Nou ja....niet door de keuring?

Voor vandaag stond de agenda wederom nogal vol. We moesten vroeg opstaan omdat we om half 10 een afspraak hadden bij de camperdealer in Stenstorp. Die zou het autodeel van de camper een servicebeurt geven en nog een ander klusje aan de camper uitvoeren. Die afspraak was al een aantal weken geleden gemaakt toen we destijds met Bosse voor service naar Stenstorp waren gereden en men de afgesproken service van het autodeel (je hebt service voor het autodeel en voor het camperdeel apart) toen vergeten was uit te voeren.

Omdat het voor ons best wel een reis is naar Stenstorp, naar de Kabe dealer Erikssons husvagnar, hadden we de keuring van Bosse ook aan deze reis gekoppeld. In Zweden is het zo dat een vervoersmiddel een bepaald aantal maanden na aankoop gekeurd moet worden, de tweede keuring is dan 24 maanden na de eerste keuring en de andere keuringen steeds na 14 maanden. Die keuringen vinden niet plaats in de garage van de dealer maar in onafhankelijke keuringsstations. Wij hadden een afspraak gemaakt bij OPUS in Skövde. Het paste allemaal net. Half 10 in Stenstorp voor service, 12 uur terug in Skövde zodat we nog net een boodschapje konden doen en 13.00 uur voor de keuring. 

Wij zaten er niet echt over in, over de uitkomst van de keuring. We zijn immers in het bezit van een nieuwe camper. We lieten de keurmeester en de keurvrouw rustig hun werk doen. Een half uurtje keuren voor 100 euro. Na de keuring konden we komen en daar werd ons verteld dat Bosse niet, ja echt je leest NIET, door de keuring was gekomen. Er was namelijk een fout ontdekt in de afstelling van de lampen voor.

 We vertelden de keurmeester dat we net voordat we naar de keuring gingen een servicebeurt voor het autodeel bij de dealer hadden gehad. De keurmeester vond dat Eriksson's dan een slechte beurt maakte en blijkbaar niet naar de lichten had gekeken. Wij waren het met hem eens en reden linea recta terug naar de dealer. Weer aangekomen bij de balie stond de chef monteur net in het kantoor en keek mij aan. Ik overhandigde het keuringsrapport en vertelde dat we niet door de keuring waren gekomen. Hij vroeg nog net even waarom niet, wat dan de gebreken waren waarop ik hem vertelde over de foutieve afstelling van de lampen. Hij zei niet zoveel, behalve dan dat ze er direct naar zouden kijken.

Het stellen van de lampen is geen grote klus maar het was wederom een half uurtje wachten. De chef hebben we niet meer gezien, de monteur die de lampen heeft gesteld zei ook niet heel veel en wij zijn weer terug gereden naar het keuringsstation. Lampen gekeurd, 3 minuten werk, 25 euro betalen voor de herkeuring en toen was alles in orde. Ondertussen waren wij al 7 uur onderweg. Gelukkig, de rest van de keuring was helemaal goed en er mankeert niks aan Bosse maar inwendig kookten wij toch wel. 

Direct na aankoop van Bosse bleek in een regenbui dat de raamwissers het niet deden, er moest een nieuwe set worden besteld en die levering zou 3 weken duren, dus drie weken niet weg. De uiteindelijke reparatie nam nog geen 10 minuten in beslag en de extra set bleek helemaal niet nodig. In de zomer toen het erg warm was bleek de airco niet te werken vanwege een vastzittend ventiel als gevolg van  ongebruikt staan in de showroom en nu blijkt dat de lampen verkeerd stonden afgesteld en we niet door de keuring komen. Wanneer je nu bij de aflevering van een nieuwe camper een lijstje hebt van dingen die je moet checken en dit even afvinkt na de check dan voorkom je toch dit soort dingen. Dan voorkom je ook dat wij weet ik hoe vaak de reis naar de dealer moeten maken en er toch wat een kater aan overhouden. Onze Kabe is verder helemaal prima hoor en we kunnen er heerlijk mee reizen en er goed in vertoeven daar is nu niks mis mee. Het is een wonderschone camper. Maar dit soort dingen dat hoeft eigenlijk niet wanneer de dealer zijn werk goed doet. Daar is immers de prijs voor de service ook naar, die is ook heel goed! Je wilt toch graag dat er zorgvuldig met je camper en met de service wordt omgegaan. We hopen nu dat alle kinderziektes aan kant zijn en we dit soort van akkefietjes niet meer mee hoeven te maken. 

Eind van de middag waren we weer thuis, beiden erg moe van de frustratie. We hopen nu maar dat vanaf dit moment de zaken goed gaan lopen en dat het bij één reisje Stenstorp per jaar blijft. Wij zijn niet echt van moeilijk doen en vervelend zijn maar we zitten nu wel even aan de max.

Ondertussen zitten we nu weer gemoedelijk in onze keuken. We groeten jullie allemaal van harte en wensen iedereen vrede toe in het hart en in het leven zelf.

Wordt vervolgd......

Suzanne en ik waren het contragewicht

Tijdens de wandeling vanochtend was de veegwagen actief. In de winter wordt er veel 'grus' op de wegen gestrooid als het glad is. Nu ligt dat er deels allemaal nog. Zo in het voorjaar wanneer de winter aan kant is wordt dat grus opgeveegd voor een hergebruik in de komende winter. In onze straat zijn ook de sneeuwstokken nu weggehaald. Het begint er nu steeds meer zomers uit te zien.

Vanavond kwamen Fr. en S. langs. Wij ontvingen hen met een aantal klusjes waar we gewicht en spieren voor nodig hadden. Als eerste was er hulp nodig met het weer in positie brengen van de vlaggenmast. Ik had hem vanmiddag helemaal klaar gemaakt met een nieuw koord waaraan de haken voor de vlag en de wimpel nog bevestigd moesten worden. Gerrit heeft de draadeinden nog wat bijgewerkt zodat de moeren er weer goed op willen draaien. De grasmaaier stond weer klaar maar het bleek toch lastig om de vlaggenmast over het dode punt heen te trekken met de maaier. Die stond namelijk te slippen in het gras.

Nu S en Fr. er waren kon Fr. mooi de mast ietsje omhoog tillen op het uiteinde en hingen S en ik aan het deel van de mast dat in de masthouder komt. Wij waren het contragewicht, een taak die wij samen wel aankonden. Eenmaal over het dode punt heen kon Gerrit de mast met de grasmaaier goed omhoog trekken. Zo goed zelfs dat we erom moesten denken dat hij niet doorschoot door de masthouder heen. Nu zitten alle draadeinden met moeren en ringen op de goede plek en hoeven we alleen nog met een keukentrap het koord los te maken. Dit had ik even om de mast geknoopt maar nu deze rechtop staat zit de knoop net ietsje te hoog om hem er zo uit te halen. Dit klusje hadden we in 5 minuten gepiept. Het staat wondermooi in de tuin zo'n mooie schone witte mast in een evenzo witte masthouder. Wat een voldoening!

Na dit klusje hebben we gezellig in de keuken koffie gedronken met appeltaart en slagroom. Die appeltaart hadden Gerrit en ik bij de Lidl gekocht. Die Lidl, ja iedereen schreef er al over op zijn of haar blog of op de diverse FB groepen, had een Nederlandse en Belgische week. In de schappen lagen Frikandellen, kroketten, bitterballen (al die dingen aten we al niet veel in NL en hebben we ook nu niet gekocht) maar wat er ook in de schappen lag was appeltaart. Die hebben we meegenomen om in de vriezer te leggen voor het geval dat. Wel en vandaag was het zo'n geval. De appeltaart smaakte boven verwachting goed!! Gerrit vroeg zich al af hoeveel we er hadden ingeslagen, helaas voor hem wat het er maar eentje.

Toen was het tijd voor de ribradiator. En ja hoor, ik kon ernaar kijken. S en Fr. tilden de voorkant en Gerrit de achterkant. Per ongeluk hadden we hem eerst verkeerd om zodat de zwarte drap in de tussenhal op de vloer terecht kwam. Anders denken we er altijd om het aflooppunt aan de voorkant te hebben bij het tillen zodat het hoog zit als je de trap op moet. Net nu vergeten hier aan te denken!! Stom, stom!! Snel de zaak omdraaien en toen opnieuw de trap op. De vloer kreeg ik gelukkig weer goed schoon, het witte kleed aldaar toont nu wat grijze vlekken :-(  Maar hij staat nu boven in onze slaapkamer en binnenkort kan Gerrit hem aansluiten. 

Vanochtend moesten we eerst de kwaliteit van het te kopen openhaardhout checken. Wel dat zag er allemaal puik uit. We bedankten de man nog dat hij bij ons aanbelde. We kopen het hout nu in de buurt en dat is altijd fijner. Het staat mooi in de wind in metalen bakken te drogen. We hebben 10 kuub gekocht. 8 voor onszelf en 2 voor S en Fr. Voor in hun nieuwe kachel die deze zomer wordt geïnstalleerd.

We hebben een poosje gezellig staan praten met het echtpaar. De vrouw woont al haar leven lang in hetzelfde huis en is dus goed geworteld. Heel vriendelijke mensen die op een prachtige plek wonen. Ze hebben nog drie huizen die ze verhuren als vakantie woning. Een van die huizen kun je het het jaar rond huren de andere twee alleen in de warmere maanden. Op deze site Tovatorp semesterhus kun je die huizen vinden. De huurprijs is net als de prijs van het stookhout heel redelijk. Ik heb even op hun site geneusd en de huizen zien er heel netjes en schoon uit.

Vanmiddag moesten we ook nog met de honden naar de dierenarts voor de jaarlijkse vaccinaties en voor een recept voor bescherming tegen de teken. Dat ging allemaal goed en vlot. Nou ja vlot, we moeten 's ochtends voor negen uur bellen voor de afspraak, Gerrit doet dit altijd en hij moest vandaag 69 keer een poging doen voordat het raak was. Het recept konden we in de apotheek afhalen. De pil (Bravecto) krijgen ze morgen. Vandaag eerst maar even bijkomen van de prik.

Morgen moeten we met Bosse al om half 10 in Stentorp zijn. Stentorp ligt tussen Skövde en Fallköping in voor ons 2 uur rijden. Dat wordt dus vroeg op stap met Bosse. Eerder waren we ook al met Bosse voor service maar toen was men de beurt voor de motor vergeten terwijl die wel afgesproken was. Hoe dat kan dat snap ik  niet. Nu moeten we nog een keer. We mogen met de huidige brandstofprijzen wel een compensatie op de rekening ontvangen. De vorige keer waren we namelijk met twee voertuigen omdat we hem de ene dag konden brengen en de andere weer ophalen. Morgen kunnen we er gelukkig op wachten. Tot nu toe zijn we niet heel erg tevreden met de service van de dealer!! We vinden dat er veel zaken mislopen. 

Wel het was een drukke dag vandaag. We zijn zelfs niet toegekomen aan het opruimen van het snoeihout in de tuin. 

Op mijn vorige blog had ik na publicatie ervan nog een stukje geschreven over de politieke nasleep van de rellen. Dit stukje was ik vergeten te koppelen. Heb je interesse dan kun je dat nu wel lezen maar dan op de vorige blogpost en wel onderaan.

Het was een leuke en drukke maandag!!

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en

Wordt vervolgd........

 

De honderd jarige staat er weer puik bij

Gisterochtend was het deels nog het mooie weer van de afgelopen dagen. Wij gingen lekker naar buiten. Gerrit in de bomen en ik aan de vlaggenmast. Ik heb hem niet eerst gesopt maar ben begonnen met het kaal schuren van de masthouder. Eerst met de staalborstel op de boormachine maar die heb ik ingewisseld voor de handschraper. Dat ging beter. Maar die houder dat is lastig schuren. Het zijn vier ijzeren H profielen die in het beton zijn gegoten. Er zitten veel bochten aan.

Uren ben ik aan het schrapen geweest en aan het einde van de middag kon ik nog net twee profielen in de Hammerite zetten. Eigenlijk was het op dat moment al te koud om te schilderen. Je moet voor buitenschilderwerk toch wel een graad of tien hebben en dat was het niet. Na twee profielen ben ik daarom maar gestopt.

Vanochtend na de wandeling heb ik de andere twee gedaan en later op de dag heb ik alles voor een tweede keer geschilderd. Nu dekt het mooi. De honderdjarige, onze mast stamt uit 1922, is nu weer goed verzorgd en ziet er rimpelloos uit.

Na het schilderwerk heb ik de vlaggenmast afgeboend en nagespoeld en in de was gezet. Het geheel ziet er nu weer fris en fruitig uit. We hadden nog een nieuw koord op voorraad liggen. Daarop stond dapper een kruisje bij 16 meter en wij hadden bij de koop aangenomen dat het een koord was voor een mast van 16 meter. Dat was echter niet het geval. Het was 16 meter koord. Tekort dus! Dinsdag moeten we toch naar Skövde zodat we daar een aanvullend stuk koord kunnen aanschaffen. Dan is het wachten nog op onze nieuwe wimpel waarna de vlaggenmast weer rechtop gezet kan worden. Het was een klusje dat voldoening geeft.

ik boen de mast

Zo was het en zo is het nu

helemaal schoon

Ondertussen was Gerrit bezig met het snoeien van de appelbomen. Dat klusje doen we meestal samen maar nu sta ik even liever niet op een wiebelig trappetje met mijn enkel. Maar zonder mij is het ook goed gelukt hoor. Alle bomen zijn weer gekortwiekt. Nu maar afwachten of er ook nog appels aankomen.

                                                             de laatste takjes

de klussen geklaard

Die klusjes zijn weer gedaan. Toen we koud binnenzaten, we hadden het net gehad over de aanschaf van aanvullend haardhout, ging de bel. Wie kan dat nu zijn op de zondag. Ik ging naar de deur en daar stond een man met een telefoon in zijn hand. Hij had voor ons berkenhout in de aanbieding, mooi berkenhout zo vertelde hij in stukjes van 30 cm gezaagd. Wel daar hadden wij wel oren naar. Wij wilden wel bestellen maar hij stelde voor dat wij eerst kwamen keuren. Hij woont vlakbij dus dat doen we dan morgen. Het hout is niet duur dus wij helemaal blij. 10 kuub kunnen we wel kwijt en we kunnen ook altijd 15 kuub bestellen dan hebben we er ook 5 voor S en Fr. We zullen zien morgen. Daar vielen we even mooi met onze neus in de boter. Gekloofd en gezaagd dan hangen we niet tijden in het hout. We hebben namelijk genoeg te doen. We hebben een houthok met twee vakken van elk ongeveer 8 kuub en per jaar stoken we een vak leeg. Daar verwarmen we dan elke dag de keuken mee (diep in de winter stoken we onze kakalugn tweemaal daags) en in het weekend zo af en toe de openhaard en we stoken de sauna ermee. We doen het dus helemaal niet gek denken we zelf. Fijn dat we dan straks het houthok weer vol hebben.

Lekker buiten zo op deze zondag! 

De zaak van de Koran verbrandingen heeft nog een politiek vervolg gekregen. Ebba Busch, de partijleider van de Kristen Demokraterna (KD) vraagt zich publiekelijk af hoe het kan dat er meer dan 100 gewonde politie agenten zijn en geen 100 gewonde moslims en geen 100 relschoppers en ze vraagt zich af waarom de politie niet met scherp heeft geschoten. De minister van justitie reageerde daarop met de woorden 'is ze niet helemaal bij haar hoofd!' Een uitspraak die je misschien in NL wel kunt verwachten maar in Zweden is dat toch wel uitzonderlijk scherp. Zelf vind ik het ook wel een beetje een confronterende uitspraak van de voorvrouw van de KD. Maar ze blijft bij haar uitspraak en vindt dat het een vraag is die gesteld moet worden. De KD is niet een heel grote partij maar ik denk dat ze met deze uitspraak wel weer het nodige te repareren heeft voor de verkiezingen.

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons!

Wordt vervolgd......

Het was niet helemaal mijn dag vandaag

Het was niet helemaal mijn dag vandaag. Reden was denk ik dat ik niet een kerntaak had. Na het ontbijt en de wandeling met de honden dook Gerrit de garage in om de radiator te spuiten. Ik besloot om wat achterstallig huishoudelijk werk te doen. Dat is niet mijn hobby, ik haal er weinig energie uit. Maar het moet wel gebeuren want als het verslonst dan voel ik me er ook niet lekker bij. Opgeruimd, netjes en schoon zo ben ik opgevoed en zo heb ik het zelf ook graag. Maar zin om het zover te krijgen heb ik vaak niet.

Om morgen niet weer in zo'n dag te belanden stelde ik Gerrit voor om de vlaggenmast te strijken. We hebben een erg lange vlaggenmast en de houder begint te roesten en de mast wordt wat grijs. Het strijken van de mast daar hadden we eerder al eens wat over gefilosofeerd met als uiteindelijk resultaat een plan voor het strijken.

Vanavond hebben we de koe bij de hoorns gevat.

 

hier staat de mast nog onschuldig rechtop

Omdat we geen idee hebben over het gewicht van de mast zetten we de grasmaaier in de tuin. Daar binden we een touw aan. Vervolgens maken we de bouten, waarmee de mast vast zit in de houder, los. De bovenste bouten een klein beetje zodat er wat ruimte komt tussen de houder en de mast, de onderste bout moet er helemaal uit. Dat laatste dat gaat niet echt gemakkelijk. Het volle gewicht van de mast drukt op die bout en het lukt niet één, twee, drie hem eruit te tikken. We maken een hefboom waar ik op ga staan om de mast iets omhoog te drukken en dan gaat het beter. De bout gaat eruit. 

de bout door de vlaggenmast en de staf door de houder

Dan moet ik met een klos en een moker de onderkant van de vlaggenmast wat lostikken zodat deze vrij komt uit de vlaggenmasthouder. Dat lukt, al vind ik het wel een spannend klusje. Gerrit steekt de bout weer door de gaten en steekt een ijzeren staaf door de gaten van de vlaggenmasthouder. Voordat hij de bout door de vrijgekomen vlaggenmast steekt bevestigd hij het touw met een lus om de bout en daarna laat hij het touw over de ijzer staaf lopen voordat het naar de grasmaaier gaat. Op deze manier hebben we gedurende het proces van strijken van de mast steeds een naar beneden trekkende kracht waarmee we de mast gedoseerd naar beneden kunnen laten gaan. Dit zakken doen we dan met de grasmaaier die beetje bij beetje achteruit rijdt.  Ik sta erbij met een moker om ervoor te zorgen dat de ijzeren staaf waar het touw omheen loopt goed op zijn plaats te houden. Ik roep dus steeds van 'ja een beetje' (achteruit dan) en 'Ho!!' Bij ho moet ik de staaf weer even goed op zijn plek tikken. Zo zakt onze vlaggenmast mooi geleidelijk naar beneden.

kijk hier gaat hij al een beetje

Ik vond het heel spannend allemaal maar dat had niet gehoeven. De mast zakte beetje bij beetje naar beneden. Het ging prachtig. Nu hij daar zo ligt konden we ook even meten hoe lang hij nu eigenlijk is. Dat hebben we nog niet heel precies met de rolmaat gedaan maar even met stappen. Ik denk 14 meter.

daar ligt hij dan

Morgen wanneer Gerrit de appelbomen gaat snoeien kan ik de vlaggenmast mooi schrobben en de houder met een staalborstel van de oude bladderende verf ontdoen. De nieuwe wimpel is in bestelling.

Na het opruimen van het gebruikte gereedschap heb ik de violen nog even vereeuwigd.

En ook nog even een foto gemaakt van de mooi gespoten ribradiator die nu zover is dat hij weer naar boven getild kan worden.

Is dit geen mooie foto zo met de ondergaande zon op de achtergrond? Met al deze activiteit in de avond had de dag toch nog een mooi slot.

x x x 

En dan wil ik toch nog even terug naar het paasweekend. Het was een soort van oorlog in Zweden. De Deense jurist Rasmus Paludan heeft in een aantal Zweedse steden Malmö, Örebro, Rinkeby, Linköping, Norköping manifestaties georganiseerd waarbij hij een exemplaar van de Koran wilde verbranden. Paludan is rechtsextremist en hij wil met het verbranden van de Koran provoceren en een conflict uitlokken. Hij wil toe naar een Deense samenleving zonder Moslims. Bovendien heeft hij aangegeven zich met zijn partij in Zweden verkiesbaar te willen stellen bij de eerstvolgende verkiezingen. Vandaar zijn manifestaties in Zweden.

 Er zijn flinke rellen ontstaan door zijn manifestaties, waarbij vele politie agenten gewond zijn geraakt, auto's in brand zijn gestoken en met stenen is gegooid. 

Het verbranden van boeken is niet bij de wet verboden. Het is een recht dat is verankerd in vrijheid van demonstratie, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van samenkomsten. Dat het allemaal uit de hand is gelopen wijt men aan de betrokkenheid van criminele bendes en de onvoldoende uitrusting en deskundigheid bij de politie om een dergelijke demonstratie in toom te houden. Criminele bendes vormen een toenemend probleem in de Zweedse samenleving. Het lijkt niet goed te lukken hier greep op te krijgen, het aantal schietincidenten toont een stijgende lijn. Daarnaast is er ook de vraag of het verbranden van de Koran misschien ook verboden had moeten worden. Het is een handeling die zeer kwetsend is voor het Islamitische deel van de Zweedse bevolking. Zij voelen zich als groep aangesproken en zien het optreden van de politie als iets wat zich tegen hen keert. Dit alles geeft op dit moment heftige discussie in Zweden en de positie van de minister van justitie wordt zelfs ter discussie gesteld. Het is schokkend om te zien hoeveel geweld er dit weekend is ontketend met deze provocerende demonstraties. De Deen is terug in Denemarken, de volgende manifestaties staan ingepland en in Borås is zijn manifestatie nu voor het eerst verboden vanwege het te verwachten geweld.

Het is ook hier in Zweden niet allemaal rozegeur en  maneschijn. Spanning tussen bevolkingsgroepen en ideologieën is overal en is zeker een kenmerk in de multiculturele samenleving. Dit zijn ingewikkelde problemen waar veel meer aan ten grondslag ligt zoals bijvoorbeeld de ongelijke verdeling van welvaart/levensstandaard. Ik weet de oplossingen ook niet maar ik zou willen dat mensen tolerant en respectvol naar elkaar zijn. De vrijheid van de één houdt op waar de vrijheid van de ander wordt aangetast. Dat laatste vraagt natuurlijk dat je niet alleen kijkt naar jezelf maar ook naar de ander en dat je begrijpt wat je ziet. 

Ik laat het hier maar bij. 

Heb het goed en ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons!

Wordt vervolgd.....

Op deze dag is het altijd mooi weer

 We hebben er samen een fijne dag van gemaakt. Erg moeilijk was dat niet want het was schitterend weer vandaag! Echt zomers! Op deze dag, 21 april, is het altijd mooi weer!

Gisteren zijn we boodschappen gaan halen in Mariestad en daar hadden we ook deze drottningtårta gekocht. Ziet er heerlijk uit en is dat ook. Vanochtend hebben Gerrit en ik er bij de koffie een stukje van opgegeten en vanavond hebben we nogmaals een groot stuk genomen als verjaardagsmaal. Eigenlijk stond er pizza op het menu maar dat hebben we uitgesteld tot morgen. We zaten zo heerlijk op het terras en in het zonnetje te genieten van Gerrits 66e verjaardag.

Deze dag begon met een heerlijke wandeling naar het Vikenmeer. En wat een geluk dat het met mijn enkel met een sisser afloopt. Het herstel gaat heel goed en met de voet goed ingesnoerd in mijn wandelschoenen kan ik er goed mee lopen. Zo zaten we aan het meer even heerlijk te genieten van deze dag.

Zover zijn wij nog niet ingeburgerd dat we nu al een frisse duik durven te nemen. Suzanne vertelde ons in het weekend dat in Hjo alweer in het Vättern wordt gezwommen. Brrr! Het ijs is zelfs nog niet eens overal verdwenen.

Na de wandeling, de nodige telefoontjes en appjes zijn we vandaag gewoon aan het werk gegaan. Gerrit heeft de wand achter de verwarming op onze slaapkamer af gemaakt. Ik heb de radiator in de grondverf gezet nadat ik hem eerder al eens met de staalborstel op de boormachine had afgeschuurd. Samen hebben we de vensterbank weer op zijn plek geschoven en vastgezet en ik heb de violen in de bakken geplant en op de palen van de opritten gezet. Voor dat laatste had Gerrit even een tijdelijke oppottafel voor mij gemaakt en had hij de zak met aarde in een kruiwagen naast die tafel neergezet. Zo hoefde ik er zelf niet mee te slepen. Wat een zorgzaamheid.

Vanavond heeft Gerrit de radiator tussen de telefoontjes door nog gespoten. Hij had klachten over de mate van verdunning van de verf, hetgeen mijn taak is in het spuitproces.  Ik denk dat hij het er wat dikker op heeft gespoten waardoor het wat loopt. De waarheid zal in het midden liggen en dat laten we maar zo. Er zijn wel andere dingen waar je je druk over kunt maken toch...

Morgen de achterkant en daarna wellicht nog een keer en dan kan de radiator weer naar boven worden getild. Ik hoop maar dat ik daar dan naar kan kijken, naar dat tillen dan bedoel ik. We zullen zien.

Ik eindig deze blog met nog een foto van Gösta, die zo heeft genoten van het mooie weer. Hij kon de hele dag in de tuin en staat dan vooral te kijken naar wat wij doen. 

Oh ja en nog een laatste dingetje. De slangen ontwaken ook weer. Toen we bij het meer waren zagen we twee platgereden exemplaren liggen. Jammer natuurlijk voor die slangen. Ik kom ze overigens liever niet tegen. Het is niet mijn favoriete diersoort. Ik ben altijd bang dat onze honden er eentje tegenkomen en een beet krijgen. Vooral Gösta, die steekt zijn snuit graag overal in. Maar deze slangen van vandaag die doen dat niet meer.

Ik hoop dat jullie ook allemaal een goede dag hebben gehad. Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons!

Wordt vervolgd......

Daar zat ik niet op te wachten

Pasen 2022 is alweer voorbij, op naar de volgende feestdagen. Gezien de gas perikelen die we gisteren hadden hebben wij vandaag (dinsdag) een slow start gemaakt met een heerlijk ontbijtje zonder uitspattingen. We stonden vandaag rustig, alle andere gasten waren gisteren weer vertrokken, er waren slechts twee overnachtende campers die niets hebben meegekregen van het mooie van de omgeving. Jammer voor hen!

Mijn lofzang op de dag van gisteren kreeg overigens nog een onverwacht einde. Toen ik de blog klaar had gemaakt en op FB had geplaatst was het ondertussen al tijd geworden om te gaan slapen. Gerrit stelde voor om de honden nog even kort uit te laten dus het dikke vest aangetrokken want het was nog best koud zo in de nacht en de klompjes aangetrokken. De wandeling was kort want Arvid had het koud en we wilden snel weer naar binnen toe naar de warmte. Voor Gösta moest ik nog even het kussen uit Bosse halen en op de terugweg naar buiten...... ja je raadt het waarschijnlijk al bijna daalde ik op mijn klompjes net in een kuil en ging ik door mijn enkel. De schrik sloeg me om het hart want mijn gedachten gingen uit naar het ongemak van vorig jaar, toen ik met net zo'n  misstap hetzelfde enkel brak, althans een botje in mijn enkel. Dat heeft me maanden gekost om het volledig te laten herstellen. Met de misstap van gisteravond was ik bang voor een herhaling. 

Ik kon de slaap dan ook niet vatten, éèn en al onrust en mopperen op mezelf. Maar uiteindelijk kon ik er niets aan doen. Het was donker en ik kon niet zien waar ik mijn voeten neerzette. Ik ben nog weer even uit bed gegaan om te ontdekken of ik nog op mijn voet kon lopen en dat ging maar wel met de bijbehorende sensaties. Nog steeds was ik er niet gerust op. Diep in de nacht viel ik uiteindelijk in slaap. 

Bij het ontwaken voelde mijn enkel rustig, ik ben opgestaan en gaan douchen en toen we ons ontbijtje op hadden zijn we voorzichtig gaan wandelen. Het ging! Ik had mijn hoge wandelschoenen strak geveterd en dat gaf steun. Hoe verder we liepen hoe beter het ging. Pfff wat een opluchting. Gerrit heeft mijn enkel nog even onderzocht en hij vermoedt dat de enkelbanden wat zijn opgerekt maar niet gescheurd en zeker geen breuk in mijn enkel. Dat laatste dacht ik zelf ook al.

Ik doe nu even rustig aan om te kijken of het herstel inzet. Nog een dikke week immers en dan gaan we naar Greetje en dan wil ik graag weer redelijk kunnen lopen.

het uitzicht vanuit Bosse

de camperplaats

Na het opruimen van alle spullen zijn we naar Vadstena gereden. Daar hebben we Bosse geparkeerd en zijn we een stukje gaan lopen. Vadstena was eigenlijk het doel van ons uitstapje, het is een heel mooi historisch stadje. ik heb er hier en hier al eerder over geschreven.

Ondanks de fysieke beperkingen hebben we heerlijk kunnen genieten van de stadswandeling. Hoe verder we liepen hoe beter het ging. Waarschijnlijk rekte de boel door het lopen wat op. En wat hadden we mooi weer, niet alleen vandaag maar het hele weekend. Echt een verademing na al die winterse dagen.

We gaan zeker nog eens naar deze camperplaatst terug. Op de terugweg hebben we nog eenmaal een stop gemaakt voor een kopje koffie. Daarna zijn we naar huis gereden. Thuis was alles goed en het is altijd weer fijn om thuis te komen. Dat is een goed teken. 

We zijn twee nachten weggeweest en die twee dagen voelen wel als vijf. Eens even stilzitten, dat hadden we lang niet meer gedaan.

Wij hadden een heerlijk paasweekend en ik hoop van jullie allemaal ook. 

Nu wachten we af wanneer de loodgieter komt maar gelukkig hebben we nog wel een paar andere klussen af te ronden. 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van. Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....

Zomaar een feestje

 Toen ik vanochtend uit de badkamer van onze camper stapte, fris gedoucht, viel mijn oog op de fluitketel die een beetje sneu, gevuld met water maar zonder fluit, op het gasstel stond. Gerrit scharrelde niet zoals gebruikelijk in de keuken maar zat op zijn stoel en zei....'Het is op!' Ik begreep gelijk dat het over het gas ging. Dus geen gezellig paas ontbijtje met een heerlijk kopje koffie maar de camper rijklaar maken op zoek naar een gevulde gasfles.

Beiden vroegen we ons af hoe dit kon want bij ons vertrek uit NL in december hadden we in Earnewald nog een nieuwe volle fles aangeschaft. Voor onze reizen naar NL hebben we altijd een Scandinavische en een Nederlandse fles aan boord, elk heeft namelijk zijn eigen aansluiting. Met de aanschaf van een volle fles zouden we weer klaar zijn voor de volgende reis. Die volle fles stond nog steeds in de camper en omdat die vol was dachten we er nog goed gebruik van te kunnen maken. Nee dus....leeg.... maar hoe dat kan is een raadsel.

Gelukkig vonden we op 5 kilometer rijden in Ödeshög een volle fles. Daarna snel weer terug naar de camperplek en daar alsnog een ontbijt klaargemaakt. Gewoon de dag opnieuw laten beginnen dat is het beste in zo'n geval.

Tijdens de zoektocht naar een gasfles kreeg ik een appje van mijn zusje. Het appje bevatte een felicitatie met onze 42 huwelijksdag.  Mijn god....helemaal niet aan gedacht! En wat een dag, een stralende dag met heerlijk weer. Zo werd tweede paasdag zomaar ineens een mooie feestdag voor ons en gelukkig hadden we zelfs nog taart in de koelkast staan. Maar wat attent dat mijn zusje eraan dacht! 

42 jaar 

Na het ontbijt hebben we de wandeling gemaakt die langs het water en door een natuur reservaat liep. Prachtig was het. Tiveden heeft de naam maar deze wandeling deed daar zeker niet voor onder. We hebben ervan genoten. Hieronder wat foto's:

De ene plek nog mooier dan de andere. En kijk eens zoveel blauw op de foto, geen wolkje aan de lucht en het water zo glad als een spiegel. We zijn eigenlijk hemelsbreed maar 40 km van huis maar wat is het hier mooi! 

de bruid :-)

Halverwege de middag waren we weer bij de camper en de rest van de middag hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten. Ik heb zelfs mijn korte broek aangetrokken en heb nu het eerste kleurtje op de benen. 

De honden hebben de rest van de middag liggen slapen moe van al het klimmen en klauteren op de stenen want de wandeling voerde ons over stevige rotspartijen.

Vlak bij onze camperplaats staan drie hele grote windmolens. Ik herinner me nog jaren geleden dat Henk eens tegen ons zei zo heel erg gelukkig te worden bij het zien van een windmolen. Ik deelde dat gevoel toen niet met hem want ik vond destijds dat die hele grote molens de horizon vervuilden. Nu heb ik een poosje naar de drie windmolens gekeken. Ik realiseerde me dat ik me er niet meer aan stoor. Er is een soort van aanvaarding gekomen, het hoort bij de tijd. Nu dacht ik bij het zien van de windmolens.....'Elke molen staat voor iets minder afhankelijkheid van Putin!. Dat is goed! Laat die molens de wind maar malen.

's Avonds na het eten zijn we nog even het dorpje ingelopen naar de haven. Het ligt daar zo vredig en mooi. Net een sprookje! 

Dit was. ons derde bezoekje aan de haven in deze twee dagen en soms loop je en dan realiseer je je ineens dat je ziende blind bent. Ik zag nu pas dat er een ton hangt aan de oude kraan.

Tijdens onze wandeling vanavond ging net als gisteren de zon weer onder. Wat een prachtig gezicht toch zo over het water heen.

hier hangt de zon nog net boven het water

hier zakt hij erin

en weg is hij

We hebben nog een beetje door het dorpje geslenterd zoals bijvoorbeeld langs deze boothuizen waar echt mooie houten boten in liggen.

Wel het was supermooi allemaal op deze 42e trouwdag! 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en.....

Wordt vervolgd!