Gister het weer vandaag het verweer......

Vandaag kreeg ik voor de verandering eens een reactie op mijn blog! Dat is bijzonder want ik krijg er niet zo erg veel. Deze reactie vraagt om overdenking en aandacht, vandaar dat ik er een blog over schrijf. De reactie was op mijn post van gisteren

De inhoud ervan is samengevat de volgende:

- Ik heb twee vulpennen uit China laten komen

- Heb ik nagedacht over het waarom van de prijs van de pennen

- vrouwen en kinderen worden uitgebuit in China

- Vervoer vindt plaats over zee en veroorzaakt rampen zoals recent op de waddeneilanden

- Er drijven grote hoeveelheden plastic in de oceaan

- Wat moet ik met 5 vulpennen als ik maar met een tegelijk kan schrijven.

- De schrijfster van de reactie wil mij bewust maken  en laten nadenken over en geen oordeel vellen

Het is een reactie waarover is nagedacht en die vraagt om een gefundeerd antwoord mijnerzijds ,vandaar dat ik er vandaag mijn blog aan wijd.

Waarom gebruik ik vulpennen? Dat is een andere vraag dan het waarom van meerdere vulpennen , die vraag heb ik in de post beantwoord en ik kom hier later in deze blog nog even op terug.

Vulpennen zijn volgens mij milieu vriendelijk. Je koopt er één en die gaat vervolgens een leven lang mee. De vulpennen die ik heb zijn niet gemaakt van plastic maar van metaal. In alle vulpennen heb ik een converter waarmee ik inkt uit een flesje gemaakt van glas opzuig.

Vulpeninkt is op waterbasis en er zitten natuurlijke kleurstoffen in. Daarnaast geeft een vulpen een beter en stabieler contact met het papier en ondersteunt het daarmee het handschrift (beter dan een balpen dat doet, maar dat is een oordeel dat voortkomt uit mijn eerste beroepsopleiding namelijk die als onderwijzer).

Ik ben van mening dat het gebruik van een vulpen zeer sustainable is. Wanneer ik kijk naar de balpen dan zie ik vaak dat die van plastic is gemaakt en dat de stroperige inkt van een balpen een chemische basis heeft. Wat doe je met de balpen wanneer die leeg of stuk is? Juist...in de grijze container (of hier in Zweden in de groene omdat die 'grijs' is)

Waarom vulpennen uit China? Die vraag verwondert mij wel een beetje eerlijk gezegd. Waarom? Wel mijn Parker Pen komt uit de VS en mijn Waterman Pen komt uit Frankrijk en mijn Pilot Pen komt uit Japan. Vandaag heb ik boodschappen gehaald en bij het uitpakken van mijn boodschappen heb ik gezocht naar het oorsprongsland van het product. Mijn groente kwam gelukkig bijna allemaal uit Zweden behalve de spinazie die uit Spanje komt, mijn vleesproducten komen ook allemaal uit Zweden maar de doppinda's die we hebben gekocht waar komen die vandaan? Ik kon het niet vinden. Ik probeer altijd wel te kijken naar het land van oorsprong en wanneer er een keuze is tussen Zweden en een ander land dan kies ik het product uit Zweden omdat ik daar woon en de vervoerslijn zo kort mogelijk is. Maar we leven in een geglobaliseerde wereld. Het is een gegeven dat producten de wereld over gaan, er is veel vrachtvervoer. Het ene land is sterk in de productie van aardappelen, bloemen, zuivel en Chipmachines, het andere land produceert koffie, thee, mobiele telefoons of pennen. Moeten we dat niet willen dan? Zelf zou ik willen dat we met minder vrachtvervoer toe zouden kunnen maar we kunnen niet alles in eigen land produceren. Kijk zelf maar eens waar je producten vandaan komen. Waar is je fiets gemaakt, je schoenen, je auto, je kleding of je balpen?  Ik denk dat het probleem niet als eerste zit in waar de productie  van een product plaatsvindt maar hoe er wordt omgegaan met het vervoer ervan. Nu ben ik geen expert in dit soort vraagstukken maar ik denk zelf dat uit internationale samenwerking tussen wetenschappers  in technologie er moet worden gezocht naar oplossingen ten aanzien van brandstoffen voor personen verkeer, vracht verkeer, vliegverkeer en scheepvaart. Zo vertelde Gerrit mij juist nog deze week dat er een alternatieve diesel voor handen is die zeer significant minder uitstoot heeft. Het gebruik van deze diesel vraagt om een aanpassing van de huidige motor. Voor Volvo, de auto die wij hebben, is de motor voor taxi's al aangepast maar nog niet voor de gewone personenauto. Komt dat dan staan wij vooraan in de rij. 

Dan de prijs van de pennen. Goederen uit China zijn deels goedkoop. Zelf ben ik drie keer in China geweest en mijn zoon heeft er 5 jaar gewoond en mijn lieve schoondochter Chang is er geboren en getogen. Natuurlijk is het zo dat ik weet dat er landen zijn met te lage lonen en te lange werktijden. Dat zou niet moeten mogen!! Maar is het zo dat je uitbuiting in China mag generaliseren in de productie van alle producten? En natuurlijk...we weten dat dit o.a. in China plaatsvindt met name in de kleding industrie maar is de oplossing van dit probleem dan geen producten meer kopen in China? Nogmaals ik ben geen expert maar mijn boeren psychologen verstand zegt me dat wanneer ik kijk naar de West Europese arbeidsmarkt, ik zie dat deze zijn huidige vorm, zijn huidige waarden en normen, heeft verkregen in een geschiedenis van honderden jaren. Sinds de gouden eeuw zijn wij hier bezig met het verder ontwikkelen van onze waarden t.a.v. productie, werk, samenleving. Grote denkers hebben hierover uitspraken gedaan, de verlichting vormt hierin een belangrijke periode. Na de industriële revolutie is dit proces zeer in een versnelling geraakt. Maar nogmaals het is een  zeer lange weg geweest.

Kijken we naar China dan zien we hier een zich zeer snel ontwikkelend land. In de afgelopen 50 jaar hebben er zich  enorme veranderingen voltrokken in de Chinese samenleving. Men is er nog niet, maar het is een proces wat in werking is getreden en doorgaat. Zelf hebben wij dit gezien in de keren dat we er zijn geweest. We zien de levensstandaard er toenemen. Een organisatiegraad zoals we die kennen in de westerse wereld heeft nog zeker 50 jaar nodig. Die verandering kan alleen maar doorgaan met een groeiende economie. Die zal namelijk de middelen genereren die verandering te financieren. Zo zien we bijvoorbeeld nu dat in het handelsconflict tussen China en de VS de economische groei van China stagneert. Wanneer wij geen producten meer kopen uit China dan zal dit m.i. een zeer negatief effect hebben op de levensstandaard van veel Chinezen. Ze zullen hun baan verliezen en daarmee hun inkomen. 

Vervoer over zee geschiedt in containers. Die kennen we allemaal. Bij storm komt het veelvuldig voor dat er containers van de schepen afwaaien. Zo reden wij in de eerste week van januari van NL naar Zweden en het stormde behoorlijk toen we de Öresundbrug overstaken. Later hoorden we in het nieuws van een ernstig treinongeval op de brug in Denemarken waar een container op een personentrein was gewaaid. ik geloof met als consequentie 8 doden! Verschrikkelijk! Zulke dingen gebeuren als gevolg van weersomstandigheden. Er is niemand die dit wil, ook ik niet, maar het gebeurt. Is de oplossing geen vervoer mee over zee of geen handel meer met het buitenland. Ik denk het niet! De oplossing zal weer in internationale afspraken over maximaliseren van de veiligheid voor personen en milieu gevonden moeten worden. Maar zulke vreselijke en milieubelastende zaken 100 % uitsluiten zal een utopie zijn.

Natuurlijk moeten we minder plastic gebruiken. Zelf scheiden Gerrit en ik al ons afval en schrikken we er elke keer van hoeveel plastic er wordt gebruikt in de voedingsmiddelen industrie. Ik ben er een voorstander van dat winkelpersoneel nu vraagt of je een tasje wilt kopen, zelf heb ik in mijn boodschappentas twee in elkaar gevouwen tasjes, zodat ik geen gebruik hoef te maken van de plastic wegwerp tasjes. Recentelijk is er in het Europese parlement een voorstel aangenomen aangaande een verbod op wegwerpplastic artikelen. In 2020 gaat dit gelden. Ik ben hierover zeer verheugd! 

Een ander punt is dat er initiatieven zijn om de berg plastic in de oceanen te verminderen. Nederland speelt hierin, met een initiatief van opruimen van Boyan Slat, een zeer jeugdige Nederlandse ondernemer, een voortrekkersrol.

Dit zijn twee zaken die ik zeer positief waardeer!!

Ik heb 5 vulpennen, ik leg ze straks her in der in mijn huis voor als ik eens een pen moet gebruiken of ik geef er eens eentje weg als cadeau... wie weet :). Hoeveel balpennen heeft het gemiddelde Nederlandse gezin? Hoeveel balpennen hebben de lezers van mijn blog?

Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik nadenk over de dingen die mijn leven en mijn leven in samenhang met het geheel van alle dingen in het leven, aangaan. Mijn interne criticus is daartoe sterk genoeg ontwikkeld!

Het goede van een reactie als deze is dat het me de kans geeft er samenhangend over na te denken en er een blog als deze over te kunnen schrijven. Het zijn namelijk zaken die mijn hart raken. En ja....ik doe mijn best maar ben niet perfect (en dat hoeft ook niet). Ik heb er 5 en eentje was genoeg geweest. Maar ik heb ook 10 onderbroeken 4 Bh's meer dan één trui en meer dan één lange broek maar dan weer geen rokken of jurken:). Ik koop die goederen hier in Zweden bij de Lindex, voor zover ik weet  'sustainable choice :)'.

Vandaag hadden we al in de planning staan ons zorgvuldig gescheiden afval naar de återvinning te brengen. Een paar foto's om deze blog een beetje op te leuken. 

Onze vervuiler gebruikt voor een sustainable doel

Wordt vervolgd.......

Een dikke deken van witte sneeuw.....

Het was al .uitgebreid in het weerbericht vermeld dat er sneeuw zou vallen.  Gisteren heeft het dan ook de hele dag gesneeuwd. Geen dikke vlokken, nee heel fijne sneeuw. Dat ging dus niet heel hard met het wit worden van de wereld om ons heen. Maar vanmorgen was alles buiten bedekt met een winters dekbed van witte sneeuw. Een prachtig gezicht, echt genieten!

 Een huis dat ik al tientallen keren voorbij ben gelopen ziet er nu ineens zo mooi uit in al dat wit.

 Na het uitlaten van Arvid en Fynn zijn Gerrit en ik sneeuw gaan ruimen. Daarmee zijn we 2 uur zoet geweest. Het was een hele schep.
Onderstaande foto is een beetje een grapje hoor, daarop lijkt het erger dan het is. De foto is genomen vanuit onze garage onder het huis dus de wereld loopt er wat omhoog.  Ik denk dat er met elkaar zo'n 20 cm sneeuw is gevallen. Morgen en overmorgen komt er nog meer zodat we nog wel een keer aan de schep zullen moeten.
Een kleine sneeuwschuiver op onze grasmaaier dat lijkt mij ook wel wat :) voor als dit gewoonte gaat worden!

 Toen de oprit weer begaanbaar was moesten we ook het stukje waar de brievenbussen staan nog even sneeuwvrij maken. Want als de post niet bij de bussen kan komen krijgen we geen post. De brievenbussen staan in groepjes bij elkaar, de postbode rijdt in een auto met het stuur aan de rechterkant, de post wordt door het open raampje van de auto in de brievenbus geschoven. Er komt geen stap aan te pas! Kan de auto niet bij de bus komen dan gaat het feestje niet door. Zo gaat dat hier. Gelukkig staan onze brievenbussen er weer opgeruimd bij.

Wordt vervolgd......

Ja ja....het is wat het lijkt......

Ja ja... het is wat het lijkt. 

Vandaag hebben wij op de lange latten gestaan. Dat zou vorig weekend al maar toen was de piste nog niet geheel goed geprepareerd en daardoor niet opengesteld. Maar vandaag wel en het was prima! Dit was voor ons de primeur met het skien op de pistes van Stenkällegården. Dat is een camping-skigebied aan de rand van het nationaal park Tiveden. Wanneer je de link opent kun je er een kijkje nemen. Er is zelfs een live webcam. Ook in de winter kun je er terecht met je camper of caravan. Het is echt een heel leuke en ogenschijnlijk rustige camping. Zo in de winter zijn er gasten die een vaste plek hebben bijvoorbeeld aan de rand van de piste. Vandaag zagen wij een aantal mensen bij hun caravan lekker bbq-en na het skien. 

In februari gaan we een korte skivakantie vieren en het leek ons een goed idee om vandaag alvast de spieren een beetje te laten wennen. We doen elke dag oefeningen bijvoorbeeld 's ochtends 10 keer de trap op en neer lopen op de tenen en 10 keer opdrukken, Gerrit doet ook nog 1 minuut planken maar dat vind ik erg saai en daarom sla ik het meestal over.

Op onderstaande foto zijn we klaar voor de start. Het ziet eruit alsof we er zin in hebben en dat is ook zo. Nieuwsgierig naar wat we zullen tegenkomen.

 We waren namelijk al een aantal keren bij dit gebiedje geweest, het ligt ongeveer 15 km bij ons huis vandaan dus vlakbij, en waren heel nieuwsgierig geworden naar hoe je daar kunt skien.

Zo komen wij aangelopen, later zagen we dat we vlakbij de piste ook kunnen parkeren maar de wandeling was een mooie opwarming van de spieren.

 Bij de entre zie je een kleine rode stuga waar je koffie en worstjes en hamburgers kunt kopen, vandaag was er ook eigengemaakte goulashsoep. Verderop is een stuga waar je de skipas kunt kopen. Voor een namiddag 19 euro geloof ik. Het is er een gezellige boel. Geen glitter en glamour alles heel pretentieloos maar heel gezellig. Er zijn een aantal grillplaatsen waar je je meegebrachte worstjes kunt grillen. Er zitten gezinnen met jonge kinderen hun meegebrachte waren op te smikkelen. Er ligt zelfs hout klaar voor de gril. Geweldig!!

Het ski gebied is klein, er zijn drie pistes, je zou kunnen zeggen een blauwe+ een blauwe en een blauwe- en er zijn drie liften, twee sleepliften en een pannenkoek-lift. Bij één van de liften staat iemand voor het aanreiken van het steuntje. Prima voor elkaar. Wij brachten vandaag de gemiddelde leeftijd flink omhoog, er waren veel gezinnen met jonge kinderen, maar het was er niet druk en we hoefden ook niet voor de liften te wachten.
Hier staat Gerrit klaar voor de afdaling. Wij vinden de middelste afdaling het leukst, daarin zitten namelijk wat heuveltjes waardoor je wat meer vaart krijgt. De blauwe+ piste was nog een beetje ijzig. Nu heb ik het zelf vandaag wat rustig aan gedaan maar Gerrit schiet als een speer naar beneden.

We hebben twee uurtjes geskied en dat was bijzonder leuk!😊

Volgens het weerbericht komt er morgen nieuwe sneeuw, we zullen zien.

Wordt vervolgd......

Het verhaal van vest tot pen met als toegift een potje zout......

HJO

Ik zit in de bank in de keuken....dit is geen verschrijving of taalfout...het is een bank waar je in zit of eigenlijk zit ik half liggend. Gerrit noemt deze bank de 'Hannemand'. Han is dan natuurlijk het stukje han in mijn voornaam JoHANna. Wanneer er geen anderen zijn is dit mijn plek als we niet aan  de keukentafel zitten. Maar ik dwaal af! Ik zou mijn post eigenlijk beginnen met de vermelding dat ik het gevoel heb dat het weer veel tekst gaan worden vandaag. Daarover kreeg ik van Henk al eens een corrigerende opmerking, hij vindt namelijk dat ik vaak (te)veel tekst in mijn posts heb. Daar zou niet iedereen van houden. 

Dus wil je niet veel tekst lezen sla deze post dan maar over.

De foto hieronder heeft het scherpe deel van de foto net op de plek waar die niet moet zitten. Het gaat natuurlijk om het blad. Het is een van de planten uit mijn recovery ruimte. Die was na onze vakantie in Nederland op sterven na dood en nu heb ik weer één blad en een heel klein nieuw blad in wording. Hoera!

 Vandaag zijn we naar Hjo geweest. Dat is 35 km bij ons vandaan. Hjo ligt strak aan het Vättern en het is een leuk stadje.  Hjo is de stad met de houten huizen. Er staan fantastische  niet te evenaren houten huizen.

 De onderstaande foto vind ik ook erg leuk. We zagen dit soort strandhuisjes voor de eerste keer in zuid Zweden toen we naar Ystad gingen. Nu zag ik ze voor het eerst ook in Hjo staan, misschien stonden ze er al langer maar had ik ze niet opgemerkt, dat kan ook.

 Wat moesten we in Hjo vandaag. Wel....dat heeft te maken met mijn vest! Dat vest is niet om aan te zien. 5 jaar geleden kocht ik het bij Harms, het was een duur vest ik geloof dat het wel 200 euro kostte destijds. Ik vond het vest niet mooi maar het zag er zo lekker warm uit en ik houd van warm. Dat was de reden dat ik het kocht, met een wit blousje erbij voor eronder. Die laatstgenoemde aanschaf ligt nog ongebruikt in de kast, ik houd niet zo van bloesjes ze zitten me altijd te strak om de bovenarmen, maar het vest....dat was echt een 'boppeslach'. Al 5 jaar lang draag ik het bijna dagelijks. Het is vervaardigd van wol met acryl. De wol is er inmiddels uitgedragen, de acryl is nog over. Ik draag het in de winter en in de zomer. Deze zomer toen het zo erg warm was, stond ik de kozijnen van de ramen buiten te schilderen op de noordkant van ons huis. Ik kreeg het wat koud in mijn hemdje en trok daarom mijn vest even aan. Toen ik een lastig hoekje stond te schilderen en ik dat uiteindelijk afgeschilderd had bemerkte ik dat ik lekker tegen het juistgeschilderde kozijndeel stond te leunen. Onopgemerkt! Mijn heerlijke vest zat onder de rode verf. Snel heb ik het toen in de wasmachine gedaan en twee keer achter elkaar gewassen. Toen was de verf er zo goed als uit maar het vest was er niet mooier op geworden. Heel graag wil ik dit vest behouden maar het heeft het eeuwige leven niet. Het is een vest van P & I (Pen en Ink) en ik had al eens op marktplaats gekeken of er ook iemand is die zo'n vest in de aanbieding heeft maar ik vond niets. Dit weekend kreeg ik het idee om het vest zelf na te breien, dat moet prima kunnen. Een paar dagen ben ik gaan zoeken op internet naar garen maar ik kon het niet echt vinden. Daarom had ik Gerrit voorgesteld om vandaag naar Hjo te gaan naar 'Hem och Hobby'. Daar hebben ze garen in de hobby tak en zo hadden we vandaag een uitje.
Het garen heb ik gevonden en deel een van het vest heb ik inmiddels op de pennen staan. Het wordt erg saai breien met de rechte ribbels maar het is voor het goede doel, het klonen van mijn lievelingsvest!

 Toen we thuiskwamen vroeg Gerrit mij tijdens het indraaien op de oprit van ons huis of ik wel even in de brievenbus wilde kijken. Hij is namelijk gek op post!. Nu verwacht ik ook nog een aantal pakjes dus ik wilde wel naar die brievenbus. En ja hoor,... we hadden post, een brief van de Nat Nederlanden en één van mijn pakjes. Die pakjes vragen ook weer even om een inleiding.....
Ik heb namelijk twee verslavingen, ja ik schaam me ervoor dit zo op te schrijven, de eerste is porselein en de tweede is vulpennen. Het zijn verslavingen die ankeren in mijn verleden. Eerst maar even het porselein. Die verslaving is ontstaan bij mijn beppe. Vroeger mocht ik in de zomervakantie een paar weken bij mijn pake en beppe logeren. Mijn broer mocht de hele zomervakantie, ik een paar weken. Ik was erg jaloers op mijn broer. Pake en Beppe woonden in Grou. Ik mocht niet zo lang omdat ze al wat ouder waren. Mijn vader is nl een nakomer 15 jaar na zijn zus, mijn tante, geboren. Eén keer toen ik bij hen logeerde opperde mijn beppe dat we samen de 'diggeltsjeguodkast' dat is de porseleinkast ,wel konden schoonmaken. Die kast was wat verstopt in de kamer, hij zat achter een deur die bedekt was met behang, hetzelfde behang als de rest van de kamer. Die deur daar stond de rookstoel van mijn pake voor. Die stoel stond altijd lekker bij de kolenkachel, zo'n zwarte met glaasjes in de deur en boven een klep waar je met de kolenkit de kolen door kon laten gaan. Zoiets als deze....

 Dus wij aan de schoonmaak, Ik was reuze nieuwsgierig wat er achter die kastdeur tevoorschijn zou komen, ik had nog nooit gezien wat daarin stond. Dus de stoel aan kant en de deur van slot en tot mijn grote verrassing stond die kast vol met mooi serviesgoed van porselein. Prachtig! (in mijn ogen dan). Ik vond het een schatkamer! Heel voorzichtig haalden wij het serviesgoed uit de kast en mocht ik het afwassen in het teiltje met gekookt water opgeklopt met groene zeep. Beppe droogde af met een schone theedoek. Wat vond ik dat een spannende bezigheid. En wat een eer dat ik dat mooie porselein mocht afwassen. Ik weet nog dat mijn beppe ook van alles vertelde over haar serviesgoed zoals waarvoor ze het had gebruikt en hoe ze eraan kwam.
Zelf heb ik nu ook kasten vol met porseleinen serviesgoed. Er kan niets meer bij. ......

Mijn tweede verslaving is ' vulpennen'. Nu weet ik niet of je dit wel een verslaving kunt noemen. Op dit moment heb ik er 4: een Japanse pen, een Parker pen, een Waterman pen en een Chinese pen. Morgen ontvang ik er waarschijnlijk nog een.
In de kerstvakantie zag Gerrit een mooie ets van Ids Wiersma op een veilingsite. Hij liet me die zien, we hebben een bod uitgebracht maar niet verder geboden dus niet kunnen kopen. Ik heb verder nog wat op die site geneusd en zag dat er ook allemaal mooie en erg mooie vulpennen werden aangeboden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Echt prachtige pennen van soms wel 600 of 700 euro. Ik heb niet geboden hoor want dat is me te gek. Maar waarom ben ik nu zo gek op vulpennen. Wel toen ik een klein meisje was van denk ik een jaar of 6, toen had mijn vader eens een heel mooie zwarte Parker vulpen. Echt een mooie pen met een gouden randje en.... met een gouden pen erin. Op de pen stond gegraveerd 14 K. Ik vroeg aan mijn vader wat dit betekende en hij vertelde mij dat de K karaat betekende, de hoeveelheid goud in het metaal van de pen. Ik vond het allemaal heel indrukwekkend. Ik weet nog dat in de pen een soort van zuigertje zat waarmee je de inkt uit de inktpot kon zuigen. Die zuiger was van zwart rubber gemaakt met een soort klemmetje eromheen dat kon je indrukken om de lucht uit het rubber te drukken zodat daarna de inkt opgezogen kon worden. Mijn broer kreeg die pen van mijn vader. Helaas was er maar één. Ik hoop maar dt mijn broer heel lekker met die pen heeft geschreven.
Later toen ik groot was heb ik ook een mooie zwarte Parker pen gekocht en daar veel mee geschreven. Met kerst heb ik op Marktplaats, waar ook veel pennen worden aangeboden een mooie rode Waterman vulpen gekocht. En nu komt het..... al weet ik niet meer precies hoe het komt maar op een gegeven moment zat ik op de site van ' Ali Baba' te kijken naar pennen. Dat is een Chinese internetgigant. En warempel daar vond ik ook vulpennen aangeboden. En... die pennen kosten 3.95 euro!!! Niet te geloven. Ik vroeg aan Chang wat een bekend vulpennenmerk is in China en zij noemde mij een merk dat ook voor die prijs werd aangeboden. Chang heeft ook wel eens op Ali Baba gekocht zo vertelde ze me en dat ging altijd erg goed. Ze heeft zelfs al haar klasgenoten ook getipt zo vertelde ze me later. Voor de gein heb ik twee vulpennen besteld. GEEN VERZENDKOSTEN bij de bestelling. Vol verwachting wacht ik op de komst van mijn pennen. Vorige week kreeg ik post van Postnord of ik wel even per pakje 75 kronen invoerbelasting wilde betalen voor mijn pakketjes uit China. Dat werd dus 3 keer 75 SEK. ongeveer 7.50 euro. De invoerkosten zijn hoger dan de prijs van de artikelen. Maar goed, betaald en vandaag kreeg ik mijn eerste pen. Morgen komt denk ik de tweede.

Het is echt een heel mooie pen met een prachtige penpunt, een goede greep voor de vingers, heel mooi uitgevoerd en heerlijk schrijvend. Fantastisch! Ik vind hem lekkerder schrijven dan mijn Parker pen die ik bij Bergsma heb gekocht voor meer dan 200 euro, als zakelijke uitgaaf toen ik nog werkte,

en ook lekkerder dan mijn Waterman pen die je nieuw koopt voor 120 euro.

Waterman en Jinhbo

 Tot slot....

Nog even dit zoutpotje, gescoord op de loppis in Hjo, leuk voor in onze keuken aan de wand.

 Dat was het dan weer voor vandaag. Wanneer je hier bent aangekomen heb je het hele verhaal van 'vest tot pen'  doorgelezen. Dank daarvoor en een compliment voor je doorzettingsvermogen.


Wordt vervolgd.......

Het Viken zingt zijn winters lied........

Het  leven is niet altijd spectaculair en daarom was het even stil op de blog. We doen onze dagelijkse dingen. Gerrit is bezit met de voorbereidingen op de Zweedse belastingaangifte en dat vraagt wat studie en ik ben bezig met huishoudelijke klusjes of met mijn weef.  Zaken waarmee ik niet direct een blogpost kan vullen. Het weer was de afgelopen dagen wat grijs met vorst. Er ligt nog steeds een dun laagje sneeuw zodat het landschap een winterse aanblik heeft.

Vandaag echter scheen de zon volop. Na onze uurtjes Zweeds, dat doen we nu dus weer geheel thuis, hebben Gerrit in ik een flinke winterwandeling gemaakt. Hieronder wat foto's van het Viken in wintertooi.

We zijn eerst rondom Näs door het bos gewandeld. Dat hadden we al bijna een jaar niet gedaan. In dat bos staat een huis met een vijver ervoor. Heel mooi gelegen midden in het bos. Misschien was de opname uit een andere hoek beter geslaagd. Je kunt het huis zo niet zo goed zien (een fotocursus is misschien nog wel eens een idee) maar de foto toont wel hoe mooi dat huis er ligt en daar ging het me om. 

In het bos zochten om het paadje naar het meer en dat vonden we. Toen we in de richting van het meer liepen konden we het ijs al horen. Het ijs werkt en daardoor trekken er scheuren in. Dat geeft een wat donker en dof geluid. Het is echt een fantastisch geluid om te horen. Ik heb geprobeerd het vast te leggen op een filmpje. Goed luisteren dus naar de donkere achtergrondgeluiden.

Mijn vader is geboren en getogen in Grou (Fr) waar hij ongeveer op één straat afstand van het Pikmeer woonde. Ik kan me herinneren dat hij ons eens vertelde dat wanneer hij 's winters op bed lag, het dak was toen nog dun, hij het meer 's nachts kon horen zingen. Daar moest ik vandaag ik aan denken toen ik daar stond en naar het meer luisterde. Ik kon het meer horen zingen en herkende het geluid al had ik het nog nooit gehoord.
We hebben daar een poosje gestaan en zijn daarna weer naar huis gelopen.

Vanavond had ik weefclub en bleek dat we in de pauze jaarvergadering hadden. Voor een ieder was er een financieel overzicht van de baten en de lasten. De voorzitter die ook penningmeester is heeft het overzicht even toegelicht. De posten waren helder en riepen geen vragen op. De vergadering was in 5 minuten voorbij, we hoefden niets goed te keuren. Het lidmaatschap van de weefclub brengt geen kosten met zich mee. De club is financieel zelfvoorzienend. Een aantal keren per jaar is er een loterij en dat brengt voldoende op om de kosten te dekken. Is het niet prachtig. Aan het einde van de avond mochten we opgeven wat we graag als volgende weef willen weven. Ik heb daarover echt nog geen flauw idee. Eerst mijn badkamer-kleedje maar eens afweven dan zie ik wel weer.


Wordt vervolgd......

Voor de eerste keer in mijn leven.....

 Ik weet natuurlijk niet hoe het jullie lezers vergaat maar voor mijzelf geldt dat barbecuen een activiteit is die ik in Nederland uitsluitend zomers bij erg mooi weer beoefende. Dan zeiden Gerrit en ik tegen elkaar van 'Het dreigt vandaag mooi weer te zijn, wellicht een dag om eens te gaan barbecuen.'  Zo verging het ons daar.
Nu in Zweden hebben wij al een aantal keren gezien dat mensen in de winter gezellig bij een vuurplaatst zitten, Barbecuen.  Meestal zijn ze dan aan het ijsvissen of zo. Dat ziet er dan altijd heel gezellig uit.
Vandaag was het een mooie winterse dag en het aanvankelijke plan was te gaan skieen op de pistes van Stenkallegården. Dat plan kon niet doorgaan omdat afgelopen woensdag voor de pistes een dramatische dag was met temperaturen ver boven nul, samengaand met een lauw water regen met daarna dan weer een nacht met matige vorst. Er werd op vrijdag en zaterdag hard aan het herstellen van de pistes gewerkt maar zondag, vandaag dus, waren ze blijkbaar nog niet helemaal in topconditie zodat de pistes gesloten bleven. Zoals het zich nu laat aanzien gaan ze a.s. donderdag open. Ik weet dus niet of we daar nog op de pistes komen.

Voor vandaag hebben we dus plan B in werking gezet. Suzanne en Fredrik zouden komen i.v.m. het skiën en kwamen ook nu en we hebben met elkaar een prachtige wandeling in het nieuwe deel van Tiveden gemaakt, bij de ingang van Ösjönäs, dat is daar waar Gerrit en ik deze week eerder waren geweest. tijdens deze wandeling langs een van de meren daar zagen we op een prachtige plek ook weer een gezin lekker bezig met spelen op het ijs bij een brandende bbq. Ziet er heerlijk ontspannen uit!

En kijk eens wat een heerlijk weer. Dat is wat ik echt zo heerlijk vind aan het klimaat hier dat we weer kennis kunnen maken met de winter.

 Wij hebben ons nog niet op het ijs gewaagd omdat in het Viken en het Unden (de twee meren in onze buurt) nog steeds vrij veel open water was/is. Maar hier in Tiveden zagen we heel wat mensen op het ijs en durfden wij het ook aan. Eenmaal op het ijs zagen we dat het wel zo ongeveer 20 cm dik is. Mooi glad en zwart ijs. En.... wat je je in Nederland niet voor kunt stellen, niemand op de schaatsen! Echt niemand! Hoe is het mogelijk.

 Mijn eerste inspectie, en daarna samen met Gerrit!

 Vandaag hadden wij ook een mand mee met lekkere dingen en Gerrit had een bak met hout achter in de auto gezet. Bij de nieuwe ingang bij Ösjönäs zijn twee vuurplekken en daar ligt netjes hout opgestapeld, we hadden het zelf niet mee hoeven nemen. Boven de vuurplek hangt een rooster en daarop konden wij mooi onze worstjes en broodjes roosteren. Erg leuk zo midden in de winter. Ik vroeg nog aan Fredrik, onze echte Viking, of hij het wel eens eerder had gedaan, worstjes roken in de winter. Hij vertelde dat ze elk jaar met school wel het bos ingingen om daar verschillende winterse activiteiten te doen waaronder ook een vuur stoken en worstjes roken!. Dat is wel wat een verschil met de scholen in Nederland, dat men hier vaker met de kinderen de natuur ingaat om ook in de natuur dingen te leren. Buitenonderwijs wordt dat genoemd.
We hebben er even heerlijk van genoten. En nu achteraf zijn de herinneringen nog mooier want toen we daar zaten hadden we allen wel last van koude voeten!

 en ja.....je schenkt dan de koffie in met je wanten aan!

Ondertussen vroren de meegebrachte kleedjes om op te zitten aan de bankjes vast. Na een klein uurtje hebben we het vuur weer uit elkaar gelegd zodat het kon uitsmeulen en zijn we weer naar onze warme kachel in de keuken vertrokken. We hadden een leuke middag zo, ook al konden we niet skiën.

Voor het eerst in mijn leven lekker buiten bbqen in de winter, heerlijk!

Mijn trui is af! 

 En hij past zodat het geen weggevertje wordt. Ik heb hem voor proef even aangetrokken en zowel Gerrit als Suzanne vonden hem mooi staan. Een lekkere wintersporttrui.

Wordt vervolgd........

Indrukwekkend.....

Enige tijd terug heb ik een post op mijn tijdlijn van Facebook gezet. Het was in de periode van de verkiezingen in Zweden. In Stockholm ging toen een meisje bij de ingang van het parlement zitten met een bord naast zich waarop de mededeling stond dat ze spijbelde van school om te kunnen demonstreren voor het klimaat.

Een paar weken terug kwam ik Gretha opnieuw tegen in het nieuws toen ze de klimaattop van de FN toesprak.klik even op de link om te luisteren naar haar speech

Gisteren zat ik te kijken naar een talkshow, om zo mijn Zweedse luistervaardigheid te oefenen en kwam ik Gretha Thunberg opnieuw tegen. Daar hoorde ik van haar hoe zij ertoe gekomen is om de strijd voor het klimaat aan te gaan maar ook hoe zij in het leven staat en hoe zij zelf en ook in haar gezin een ombuiging in het leven heeft gemaakt. Het is een indrukwekkend verhaal dat van Gretha Thunberg een meisje van nu 16 jaar met Asperger.
Omdat die talkshow in het Zweeds is post ik een youtube link waarin zij en haar vader zijn te zien en te beluisteren wanneer ze meer vertellen over de achtergronden van haar activiteiten. Het is een zeer indrukwekkend verhaal. Een eerlijk gesprek

De linken wel even aanklikken!
Ik wilde dit graag even delen.

Zelf zijn we vandaag met onze milieu vervuiler op stap gegaan om te genieten van dat wat er om ons heen is. Ook wij vallen in de categorie van het ene prediken en het andere doen. Nog wel....

De dag van gisteren was mooi en het is goed te ervaren dat ons vrije gevoel weer terug is.
Toen we 's ochtends aan de ontbijttafel zaten scheen de zon prachtig op het winterse landschap in het Vångdalen.

 We zijn naar een gebied gegaan zo  ongeveer 10 km bij ons vandaag. Dat is een zeer klein skigebied met drie pistes. We gingen daar even kijken omdat we er dit weekend samen met Suzannen en Fredrik willen gaan skiën. Het gebied ligt aan de rand van een camping die is gesitueerd aan een meer aan de rand van het nationaal park Tiveden.
Daarna zijn we verder gereden het park in om eens te gaan kijken bij een van de nieuwe hoofdingangen bij Ösjönäs. Ösjönäs is een prachtige entree naar het park geworden. Je kunt er o.a. kano's huren om hiermee het nationaal park via het water te verkennen.

 De omgeving van Ösjönäs is werkelijk schitterend qua natuur.  We waanden ons op wintersport.

De wereld is hier zo prachtig mooi! We hebben er vol verwondering van genoten!