Eerste kerstdag

En toen lag de eerste kerstdag ook alweer achter ons. We hebben er een heerlijk relaxte dag van gemaakt. 's ochtends na het wakker worden dalen we meestal eerst af naar de keuken. Vaak heeft Henk of Chang dan al koffie gemaakt en zitten we eerst even wat met elkaar te kletsen alvorens we een start maken met het dekken van de ontbijt tafel. Dat zijn altijd waardevolle momenten. Het ontbijt daarvoor namen we vandaag ook de tijd. We hadden een uit NL meegenomen kerststol en broodjes uit de oven, een glaasje sinaasappelsap en een gekookt eitje. 

Buiten was het wit van de vorst, 's nachts was het min 3.5 geweest op de altan. Heerlijk dat het nu wat kouder is. Gösta is ook graag buiten met dit koude weer. Hij heeft een dikke vacht met stug haar en hij heeft het binnen snel te warm. Dan gaat hij op het vloerkleed in de hal liggen om af te koelen. 

Na het opruimen van de ontbijtspullen zijn we met elkaar een wandeling gaan maken naar Grotteberget. Die wandeling begint in het bos bij ons huis. Naar de top van de berg is zo ongeveer drie kwartier lopen.

Heerlijk met de dikke winterjas aan, sjaal om en handschoenen aan. Dat voelt beter dan de temperaturen van 7 of zelfs 8 graden in de plus welke maken dat je loopt te zweten tijdens het wandelen.

Boven op de berg heb je een prachtig uitzicht over het landschap met daarin het Vikenmeer.

Wij hadden mooie blauwe lucht met zonneschijn maar in de verte richting Mariestad hing een donker wolkendek waaruit ook neerslag viel (regen of sneeuw).

Boven op de berg staat een picknick bankje waarvan de bovenkant helemaal met rijp was bedekt.

Het was zo'n mooi gezicht, we zijn er maar niet op gaan zitten.

Een ieder heeft op zijn of haar eigen manier genoten van het uitzicht en ik heb wat foto's genomen.

En Chang heeft Gerrit en mij nog even op de foto gezet. 

 Daarna hebben we de afdaling weer ingezet en zijn we door het dorp weer naar huis terug gelopen.

 Daar is een deel een spel gaan spelen, en een deel heeft heerlijk zitten lezen. Kopje thee erbij en wat lekkers en zo wil de middag wel om. 

's Avonds hebben we de rest van het diner van gisteren aangevuld met verse groenten en gebruikt voor het gourmetten. 's Avonds hebben we een film gekeken. Deze keer geen ridderfilm maar een scheepsvaartdrama dat zich afspeelt in de tijd van Napoleon ' Master en Commander: The far side of the world (2003). Voor de recentie zie hier

Het is midden in de nacht nu ik deze blog schrijf, even een pauze in de slaap en de rust om wat te schrijven.

Morgen is Greetje, ons kerstkind, jarig en vieren we een klein feestje. 

Wordt vervolgd....

Julafton

 een heel fijn kerstfeest toegewenst

Julafton is voor de Zweden eigenlijk wel de belangrijkste feestdag in het jaar. Het is de avond voor de kerst. Om het feest luister bij te zetten wordt er dan een Julbord gegeten. Dat is een buffet met traditionele gerechten zoals de bekende Zweedse gehaktballetjes maar ook zalm, haring, worstjes, groene kool, bietjes, Janssons frestelse (een gerecht met aardappelen, ui, room en ansjovis en niet te vergeten en een prachtige ham). Het feest wordt meestal gevierd met de hele familie.

Vanavond hebben wij ons eigen julbord gemaakt, niet helemaal met de hierboven genoemde gerechten. Wij hadden bedacht dat iedereen een eigen gerecht zou maken zodat er ook voor ieder een persoonlijke voorkeur op het julbord aanwezig zou zijn. Het was dan gisteren en vandaag ook een drukte van belang in de keukens. 

Om dit te kunnen doen hadden Gerrit en ik, samen met Henk en Chang, dinsdag al  de kerstboodschappen gehaald. Dat wilden we doen op een rustig moment nog voor de drukte uit. In de winkels dragen nu ongeveer de helft van de klanten een mondkapje, we zien een toename hiervan en laveert men voorzichtig om elkaar heen. Ook wij gingen nu met een mondkapje de winkel in. Ieder had een winkelwagen en zo hebben we de diverse lijstjes afgewerkt.

Het resultaat mocht er zijn! Wij hadden pastinaaksoep als voorgerecht, en op het julbord een ham, witlof uit de oven, stoofpeertjes uit Nederland, kruimige friese aardappelen, een linzenschotel, een bloemkool masala , Janssons frestelse en een nut roast, een lemonchello tiramisso en Ris al la Malta. De laatste twee als nagerechten. Het was meer dan genoeg en we hebben ervan gesmuld en zaten 's avonds met kerstbuikpijn op de bank.  Gelukkig is kerst maar één keer per jaar.   

             

ons julbord

in de zwarte ovenschaal de Janssons frestelse

het toetje

Het was veel, mooi, lekker, gezellig en sfeervol.

Zoals de eerste foto laat zien was het buiten zelfs een beetje wit geworden. De temperatuur zakte onder nul en bij het wakker worden was de wereld wit gekleurd. Toch een beetje wit met de kerst dit jaar. 

Overigens zijn wij aan onze tweede kerstboom toe. De eerste boom van 10 euro liet alle naalden vallen. Volgens de anderen kwam dat van de kwaliteit te verwachten bij een aankoop voor 10 euro, volgens ons vanwege de lage luchtvochtigheid in ons huis. Maar hoe dan ook, de vloer werd groen en de boom werd bruin en begon er heel zielig uit te zien. Gelukkig hadden we buiten op de altan nog een reserve boom staan want geen boom met kerst dat vinden we een beetje kaal. Nog een heel gedoe om de boom eerst af te tuigen, op een zeiltje weg te slepen, de nieuwe naar binnen te vervoeren en weer op te tuigen.....dan ben je al snel een uurtje verder. Nu staat er dan wel weer een frisse boom met de kerstdagen en dat is fijn.

                                                                                                   De eerste boom

                                                                                                     De tweede boom

De belevenissen zijn vrij kleinschalig tegenwoordig met koken en bakken en braden. Voor het eerst in mijn leven heb ik banketstaaf gemaakt met zelfgemaakte amandelspijs. Niet moeilijk hoor. Amandelen malen vermengen met suiker en een ei en een smaakje wanneer je dat lekker vindt. Ik deed er een klein scheutje Amaretto door. Twee keer met de ogen knipperen en het was op. Heel lekker volgens de lekkerbekken.

Ik hoop van harte dat een ieder in een grote of een kleine bubbel er een goede kerst van weet te maken. Bij ons lukt dat heel aardig al missen we Femke en Louis wel heel erg. Zij vieren het bij hen thuis dit jaar en ze maken er zeker mooie dagen van.

Wordt vervolgd.......

P.S. de foto's zijn deze keer van Chang en Greetje en maar twee van mezelf (de laatste).

Van alles wat

 

Hoe je van trapleuningsteunen toch nog een leuk pakje kunt maken? Vrijdagochtend konden we de bestelde trapleuningsteunen ophalen bij de plaatselijke ICA. Een klein pakje en mooi en zorgvuldig verpakt. Op Sekelskifte.se kun je allerlei zaken verkrijgen voor je 100 jaar oude huis. Zonder verzendkosten, kijk dan is het wel leuk kopen online.

Een mooi plaatje erbij

 

 

Bij de post zat ook het tijdschrift van de hjorthundklub met daarin prachtige verhalen en foto's. We kregen het abonnement bij de aankoop van Gösta en ik denk na dit eerste kennismakingsjaar lid te blijven. In het tijdschrift staan veel belevingen beschreven van mensen die zelf één of meerdere Deerhounds hebben. De fokker van onze hond had deze keer een grote advertentie op de achterkant van het blad.

 

 Zaterdag was het prachtig weer! Blauwe luchten en het zonnetje erbij. We hebben daarom een mooie wandeling in Tiveden gemaakt. Het was prachtig in Tiveden en we waren niet alleen. De meeste vuurplekken waren in gebruik door gezinnen met kinderen die ook een dagje uit vierden. Kijk eens hoe mooi het er is.

Echt genieten!

We zijn een beetje in afwachting van de kerst. Het is de bedoeling dat we dinsdag, dat is morgen, de boodschappen gaan halen in de hoop dat het dan nog niet zo heeeeel erg druk is in de winkels. Ik denk eraan om nu wel een mondkapje te gaan dragen. Kerstcadeautjes doen we dit jaar maar niet. We zijn niet compleet en we willen het risico dat het winkelen met zich meebrengt niet aangaan. Ik hoop maar dat we elkaar op een ander moment in het nieuwe jaar weer allemaal kunnen treffen. Daar had ik met het vaccin wel enige hoop op gevestigd maar hoe het nu weer komt met het gemuteerde virus???? Engeland helemaal op slot. Wat zijn we blij dat Greetje bij ons is! 

Vandaag heb ik voor de eerste keer na het knie ongeluk weer eens zelfstandig met Gösta gewandeld. De knie lijkt goed te herstellen, overdag heb ik er niet het meeste last van, 's nachts iets meer maar het gaat al stukken beter.

Ik vermoed dat het de komende dagen wat druk gaat worden en dat de nieuwe blogposts wat onregelmatig zullen verschijnen. We zullen zien.

Wordt vervolgd.....

 

Herinneringen

Woensdag, dat is morgen, is onze Femke jarig! Daarom bedacht ik maandag om de plaatselijke bloemist in haar woonplaats te bellen voor het bezorgen van een bos verjaardagsbloemen. De bloemist vertelde me toen dat dit waarschijnlijk niet zou gaan lukken vanwege de verwachte lockdown, 's avonds door Rutte uit te spreken. Omdat ik toch wel graag een bos bloemen wilde vroeg ik hem of het dan wellicht dinsdag ook zou kunnen. Wel na enig nadenken kon dat nog net! Al was het ook nog zo dat er bijna geen bloemen meer voorhanden waren omdat een reis naar de bloemenveiling ook al tot het verleden behoorde. De kerstachtige ingrediënten waren er nog wel of dat ook mocht. Zo was ik zo ongeveer de laatste klant die nog een bos bloemen besteld kreeg voordat de lockdown inging. Het staat prachtig zo onder de kerstster. Mooi met rood en groen. Lieve Femke, natuurlijk bellen we morgen even maar alvast een heel goed en gezond en liefdevol nieuw levensjaar toegewenst door ons.

Bovenstaande is op het moment van schrijven een verwachting en natuurlijk nog geen herinnering. Die laatsten waren er vandaag overigens wel. Ik heb namelijk vandaag in oude fotoalbums zitten kijken waarvan ik niet wist dat ik ze had. Er staan bijzonder oude foto's in van de familie van mijn moeder. In dit album ontdekte ik een prachtige foto van mijn moeder, zo ongeveer in de leeftijd van 11 jaar vermoed ik, samen met haar ouders. Op de foto dus mijn pake Sierd, mijn moeder en haar moeder mijn beppe Johanna, op de stoep bij de voordeur van hun huis in Wirdum. Mijn grootouders zijn hier ook nog jeugdig, nog geen grijs haar te bekennen. Leuk vind ik ook de fiets tegen de heg, en er wordt even geventileerd, het raampje staat open. Het moet een foto zijn van voor de oorlog, zo ongeveer 1935. Ik vind het een erg leuke foto!

Op de foto hieronder sta ik samen met mijn ouders. We zijn met elkaar vakantie aan het vieren ergens in Duitsland. Een foto waar ik met mijn vader op sta is bijzonder, hij was altijd de fotograaf en staat zelf niet echt vaak op een foto. Ik ben hier 24 jaar en heb mijn eerste hondje, een whippet. De andere whippet is  die van mijn ouders.

 

Hieronder nog een foto van Moorke. Het was een blauwe whippet een bijzonder kleur voor dit ras.

Met Moorke hebben we een poosje op de renbaan gerend. Het was een felle rakker en in de bochten haalde ze de andere honden in. Op het lange stuk kon ze haar voorsprong niet houden, ze was eigenlijk te klein voor het rennen. Maar oh wat vond ze het prachtig om te doen.

Hieronder nog een foto van mijn moeder. Ze is hier in de zeventig, mijn vader is dan al 16 jaar terug overleden. Wij namen mijn moeder nog één keer mee op vakantie naar Zweden. Naar de plekken waar ze samen met mijn vader was geweest. Wat heeft ze toen genoten. Mijn broer en zijn gezin was er ook en zo had ze zeven van haar tien kleinkinderen om zich heen. Ze vond het prachtig.

Mooie herinneringen die bovenkomen bij het doorkijken van de oude familie albums. 

's Avonds hebben we heerlijk pizza gemaakt. Een heel gedoe altijd pizza bakken zeker wanneer je er drie verschillende moet maken. Maar goed gelukt, ze smaakten heerlijk.

Vandaag is het buiten een druilerige dag. Binnen zijn we allemaal lekker bezig met van alles en nog wat. Gerrit en ik doen nog wat laatste klusjes in de doorgang van de kelder. Morgen krijgen we het af en dan is ook dat klusje weer gepiept. 

We tellen af naar kerst en denken veel aan Femke en Louis die nu in de lockdown zitten. Ik hoop dat het goed verloopt en dat ze er samen een goede tijd van weten te maken en goed gezond blijven.

Wordt vervolgd......

Een mooie zondag

Ik was maar één dag in de war met mijn vorige post over Lucia. Vandaag is het zondag en is het de dertiende. Het verhaal zou hetzelfde zijn geweest dus een erg groot probleem is het niet. De dagen lijken ook zo op elkaar zodat ik de tel wel eens kwijt raak.

Nu kan ik wel mooi een blogje schrijven over de belevenissen van vandaag. We hadden een leuke dag zo met z'n drieën. Vanochtend hebben we een lekker uitgebreid ontbijtje beleefd met daarna hebben we een wandeling gemaakt langs het water van Sätra naar Lilla Edet. Daar is het elk jaargetijde erg mooi en ik geniet altijd weer van de wandeling daar. Nu vooral omdat het goed ging met mijn knie. Meer dan 9000 stappen gezet. Dat geeft me er vertrouwen in dat het weer goed komt.

Hieronder even wat foto's van tijdens onze wandeling:

                                                                   De plek van aankomst

                                                                                        idem

Greetje voert tegenwoordig tijdens het wandelen het bewind over Gösta omdat ik met mijn mankementen niet met hem kon lopen, tenminste wat niet kan.... maar het was beter van niet. Zij doet dat heel goed en is super consequent. Op de foto hieronder mag hij even 'close' lopen wat wil zeggen een beetje ruimte maar niet trekken aan de lijn.

Hij loopt tegenwoordig aan twee lijnen. De ene lijn is zijn normale lijn, de andere is de correctie lijn. Die zit hoger om zijn hals, achter de oren. Wanneer hij het goed doet hangt die lijn net als de andere slap, doet hij het niet goed en wordt er door hem getrokken dan is de normale lijn strak gespannen en krijgt hij met de correctielijn een kleine ruk gevolgd door het commando. Doet hij het daarna goed dan volgt er een beloning.

Ik hoop nu maar dat wanneer ik straks weer met hem kan lopen er nog iets van gezag voor mij is blijven hangen :-)

Het was windstil tijdens de wandeling en de bomen spiegelden zo prachtig in het water.

Onze wandeling duurde ongeveer twee uren. Tegen het einde ervan begon het alweer te schemeren.

Thuisgekomen hebben hebben Gerrit en ik de buitenkerstboom in de stander gezet en hebben we er lichtjes in gehangen, de laatste actie met betrekking tot de buitenversiering.

Daarna zijn we nog eventjes de kelderdoorgang ingedoken om daar de geverfde planken te monteren. 

Zo hebben we er mooi wat extra bergruimte bij gekregen. De ruimte is nu bijna helemaal klaar. De trapleuning hebben we grof geschuurd en moet nog  worden afgeschuurd en daarna in de olie gezet en het nieuwe luikje waar de kabels  die naar de installatiekast toegaan nu achter verborgen zijn, moet ik nog helemaal schilderen. De trap heb ik vrijdag en zaterdag gedaan. Eerst helemaal geschuurd en de treden in de hardwaxolie gezet en zaterdag de opstaande stukken en de zijkanten in de rode verf gezet. De trap ziet er nu weer perfect uit vind ik zelf. Zo kan die wel weer een paar jaar mee.

hoeveel voetstappen zouden er op deze trap liggen?

Greetje zou er nog blauwe deurtjes voor willen hebben met een hartje erin om de kelder nog wat op te leuken. Ze heeft al even zitten neuzen op Pinterest naar trapdoorgangen en daar kwam ze de prachtigste trappen tegen. Maar ja, wij zijn vooral functioneel ingesteld en we denken het zo maar te laten. We hebben nog even voorgesteld om onder de keldertrap een bed voor haar te timmeren en daar een klein slaapkamertje te creëren. Gezien de muizen heeft ze daar toch maar vanaf gezien.

's Avonds zijn we samen nog eventjes de weefkamer ingedoken. Greetje haar kussenovertrek is nu bijna klaar en het wordt erg mooi.

Ik ben een mat voor haar aan het weven van stroken stof (katoen). Op de foto hieronder zie je de repen stof liggen. Ik wissel elke baan met stof af met draden in de kleuren die in de stof zitten. Volgens mij wordt het wel mooi.

Ja ik dacht even een blogje te schrijven maar het werd alweer een heel verhaal. Het weekend zit er inmiddels bijna weer op. Ik wens iedereen een hele goede werkweek toe. Blijf gezond en houd het nog even vol!

Wordt vervolgd.....