Klussen met overpeinzingen

Eerst de wanden gipsen en daarna de schuine stukken van het plafond afmaken, dat is de beste volgorde zo concludeerden we vanmorgen tijdens ons werkoverleg. 

De platen die we gaan gebruiken voor het gipsen liggen net als de plafondplaten in de garage in de kelder. Daar zaagt Gerrit ze op maat en voorziet ze ook van gaten voor stroompunten en daarna moeten we ze naar de eerste verdieping tillen. We zijn zo een heel aantal keren achter elkaar aan en met een plaat er tussen door het huis heen gemarcheerd. Dat zit vanavond flink in de benen want die platen zijn niet licht.

Op onderstaande foto schroef ik dan eindelijk de eerste wandplaat van 1.20 bij 241.5 m. Zo langzamerhand ken ik alle maten van de slaapkamer uit mijn hoofd. Het mooie is dan wel weer dat alle platen van die wand nu 2.41,5 m meten :-)

Die twee en een halve wandplaat gips hadden we er nu in een floep en een scheet inzitten en het schuine stukje eigenlijk ook, daarvan hadden we de regels gisteren al gemaakt. De meeste tijd gaat zitten in het snijden van de platen en het aanbrengen van de gaten voor de stroompunten en het vervoer naar boven.

Omdat de muur nu ietsje dikker is geworden moest Gerrit op het kozijn van de deur nog een lat spijkeren waar we tegenaan konden gipsen. Zo hebben we een mooie ondergrond voor de deurplint straks.

Na dit gipswerk heeft Gerrit voorbereiding getroffen voor het gipsen van de wand waar het raamkozijn in zit zodat we daar straks ook latten hebben waar we tegenaan kunnen werken. Ik heb me vermaakt met het uitvlakken van de wand en met het plamuren van de schroefgaatjes. Zo kan ik dat morgen mooi schuren en opnieuw plamuren want het moet altijd wel een keer of twee, drie.

Zo hebben we vandaag in alle vrede en rust lekker verder gewerkt. Wat een schril contrast met hoe het in Nederland gaat nu de avondklok is ingesteld. Er lijkt wel een soort van burgeroorlog te ontstaan. Verschrikkelijk gewoon en al die vernielingen, bezit van mensen die er hard voor moeten werken. Ik heb er geen woorden voor.  Ik zit net even met Femke te appen, die woont in de buurt van Den Bosch, daar worden monumentale panden vernield, ruiten ingeslagen en winkels leeggeplunderd door heel jonge mensen, kinderen eigenlijk nog. Hoeveel boosheid kan er in een mens zitten dat hij/zij zulke dingen doet? De avondklok is toch een democratisch genomen besluit, genomen door een volksvertegenwoordiging die wij met elkaar hebben gekozen. Wil je je ongenoegen hierover uitspreken dan kun je demonstreren, dat is een recht. Maar vernielen en stelen..... dan bega je een misdaad en dan krijg je een strafblad. Hoe zul je dan een goede toekomst op kunnen bouwen. 

Ja en dan kijk ik weer uit over ons Vångdalen, dat er nog net zo bij ligt als gisteren en eergisteren en zoals het was toen er nog geen Corona was. Ik zou de rust die hiervan uitgaat iedereen gunnen. Ik hoop maar dat het snel weer rustig is in Nederland en dat een ieder zich weer veilig kan voelen op de plek waar men woont. 

Het is een rare tijd! Wij kunnen ons leven op een goede manier een voor ons zinvolle inhoud geven, nog steeds. Maar toch voelen we de spanning ook toenemen. Het je onder de mensen moeten begeven wordt een soort van hobbel die je moet nemen. Je stelt jezelf steeds de vraag of de keuzes die je maakt wel of niet zinvol zijn. De hele Corona met muterende virussen, dat voelt als een net dat zich steeds dichter om je heen sluit. 

Ik vraag me af....sta ik in deze gedachten alleen of worden ze ook door anderen gedeeld. Hoe is het leven voor jullie die dit lezen?

Wordt vervolgd........