Weer thuis

We zijn weer thuis!

Ik bemerk dat ik het moeilijk vind het bloggen weer wat op te pakken. De gebeurtenissen van de afgelopen week hebben een diepe indruk op me gemaakt. Daarnaast is het moeilijk je kinderen zo verdrietig te zien, dat is iets wat je niet wilt en waarin je je machteloos voelt. Gelukkig gaat het met hen elke dag een beetje beter.

Ik had niet verwacht zoveel reacties te zullen krijgen op mijn vorige post. Reacties op de blog zelf, op facebook, reacties in de vorm van een persoonlijk bericht, email of een sms. Reacties met lieve woorden die soms precies de kern raken. Zelfs van mensen die ik niet eens persoonlijk ken. Gerrit en ik willen jullie hiervoor bedanken. Het helpt te merken dat je niet alleen bent en dat er mensen zijn die met ons meeleven. Dat is hartverwarmend!!

Thuis pakken we de draad weer op met opruimen van de reisspulletjes, boodschappen halen, planten verzorgen, wandelen met de honden etc. Op de een of andere manier voelt dat fijn, voelt het als iets waaraan je je vast kunt houden. Die gewone dagelijkse dingen vertellen je dat het leven doorgaat en dat ook dit voorbij gaat. 

Onze thuisreis is gelukkig goed verlopen. Net voor het donker werd kwamen we in Undenäs aan en ook daar was alles oke. We hebben de route gereden over de twee bruggen. Bruggen verbinden en dat past mooi bij hoe we ons voelen, verbonden met onze kinderen en met de mensen om ons heen.

Vandaag hebben we de muppets opgehaald bij Suzanne en Fredrik. Daar hebben ze het heel goed gehad. Onze keukenvloer ligt nu weer bezaaid met heerlijk rustig slapende honden. Het kacheltje snort alweer omdat het 's nachts al behoorlijk afkoelt. Vanochtend was de buitentemperatuur nog maar vijf graden. We zijn beland in de nazomer, dat is duidelijk. 

Wordt vervolgd......

 

Thijmen

Woensdag 19 augustus zijn Femke en Louis  na 22 weken zwangerschap vader en moeder geworden van Thijmen. Thijmen is tijdens de geboorte overleden. Naar zijn geboorte werd door ons allen met blijde verwachting uitgekeken en we voelen ons nu erg verdrietig. Vandaag 24 augustus hebben we in alle rust en harmonie afscheid van hem genomen. Thijmen was een heel mooi klein mannetje, volledig volmaakt om te zien, echt heel erg prachtig! Wij voelen een diepe liefde voor hem.

Ik vond dit lied, erg mooi gezongen door Paul de Leeuw, en wil dit graag aan Femke en Louis geven.

 

Een afgeschermde speelruimte achter ons huis

Dit wordt een korte blog. De hele dag zijn we bezig geweest met het maken van het hek. En het is bijna klaar, alleen het deurtje moet er nog worden ingemonteerd. Na zijn middagslaapje kon hij heerlijk vrij in de tuin spelen en wat heeft hij ervan genoten. Heerlijk rennen om de struik en spelen met zijn lap, lekker alle energie kwijtraken. Wij zitten nu ook veel meer ontspannen nu we niet steeds hoeven op te letten waar hij is. 

 

Morgen de spullen opruimen, de was doen, inpakken en dan in het weekend met Gösta in de auto naar Nederland. De muppets blijven bij Suzanne en Fredrik. Eerst naar Henk en Chang  waar we altijd welkom zijn en daarna naar Femke en Louis. We willen graag naar hen toe.

Wordt vervolgd....

Een hek

Aan het einde van de warme zondag zag de lucht er zo uit! Fantastisch wat een tekening. Dan denk je bijna dat er regen uit gaat komen maar dat was niet het geval. Het is weer kurkdroog in de tuin. Onze kwetsbare nieuwe plantjes geven we af en toe een scheutje water uit eigen bron. Het nieuwe gras hebben we tot nu toe niet gesproeid maar het wordt her en der al een beetje geel. Ik denk dat morgen de sproeier er wel even overheen moet.

Die lucht dat was dus de zondagavond. Maandag zijn we even op stap geweest naar Skultorp. Onderweg zagen we op diverse plaatsen de combines al over het land gaan om het graan te oogsten. Dat is altijd alweer een teken dat de zomer over z'n top heen is. We zitten al in de periode van het aftellen.

Gerrit en ik waren maandag de hele dag wat van slag. Femke en Louis moesten die dag voor een specialistisch onderzoek naar de gezondheid van de baby. We hebben daarover allen heel veel zorgen. Daarom gingen we er samen ook even op uit, om zo de dag wat om te krijgen. 

Vandaag dat is dus dinsdag, zijn we weer wat actiever. Dat heeft een oorzaak. Vanochtend toen Gerrit met de honden in de tuin was vloog Gösta de weg op naar Inger toe. Inger is 84 en heeft een klein hondje, een poedel. Het lijkt Gösta wel wat om daarmee te spelen, de Muppets die liggen maar wat op de altan, daar is geen lol aan te beleven. Wij vinden het niet fijn wanneer hij de weg opvliegt. Dat is te gevaarlijk en we willen geen ongelukken en bovendien willen we ook niet dat hij bij Inger opspringt want dan houdt zij het niet op de been. Stel je voor daar moet je niet aan denken. Daarom zijn we vandaag naar de bouwmarkt geweest om materiaal te gaan halen voor het hekwerk zodat hij de weg niet meer op kan en niet naar andere honden kan blaffen. We hebben deze gebeurtenis maar geïnterpreteerd als een duidelijke waarschuwing. 

En ja zo zit hij dan vandaag in de tuin en hij ziet er wat verdrietig uit zo aan de lange lijn.

Daar ligt dan het aanstaande hekwerk op de aanhanger, zomaar weer een nieuw project.

En dan na de thee gelijk maar los zodat hij zo snel mogelijk weer lekker in de tuin kan spelen en niet meer aan de lange lijn hoeft.

Dit is dan de plek waar het hekwerk gaat komen. We zijn nu na een paar uurtjes werken zo ongeveer op de helft en hopen het morgen af te ronden. Voor een foto was het helaas te donker. Mooi is het niet echt een hek maar veilig wel en daar gaat het om.

Wordt vervolgd....

 

Wat een hitte

Gisteren was het vrijdag en dat vind ik wel een mooie dag voor de poets. Dan is het in het weekend lekker netjes en opgeruimd. Sowieso had ik de poets wel nodig, het is namelijk een mindfulle bezigheid en die helpt wanneer het hoofd wat te vol zit met zorgelijke gedachten. De poets werd daarom groter dan normaal. Ik heb mijn wollen kleden uit de keuken met de tuinslang afgespoeld, net zolang tot er schoon water uitliep, en dat duurde best wel even. Dat heb je met drie honden die in en uit de keuken lopen. Bovendien moest Gösta donderdagavond overgeven en deed hij dat zorgvuldig op ons blauw maar vooral witte vloerkleed in de keuken. In het warme zomerweer droogden de kleden na de wasbeurt weer helemaal op zodat ze 's avonds, lekker fris, weer op hun plek gelegd konden worden. Overigens was het overgeven van Gösta maar één keertje, waarschijnlijk ten gevolge van de toegediende anti teken pil.

Gisteren heeft Gerrit een nieuwe vensterbank uitbreiding gemaakt voor het raam in de keuken. Het kleine raampje daar had maar een heel smal vensterbankje waarop bijna geen planten gezet konden worden. Met de nieuwe vensterbank ging een lang gekoesterde wens in vervulling nu heb ik daar  een verbrede vensterbank, eentje met een mooi randje eraan gefreesd, net als de andere in de keuken. 

 

Vandaag heb ik de hele vensterbank  geschuurd, geplamuurd en geverfd en heb ik gelijk het hele kozijn aan de buitenkant ook opnieuw geverfd. Het ziet er nu echt weer fantastisch uit.

 

Verder hebben we vandaag een bezoekje gebracht aan onze vakantieburen die in een groot monumentaal huis wonen schuin achter ons. Hun huis is gebouwd in 1870, en was voorheen een soort van herberg een 'gästgiveri'. Ze hebben ons het hele huis laten zien, indrukwekkend zoals vele oude details bewaard zijn gebleven en in hun zorg voor het huis ook geconserveerd blijven. Hun huis en ons huis zijn door dezelfde persoon gebouwd maar ons huis stamt uit 1906 en is na de aanbouw van de dokterspraktijk  in 1960 destijds aangepast aan de eisen van die tijd. Daarmee zijn de originele details deels verloren gegaan.  Ons huis heette aanvankelijk 'Karlsro' waarbij 'Karl' de naam was van de eigenaar en 'ro' staat voor rust. De gästgiveri werd dus voortgezet en Karl kon tot rust komen op de plek waar wij nu wonen. We hadden met onze buren een zeer genoeglijk samenzijn op corona-afstand in het lusthus (prieel in de tuin) met alle ramen open zodat het lekker doorwaaide. We gaan hen beslist ook uitnodigen voor een tegen bezoekje maar wanneer dat kan plaatsvinden zal afhangen van wanneer ze hier weer kunnen zijn. In deze Coronatijd weet je immers helemaal niet zeker meer wanneer je van hier naar daar kunt reizen en onze vakantieburen komen uit Oostenrijk.

En wat is het warm he, ik denk wel de warmste dag van het hele jaar, in de zon kon je niet zitten. Op straat was het dan ook heel stil. Vanavond hebben we met onze viervoeters nog een wandeling gemaakt om zo een beetje af te koelen en te bewegen.

Spectaculair is het allemaal niet maar tot nu toe rollen we goed door de Coronatijd heen en we hopen dat dit zo blijft.

Deze week sprong ook te teller van het aantal bezoekers op mijn blog op 200.000. Bijzonder!

Nog een fijne voortzetting van het weekend toegewenst van Gerrit en mij.

Wordt vervolgd......

Vervolg op gisteren

Bovenstaande foto is genomen in het begin van de zomer toen ik de vloer van de altan in de olie zette. Ik gebruik de foto nu nog eens omdat het een van de enige foto's is waarop het kelderraampje staat weergegeven in de staat van voor de renovatie. Ik was namelijk vergeten een voor foto te nemen. Als je deze foto even uittrekt kun je goed zien hoe het raampje eruit zag en ook nog net dat er grote stukken uit de muur misten. 

Gelukkig is dt nu verleden tijd want het raampje en de muur zien er nu zo uit:

Alles weer lekker strak in de lak.

Muur hersteld, raampje gerenoveerd, drie dagen werk maar...is het niet een lust voor het oog??

Blij dat deze klus ook weer is geklaard.

Gerrit heeft zich beziggehouden met het monteren van de 'persienner' in de ramen van de erker. Dt zijn luxaflexen die tussen de ramen zitten. Op zich is dat heel erg handig want zo worden ze ook niet zo stoffig.

In de zomer schijnt de zon volop deze ramen en dat is een ramp voor de kamerplanten die ik daar heb staan. Heerlijk dat ik nu de 'persienner' heb, zo kan ik de zon mooi een beetje weren. Het monteren had nogal wat voeten in de aarde. De middelste ramen zijn namelijk net ietsje smaller dan de ramen aan de zijkanten. (was me nooit opgevallen) Alle door ons aangeschafte 'persienner' zijn 50 cm breed zodat die middelste twee ingekort moesten worden in de breedte. Altijd een heel gedoe zo met die luxaflex.

Het is dan wel niet het allermooiste gezicht maar voor mijn kamerplanten een redding. 

Wel ik houd het kort vandaag, het was schitterend zomerweer, 30 graden op de altan. 

Wordt vervolgd.....

Nog zes ramen gevonden

In mijn tvättstuga heb ik een klein raampje waardoor daglicht naar binnen stroomt. Het raampje zit namelijk op het zuiden. Wanneer ik daar bezig ben kan ik door dit raampje mooi de tuin inkijken, iets waarvan ik erg kan genieten. Omdat het een kelderraampje is geeft het een heel ander perspectief op de tuin. Het raampje heb ik met de renovatie van de tvättstuga aan de binnenkant opnieuw geverfd maar aan de buitenkant niets gedaan. Het raampje vormt een onderdeel de 'sokkel', dat is de fundering of in ons geval de muur van de kelder. Als je goed kijkt dan kun je zien dat die muur erg dik is. Ik denk wel ongeveer 1 meter. De raampjes zagen er aan de buitenkant niet goed uit en zaten met een dikke schroef vastgezet aan het kozijn. Bij de renovatie had ik die raampjes al losgemaakt zodat één ervan met een uitzetstang weer opengezet kon worden. We hebben de raampjes uit het kozijn gehaald om ze te renoveren. Aanvankelijk dachten we dat er delen van het hout vervangen moesten worden maar na het wegkrabben van de oude verflagen bleek dit niet nodig te zijn. Het hout was nog goed, alleen de buitenkant ietsje uitgedroogd door de brandende zon op het zuiden.

Het kozijn zelf daaraan moest wel het nodige gebeuren. Een deel van de betonlaag van de sockel was afgebroken en dat heeft Gerrit hersteld met beton. Ook de dorpel onder het kozijn was niet meer gaaf en die heeft hij ook hersteld. Dat staat gelijk al een stuk strakker. Een deel van het hout onder in het kozijn was vergaan en dat is weggezaagd waarna er een nieuwe balk tegenaan is gelijmd. Op de foto boven staat die in de lijmtangen.

De twee raampjes hebben we helemaal gedemonteerd en ontdaan van alle verflagen en uitgedroogde stopverf. Dat laatste kostte ons de buitenruiten. Op zich niet heel erg want zonder glas kan ik de boel veel beter schuren en verven. 

Het kozijn en het hout rond de ramen heb ik in de twee componenten plamuur gezet. Dat vind ik heerlijk werken. Ik kan de uitdroognaden ermee vullen en vervolgens een laag over het gehele kozijn aanbrengen. Die twee componenten plamuur schuurt ook nog een geweldig en heeft dezelfde eigenschappen als hout. De aanzet van het nieuwe houtdeel is zo helemaal onzichtbaar geworden. Bij het schuren verandert de kleur van de plamuur, voor het schuren is het geel, na het schuren wit. Zo kun je prachtig zien waar je al bent geweest en wat nog moet.

Al met al was het nog een heel prutsklusje dit kleine kelderraampje. Vandaag hebben we nieuwe ruiten gehaald in Mariestad en die gaan er morgen in. 

Wel het zijn veel foto's geworden van het schuurklusje maar ze geven een mooi beeld van de klus. 

Ik had deze ramen nog niet meegeteld in het totaal van de 63 ramen. In de kelder hebben we nog 4 ramen die eenzelfde ingreep moeten ondergaan. Zo komt het totaal aan ramen op 69. Het afschilderen doe ik in wit een rustige kleur die meer een contrast geeft met de grijze sockel.

Wordt vervolgd....

Weer op training

Vandaag zijn we weer naar Karlsborg geweest om met Gösta te trainen. Natuurlijk vraag je jezelf af of dit training effect heeft en zinvol is. We liepen daarom weer dezelfde route als vorige week zondag. Langs de  twee eetgelegenheden naar de speelplaats. Dat ging echt wonderbaarlijk goed, hij liep mooi rustig langs de mensen die op de terassen zaten te eten. Vorige week leidde dit nog tot geblaf en onrust nu helemaal niet. En dan de speelplaats. Dat vond hij vorige week eng en hij blafte er continu. 

Vandaag zijn we op het bankje gaan zitten en Gösta ging mooi bij ons zitten. Hij keek naar de kinderen die op de lawaaierige stepbaan heerlijk aan het spelen waren, verderop waren kleine kinderen met hun ouders in de speeltuin. Prikkels te over dus in dit deel van de wandeling en Gösta liet het gebeuren en bleef rustig.

Daarna liepen we door het centrum van Karlsborg, blijkbaar was het net de tijd dat veel mensen hun hond uitlaten want het was druk met honden en hun baasjes. Tegen elke hond wordt geblaft en dat willen we toch liever niet. Dus elke keer zet ik hem neer tot hij helemaal weer rustig is. Hier een aantal foto's van de training.

En als hij dan weer lekker rustig en ontspannen is kunnen we verder naar de volgende hindernis. Nu maar hopen dat het helpt.