zaterdag 28 maart 2020

Nieuwe bomen en nieuwe windmolens

Op deze Corona dag is het aantal bevestigde besmettingen gestegen van 2840 naar 3069. Het totaal aantal mensen dat is overleden aan de gevolgen van het Corona virus is op dit moment 105. We zijn dus de 100 voorbij in Zweden. Tot op dit moment zit de haard in Stockholm maar rukt het virus ook op in de andere grote steden en in het ski gebied Åre.  De staatsepidemioloog spreekt nog geruststellende woorden en zegt dat de toename gestaag gaat en dat de plotselinge sterke stijging nog niet gekomen is. De zorg kan de vraag nog aan met de noodvoorzieningen die aan de bestaande IC capaciteit is toegevoegd. Wel is er een grote krapte aan beschermende kleding voor zorgenden, vooral ook in de thuiszorg.
Bij ons is er gelukkig nog geen lijden, wijzelf, onze kinderen en anderen die we liefhebben zijn op dit moment nog gezond. Eerlijk gezegd, en dat heb ik al eerder benoemd, maakt deze tijd mij rustig (tenminste zolang we nog allemaal gezond zijn). Er hoeft immers even niks en met niks hoef je haast te maken we zitten immers in een impasse. Ik bemerk het omdat ik veel beter slaap!

Het weerbericht achteraf. We hadden een aantal dagen lekker lente weer. Vandaag begon de dag weer met zon maar die verdween halverwege de dag en toen werd het echt een stuk kouder. Wij hebben weer in de tuin gewerkt. We moesten de gaten van de stobbenfrezer dichtmaken en het frees afval opruimen in de tuin. Met elkaar hebben we vijf bomen gekapt en gisteren en vandaag hebben we zes bomen geplant. Vier daarvan hadden we op kweek staan en twee daarvan hebben we aangeschaft. Gisteren zijn we naar het tuincentrum in Mölltorp gereden. Dat ziet er van buiten zo uit:


Het is een particulier tuinbedrijf dat een hele boost heeft gekregen toen het een paar jaar geleden werd genoemd in een soort van 'eigen huis en tuin' tijdschrift. We vinden het altijd leuk om daar even rond te kijken. Dat rondkijken hebben we nu niet gedaan, enkel heel gericht gekeken naar anderen of die wel op 1.5 met afstand van ons bleven en wij van hen en naar de bomen die we wilden uitkiezen.
Die bomen die hebben we alvast gekocht voor ons 40 jarig huwelijk, als cadeau aan onszelf. Twee dezelfde bomen voor ons beiden elk één, alleen weten we niet welke boom van wie is, net als de rest.


Dit is de boom die we uiteindelijk hebben gekozen. Een Meidoorn. Die hadden we in Dokkum ook en dat vond ik altijd zo prachtig in het voorjaar wanneer die boom in bloei stond. Nu hebben we er dus twee. De 'Crataegus media Paul's Scarlett.'
We hebben ze gisteravond geplant en bij elke boom twee palen gezet voor steun bij harde wind.
Ja...hij staat goed recht


Dat vonden we beiden wel een mooi huwelijkscadeau, een boom staat immers voor geworteld en sterk en groei. Een boom planten is altijd een speciale bezigheid, net alsof je iets toevoegt aan de natuur. En voor de volledigheid hieronder ook nog een beeld van de andere boom.


We wensen de bomen toe dat ze goed mogen groeien en prachtig mogen bloeien in elk voorjaar dat gaat komen.
De andere geplante bomen waren drie berken uit Alfta (die had ik in Dokkum ook staan, toen ook meegenomen uit Alfta) (We noemden dat altijd 'de Alfta berken'). Nu heb ik er dus weer drie staan, heel klein nog maar ze doen het wel. De knoppen komen al uit. De zesde boom is een Beuk. Ook een jonge boom die we tijdelijk even ergens hadden geparkeerd en die nu zijn definitieve plek heeft gekregen. Daarvan had ik al verslag gedaan in mijn vorige blog.

Nu het dan toch over hout gaat wil ik ook even aandacht geven aan iets positiefs, iets dat ik in een lokaal krantje las. Het betreft 'Windmolens'. Niet zomaar windmolens, die.. welke je ziet als je om je heenkijkt maar windmolens van hout. Dat is revolutionair, immers de huidige windmolens zijn gemaakt van staal en de wieken van een materiaal dat niet recyclebaar is en die worden afgevoerd na vervanging, naar een plek die niemand kent. Die huidige windmolens zijn dus best wel milieu belastend.
In het krantje, 'Törebodakanalen' staat een artikel over windmolens die worden vervaardigd van hout. Deze windmolens zijn ontwikkeld door de ingenieurs Ger Söderin en David Olivegren en ze worden gebouwd in Töreboda een stadje bij ons in de buurt in het bedrijf Moelven. Deze windmolens worden vervaardigd van 'Limträ'. Dat is verlijmd hout. Dat verlijmde hout is sterker dan staal maar het is bovendien veel milieuvriendelijker. Het bedrijf heeft nu een prototype klaar (een windmolen van 30 meter) en heeft de eerste opdrachten voor een aantal molens van 110 meter hoogte binnengehaald. Er is ook een verzoek tot het bouwen van molens van 240 meter hoog. De ingenieurs zeggen dat staal sterker is dan hout wanneer je kijkt naar volume maar dat hout (limträ) zoals zij het maken, 55 procent sterker is dan staal wanneer je kijkt naar gewicht. Omdat Zweeds sparrenhout goedkoper is dan staal kunnen er op deze manier hogere windmolens worden gemaakt tegen lagere kosten en bovendien CO2 neutraal gefabriceerd! Zeer innovatief dit project.




 Wel met dit positieve bericht over Limträ sluit ik deze blog af.
 Blijf gezond allemaal, houd anderhalve meter afstand tot de ander en geniet, thuisgezeten, lekker van het weekend!

Wordt vervolgd.....

donderdag 26 maart 2020

Stobbenfrezen

We hebben heerlijk weer vandaag. De zon schijnt de hele dag volop en de temperatuur is zo lekker dat we de jas uit kunnen laten. Echt voorjaar! 
Wij zijn de dag begonnen met het afmaken van de inhoud van ons composteervat. We moesten nog wat aarde toevoegen en tuinafval alvorens het vat te kunnen vullen met groenafval uit de keuken. Ons emmertje zat vol en dat wilden we nu graag in het vat deponeren. 
Daar gaat het allereerste emmertje groenafval uit de keuken

We hebben nog een bak vol met vochtabsorberend strooisel gekocht dat we elke keer wanneer we iets in het vat deponeren moeten toevoegen. Laagjes is belangrijk, zo blijft de inhoud luchtig en dat doet ertoe in het composteer proces. Ik ben benieuwd of het ons straks mooie zwarte compost gaat opleveren. 


Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, ja we zitten vrij lang maar hebben dan ons ontbijt al achter de kiezen, ben ik gaan zoeken naar een bedrijf hier in de buurt dat stobben kan frezen. In onze tuin hebben we ongeveer 7 stobben en daar komen vandaag nog een paar bij omdat we hebben afgesproken nog een aantal bomen te gaan rooien. Bomen die van een slechte kwaliteit zijn of niet op een goede plek staan. Ik vond een bedrijf in de buurt en kon op internet een contactformulier invullen. Toen Gerrit en ik net in de tuin aan het werk waren gegaan ging mijn telefoon al en maakte ik een afspraak voor 'een dezer dagen'. 
Omdat er nog twee bomen moeten worden neergehaald hebben we dat werkje eerst maar ter hand genomen. Eén kleine boom die we zomaar klaar hadden en één grote boom die op ons erf aan de kant van de weg stond. Die boom vroeg wel wat beleid om hem niet op de weg te laten vallen maar netjes op de scheiding tussen ons erf en de kerkgrond. Dat lukte perfect. Voor de zekerheid hadden we de boom geborgd met een spanband maar dit was niet nodig geweest. Ik meende een mooi filmpje van de val te hebben gemaakt maar omdat ik het zo spannend vond stonden slechts mijn voeten op het filmpje zodat ik het niet kan laten zien.


Toen we druk met het verwerken van de boom in de weer waren zagen we de stobbenfrezer langsrijden. Hij was net in de buurt en kwam even opnemen wat er moest gebeuren. Met elkaar hadden we nu negen stobben, hij noemde een prijs, wij gingen akkoord en hij begon direct te frezen.
Dat was nog eens lekker vlot. 
Wij zijn bij hem uit de buurt gebleven en hij bij ons zoals we bij zijn aankomst hadden besproken zo van: 'Vi håler fysiskt avstånd'. Mooi rustig heeft hij onze negen stobben gefreesd, dat waren nu negen gaten in de grond geworden. Die kunnen we vullen met aarde en er graszaad in strooien. 

Het frezen van de stobbe

De check
 Een aantal gekapte bomen gaan we vervangen. Voor één hadden we al een boom klaarstaan. Dat was de boom die we aan de kant van de weg hadden omgehaald. Die stond scheef en groeide met de kroon in een nevenstaande boom. De nieuwe boom, een beuk,  hebben we een aantal meters verderop geplant. Die boom heeft daar alle ruimte om mooi uit te groeien. We hopen natuurlijk dat die boom het goed gaat doen. Een mooi gebaar zo in een tijd die zich vult met zorgen over de gezondheid van onszelf en die van anderen.



Daar sta ik met de nieuwe beuk in de ene hand en mijn bril in de andere maar dan op de rug. Onderhand was het alweer zeven uur geweest, tijd om te stoppen want vanavond hadden we ook nog een Zoom meeting met de meiden want de zoon liet het vanavond afweten op zoom. Voordat we naar binnengingen heb ik nog eventjes genoten van het prachtige avondlicht. Ik was net te laat om de tien overvliegende Kraanvogels in de foto mee te nemen.


Zo zijn we ook deze dag weer goed doorgekomen.

Wordt vervolgd......




woensdag 25 maart 2020

Met Jip en janneke laarzen toch hard gewerkt...'in het hout'


Vandaag hebben we 2526 geregistreerde besmettingen, gisteren was dat 2286 dus een toename van 240. De teller van het totaal aantal overlijdens door Corona staat vandaag op 62, gisteren was dat nog 36. De storm breekt nu ook in Zweden los, zo zeiden de intensivisten vandaag op het journaal.
Toch is de beweginsgvrijheid hier nog relatief groot maar dat hangt misschien ook wel samen met de grote spreiding van de bevolking over het land. Wanneer wij hier een wandeling maken komen we echt niemand tegen. Er wordt overigens wel met klem gevraagd afstand tot elkaar te nemen.

Wij hebben vandaag de hele dag in de tuin gewerkt, het was heerlijk weer en de temperatuur liep op tot wel 10 graden. Ik had nog een wasje klaarliggen in de wasmachine en na het schoonmaken van de palen van de waslijn en de lijnen zelf heb ik dat heerlijk buiten in de wind gehangen. Mijn eerste was buiten dit jaar.
Terwijl ik bezig was met mijn schoonmaakactie was Gerrit al begonnen met het snoeien van de appelboom. We moesten nog eentje. Die appelbomen is elk jaar veel werk. Na de grote snoei van een paar jaar terug hebben we veel waterlot, dat is eigenlijk stressgroei van de appelboom. Het mindert  met de waterlot maar nog steeds is het er, vooral bovenin de bomen. De kwaliteit van de  appelbomen is slecht. De bomen missen hele stukken schors en de nieuwe takken worden maar heel langzaam ietsje dikker. Wel hadden de bomen vorig jaar wat dikkere appels dan voorheen. Twee bomen zijn dood gegaan en die hebben we vandaag gekapt. Dat is een triest werkje zo'n boom kappen. Zaag je hem door dan zie de de jaarringen en ook dat het er vele zijn, ontelbaar bijna. Dan denk ik wel even wat heeft die boom er al lang gestaan, en wat is het jammer dat we hem nu om moeten zagen. We hebben besloten om de bomen te vervangen door een Japanse sierkers, we eten immers geen appels. Maar voordat het zover is moeten eerst de stobben uit de grond. Ik denk dat we hiervoor iemand laten komen met een frees. Dan hoeven we er zelf niet aan te scheuren.





Toen het kappen van de dode appelbomen klaar was zijn we achter in de tuin gaan snoeien. Op de grens met de buren stond een verwaarloosde boom, eigenlijk een soort van drieling. Een deel kon ik er zo bij weg nemen die was al vergaan, de andere twee delen hebben we omgezaagd. Een eindje verder stond nog een twijfelachtige boom. De arborist die een aantal jaren terug bij ons de bomen kwam opnemen vertelde ons al dat die boom er beter uit zou kunnen worden gehaald. Hij groeide helemaal scheef en hij nam het licht weg voor de andere bomen. De tweede arborist heeft hem laten staan maar wij hebben hem vandaag omgezaagd. Dat was nog wel even een precies klusje want die boom moest niet op de waslijn vallen en niet op de auto's van de buren maar precies er tussen. Ik vond het zo spannend dat ik vergat er een foto van te maken. De boom viel precies waar hij moest vallen pfff!
Op de foto hieronder zaagt Gerrit de stomp af.



En hier ligt de boom dan. We zijn direct ook maar begonnen de boom in stukken te zagen en weer een beetje orde aan te brengen achter in de tuin.



Hieronder ligt de stam in mootjes,


en hier ligt de kroon, klaar voor verdere ontleding. Dat doen we morgen want ondertussen was het al 19.00 uur en wat heerlijk dat we alweer zolang buiten kunnen zijn.


Ondanks dat ik mijn Jip en Janneke laarzen droeg heb ik toch weer hard gewerkt in het hout. Maar dat was heerlijk en de Kraanvogels zongen mij luid toe, ik heb genoten van hun zang.

Zo is deze Corona dag ook weer voorbij. Wij blijven maar zoveel als mogelijk in en nabij ons huis nu de Corona storm ook hier in Zweden  is aangekomen. Elke ochtend meten we even onze temperatuur, ik was vanochtend met 35.6 graden sterk onderkoeld. In elk geval duidt dit nog niet op gevaar, we zijn nog goed gezond!

Wordt vervolgd...

dinsdag 24 maart 2020

Behoefte aan iets positiefs

We hielden het precies één week vol met de boodschappen die we vorige week hadden gehaald. Vandaag moesten we weer op stap omdat we misgrepen in onze voorraadkast. Dat betekent op dit moment de veilige vesting verlaten en het besmettingsrisico aangaan. Op zich lijkt het nog mee te vallen in onze omgeving. Undenäs is nog Corona vrij evenals Mariestad. In Skövde is nu de eerste patiënt in het ziekenhuis opgenomen, daar zullen dus binnenkort wel meer volgen. In Zweden waren tot gisteren 2046 bevestigde patiënten en vandaag zijn dat er 2286. Tot nu toe zijn er in Zweden 36 doden te betreuren. 
Maar wij moesten dus boodschappen scoren en daarvoor gingen we eerst naar onze plaatselijke ICA näre. Lina, de eigenaar van de ICA, had op de plaatselijke FB groep al een post gezet met het beleid van de winkel (afgestemd met de adviezen van 'Hälso myndigheten' (gezondheidsraad) en haar eigen branche organisatie). Dat vind ik heel netjes. Wij gingen onder lunchtijd de winkel in en daar waren maar enkele andere klanten en een ieder maneuvreerde netjes om de ander heen met 2 meter afstand. Dat ging dus heel goed. Maar Lina heeft niet alles in de winkel daarom moesten we ook even naar Mariestad.
In de supermarkt van Mariestad ging het probleemloos, steeds netjes 1.5 tot 2.00 meter afstand en niet druk in de winkel. Het enige probleem dat we tegenkwamen was in de Granngården, dat is een soort van Welkoop winkel. Daar wilden we spullen halen voor onze moestuin. Toen we daar bij het rek van de zakjes met zaden stonden kwam er een vrouw direct naast ons staan. Wij zijn toen maar even aan de achterkant van dat rek gaan staan waar overigens ook zakjes met zaaigoed stonden opgesteld. Opgelost dus!
In de winkel trekken we de handschoenen aan, slechts voor het pinnen moet die even uit. Terug in de auto komen de handschoen op de achterbank en 'wassen' we onze handen met van die doekjes uit een pakje, gaan we weer een winkel in dan handschoenen weer aan, winkel uit handen weer schoonmaken en soms het gezicht ook nog even. Ik denk dat na de Corona er veel mensen voor smetvrees in behandeling zullen moeten gaan. Thuisgekomen wassen we dan onze handen, twee maal happy birthday, uitgebreid onder de kraan.

hier gaan de tomaatjes de grond in

We hadden in deze zorgelijke tijden wel behoefte aan wat positiefs. Dus thuisgekomen hebben we ons zaaigoed gezaaid en een opstelling in de eetkamer gemaakt voor het raam waar veel zon is. Dan kan de boel nu maar ontkiemen. Ik hoop dat onze moestuin wat meer een succes gaat worden dan vorig jaar. Toen is bijna alles door de insecten opgegeten. We hebben nu een hoes gekocht waaronder de gewassen kunnen groeien en ik hoop dat dit helpt.

Zo staan de zaden nu in de nieuw gekochte bakken

En zo staat het nu in de eetkamer opgesteld

 Toen we zo in de Granngården winkel liepen zagen we daar ook een compostvat staan voor warm composteren. Daar hadden we eerder al een aantal keren naar gekeken maar het was nogal een uitgave. Vandaag was het vat echter in de aanbieding en nu hebben we de aanschaf gedaan. Nu kunnen we ons eigen groenafval composteren in de zomer en in de winter want hij doet het tot - 15 C. Dat is voor ons ook weer een positieve beleving. Volgens mij geeft zo'n vat ook nog recht op korting op de reinigingsheffing, dat zal ik even nakijken.


Thuis heeft Gerrit het vat in elkaar gezet. Onderin moet een laagje van 20 cm houtsnippers, daar bovenop een paar cm tuinafval (wel dat hebben we genoeg want in de greppel ligt van jaren her een voorraad herfstbladeren) (want die bladeren willen maar moeilijk vergaan), wel..dan moet er een laagje modder op en dan kunnen we beginnen met het composteren. We zijn benieuwd.




Wel en het andere 'goede' nieuws is dat Amerika over 3 weken weer open gaat want de economie moet draaiende blijven en mag niet verder wegzakken van meneer Trump. De crisis is ernstig, zo zegt hij maar gaat weer voorbij en in het verkeer vallen meer doden dan door de Corona en het verkeer zet je ook niet stil. En ondertussen loopt de Corona in Amerika volledig uit de hand en wordt er in de bestrijding geen wetenschappelijk gefundeerd beleid gevoerd. Het virus is de schuld van de Chinezen en dat er nog geen steunpakket is is de schuld van de democraten van Obama en Nancy Pelosi (de democraten wijzen het pakket maatregelen af omdat alleen beursgenoteerde bedrijven voor steun in aanmerking komen). Ik mag het niet hardop zeggen maar ik denk het stiekem wel: 'van mij mag hij (T) het zelf krijgen'. Ik kan het bijna niet meer verdragen om die man te horen praten.

En het kan niet op, ik heb nog een laatste positief bericht......We hebben geen muizen meer in het keukenkastje! Het is blinkend schoon en zo blijft het ook.

Wel, weer een Corona dag voorbij en tot nu toe zijn wij (en die ons zo lief zijn)  goed gezond!

wordt vervolgd.......


zondag 22 maart 2020

Corona zondag

In Zweden hebben we een extra seizoen 'Vårvinter' genoemd. Vår is voorjaar en vinter is winter. Daar zitten we nu middenin. Het is een heerlijk seizoen! Het is koud, bij ons vooral 's nachts dan is het onder nul, overdag is het heerlijk weer met temperaturen tot ongeveer 8 á 9 graden. Maar volop zon en blauwe luchten. Daar word je echt blij van in deze sombere Corona tijden. 
De stand van bevestigde patienten staat hier in Zweden vandaag op 1934 maar in het echt zijn het natuurlijk veel meer, tot op dit moment zijn er 21 mensen overleden aan Corona. Men is hier heel druk bezig de IC capaciteit op te plussen vooral in de regio Stockholm en Göteborg. Het leger helpt en stelt materiaal en mankracht beschikbaar. We zien natuurlijk de schrikbarende beelden uit Italie en Spanje. Stefan Löven, de staatsminister heeft vanavond het land toegesproken. Hij hielt een toespraak die leiderschap uitstraalde, hij was de rust zelve en hij wees een ieder op zijn of haar verantwoordelijkheid en hield ons voor dat niemand zich daaraan mag onttrekken.  Hij hield ons voor dat er geen reden is tot paniek en dat de zaken goed onder controle zijn. Maar ook dat het zwaar is en wellicht nog zwaarder gaat worden.

Overdag gaat ons leven zo zijn gangetje. Gisteren zijn we begonnen met de eerste werkzaamheden in de tuin, ik had daar al een beginnetje mee gemaakt deze week. We zijn nu zover dat we de appelbomen aan het snoeien zijn, nog voordat ze uitlopen. Het is zelfs zulk mooi weer dat we buiten kunnen zitten voor de thee. Heerlijk!!





Op de zondag doen we meestal iets anders, dit om een beetje variatie in de dagen aan te brengen anders gaan de dagen wel heel erg op elkaar lijken.
We zijn naar Åtorp gereden om daar een wandeling langs het Göta kanal te maken. Alvorens we gingen wandelen hebben we daar eerst even een beetje rondgekeken. Het is echt een heel mooie en rustgevende omgeving.





Even nog was ik bang dat er vandaag met het mooie weer erg veel mensen op uit zouden trekken maar je ziet wel dat we ons geen zorgen hoefden te maken over het niet kunnen nemen van 1.5 meter afstand tot anderen. Meestal wanneer we hier wandelen komen we niemand tegen. Vandaag was daarop een uitzondering, we kwamen nog twee andere stellen tegen en bij het passeren gaven we elkaar veel ruimte en zeiden we  elkaar heel vriendelijk goedendag.


Langs het pad dat we liepen zagen we zelfs een steen staan met daarop ingegraveerd het jaar dat het kanaal hier gegraven is, 1817. Die steen die staat er dus onderhand al tweehonderd jaar.



goed kijken dan zie je de roeiers...

 Op de terugweg zijn we nog even naar het haventje gelopen. Daar kwamen we nog twee roeiers tegen, wat een mooi gezicht.

Op de terugweg naar huis zijn we nog even over Gammelrud gereden. Daar zijn ze grof bomen aan het kappen. Er lagen echt enorme hopen stammen langs de kant van de weg. Het is altijd wel wat een kaalslag wanneer het bos net gekapt is. Ik heb ergens gelezen dat voor het kappen strengere regels gaan komen. Wellicht dat men daarom nu nog even hard werkt onder de oude regelgeving. Wie weet?


 We prijzen ons gelukkig dat we nog wel naar buiten kunnen en in de natuur in alle rust kunnen wandelen. Dat maakt eigenlijk dat we niet zo heel veel merken van de beperkingen die er zijn.

Men had dit weekend een piek in de toename van zieken verwacht, die is er nog niet. We kijken met spanning uit wat de nieuwe week ons gaat brengen.

Wordt vervolgd....















vrijdag 20 maart 2020

Ook deze Corona dag zijn we goed doorgekomen

Gisterochtend ging Gerrit al bijtijds naar de keuken om zich te ontfermen over de muis. Het was geloof ik vijf uur in de ochtend. Tot zijn grote verwondering was de muis met muizenval en al verdwenen.  Nergens te vinden. In het vroege ochtenduur heeft hij nog een blik geworpen in de verschillende bakjes die er in het kastje staan, maar die blik bracht hem geen muis. Verbijsterd is hij toen maar weer gaan slapen.
Toen ik wakker werd, dit was een aantal uren later, was mijn eerste opmerking die van een bezoek aan het keukenkastje. 'De muis is verdwenen met val!', antwoordde Gerrit. Ik kon het niet geloven. Waar moet die muis dan wel met val en al naar toe zijn gegaan. Met die val kan hij niet door de kleine openingen bij de afvoer, zijn entre naar het kastje. 
Na het douchen en aankleden ging ik naar beneden en lag de muis al op het deksel van de kliko. Hij heeft de kaas niet eens op kunnen opeten, die zat nog op de val. Hij lag in het bakje van de schoonmaakmiddelen, tussen de flessen. Ik vind het wel heel erg hoor zo een muis aan zijn einde brengen maar een muis in de keuken dat vind ik echt vies. In de keuken en zeker het aanrecht daar doe je van alles wat met eten te maken heeft. Wie weet wat voor ziektekiemen zo'n muis met zich meedraagt. Hij moet gewoon niet in onze keuken komen. Maar effin...we hebben het kastje helemaal schoongemaakt evenals de bakken die erin staan, het afwas teiltje omgespoeld met kokend water en zeep en zo was het allemaal weer aan kant gelukkig. Wat schetst nu onze verbazing, zijn we vanochtend de ontbijtspullen aan het beredderen en zien we in het keukenkastje opnieuw een slagveld, was er wederom een muis op bezoek geweest. Dat was balen! We hebben eerst de deurtjes van het kastje maar weer gesloten en zijn gaan ontbijten. 
Na het ontbijt zijn we op onderzoek uitgegaan, dat hadden we eerder ook al gedaan maar toen blijkbaar niet grondig genoeg. Nu ontdekten we onder de keuken in de ruimte achter de plint aan de kant van de buitenmuur een kleine kier. Die hebben we volgestopt met staalwol. Dat heeft Foppe, van Lia onze buren in de Westereen, mij eens verteld, dat muizen zich overal doorheen kunnen vreten behalve door metalen schuursponsjes. Ik schrijf overigens wel dapper 'we' maar deze klus heeft Gerrit uitgevoerd, ik hoefde slechts mijn telefoonzaklamp te laten schijnen. Tijdens het volstoppen van de kier ontdekte Gerrit ook nog een klein muizengaatje. Daarop hebben we  over de kier met staalwol en het muizengaatje, ook nog een paar plankjes gemonteerd. We zijn voor de grondige oplossing gegaan in de hoop geen muizen meer met de muizenval te hoeven vangen.
De diagnostische fase

Het recept....de kier gevuld met staalwol

In de hoek het muizengaatje

De latjes in de diverse hoekjes
 Nu maar hopen dat het muizenprobleem voorgoed is opgelost.
Het was inmiddels al half twee geworden en we zijn eerst maar even met de woefen gaan wandelen.
Het gesprekje dat we hadden tijdens de wandeling ging erover dat dit Corona gedoe wel eens tot een heel andere visie op leven en werk zou kunnen leiden. Zelf merk ik nu al, nu we gelukkig nog goed gezond zijn, dat ik er heel rustig van word. Je hebt immers geen haast meer, je hoeft niets omdat je niet zoveel kunt. Wanneer je je dag maar een beetje goed doorkomt dat is op dit moment het belangrijkste. Zo konden we nu lekker de tijd nemen voor de muis en hiermee een paar uurtjes bezig zijn en tegelijk van alles schoonmaken etc. Terwijl we hier geen ticket voor hadden. Wat maakt het uit! Misschien leidt Corona er wel toe dat de maatschappij wat gaat onthaasten. Maar misschien leidt Corona ook wel tot een geheel andere attitude ten aanzien van werk zoals meer gebruik maken van digitale mogelijkheden bij thuiswerken en thuis naar schoolgaan zodat er veel minder woon-werk verkeer nodig is. Misschien leidt Corona wel tot minder luchtvervuiling.... Een crisis leidt namelijk altijd tot een verandering! Al filosoferend over dit onderwerk hadden we onze wandeling zomaar gelopen.

's Middags zijn we ook nog even naar Karlsborg gereden om een vloerplank te kopen. In de winkel was verder niemand, behalve de verkoper dan, dus veel risico liepen we daar niet. Gerrit vond dat we na dit bezoekje onze handen niet hoefden af te vegen met zo'n speciaal doekje. Ik vond van wel! We zijn ook nog naar de supermarkt gegaan voor een paar kleine dingetjes. We hebben ons erover verwonderd dat mensen gewoon bij elkaar staan te praten zonder de anderhalve meter in acht te nemen. Ik zou zeggen, wil je praten ga dan naar buiten en op twee meter van elkaar af staan. Maar nee, men stond in de winkel en naast elkaar, je ziet de sputters bijna heen en weer vliegen tijdens het praten. Ook bij de kassa, schouder aan schouder en dicht bij de caissière die hier nog niet achter een glazen scherm zit en geen handschoenen draagt.  En dit terwijl we ook hier in Zweden goede adviezen krijgen over wat te doen en wat te laten. Men lijkt nog niet goed te beseffen dat de besmetting straks heel hard kan gaan en we daarom met z'n allen goed ons best moeten doen om met dit steeds snellere beloop onder de lijn van IC zorgcapaciteit te blijven. Afstand nemen, sociale contacten beperken is zorg dragen voor elkaar. Waarom doet men dat hier niet vraag ik me dan af.

Op de terugweg zijn we even over Mölltorp gereden en we zagen dat ondanks alle commotie de Kraanvogels hun bekende stekken weer hebben ingenomen.  Je hoort ze momenteel overal.


 De stofzuiger liet het afweten. Hij is nog niet eens zo oud en kostte destijd genoeg dus zomaar wegdoen dat wilden we eigenlijk niet. Het aan en uit knopje werkte niet meer. Gerrit heeft hem vanavond maar eens op de keukentafel gezet. Op Youtube had ik gevonden dat je met een kleine schroevendraaier het aan en uit knopje eraf kunt wippen. Dan kom je bij het aan en uit mechaniekje uit.




Kijk...daar bij de schroevendraaierpunt daar zit een omhoogstaand pennetje op een plastic voetje en als je goed kijkt dan kun je zien dat het voetje is afgebroken. Hierdoor drukt het pennetje niet meer op het plaatje van de echte schakelaar, die zie je weer bij de punt van de schroevendraaier.



Gerrit heeft het plaatje gelijmd en er een blokje hout als steun onder aangebracht. Nu doet hij het weer perfect.


Wel zo hebben wij deze Corona dag weer op een goede manier voorbij gekregen. Maar eens kijken wat de dag van morgen ons brengt.

Wordt vervolgd...

P.S. Ik vergeet nog te benoemen dat VOLVO zijn fabrieken tijdelijk sluit. Dit treft 45.000 mensen die nu naar huis zijn gestuurd. Het personeel krijgt iets meer dan 90 procent van het loon.

donderdag 19 maart 2020

Het kleine spoelbakje en Jip en Janneke laarzen om mee te tuinieren

Gisteren voelde ik me niet helemaal lekker en ik was natuurlijk al bang dat ik Corona zou hebben. We liepen gisteren naar Näs en ik kon het ene been maar amper voor het andere krijgen en ik had spierpijn in mijn benen en ik was hondsmoe. Vannacht heb ik heerlijk geslapen en vandaag is er niets meer aan de hand. Gerrit, zorgzaam als hij is, mat nog even de temperatuur in mijn oor en dat was helemaal oke. Er lijkt dus niets aan het handje. 
Na ons ontbijt hadden we vandaag geen persconferentie te beluisteren. Vanavond wel weer toen bekend werd dat minister Bruno Bruins om gezondheidsredenen ging aftreden. We volgen de berichtgeving in NL op de voet evenals die in Zweden en we hebben het er maar druk mee. In NL zijn nu 2000 bevestigde gevallen en dat getal mag je geloof ik gerust keer zes doen voor het totale aantal in de bevolking en in Zweden was vandaag het aantal bevestigde gevallen ruim 1400 en ook dat mag dus keer zes. Per dag zie je nu de toename groeien en dat is ook de verwachting. We zijn nog lang niet op de top.
Er worden nu een aantal middelen die al bestaan en al zijn goedgekeurd voor andere aandoeningen zoals o.a. Ebola en Malaria, getest op bruikbaarheid bij Corona. Het gaat om de middelen: Remdesivir, Lopinavir en Ritonvir, Interferon beta en Chloroquine. Deze middelen zouden eventueel gebruikt kunnen worden voor die mensen die heel erg ziek zijn geworden, om het ziekteproces af te remmen en zo het aantal overlijdens te beperken.
Omdat het al goedgekeurde medicijnen zijn kunnen deze op korte termijn beschikbaar zijn. Alle beetjes helpen. Zo lazen we ook dat bij de Jumbo in Dokkum nu glazen schermen bij de kassa staan om zo het personeel af te schermen van de klant. Bij het betalen komt de klant namelijk in de anderhalvemeter zone en neemt de kans op besmetting daarmee significant toe. Tijdens het boodschappen halen had ik zelf ook al eens gedacht dat zo'n caissière daar maar kwetsbaar zit. Een goed idee van meneer Jumbo in Dokkum.

Vandaag hebben we de taken wat verdeeld. Gerrit is verder gegaan met het maken van het spoelbakje. Hij vindt het een heel geknutsel en heeft er bijna net zoveel werk van als het maken van de grotere aanrechtbladen. Het zit nu in elkaar en moet nu eerst worden geschilderd alvorens het aan de wand wordt vastgezet. Nu maar hopen dat er straks water uit die kraan komt. Dat hebben we nog niet getest uit vrees dat wanneer we hem eenmaal open hebben het sluiten een probleem gaat worden. De proef op de som moet dus nog plaatsvinden. Het meubeltje wordt weer wit en onderop komt nog weer een plankje van vloerdelen net zoals bij de andere werkbladen. Het wordt een spoelbakje voor bijvoorbeeld emmers met vies sop en voor het schoonmaken van vieze dingen, zoals  verfkwasten en rollers.


Omdat het vandaag heel mooi en lenteachtig weer was ben ik een beetje gaan tuinieren. Expres schrijf ik tuinieren en niet werken. Met kerst had ik namelijk onder de kerstboom een paar nieuwe Jip en Janneke laarzen gekregen met daarbij een paar prachtig gedecoreerde tuinhandschoentjes. Dat heeft natuurlijk een reden. Want wanneer ik in de tuin aan het werk ben, of ergens anders, dan werk ik altijd alsof ik de trein moet halen. Ben ik eenmaal los dan wordt het bij mij altijd ploeteren. Ik kan daar niets aan doen het gaat vanzelf. Ik weet dan ook van geen ophouden. De stop komt pas als het klaar is. En dan ben ik meestal ook zeer voldaan en daardoor niet zo moe.
Maar ik kreeg nu dus onderstaande mooie laarzen en handschoenen en dat is materiaal om mee te tuinieren. Tuinieren is gezellig iets doen en ook eens om je heen kijken en genieten van wat er allemaal om je heen is en eigenlijk zou ik ook nog een hoedje op moeten hebben. Daar staan die laarzen voor. En zo is het nu vandaag ook gegaan. Steeds keek ik naar mijn laarzen en dat riep de gedachte op van 'tuinieren Johanna'. Ik ga deze laarzen vaker aandoen wanneer ik in de tuin aan het werk ben. Mijn ploeterlaarzen laat ik voorlopig even staan, die zijn voor het zwaardere werk.
Heel gezellige laarzen
 Ik heb slechts wat beukenootjes en bladeren bij elkaar geharkt en na een paar uurtjes ben ik zelfs gestopt. Voor vandaag was het genoeg. Maar het was heerlijk in de tuin, de temperatuur was heerlijk en de vogeltjes zongen hun hoogste lied en de sneeuwklokjes en krokussen bloeien volop. Alle heesters beginnen nu uit te lopen. Het wordt nu echt lente, een heel verschil met vorige week.


Ja en onderhand zit ik ook alweer een aantal dagen zonder een breiwerkje. Ik dacht zo, nu we meer binnen zitten met de Corona dat het wel goed zou zijn toch weer iets op mijn rondbreipennen te zetten. Overigens ben ik in het traject van breien aan de trui van Gerrit wel drie breipennetjes (die ik aan een snoertje kan schroeven) kwijtgeraakt. Gelukkig kan ik ze online bestellen zodat ik mijn setje straks weer compleet heb.
Gerrit ontfermt zich de afgelopen dagen in de avonduren over de belasting formulieren. De Nederlandse zijn nu ingevuld en aangeleverd en nu is hij met de Zweedse aan het werk. Die van mij is zomaar klaar het meeste staat ook al ingevuld maar zijn eigen formulier heeft iets meer voeten in de aarde. Wanneer hij alles klaar heeft gaan we er samen nog even naar kijken, op mijn verzoek, anders gaat alles net iets teveel langs mij heen. Maar mijn hobby is het niet!


Wanneer hij de formulieren heeft ingevuld leveren we ze digitaal aan en per kerende email krijg je dan een voorlopige aanslag die je direct kunt betalen. Alles geautomatiseerd. Dan is het ook maar weer klaar.

Wel dat waren de belevenissen van vandaag.

Wordt vervolgd.....

woensdag 18 maart 2020

.... en een muis

Dit was dan onze eerste normale dag na thuiskomst van onze vakantie. 'Normaal' omdat we gisteren naar Skövde zijn gereden om onze hondjes bij Suzanne en Fredrik op te halen. Suzanne en Fredrik werken nu ook beiden vanuit huis en daarom konden we de hele dag wel bij hen terecht. Ik ging deze keer even alleen naar boven omdat Gerrit wat andere dingen had te doen en ik dacht ik druk even op de bel dan weten ze dat ik er ben. Ja en als je dat dan doet....zo op die bel drukken en daaraan had ik eventjes niet gedacht, dan beginnen de honden, waaks als ze zijn, luid te blaffen! Dat gebeurde dus allemaal terwijl Fredrik in een zgn Conference call zat met zijn collega's. Prompt kreeg ik 's avonds een appje met daarin een filmpje over een conference call op de familie app. Zo werkt dat bij ons.
Maar goed we hebben de overdracht van de hondjes even bij de deur afgehandeld, geheel volgens de huidige adviezen en nu hebben ze het beiden weer erg naar de zin voor de kachel. 



Soms moet je de warmte er eventjes uitdampen....

Ik heb ook nog boodschappen gedaan gistermiddag, niet gehamsterd maar gewoon voor ongeveer één week maaltijd in huis gehaald en geen WC papier gekocht. Het was stil in de winkel en een ieder hield afstand van een ander en er werd niet gekucheld. Wat ik me overigens wel steeds afvraag is wat men toch doet met die enorme hoeveelheden WC papier. Ook hier in Skövde waren die schappen leeg, terwijl er keukenrolpapier in overvloed is. Ik snap dat niet! Kan iemand het me uitleggen.
Thuisgekomen eerst weer tweemaal happy birthday handen gewassen en toen de spanning weer wat weg laten glijden.

Vandaag, we starten nooit zo heel erg vroeg, hebben we na het ontbijt eerst de  technische briefing van de directeur van het RIVM beluisterd. een goede en heldere uitleg van de basis van het in NL gevoerde beleid. Overigens lijken de maatregelen in NL en Zweden erg veel op elkaar. In beide landen is het doel het aantal besmettingen onder de grens van de Intensive Care capaciteit te houden. In beide landen wordt aan de inwoners met klem gevraagd het aantal sociale contacten sterk te beperken en thuis te werken en in beide landen worden scholen gesloten al gaan hier in zweden de jongsten nog wel normaal naar school. Op dit moment is de besmettingsgraad in NL 1.7 en dat is eigenlijk best wel goed als je bedenkt dat normaal gesproken een zieke persoon drie anderen besmet. Maar 1.0 zou natuurlijk nog mooier zijn. Wel je merkt het al die briefing gaf ons weer veel gespreksstof en daarom zijn we na de afwas eerst maar eens een lekker eindje gaan lopen. Lopen en praten dat gaat heel goed samen. Näs dat is drie km heen en drie terug. We vertrokken bewolkt en tijdens het lopen klaarde de lucht mooi op en kwam er veel blauw tevoorschijn. Dat is ons ook beloofd door het weerbericht, zo vertelde Gerrit mij, het zal de tweede helft van de week mooi weer worden. 
Terug naar Näs, daar was het winderig en koud en guur. En het zag er mooi uit. Boven het water vloog de Kiekendief en boven het land vlogen de Leeuweriken. Het was heerlijk om buiten te zijn, dat werkt ook weer een beetje normaliserend. De dieren en de natuur trekken zich niets aan van Corona. Dat is een mensending, mensen denken na en doen dit vooral in de vorm van rampscenario's over de toekomst (zelf ben ik daar ook wel redelijk goed in), en komen dan vervolgens in een spanningsveld terecht. In de natuur zie je dat verder niet, de vogels zingen hun voorjaarsliederen en de Kraanvogels zoeken massaal hun stek in een van de vele weilanden en de reeën laten zich ook even zien en koesteren de eerste zonnestralen. Dieren leven net als kleine kinderen helemaal in het NU.
Hier even een paar foto's van hoe het er nu in Näs uitziet.

De steigers liggen nog op de walkant

Het blijft altijd mooi de weg naar Näs
Goed kijken daar staan ze de reeën
Na het wandelen is Gerrit aan de slag gegaan met het maken van het stortbakje in de tvättrum. Dat staat nu in de lijmtangen, morgen zal ik even een foto plaatsen. 
Vanavond hadden we nog een klein akkefietje, toen Gerrit namelijk de hondjes voer zou geven zag hij dat de emmer waarin de brokken zitten was aangevroten. Omdat ik het niet heb gedaan, Fynn ook niet omdat hij bijna geen tanden meer heeft en Arvid de onschuld zelve is moet het bijna wel een muis zijn geweest. Nu houd ik erg van dieren laat ik dat even voorop stellen maar muizen in mijn keuken daar heb ik echt een pesthekel aan. Ik herinner me een paar jaar terug, Gerrit was net vertrokken voor een paar dagen nascholing dat ik achter de koelkast een ritselend geluid hoorde. Liep ik ernaar toe dan stopte het, zat ik weer aan tafel te werken dan was het er weer. Ik besloot de koelkast een beetje naar voren te halen en zag tot mijn grote schrik een muis achter het element aan de achterkant zitten. Het liep ondertussen naar de klok van middernacht, ik naar het huis van de buren maar daar was alles donker, het huis van de buurman daarnaast ook dus toen maar naar de buren die een paar huizen verderop wonen en waar het licht in de kamer nog aan was. Die buurvrouw deed open en toen ik haar uitlegde wat de reden van mijn komst was zei ze tegen me. ' Ik pak even mijn handschoenen om die muis voor je te vangen'. Zij was mijn held die dag. Kordaat liep ze naar de koelkast en greep ze de muis die nog steeds achter het koelelement zat. Ze heeft hem daarna in de sloot voor ons huis gegooid. Of die muis kon zwemmen dat weet ik niet. 
Maar nu hebben we voor de eerste keer na het renoveren van de keuken weer een muis in het keukenkastje. Daar baal ik heel erg van omdat we bij het renoveren alle gaten gedicht hebben. Op mijn verzoek heeft Gerrit er een val neergezet. Zo eentje die dichtklapt als de muis het stukje kaas gaat eten. Ik vind het verschrikkelijk maar Gerrit zegt dat het effectief is. Vang je de muis en laat je hem los dan komt ie weer terug bij de bak met voer.


 Ik heb overigens wel eens gelezen dat wanneer je de muis vangt in een val waarbij ze blijven leven, de muizen zoveel stress krijgen dat ze alsnog dood gaan. Maar goed, we zullen zien of het keukenkastje morgen weer muizenvrij is.

Dit waren dan zo onze belevenissen op de eerste normale dag na onze vakantie.


Wordt vervolgd.....