ik zeggen Fredriks eerst activiteit wat met een zwaard zo groot als dat van Grutte Pier, een aan een touw slingerende aardappel doormidden te slaan. Ik had er een hard hoofd in of dit zou lukken maar tot mijn grote verbazing sloeg hij de aardappel in een slag zo doormidden.  De mensen in het looppad moesten bijna dekking zoeken voor de aardappel brokstukken, zo hard sloeg hij.

Daarna heeft Gerrit Met een soort houten kanon geprobeerd een schot in de roos te schieten. Net mis....

Vervolgens was het boogschieten aan de beurt. Dat was even oefenen maar het derde schot was raak en voor Suzanne de beste.

Fredrik raakte zo enthousiast van het zwaardgevecht met de aardappel dat hij eigenlijk gelijk daarna zich een groot zwaard heeft aangeschaft. Misschien om thuis te oefenen dat weten wij niet.  Het is een prachtig zwaard, daar niet van, hij is er erg mee ingenomen. Meteen ook wilde hij van Suzanne wel een jonkvrouw maken! Ik vond het er erg leuk uitzien....Suzanne zag er echter toch maar van af.

Verderop op een sportveld tussen de huizen stond een soort van kogelslinger apparaat opgesteld. Daar wilden wij natuurlijk het fijne van weten.
We kregen een uitgebreide uitleg. Het apparaat is in werkelijkheid 10 keer groter dan deze replica. Het werd ongeveer 3000 jaar geleden in China al gebruikt. Men slingerde met stenen, met vuur en met besmetting (een soort vroege chemische oorlogsvoering dus toen ook al). Er werd ook nog verteld dat het oorspronkelijke apparaat in twee keer door een muur van 6 meter kon schieten. Wat een kracht! Het unieke van dit apparaat is dat er aan de slingerarm nog een touw is bevestigd met aan het uiteinde een soort hoesje van leer waar de kogel in wordt gelegd. Wanneer je het apparaat ontgrendelt en het een zetje geeft, slingert de arm door het contragewicht naar boven, en daardoor krijgt het touw een zetje en slingert de kogel van 3 kg ongeveer 50 meter ver weg. Suzanne en Fredrik hebben beiden even een keer geslingerd. Daarna een kogel van 2 kg, Gerrit had al snel even berekend, let wel voor het schot, dat deze 67 meter zou halen, en ja hoor.... hij kwam precies op 67 meter terecht.

Na deze happening zijn we eerst gaan eten. Het plan was namelijk om te gaan kijken naar het Ridder-tournooi. 'Echte' ridders op paarden met vaandels die moesten strijden om het koningschap van Zweden. Dat was een hele happening. Die begon met een grootschalige optocht vanuit het stadscentrum naar het tournooiveld. De ridders op paarden moesten in volle gallop ringen, appels en  wortelen steken, een lapje van de grond prikken en een lansgevecht met de tegemoetkomende ridder om deze uit het zadel te stoten. Het geheel werd met een spannend verhaal aan elkaar gepraat door een spreekstalmeester, er waren drie narren en een beul. Zo echt als het maar kan. Wat een belevenis en wat leuk om te zien.

Klik op onderstaande link voor een filmpje!

 Ridderspel Hova

Dit is de beul, niet om aan te zien en onder de zweren. Ik plaats de foto maar in een klein formaat.

P.s. Ik krijg van Henk nog door dat het schietapparaat zoals hierboven beschreven een Trebuchet is. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Trebuchet

Het was een mooie dag.

Ett skrivbord....

In de tussenhal willen we graag een bureautje plaatsen. Om hier een aantal dingen een plek te kunnen geven. Bijvoorbeeld de printer. Die staat nu maar op de tafel van de eetkamer  en  dat is geen mooi gezicht. Ik zocht al een poosje op blocket naar een klein oud bureau. Die waren wel te vinden maar niet zo in de buurt. Een paar dagen geleden vond ik er eentje in Laxå. Dat is qua afstand te doen dus hierop heb ik geschreven. Lisbeth, zo heet de verkoopster, reageerde vrijwel meteen. Het bureautje was idd nog te koop. Bij interesse moest ze nog wel even vertellen dat in het leer op het bureaublad een vlek zat. Hierover heeft ze nog een foto gestuurd. Hierop was idd te zien dat er nieuwe bekleding van het bureaublad nodig is. Fredrik was al voor ons aan het zoeken geweest. Waar is een nieuw stuk leer te krijgen hier in Zweden, ik zou het niet weten. Gelukkig krijg ik de adressen van Fredrik.
De verkopers wilden het bureau wel bij ons brengen wanneer wij binnen de 5 mil van hun woonplaats woonden. Dat is het geval en dus hebben we een tijd afgesproken in de ochtend.
De verkopers kwamen met auto met een kar er achter, onder de klep lag ons bureau. In een oogwenk hebben we het gezien en een akkoord gegeven op de koop.
We hadden een gelukje vandaag met het bureau. We wilden namelijk graag zien hoe we het leer eraf zouden kunnen krijgen. Hiervoor moest Gerrit onder het bureau plaatsnemen om zo te onderzoeken hoe het leer vast zat. Daarbij ontdekte hij houtstof. We hebben samen wat beter gekeken waar dit vandaan kwam en ja hoor. Houtworm gaten in het hout. Wij verder zoeken en zo vonden we steeds meer houtwormgaten. Ik zei tegen Gerrit, ' snel dit bureau eruit en in de tuin' In ons timmerhouten huis met houten meubels wil ik geen voorwerp met houtworm erin.

 We hebben het bureau helemaal uit elkaar gehaald en zo elk stukje hout onderzocht op gaten. Behalve dan het zijpaneel zaten er in het harde eikenhout geen gaatjes. Het binnenhout was van onbehandeld grenen en daarin zaten ze wel.

 Uiteindelijk zag de binnenkant van het bureau er zo uit.

 Na het demonteren ben ik een stukje gaan schuren en kwam ik tijdens het schuren een dode houtinsect tegen. Zie het zwarte puntje bij Gerrit's vinger.

 Wel leuk is dat er op de onderkant van de lade wat info staat over het bureau.

 Dit bleek een 'dåligt köp på blocket'  te zijn. Helaas......Wat ons nog niet eerder is overkomen. Wat doe je dan...dat is de grote vraag. We zijn eerst maar eens op internet gaan lezen over de houtworm. Gerrit vond iets over verwarmen en koelen. Het verwarmen in een oven op 55C zou ongeveer binnen een half uur gereed zijn. Koelen betekent het geheel in de vriezer plaatsen en 2 weken wachten bij -18 C. Daar ik het niet zie zitten delen van het bureau in mijn oven te plaatsen hebben we onze grote vriezer voor de eerste keer in stelling gebracht en daar de laden en het overige hout in geplaatst. Na twee weken moeten eventueel aanwezige larven doodgevroren zijn. De meest ernstige stukken gaan we vervangen door nieuw hout. Misschien dat we in augustus-september hiermee aan de slag gaan en anders wordt het waarschijnlijk volgend jaar. Overigens hebben we geen gaten gevonden waaruit vers houtstof kwam. Maar er kwam nog wel veel houtstof uit het aangetaste hout wanneer we daarop klopten.
Van het niet aangetaste hout, eiken, hebben we een stukje geschuurd en hier komt mooi hout onder vandaan. Mocht een van de lezers van dit blog artikel ervaring hebben met het bewerken van door houtworm aangetast hout dan hoor ik dit graag. vooralsnog zullen de aangetaste delen een maand in de vriezer liggen bij -18C.

's Avonds zijn we gaan barbecuen. Het was mooi avondweer en we konden lekker buiten zitten. Suzanne en Fredrik hebben de inkopen gedaan. Na een fietstochtje naar Skaga hebben ze de spullen klaargemaakt en hebben we heerlijk gezellig buiten gezeten.

Genieten....

Gisteren hadden we een heel fijne dag samen met Theo en Lillian. Eigenlijk hebben we niets anders gedaan dan praten over het leven en alles wat daarbij hoort, het leven nu en het leven straks en dat soort gesprekken brengt je nader tot elkaar. Heerlijk!! Dank jullie wel. 

's Avonds nog tot 1.00 uur heel gezellig gekletst met Fredrik en Suzanne. 

Na 6 weken rust heeft mijn brein merkbaar moeite met al die input. Het wilde niet rustig worden vannacht. Dus vandaag voel ik me een beetje brak. Ook dat gaat weer voorbij!

Vanmorgen hebben Gerrit en ik eerst een lekkere wandeling gemaakt. We vonden zowaar een nieuwe wandelroute langs een klein meertje vol met witte waterlelies en een enkele rose, een schtterend gezicht. Ook met mooie doorkijkjes naar de sprookjes zoals ik ze noem. Een sprookje kom ik tegen wanneer we van de weg afgaan naar tussen de bossen. Daar kom je schitterende plekjes tegen  zoals op de foto hieronder. Ik vind het zo (h)eerlijk mooi.

 De bermen waren in het begin van ons verblijf hier mooi gekleurd door de bloeiende Lupinen. Nu zijn die zo goed als uitgebloeid en komen er andere bloemen voor in de plaatst. Dit maakt dat de bermen en prachtig uitzien, een bonte verzameling van kleuren en soorten die zo heerlijk ruiken.

 Hieronder het voor ons nieuwe bospaadje dat we hebben gelopen. Het verbindt de weg naar Skaga met de weg naar Tived. Langs het bospaadje groeide al de cantharellen. We hebben ze laten staan, ze zijn nog erg klein. We kwamen echter al iemand tegen met een mandje. Eigenlijk waren we van plan naar Fräckestad te lopen. Daar zijn we ooit geweest om een huis te bezichtigen. Die koop is niet door gegaan omdat we vonden dat er teveel onderhoud gepleegd moest worden. Later bleek ons dat het betreffende huis in een ver verleden een zomerverblijf van een Zweedse prinses is geweest. Die prinses werd na haar overlijden begraven in de kerk. Deze is afgebrand en op die plek is de huidige kerk, waar wij naast wonen, gebouwd. Gelukkig vinden we zelf dat we ook nu koninklijk wonen. De wandeling naar Fräckestad komt een volgende keer.

 Thuisgekomen hebben we eerst even gekeken naar onze aardbeien. Nu onder het net krijgen ze de kans om uit te rijpen. Een aantal aardbeien kleurt dieprood. Die kunnen vandaag worden geoogst. Onze allereerste aardbeienoogst. En wat smaken ze lekker, lekkerder nog dan de Belgische!

Fredrik en Gerrit houden van Fika. Daarom vandaag lekkere verse kanelbullar gebakken. Oei die smaakten echt te lekker. Heb er drie opgegeten.

 We genieten met volle teugen van ons nieuwe internet. Vandaag hebben we dat nog gecompleteerd met een TV signaal. De ontvangst is prima, ook aan het einde van de 35 meter coax kabel in het Gästhus.