In memoriam ARVID

Fuchur aus dem Gnomenhain maar voor ons gewoon 

ARVID 5 mei 2008    -    11 sept 2022

Eigenlijk is mijn hart te verdrietig voor het schrijven van deze blogpost maar ik wil het! Twee honden verliezen in één jaar tijd is heftig. Onze Arvid is 14,5 jaar geworden een respectabele leeftijd voor een Whippet. Arvid was een gezonde, krachtige, atletische en sociale hond we missen hem!

Nadat in 2007 onze intens geliefde Max (Golden Retriever) en later ook onze Whippet Senna waren overleden vonden wij het heel leeg en stil in huis. Henk, Greetje en Femke studeerden toen al en woonden verspreid over Nederland of over de wereld en Suzanne zat in haar examenjaar. We waren dus met z'n drieën thuis en we wilden heel graag weer een Whippet hebben. Na lang zoeken vonden we er eentje in Amersfoort. Daar was een teefje drachtig en wij kwamen na goedkeuring in de wachtrij voor een vierde of vijfde (dat weet ik niet meer precies) keuze uit het nestje. Echter toen het nestje geboren was en wij uitzagen naar de komst van een pup kregen wij van de fokkers een bericht dat zij zelf graag het laatste hondje uit het nest wilden houden. Wat waren wij toen teleurgesteld, we hadden er zo naar uitgekeken. Die betreffende fokkers wezen ons toen op een nestje in Oldenburg (Duitsland). Daar zou nog een Whippet reutje beschikbaar zijn uit een nestje. Op een zondag togen wij naar Oldenburg en daar aangekomen op de plaats van bestemming werden wij begroet door een zeer nieuwsgierige jonge hond die een aantal maanden oud was. Hij sprong bij ons op en week niet meer van onze zijde. Voor ons en voor hem was het een liefde op het eerste gezicht. Intens gelukkig namen wij Arvid (de naam die wij hadden gekozen vanaf een Zweedse naamdagen kalender die wij elk jaar van mijn broer kregen) mee naar huis. Dat ging niet zomaar..... wij moesten een soort van koopakte tekenen met afspraken over hoe wij met Arvid zouden omgaan. Allemaal heel zorgvuldig. Wij hadden al volop ervaringen met Whippets en wij waren dan ook vast van plan om onze Arvid een fantastisch thuis te geven.

Arvid in onze tuin in Dokkum

En wat waren wij blij met hem en hij met ons. Arvid bleek al vanaf het eerste moment een gigantische atleet te zijn. Hij kwam uit een rennersnest en dat was te merken ook. Ik weet nog dat wanneer ik hem samen met Henk uitliet in het park achter ons huis dat Henk hem vasthield terwijl ik doorliep, zo ongeveer 100 meter want hij was nog een pup en dan moet je voorzichtig zijn. Wanneer Henk hem dan losliet liep hij als een speer op mij toe. Hij moest natuurlijk zijn energie kwijt. Daar hadden wij iets op gevonden. Wij hadden een oude handdoek aan een touw gebonden en in de tuin draaiden we hiermee  rond. Arvid probeerde dan de handdoek te pakken.

Hier staat Greetje in onze achtertuin en zie hem eens gefocust op de handdoek.

En zo heerlijk moe dat hij hiervan werd, en kijk die staart eens recht omhoog staan. Kenmerkend voor Arvid, het was een dominante hond. Arvid speelde ook met honden uit de buurt. We hadden verderop buren met een jonge Stabij en samen speelden ze intens met elkaar. Mensen bleven stilstaan om ernaar te kijken.

Na verloop van tijd bedachten wij dat het leuk zou zijn wanneer Arvid een vriendje kreeg. We gingen op zoek naar een tweede hondje. Bij dezelfde fokker waar ook Arvid vandaan kwam was een nestje op komst. Daar vonden wij in het voorjaar van 2009 een hondje voor ons, geboren op 17 april. Wij spraken af dit hondje na onze zomervakantie op te halen. Het was werkelijk een beeldschoon hondje van ouders die diverse kampioenschappen hadden behaald. Dit hondje noemde we Lister. Een naam die we hebben overgenomen van wat ooit de hond van mijn vader was. Ook mijn vader had vroeger een Whippet gehad die Lister heette. Lister was de naam van een motor mijn vader en zijn ouders hadden die naam gekozen omdat die hond ook heel snel was.

A sectioned Lister Engine

Hier ligt Arvid met Lister in het mandje. Lister is niet lang bij ons geweest. Hij bleek te lijden aan hemofilie A. Hij is erg ziek geworden en we hebben hem een week laten opnemen in een gespecialiseerde kliniek in Utrecht voor het uitvoeren van een diagnostisch onderzoek. Weer eenmaal thuis is hij vrij snel overleden aan een interne bloeding en veel neurologische schade veroorzaakt door deze bloedingen, heel erg verdrietig allemaal. Lister was echt een schoonheid maar het inteelt coëfficiënt was met 7,19%  te hoog denk ik.

We hebben hierover natuurlijk intens contact met de fokker gehad. Ook zij waren  erg geschrokken, zelfs zo zeer dat ze zijn gestopt met fokken. Wij kregen van hen een nieuw hondje uit hun laatste nest......Fynn!!

Arvid en Fynn dat werd een zeer hecht koppel. Fynn was net als Arvid een sterke hond. Was Arvid dominant, Fynn schikte zich in alle veranderende omstandigheden.

Arvid en Fynn dat werden vanaf het begin twee handen op één buik onafscheidelijk!!

Wanneer ik nu zo de foto's van hen zie denk ik weer, 'wat hadden we toch een prachtig koppeltje honden'. Twee atleten van de bovenste plank. We gingen veel met hen naar het Lauwersmeer gebied. Daar was een stuk waar je de honden los kon laten lopen. Wat hebben ze daar gerend met elkaar! Daar werden dikke bilspieren gekweekt. Maar ook waren ze er de schrik van de buurt. Het rennen maakte hen fel. We hebben ze toen laten kastreren en daarvan werden ze na verloop van tijd een stuk rustiger en hanteerbaarder.

In de zomervakantie hadden we wat honden betreft aanvankelijk een uitwisseling met Marco en Maria, een collega van Gerrit. Marco paste altijd heel goed op de honden en ze waren erg op hem gesteld. Ik herinner me een situatie van een verjaardagfeestje bij ons thuis. Arvid was in de kamer druk met de visite. Marco kwam binnen en ging geheel onschuldig bij ons op de bank zitten. Plotseling zag Arvid Marco zitten, hij neemt een sprong.....en landt bij hem op schoot om hem uitbundig te knuffelen. Marco wist even niet wat hem overkwam. Dat was Arvid ten voeten uit.

   

Later toen Gerrit en ik samen vakantie vierden gingen de honden altijd mee. Wat was dat ook een heerlijke tijd voor de honden. Het was de tijd van de twee eenheid waarin Arvid de onbetwiste leider was. 

Onderstaande foto is dan weer genomen in het Lauwersmeer gebied. Daar mochten ze ook even in het water. Fynn die hield daar wel van maar Arvid niet. Toch vond hij dat hij recht had op de stok ook al had Fynn die uit het water gehaald en daarvoor een eind gezwommen. Het gevecht om de stok won Arvid altijd tot frustratie van Fynn.

Kijk daar gaat Fynn voorop en Arvid niet verder dan tot zijn buik in het water. En zie die staart eens, recht omhoog als teken van leiderschap!!

In 2018 verhuisden Gerrit en ik naar Zweden. Dat was ook de tijd waarin Arvid (en Fynn) ouder werden. De kopjes werden grijs en het roodbruine van Arvids vacht werd fletser en geelbruin. Af en toe had hij een wondje, zo verzamelde hij lidtekens. Maar nog steeds was hij zo snel als het licht en dat is zo gebleven. 

Het was in die tijd dat wij een derde hond kregen, Gösta. Arvid en Fynn waren rustige wel opgevoede honden geworden. Mijn gedachte was dat Gösta van hen kon leren. Gösta werd door Arvid aarzelend ontvangen. Echte vrienden zijn het nooit helemaal geworden. Wel hebben ze veel achter elkaar aangerend in de omheinde tuin achter ons huis. 

de eerste ontmoeting tussen Gösta en Arvid

Wellicht heeft Arvid, Gösta, die al snel heel groot groeide, als een bedreiging in het leiderschap ervaren. Nu is Gösta niet een erg dominante hond dus dat hoefde niet maar qua maatvoering is hij natuurlijk wel de grootste.

Deze foto is wel tekenend voor de verhouding tussen Arvid en Gösta. Arvid ligt op Gösta's kleedje, hij doet zijn rechten gelden zou je kunnen zeggen, Gösta ligt er half naast. Zo ging het tussen die twee.

De laatste weken ging het met Arvid bergafwaarts. Hij had al vaak wonden aan zijn benen gehad omdat hij niet meer goed kon zien, hij hoorde ook niets meer en was daarmee voor ons niet meer aanspreekbaar. De laatste wond was een heel grote aan zijn kop. Gerrit heeft deze gehecht en gelukkig groeide het weer goed aan elkaar en kwam er ook nog weer haar op. Afgelopen week werd hij 's nachts heel onrustig, hij plaste in de slaapkamer, later ook in de hal en de keuken, hij stond buiten wezenloos voor zich uit te staren tot hij Gösta zag waar hij dan weer achteraan rende (want fysiek was hij nog altijd sterk). Daarbij belandde hij vaker in de struiken vanwege zijn afgenomen gezichtsvermogen. In de nacht van zaterdag op zondag heeft hij de hele nacht in de slaapkamer liggen piepen/kermen. Het was voor ons niet duidelijk wat er aan de hand was. Wellicht was hij de oriëntatie kwijt. Het werd toen voor ons veel duidelijker dat hij zo niet verder kon. Zondagavond is hij overleden.

We missen hem heel erg. De plek naast de kachel is leeg. Niet alleen wij missen hem maar Gösta ook. Die zoekt hem, Gösta is onrustig. Na zijn overlijden hebben we Arvid in de kamer gelegd, in zijn mandje en bij de haard. Met een bloemetje erbij en een lichtje....zijn laatste dag bij ons. Gisteravond hebben we hem begraven toen Suzanne en Fredrik bij ons waren. Hij heeft een mooie plek gekregen bij de struik waar omheen hij zo heel vaak heeft gedraafd. Zo hebben we hem toch nog een beetje bij ons.

Nu hebben we alleen nog de herinneringen van onze tijd met de 'Muppets' zoals we ze vaak noemden. Kanjers van honden, snel, pittig en brutaal wanneer ze buiten zijn, zacht en aanhankelijk binnenshuis.

Het was!

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons.....wordt vervolgd!!

 

Zondag 11 september 'Valdagen'

Vandaag zondag 11 september was het verkiezingsdag. Gerrit was al vroeg uit de veren om de honden te laten plassen maar ik sliep een gat in de dag. Onbedoeld overigens! Na ons ontbijt belde Greetje ons en hebben we gezellig bijgepraat met haar en haar vriend Nima. De tijd zat ons op de hielen want we moesten voor 13 uur stemmen in het stemlokaal naast ons huis. Het lukte nog net! Het stemmen was snel gedaan. Vooraf hadden we een stembewijs met de post ontvangen waarop was aangegeven dat we voor de Provincie en de gemeente mochten stemmen. Alle partijen hebben natuurlijk ook post verstuurd met het verkiezingsprogramma en met de post ontvingen we van hen ook de stembriefjes. Voor de partij waarop wij stemmen hebben wij thuis onze voorkeur aangegeven en die briefjes namen we mee naar het stembureau. 

Daar aangekomen overhandigden we ons stemformulier en kregen we twee enveloppen voor onze stemmen. Achter de tafel zaten twee functionarissen. Een ervan kent ons en daarom hoefden we ons niet te legitimeren. Dat stond ook op het stemformulier aangegeven dat wanneer je geen legitimatie hebt, dat je dan iemand moet meenemen die kan bevestigen dat jij jezelf bent. Dat hoefden wij dus niet..... we werden herkend en we hadden natuurlijk legitimatie bij ons! Aan de hand van het nummer op ons stemformulier werden we afgevinkt en werden de enveloppen waarin we onze stembriefjes hadden gedaan in ontvangst genomen. Er werd nog even gecontroleerd of we de enveloppen hadden gesloten (wat natuurlijk het geval was want je wilt natuurlijk niet dat je stem verloren gaat). Je hoeft hier niet zoals in NL met een rood potlood te stemmen. Je mag gewoon met pen een kruisje zetten in het vakje voor de door jou gekozen kandidaat.

Daar liggen ze, twee valkuvert, eentje voor de provincie en eentje voor de gemeente. De landelijke uitslag hebben we helaas geen invloed op!

Nadat we onze stem hadden uitgebracht hebben we een 5 km lange wandeling gemaakt met Gösta en Arvid langs het Götakanaal. Daarna hebben we nog een klein ommetje gereden.

Langs het Götakanaal staat ergens een heel leuk beeldje op een steigertje. Ik heb hiervan al eerder foto's op mijn blog geplaatst. Nu zag ik voor het eerst dat aan de andere kant van het wandelpad ook nog iets moois is te zien.

dit beeldje vind je langs de waterkant

dit zie je langs de andere kant van het wandelpad.

Het was heerlijk verstillend daar langs het Götakanaal!

 In de namiddag hebben we heerlijk buiten nog een kopje koffie gedronken. Daarbij zagen we dat het stemlokaal druk werd bezocht zo op het einde van de middag.

Gösta gaf elke stemmer een hartelijke ontvangst zodat we die maar naar binnen hebben gebracht. Stel je voor dat er iemand is die wil gaan stemmen en omkeert vanwege het geblaf van onze hond....... dat zou je toch niet willen toch?

We zijn benieuwd naar de uitslag! Dat zal nog erg spannend worden!

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

Riksdag, Region och Kommun

Het nieuws in Zweden bestaat momenteel veel uit politiek. A.s. zondag is het namelijk verkiezingsdag. Dan wordt er gekozen voor riksdag-, region- och kommunfullmäktige (afgevaardigde). In Nl zou dit zijn de tweede kamer verkiezingen, de provinciale staten en de gemeentelijke verkiezingen. Men kiest dit allemaal in één keer en de verkiezingen vinden éénmaal per vier jaar plaats. Wanneer er problemen zijn en er bijvoorbeeld een kabinet valt dan moet men dit oplossen in de verhoudingen van de laatst gehouden verkiezingen. Tussentijdse verkiezingen zijn er niet. 

Ik kijk alle debatten en dat vind ik erg leuk. Ik ben geïnteresseerd in politiek. Hoe een samenleving is georganiseerd wordt tenslotte geheel bepaald door politieke beslissingen, het hele leven is georganiseerd door politiek, politiek raakt ons allemaal.  Onderwerpen die tijdens de debatten voorbij komen zijn: energie, gezondheidszorg, geweld/criminaliteit, onderwijs en milieu. Voornoemde volgorde komt uit mijn hoofd en heeft niet te maken met een rangorde naar belangrijkheid. De discussies over de energie nemen de meeste tijd. Het rechtse blok wil vooral investeren in het bouwen van nieuwe kerncentrales (wel een stuk of 16) Het linkse blok wil nu ook wel kernenergie maar vooral een goede balans tussen stabiel geleverde (kernenergie) in combinatie met windenergie, water energie, zonne- energie en warmte energie. We hebben hier ook een milieu partij die echter niet zo groot is. De milieu partij heeft hier de rol van de luis in de pels en is zeer kritisch naar hoe de andere partijen de energiecrisis op willen lossen. Zij willen vooral wind energie. De milieu partij is hier niet bijzonder geliefd, waarom dat zo is dat weet ik eigenlijk niet. In de debatten vind ik dat hun partijleider  Märta Stenevi (ze hebben er overigens twee maar Märta Stenevi doet de debatten) het wel goed doet!  

Ebba Busch van de Kristen Demokraterna (KD) vind ik af en toe ongeremd en grof. Ze wordt ook wel eens tot de orde geroepen met de woorden 'Nu är det slut Ebba!! Zo van... nu moet je stoppen Ebba!) So wie so kan ik er niet zoveel christen democratie in terug vinden het is vooral rechtse politiek waar ze voor staan. Jimmie Åkesson is van de Sverige Demokraterna (SD) en dat is een soort van PVV. Hij debatteert in de huidige debatten ordentelijk en scherp maar laat het duidelijk zijn hij, de politiek waar hij voor staat is niet mijn keuze!. 

Annie Lööf vind ik geloof ik wel de leukste. Ze kijkt heel helder in de camera en wanneer Ebba iets te vertellen heeft over de boeren (Annie Lööf is een boerendochter) dat zegt ze 'lägg av' wat zoiets betekent als 'hou je mond' of 'kom op nou'. Lekker direct! Zij is van de Centrum Partij een soort van D66. In deze verkiezingen schuift zij wat naar het linkse blok omdat ze niet wil samenwerken met de SD. Bovendien kan ze geloof ik wel goed opschieten met de huidige ministerpresident/staatsminister heet dat hier, Magdalena Andersson van de Sociaal Democraten (S). Magdalena Andersson blijft in de debatten netjes, zoekt samenwerking waar mogelijk en presenteert zich als 'statsminister'. Ze vraagt de kiezers om haar een nieuw mandaat te geven voor de komende vier jaar, ze is immers pas enige maanden in haar functie actief na het aftreden van Stefan Löfven de voormalige 'statsminister' en leider van S. Helemaal aan de linkerkant hebben we dan Nooshi Dadgostar van de Vänsterpariet (V) een soort van Socialistische partij. Ook zij kan redelijk goed debatteren en formuleert scherp waar haar partij voor staat. Dan blijven er nog twee over. De eerste is de voorman van het rechtse blok Ulf Kristersson van de Moderaterna (M). Hij wil graag het stokje overnemen van Magdalena Andersson. Bij elk debat rolt hij daarvoor de mouwen van zijn overhemd op, klaar voor de strijd. Hij is scherp in het debat echter m.i. vertelt hij niet altijd het hele verhaal. Maar toegegeven....hij heeft zijn woordje altijd goed klaar. De laatste vind ik dan ook wel sympathiek als persoon. Dat is Johan Persson van de Liberalerna (L). Hij komt eigenlijk pas kijken als partijleider omdat er kort voor de verkiezingen een wissel plaatsvond. Hij is echter al jarenlang actief binnen zijn partij. De (L) zitten eigenlijk ook wat in de midden maar hebben zich aangesloten bij het rechtse blok. Persson heeft zijn postuur mee (2 meter ongeveer) en heeft een bulderstem zodat je hem niet kunt missen wanneer hij iets zegt. Het komt heel overtuigend over. 

Het jammere is dat ik op al deze mensen niet mag stemmen. Ik heb dan wel een Zweeds persoonsnummer maar ik ben geen Zweeds staatsburger en ik heb geen stem voor de Riksdag. Dat vind ik jammer want ik betaal hier wel belasting. Het meeste van het belastinggeld dat ik betaal gaat echter naar de regio en naar de kommun en daarvoor mag ik dan wel weer stemmen. Dat ga ik morgen doen in het stembureau naast ons huis. Ik hoef er dus niet ver voor te lopen. Mijn insteek is dat stemmen een groot recht is waarvoor onze voorouders hebben gestreden. Ik blijf hier trouw aan! 

Een van de onderwerpen in de discussie was of we als burgers onze levensstijl moeten veranderen in het omgaan met de hoge energiekosten. Dat is iets waar Gerrit en ik op dit moment en al langer, veel over nadenken. Wat kunnen we doen om minder energie te verbruiken. Vanochtend keek ik even op de app van Tibber, dat is onze stroom leverancier. Op dit moment gebruiken we per dag bij een buitentemperatuur van 18 graden plus minus 12 Kwh. De app zegt daarover dat we het beter doen dan de meest effectieven en veel beter dan het gemiddelde. De app kijkt daarbij naar de afmetingen van het huis en het aantal personen. Ik vraag me vaak af waar we deze hoeveelheid stroom voor gebruiken. 

We geven het in elk geval niet uit aan Gösta, want die heeft het altijd warm :-).

We halen nu steeds alle stekkers uit het stopcontact zodat we geen apparaten meer standby hebben staan met lichtjes en tijdsaanduidingen waar we niet om hebben gevraagd. Ons digitale fotolijstje neemt <10 W per uur en dat hebben we nu niet meer de hele dag en nacht aanstaan. Uitsluitend wanneer we aan tafel zitten te eten. Dat scheelt maar weer. In onze warmtepomp zit 150 liter warm water beschikbaar. Wanneer we douchen, en dat doen we elke ochtend erg kort, dan wordt dat water gelijk weer verwarmd (met dure stroom). We hebben de boel nu zo ingesteld dat de kachel het water weer opwarmt wanneer de stroom het goedkoopst is. Dus niet steeds kleine beetjes opwarmen maar in één keer de hele hap. Overdag gebruiken we weinig tot geen warm water. Zo vinden we het ook helpen wanneer je de mengkraan op koud hebt staan. Wanneer je dan de kraan opendoet dan stroomt het koude water. Staat de kraan op warm dan heb je vaak wanneer je iets afspoelt, de leiding vol warm water loopt terwijl je met het in de leidingen afgekoelde koude water aan het spoelen bent. Dus ook dat doen we nu anders want die leidingen gevuld met warm water die koelen ook weer af zonder dat je er iets aan hebt. Ik strijk nu ook niet meer, strijken kost veel stroom. Ik centrifugeer op 800 toeren zodat de was niet zo kreukt en ik hang het uit. Wanneer ik het opvouw strijk ik even met mijn handen en zo werkt het ook wel. Mochten we nog meer opzienbarende bezuinigingen doorvoeren dan kom ik hierop terug. Zo is het wel even voldoende lijkt me.

We hebben vandaag nog iets opzienbarends gedaan. De afgelopen winter en de hele zomer stond bij ons onze boot op de oprit. We hebben hem niet in het water gelaten omdat we deze zomer te bezet waren met andere zaken en het vermoeden hadden niet goed aan varen toe te komen. We wilden de boot eigenlijk van de oprit af hebben. Naast ons huis hebben we de kerkgrond en hier is een stukje dat de vorige bewoner van ons huis van de kerk mocht gebruiken als houtopslag. Wij hebben de houtopslag op ons eigen terrein en dachten nu dit stukje grond te gaan gebruiken voor het parkeren van onze boot. We onderhouden de grond tenslotte ook en we mogen het van de kerk niet kopen.

Kijk zo was de situatie, de boot op de oprit en Bosse ernaast in het gras. Het was nog wel even een klus om de boot op de kerkgrond te krijgen en de hele oprit stonk naar koppelingsplaten. Geen goede klus voor de auto dus.

Maar kijk het is gelukt, Gerrit heeft de boot keurig langs de rand van de kerkgrond geparkeerd.

Het staat zo aan alle kanten veel beter! Niemand heeft er zo last van. Een goede actie vind ik zelf.

En nu kan de camper weer mooi op de oprit staan want Bosse, die willen we graag blijven gebruiken.

Nadien hebben we de eerste vijf kruiwagens gevallen blad opgeruimd. Het is vandaag een wat herfstige dag met wind en donkere luchten. Maar gelukkig geen regen zodat ik mijn was buiten kon drogen.

Dit was het weer voor vandaag. Gerrit en ik wensen jullie een goed weekend toe en ontvang een zeer hartelijke en vredevolle groet van ons. Wordt vervolgd......

 

Vrienden voor het leven

Daar staan ze dan de 'vrienden voor het leven'. Twee jaar geleden zouden ze al komen Th. en M. Maar de pandemie gooide roet in het eten. We moesten even wachten. Nu kijken we terug op een geweldige week met elkaar. We hebben vooraf niet kunnen bevroeden dat het zo gezellig zou worden. 

Eerst even iets over de context. Gerrit en Th. zaten bij elkaar in de klas op het Lienward College in  Leeuwarden. Het was de eerste lichting van de nieuwe Mammoet wet. Het was een bijzondere klas met daarin veel kopstukken. Gerrit en Th. fietsten vaak samen naar en van school, Th. woonde in Leeuwarden en Gerrit moest nog net een eindje verder fietsen naar Britsum, een klein dorpje vlak bij Stiens.Later studeerden ze samen in Groningen. Gerrit deed geneeskunde en Th. studeerde economie. Daar in Groningen leerde ook ik Th. kennen en later ook M. We hebben altijd contact gehouden. Zoals zo vaak was dat in de tijd van een opgroeiend gezin met jonge kinderen minder intensief maar zeker de voorbije 10 jaar met een zekere regelmaat. Ons contact is altijd erg prettig en we hebben elkaar ook altijd veel te vertellen.

En nu waren ze bij ons! Iets wat we heel bijzonder vinden want we wonen niet meer naast de deur. Het is nu toch zo'n 1100 km autorijden. We zijn nu allemaal met pensioen dus de tijd ervoor is er. Ik had een lekkere (als ik dat zelf mag zeggen) Buddapestbakelse gemaakt als traktatie bij de ontvangst vorige week zaterdag.

Ja en dan de week..... Een week lang zijn we nog nooit bij elkaar geweest dus je denkt van tevoren wel even over hoe het zal gaan zo een week met elkaar. Wel de week was tekort voor alle verhalen. We begonnen onze dagen met Gerrit's wereldberoemde ontbijtjes, we zaten aan tafel van half tien tot twaalf uur. Daarna gingen we wandelen en ook daarvoor namen we de tijd. Soms kwamen we half vier weer thuis. Wandelen in onze omgeving naar Näs, naar het Vikenmeer, naar het uitzichtspunt. Want dat vonden we leuk, om aan hen onze leefomgeving te laten zien.

We gingen ook een dagje naar Örebro, naar Wadköping (dat is een stadsdeel met oude huizen uit de binnenstad). En we maakten daar een wandeling door het stadscentrum. Altijd prachtig!

Natuurlijk dronken we in het oude stadsdeel een kopje koffie en bezochten we er ook het winkeltje 'The house of taste' waar je de heerlijkste mediterrane producten kunt kopen.  We liepen in het centrum van Örebro langs de Sankt Nikolai kyrka., die we deze keer geopend aantroffen en die we zodoende nu ook eens van binnen konden bekijken.

Het is een mooie kerk, zelf vond ik vooral mooi hoe het glas in loodraam was verwerkt in de compositie van het orgel.

De hele week hebben we prachtig nazomerweer genoten, we konden zelfs nog even buiten op de altan zitten met de glazen schuifdeuren geopend.

Nog even genietend van het prachtige uitzicht over het Vångdalen. Hoe mooi!

Vanochtend zijn ze weer vertrokken en dat voelt nu leeg! Wat hebben we het bijzonder gehad met elkaar. De verhalen waren bijna langer dan de dagen. Het allermooiste van dit bezoek was het bij elkaar zijn en het delen. Nu ze weg zijn praten Gerrit en ik over de herinneringen om zo het gevoel van leegte wat te verdrijven. Maar de balans komt wel weer terug, dat weten we inmiddels. Beiden vinden we het een heel leuke 'traditie' :-) zo'n bezoek. We hopen elkaar waar dan ook snel weer te treffen.

Daar gaan ze.....

De vrienden voor het leven!!

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......