Vloerwerk en andere dingen

Het wordt nu toch echt tijd voor het zomerklaar maken van de altan. Eigenlijk is dit een van de laatste klusjes in de tuin. We hebben nu alles gedaan wat we op ons lijstje hadden staan en voor de rest wordt het nu bijhouden en dat laatste geeft meestal ook werk genoeg.

Gisteren heb ik de vloer van de altan eerst ingeboend met tralltvätt. Dat is een schoonmaakmiddel voor geimpregneerd vloerhout. Het reinigt vuil en algen uit het hout. Het hout van onze altan zag er al erg donker uit. Vorig jaar heb ik het geschuurd maar dat hielp maar weinig tegen de donkere verkleuring. Dit jaar heb ik me gewaagd aan tralltvätt. Dat moet je opbrengen en daarna met schoon water uitboenen of schoonblazen met de hogedrukspuit. De laatste was mijn keuze. Ik heb ongeveer 3 uren het hout staan afspuiten met de drukspuit. Het resultaat is goed. Het hout is mooi licht geworden, het lijkt net nieuw en er is niet veel kleurverschil tussen het hout in de overkapping in vergelijking met het hout dat ligt in het onoverkapte deel van de altan.

Vandaag overdag scheen de zon en was het lekker droog weer zodat het hout mooi kon drogen. In de namiddag heb ik het in de olie gezet. Gerrit heeft eerst de altan nog goed uitgezogen want er lag nog veel stof of stuifmeel uit de bomen. De vloer ziet er nu weer helemaal top uit!

Fynn helpt ook even mee

Maar het kussentje was toch echt voor mijn knieën.

De vloer gereinigd en in de olie

De altan is nu mooi schoon en fris en ik denk dat we morgen de stoelen erin kunnen zetten. Dan kleedt ook dat weer mooi aan.

Wat nog wel leuk was, is dat toen ik vandaag de boodschappen deed in de ICA näre ik aan de kassa werd geholpen door Anna. Tenminste Gerrit en ik denken dat ze zo heet. Anna is altijd uitermate vriendelijk maar ook wat introvert. Toen ik vandaag bij haar aan de lopende band stond en zij onze producten had gescand zei ze tegen mij dat ze vond dat onze tuin zo mooi wordt. Ik was helemaal flabbergasted want Anna zegt nooit zoveel. Ik zei tegen haar dat we nu in deze Corona tijd maar veel in de tuin werken en dat het fijn is om buiten te zijn met dit mooie weer. Ja ze had wel gezien dat wij hard aan het werk waren in de tuin. Het wordt heel mooi! zei ze nog een keer. Ik bedankte haar voor het compliment en vertrok met mijn handel. Ik merkte dat ik een glimlach op de lippen had. Het is toch heel leuk om een compliment te krijgen en zeker als het afkomstig is van iemand die niet met complimenten strooit. Dank je wel Anna!

Gerrit heeft vandaag een start gemaakt met het onderhoud van de boot. Er hoeft niet zoveel aan te gebeuren maar de motor moet elk jaar wel even een beurt hebben. Daarvoor had Gerrit een service pakket besteld bij de Dieseldokter Deze laatste heeft allerhande spullen voor o.a. onze motor en je kunt ook altijd vragen stellen wanneer je een probleempje tegenkomt. Dus met de binnenkomst van het pakket hadden we gelijk alle benodigde filters, olie en een deksel voor de impellerpomp omdat die wel eens gaan lekken, in huis. Nadat Gerrit de technische werkzaamheden had verricht was het starten en hup daar liep de motor weer. Het testen van de verstuivers en/of de brandstofpomp moet wellicht een andere keer, het testen van de thermosstaat had hij eerder deze week al gedaan in een pannetje warm water. We hebben een klein pluimpje op de uitlaat en dat zou eigenlijk niet moeten vandaar de wens om de verstuivers en de brandstofpomp te testen. 

Toen we dan vanmiddag alle werkzaamheden hadden afgerond hebben we heerlijk nog even in het zonnetje gezeten genietend van een glaasje rode wijn met een stukje blåbärpaj (vers uit de oven).
Ik heb de paj gebakken met monkfruit als suikervervanger. Dat moest ik helemaal in Engeland bestellen omdat het op het vaste land van Europa niet te verkrijgen is. Het speciale van monkfruit is dat het een suikervervanger is zonder bijsmaak. Het is eigenlijk precies de smaak van suiker alleen krijg je er geen glucosepiek van en er zitten geen koolhydraten in.
Vandaag konden we het testen en de smaak was heerlijk! Bij het tweede glaasje wijn hebben we een toastje met warmgerookte zalm en blauwe kaas genomen. Eigenlijk wel een smaakvollere combinatie met de wijn, moet ik eerlijk zeggen.

's Avonds hebben we nog de moestuin bewaterd. En toen zag ik dat de Seringen in onze nieuwe haag in bloei staan. Wat een prachtig gezicht en wat ruikt het heerlijk.

Toen ik in de loop van de dag even buiten op het trappetje zat was Gösta net even lekker aan het spelen met zichzelf. Ik heb er even een filmpje van genomen. Het wordt al een hele reus!

Gerrit en ik wensen iedereen die dit leest een heel fijne voortzetting van dit Pinksterweekend toe. Overigens heeft dit weekend in Zweden maar 1 zondag. De tweede is ingeleverd voor de viering van de Nationaldag op 6 juni. Bovendien is het deze zondag moederdag in Zweden.

Wordt vervolgd.....

De laatste meters kantsteen zijn gelegd

De laatste meters...

We zijn klaar! Tenminste met de kantsteen. Ik kan het woord bijna niet meer aanhoren. Wat een klus weer. Al met al hebben we er toch een paar weken in gehangen. Dat komt van het opgraven, dat was echt veel en zwaar werk. Maar wel een heel leuke gedachte dat we die oude stenen hebben kunnen hergebruiken. Het aanzicht van de voortuin is nu echt een stuk opgeknapt. We hebben nu zomers weer en wanneer we af en toe sproeien groeit het gras als kool. De voortuin wordt al groener en groener. En we hebben weer een ticket van de kelderdeur, heerlijk!

 '
De stukjes grasmat  langs de kantsteen hebben we apart ingezaaid vandaag. Dat duurt dan nog twee weken voordat dit randje groen gaat worden. Maar we hebben geduld.

Kijk zo was het ongeveer:

 En zo is het nu geworden.

En als je heel goed naar de laatste foto kijkt dan zie je dat de volgende klus alweer op ons ligt te wachten. Daar achter onze auto daar zie je de boot op de oprit staan. Die hebben we aan het einde van de middag opgehaald. Daar gaat denk ik een weekje werk in zitten. Vorig jaar hebben we echt veel onderhoud aan de boot gepleegd, dit jaar gaan we slechts een paar kleine klusjes doen. Nu zo snel mogelijk het water in want het seizoen is hier korter dan in Nederland. Drie maanden varen juni, juli en augustus en begin september gaat ie dan weer in de winterberging.
We maken geen haast met de dingen maar we zijn best wel druk bezig vind ik zelf. Ons huis heeft nu diverse terrassen, ik vraag me af wanneer we daar nu eens langer dan 1/2 uurtje op gaan zitten :-)
Vanavond was het in elk geval alweer half elf voordat ik goed en wel in de Hannemand  in de keuken plaats kon nemen. Maar het is dan ook zo heerlijk om in de avondschemering nog even door de tuin te lopen om hier en daar een plantje van wat water te voorzien. De avonden hebben zo'n speciale magie, de stilte en het geluid van de vogeltjes, ik kan er dan niet toe komen om naar binnen te gaan. In onze laatste zitsessie van 1/2 uurtje zeiden Gerrit en ik nog tegen elkaar hoe heerlijk het is om hier te wonen. Zeker nu het weer zomer gaat worden.


Wordt vervolgd....

Hoe zit dat nu met het vlaggen?

De eerste bloeiende Lupines 

Gelukkig hebben we onze vervuiler weer op de oprit staan. De reparatie viel erg mee. Er was een V snaar geknapt waardoor de dynamo de accu niet meer kon opladen. Die snaar was snel vervangen en toen deed alles het weer. Nu ligt die hele ervaring weer achter ons.

Vanochtend direct de aanhanger maar weer aangehaakt om weer een portie kantstenen op te halen bij de Byggvaror in Karlsborg. Die kantstenen zijn al aan het interen. Bij de kassa zij de verkoper nog tegen mij, waarschijnlijk herkend hij me van de vorige keer, dat er zeer binnenkort weer een levering kantstenen zou zijn dus wanneer we meer nodig hadden dan zou dat geen probleem zijn. Wel we hebben er meer nodig maar meer dan 36 durven we niet in de aanhanger te vervoeren. Dan gaan we over de gens van het toegestane gewicht.

Kijk daar staan ze.... en daar moeten ze in....

Toen ik moest afrekenen zag ik vanuit mijn ooghoeken vlaggen en wimpels hangen. Ik ben al een poos op zoek naar een passende wimpel voor onze vlaggenmast. Die is zo ongeveer 14 meter hoog en daarin hangt momenteel een wimpel van 4 meter. Dat is echt geen gezicht. Er moet een wimpel in van 5 m of 6 m. Maar zo'n wimpel vind je nergens. Overal waar ik kijk is 4 meter de langste wimpel. Bij de Byggvaror zag ik ze nu ook hangen, nieuw in het assortiment. Vlug nog even kijken en ja hoor....een wimpel van 5 meter lang. Die wimpel zat ook nog eens prachtig verpakt in een kartonnen doos met op de voorkant een traditioneel Zweeds tafereel  en op de achterkant instructies voor het vlaggen. Wel die informatie had ik nog niet gelezen dus vanaf nu weet ik precies wanneer we moeten vlaggen. Met de regels voor het vlaggen erbij. Als ik hem uitdoe dan moet dat rond 8.00 uur 's ochtends en voor zonsondergang moet hij dan weer uit de mast.

 Helemaal onderaan de informatie ook nog even een overzicht van welke wimpel bij welke vlaggenmast hoort. Duidelijk, een mast van 14 meter daarin hoort een wimpel van 5 meter. Dan klopt het nu bij ons en het staat een stuk beter. De gulden snede denk ik.

Daar hangt de nieuwe wimpel in de mast een mooi en vrolijk gezicht zo'n verse wimpel in de mast. Nu nog het vrolijke gevoel erbij want ik voel me nog steeds wat verdrietig om Fredrik. Dat heeft even tijd nodig om een plekje te krijgen. Dat zal ook wel komen omdat mijn eigen vader ook op jonge leeftijd overleden is. Het ene verdriet appelleert aan het andere. Zo werkt dat.

Vandaag stond overigens, maar dat had je waarschijnlijk al door, wederom in het teken van de kantsteen. Voor is het nu bijna klaar, nog een klein stukje. Dan vinden we het wel welletjes en kan er weer een ticket van de kelderdeur.

Wel we zijn weer bijgepraat. Blijf voorzichtig en blijf gezond!

Wordt vervolgd.....

Voor Fredrik

Wat voelt het kaal wanneer je zo in deze Corona tijd die 1.5 meter in acht moet nemen wanneer je eigenlijk dicht bij iemand wil zijn.
Onze Fredrik moest gisteren voor altijd zijn vader verliezen. In welke situatie ook is dat altijd moeilijk.
Gerrit en ik willen hem dit lied geven zo mooi vorm gegeven door Bart Peeters.

Dicht bij mij

En toen....werd hij afgevoerd

Toen ik vanochtend opstond had ik er geen benul van dat het vandaag een spannende dag zou gaan worden. Geheel onschuldig vertrokken wij na het ontbijt, de afwas en na het uitlaten van de honden met onze Kabe richting Stentorp (dat is richting Fallköping) omdat we daar een afspraak hadden gemaakt voor een servicebeurt van onze caravan. De laatste beurt is inmiddels al weer een jaar of drie geleden.

In een waterig zonnetje reden we op ons dooie akkertje door het prachtige landschap. Ik zei nog tegen Gerrit, 'als je niet beter wist zou je zeggen dat we nu een vakantie tripje maken'. Gerrit was het met me eens! Het afleveren van de caravan ging zonder problemen, morgen na de lunch is hij weer klaar en kunnen we hem weer aanhaken. Op ons dooie akkertje en in een pensionairstempo reden we over prachtige binnenwegen weer richting Skövde. Bijzonder was ook dat we overal om ons heen donkere regenwolken zagen maar waar wij reden was het onbewolkt en prachtig weer. Dit was onze dag.

In Skövde hadden we een aantal kleine boodschapjes te doen. We moesten even nieuwe brokken kopen voor onze viervoeters (die overigens met ons mee waren en eveneens genoten van het ritje), ik moest nog even 6 pakken koffie bij de ICA kopen (3 voor de prijs van 2) en ik wilde nog even naar het stoffen winkeltje om daar een aantal toebehoren voor mijn kussen te kopen.

Nu komt het...

Na mijn bezoekje aan de ICA in Skövde begon er na het opstarten van de motor een lampje te branden en kwam er een mededeling over een fout in het opladen van de accu. Gerrit dacht aan een storing in het systeem omdat de auto een poos op contact had stilgestaan. Dus maar even het contact eraf en weer opnieuw opstarten. En ja hoor, nadat de mededeling eerst even uitbleef verscheen hij vervolgens helaas weer. Niet helemaal precies wetend wat hiervan te denken gingen we eerst maar naar de stoffenwinkel. Daar bleef Gerrit weer in de auto bij de honden en ging ik naar binnen. Man man wat was het druk in de stoffenwinkel. Ik moest echt mijn best doen om op 1.5 meter afstand te blijven. Soms passeerde er iemand heel dichtbij en ging ik maar even aan de kant staan en hield ik mijn adem in. De spullen voor het kussen vond ik gelukkig snel en vanuit mijn ooghoeken zag ik ook nog een leuk zomerstofje liggen waar ik wel iets van zou kunnen maken. Dus ook maar snel die rol mee onder mijn armen en zo in de rij voor de kassa. Toen ik daar zo stond met allebei mijn handen vol ging mijn telefoon. Het lukte me maar net om op de goede knop te drukken. Het was Gerrit! Die zat met oververhitte honden op mij te wachten en het duurde (te) lang. Aan zijn toon te horen dacht ik al van 'hier klopt iets niet'. anders is hij altijd het geduld zelve.... Ik zei dat hij maar even met de honden uit de auto moest gaan en dat ik bijna aan de beurt was voor de kassa. Wat bleek...vandaag op maandag was er 10% korting dus dat zat me even mee maar dat zal de oorzaak van de drukte zijn geweest. Na het afrekenen snel naar de auto. Het eerste waar ik naar vroeg was hoe het was met de mededeling over het laden van de accu. Wel die was er nog steeds ook nadat hij iets langer de auto van het contact had gehad. We begonnen onze mededeling nu wel bloedserieus te nemen. Ik opperde om naar de Volvo garage in Skövde te gaan. 'Het is half zes' zei Gerrit, 'daar is de boel dicht'. Ik had er geen benul van dat het al zo laat zou zijn. Het voelde voor mij als drie uur. Op mijn aandringen gingen we toch naar de garage en de boel was niet dicht. Gerrit kon zo naar binnen gaan terwijl ik deze keer bij de honden bleef. Na een kwartiertje kwam hij weer terug, 'Geen monteur meer', zo was de mededeling. Waarop ik hem vroeg hoe het nu verder moest. We hadden twee keuzes. 1. naar Suzanne en Fredrik gaan om onze auto daar neer te zetten en onze reis te vervolgen in hun auto (zij gebruiken hun auto niet zoveel), 2. De tocht naar huis voortzetten en bidden of we thuis zouden kunnen komen. De keuze werd gemaakt voor het laatste. Het eerste deel van de reis verliep prima tot plotseling de stuurbekrachtiging uitviel. Even daarna kwam er een mededeling dat ook de rembekrachtiging was uitgeschakeld. Het werd er dus niet beter op en we hadden nog wel een aantal km te gaan. Ondertussen begon Henk zich te roeren op de familie app. Ik informeerde hem over het naderende noodlot, waarna ook de zussen actief werden op de app. Het was dus een geklingel van jewelste in de auto, dit terwijl de spanning steeg en Gerrit steeds zwijgzamer werd. De dames kwamen met adviezen en Henk zei nog dat wanneer Heit gespannen is, je beter niet met adviezen kunt komen en dat hij uit ervaring sprak! Wel....ik moet toegeven dat hij gelijk heeft. Henk vroeg ook nog of hij even moest komen....Ja als dat zou kunnen in deze Corona tijd. Intussen steeg de spanning in de auto doordat er steeds meer elektronische zaken uitvielen, terwijl we ondertussen halverwege onze rit waren. Als laatste viel de gehele boordcomputer uit en hadden we alleen nog de motor die het deed. We reden zo nog een eindje door, inmiddels Halna gepasseerd en ik kreeg er een beetje vertrouwen in dat we het zouden redden naar huis. Terwijl ik bezig was  dit op de app te zetten stopte van het ene moment op het andere de motor en wilde die ook niet meer aan. Daar stonden we met onze vervuiler die het niet meer deed, aan de kant van de weg!!  Drie honden achterin en de achterbank vol met boodschappen. Eerst maar de kinderen geappt dat we nu stilstonden na mijn bericht dat ik er vertrouwen in kreeg dat we het zouden gaan halen gewist te hebben. Suzanne, die net onder de douche vandaan kwam na een rondje hardlopen bood aan om ons te redden. Fantastisch toch... het aanbod met beide handen aangegrepen en ondertussen ook de Volvo Assistans gebeld. Bleek dat die nog op ons NL kenteken stond en dat we zodoende het nummer in NL kregen via de app die we voor het zoeken van contact moesten gebruiken. Op zich geen probleem ware het niet dat de batterij van de telefoon ook bijna leeg was en de betreffende telefoonmedewerker een lang verhaal hield en lang moest zoeken naar het Zweedse nummer. Maar het lukte!! Het zweedse nummer gebeld en daar kregen we te horen dat er over ongeveer een uur een truck zou komen om onze auto op te halen. Het enige wat wij nog konden doen was wachten! Wachten op Suzanne die de honden eerst thuis zou brengen en wachten op de auto ambulance. 

Om een zeer lang verhaal kort te maken, onze vervuiler werd op de ambulance getrokken omdat hij niet meer voor of achteruit wilde en werd zo afgevoerd, Suzanne kwam alweer aanrijden om na de honden ook ons op te halen. Wij zijn met haar weer naar Skövde gereden en 's avonds weer terug naar huis. 

Een dag die zo ontspannen begon had op deze manier wel een heel enerverend slot!!

Morgenochtend zeven uur moeten we de garage in Mariestad bellen, daar staat hij nu.

Ik wens een ieder morgen een rustige dag toe!

zo lagen zij te wachten op redding....

Ja...het is een sneu gezicht om zo je auto te zien staan

De feestjurk staat in de grondverf

 Gisteren en vandaag hebben we regenachtig weer gehad met gisteren wel een heel dikke bui. Lekker voor onze tuin met het nieuwe graszaad dat nu groeit als kool. We hebben voor onder de beuken al meer gras dan voor de renovatie van de grasmat.
Maar vanwege het regenachtige weer dacht ik dat het tijd was voor mijn kleine privé projectje. De Feestjurk die ik voor mezelf had bedacht.

Gisteren heb ik het bovenstuk gemaakt een beetje anders dan het patroon. De halslijn heb ik in plaats van recht een beetje ronder gemaakt, dat vind ik wat vriendelijker en de grote strikken op de schouders die heb ik laten vervallen en vervangen door een gerimpelde schouderband waar elastiek in zit. Het topje heb ik gevoerd met dezelfde stof. Vandaag heb ik de rok gemaakt en de rits ingezet. De eerste keer dat ik werk met een blinde rits, wat overigens niet heel moeilijk is maar waarvoor je wel een speciaal blinde rits voetje bij je naaimachine moet hebben. Dat voetje zit niet bij de bijgeleverde accessoires van mijn machine. Wel tien voetjes maar geen blinde ritsvoetje, dat zul je altijd zien. Ik had natuurlijk kunnen wachten tot ergens volgende week met het inzetten van de rits met passend voetje maar het is me gelukt om de blinde rits in te zetten met een gewoon ritsvoetje. Gaat eigenlijk ook wel prima maar je moet zelf ietsje meer sturen.
De jurk is nu pasklaar maar er moet nog wel het een en ander aan gebeuren. Ik moet de voering aan de binnenkant nog vastnaaien op de taillenaad en de zoom moet er nog in. Daarover ben ik nog aan het nadenken. De stof is eigenlijk best wel dun wat onzichtbaar zomen moeilijk maakt. Wellicht dat ik hem erin ga strijken met zoomband. Maar hij staat in de grondverf, zover ben ik maar weer.

 Het was echt wel jaren geleden dat ik een kledingstuk voor mezelf had gemaakt. Deze jurk is een van de eerste projecten met mijn nieuwe naaimachine die ik vorig jaar voor mijn verjaardag kreeg. Ik moest er dus wel weer even inkomen. Gelukkig kwam gaandeweg de routine wel weer wat terug. Net als vroeger ben ik altijd weer blij dat het project de eindfase nadert en ik de troep in de kamer weer kan opruimen.

Gerrit heeft vandaag het hardhouten schoenen rekje gerepareerd. Dat staat bij ons onder de kapstok in het halletje. Een aantal maanden terug ging ik per ongeluk op het rekje zitten en krakte ik er, onder de toenziende ogen van Suzanne en Fredrik, doorheen. Het hout stond alle kanten uit, behalve de goeie. Zo heeft het een aantal maanden gestaan met de schoenen ernaast maar nu is het weer helemaal perfect.

Nu hoop ik maar dat ik voorlopig niet weer ergens doorheen krak want dat is niet bevordelijk voor mijn zelfbeeld. Op de één of andere manier ben ik altijd degene die door de dingen heen zakt.....maar ik werk eraan :-)

Wordt vervolgd

Moestuin

Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar de hele dag doe ik niet anders dan gapen! Het zal komen door het zonlicht van gisteren of door het zware werk van de afgelopen dagen of door iets anders maar ik zou willen dat het ophield. 

Al gapend zit ik ook deze blog te schrijven en ik hoop maar dat er niet al teveel fouten in sluipen als gevolg van plotseling opzettende slaapneigingen. Indien wel....vergeef me!

De kantstenen hebben we ook voor vandaag even gelaten voor wat het is. Beiden hadden we er niet zo heel veel trek in en bovendien was het ook weer boodschappendag. We konden het inslaan van proviand niet langer uitstellen omdat we op verschillende gebieden misgrepen in onze voorraadkast.

Vanochtend zijn we naar Mariestad gereden omdat ik daar een blinde rits wilde kopen. Het weerbericht voorspelt namelijk regen voor zaterdag en mocht de voorspelling uitkomen dan zou ik mooi een start kunnen maken met mijn feestjurk. Dat laatste kan dan alleen maar wanneer ik ook een blinde rits heb.....en die heb ik nu, zei het 5 centimeter korter dan het patroon aangeeft en in een niet passende kleur. Het assortiment ritsen in de stoffenwinkels verschilt nogal van het aanbod zoals ik gewend ben in Nederland. Daar was altijd een soort van bak met ritsen die op lengte hangen en op kleur in een heel assortiment. Dat heb ik hier nog niet gezien. De vrouw in de stoffenwinkel in Mariestad had een bundel zwarte en witte en donkergrijze ritsen met een elastiekje eromheen. In dat bundeltje zaten allerhande soorten maten maar net geen licht grijze in de maat van 40 cm. Nu heb ik een witte blinde rits  van 35 cm lengte. Dat was de beste match die ik kon maken. Gelukkig moet ik de rits blind inzetten en als ik dat goed doe dan zie je hem bijna niet. We zullen zien.

Bij de MIO dat is een meubel en inrichtingswinkel kocht ik twee dekbedovertrekken met 50 % korting. Dat was dan weer geen slechte deal.

Na ons bezoekje aan de COOP zijn we snel weer naar huis gereden waar de viervoeters smachtend op ons lagen te wachten. Gösta is 's ochtends wat een slaapkop zodat hij prima nog even een paar uurtjes in zijn slaapkamer kan vertoeven na de ochtendwandeling en zijn eerste maaltijd. Zo hebben wij even de handen vrij voor wat andere dingen zoals boodschapjes halen.

Weer thuisgekomen hebben we na de koffie onze moestuin ingeplant. Dat moet nu toch kunnen na  de IJsheiligen. Inmiddels had ik ook weer nieuwe courgetteplantjes in de vensterbank staan en daarvan hebben we nu grote verwachtingen nadat de eerste lichting aan bevriezing ten onder is gegaan.

Overigens plant ik hier geen courgettes maar broccoli plantjes. Om deze plantjes te beschermen tegen hongerige insecten hebben we een aantal bogen aangeschaft die we op de houten randen van de bakken kunnen bevestigen om er daarna een gaasachtig kleed overheen te kunnen spannen.

Niet meer zo lenig in de knieën als het wel geweest is.

Hieronder een foto van Gerrit waar hij de boontjes plant. Van die boontjes heeft hij nog de hoogste verwachtingen en hij vindt ze heerlijk. Boontjes en bieten die doen het altijd zegt hij dan. Helaas...in onze voedingswijze zitten geen bieten want die groeien in de grond en wij eten van boven de grond.

Twee bakken met courgettes

Spinazie

En nog een overzicht foto

In Mariestad heb ik ook nog stof gekocht voor een soort van kussen. Misschien wel een kussen dat me gaat helpen om onze hond Fynn van zijn kattenfobie af te helpen. Blootstelling aan het gevreesde object doet de angst namelijk uitdoven. Wel dat hoop ik nu maar want Fynn geeft met zijn gekerm (wanneer er een kat in de buurt is) echt het verkeerde voorbeeld aan onderstaande hond die blaakt van activiteit.

Inmiddels is het weer vrijdag! Voor een ieder die een vrij weekend heeft, geniet ervan en voor allen...blijf gezond!

Wordt vervolgd.....

Een Hemelvaartsdag die ons dit jaar een beetje overviel

Wij hadden er niet aan gedacht! Vanochtend stonden we al bijna met onze aanhanger bij de Byggvaror in Karlsborg om onze tweede lading kantstenen op te halen. Gelukkig ontdekten we net van te voren dat het vandaag Hemelvaartsdag is. Een' helgdag' (feestdag) is dat ook hier. Het was wel een beetje verwarrend omdat er wel een AEX was en ook beurskoersen uit de VS. De kantstenen konden we vandaag dus wel vergeten, dat zou hem niet gaan worden. Dat gaf ons mooi de gelegenheid andere dingen in de tuin te doen vandaag, dingen die broodnodig moeten gebeuren.

Maar voordat we daarmee aan de slag gingen maakten we eerst onze dagelijkse wandeling door het bos. En daar......kwamen we voor de eerste keer dit jaar de Koekoek tegen. De Koekoek dit jaar op 21 mei. Ik heb het nog eventjes nagezocht, vorig jaar was hij er voor de eerste keer op 23 mei. Dat scheelt niet heel erg veel met Nederland. Daar hoorde ik de Koekoek soms voor het eerst op 28 mei maar dat heeft wellicht met mijn slechte oren te maken want ze zijn in Nederland vanaf half april. Dan legt het vrouwtje zo ongeveer 25 eieren in verschillende nesten van waardvogels zoals de kleine karekiet, heggenmus, graspieper en witte en gele kwikstaart. Het overwinteringsgebied van de koekoek is tropisch Afrika zoals Congo en Angola. Zo eind juni begin juli trekken ze alweer terug. Maar vandaag hoorde ik hem voor de eerste keer en Inger, die bij ons in de straat woont, heeft hem vandaag ook voor het eerst gehoord. Nu wordt het zomer, zei ze en dat was ook mijn eigen gedachte. Overigens heet een Koekoek in het Zweeds een Gök.

Vandaag dus eventjes geen kantsteen maar wat meer gewoon tuinieren. We zijn er overigens wel de hele dag mee bezig geweest. Gerrit heeft het gras gemaaid en ik heb het tuintje rond ons huis een beetje schoongezocht en aangeharkt en samen hebben we het onkruid uit het pad met de kalkstenen platen gezocht. Met een mesje wel te verstaan en geen gif.

Het was genieten buiten, wat een heerlijk weer hadden we. De hele dag heb ik lekker in mijn korte broek en hemdje gelopen. Een zomerse dag op de Hemelvaartsdag die ons dit jaar een beetje overviel. 

Morgen dan eerst maar op stap voor de kantsteen dan kunnen we dat project afronden.

Wordt vervolgd....

We willen wel afronden

Het schatgraven in de voortuin is nu ten einde. Gelukkig maar want het is zwaar werk. De oude kantstenen zitten ongeveer 5 centimeter onder het oppervlak van de oprit en die stenen zijn 30 centimeter hoog dus dat betekent een sleuf graven over een lengte van krap aan 50 meter van 35 centimeter diep. En dan is het geen woudgrond maar verharde aarde vermengd met zand en grind en met dikke stenen. Maar het is gelukt en de meeste schatten hebben we gedolven. Er liggen er waarschijnlijk nog een paar maar die zitten op een plek waar we niet komen, die laten we liggen anders moeten we de oprit weer open scheppen en dat willen we niet.

De bruikbare kantstenen hebben we allen hergebruikt. Voor de linkerkant van de oprit (kijkers in beeld links) hebben we niet helemaal genoeg. De laatste meters, achterin in de tuin, daarvoor moeten we nieuwe kopen. Een klein stukje van die linkerkant daarvan hebben we de stenen iets dieper laten zakken omdat we daar de aanhanger en soms de caravan overheen moeten rijden en anders wordt dat zo'n gedoe. 

Toen we alle kantsteen hadden verwerkt hebben we het gazon van het linker deel van de tuin geëgaliseerd. Met name voor aan de straatkant zaten veel onregelmatigheden. Dat maait niet lekker en nu we toch tuinaarde hadden konden we ook dit deel mooi fatsoeneren en opnieuw inzaaien met graszaad.

 In de vroege avond hebben we, omdat het vandaag toch zo lekker werkte in het mooie voorjaarsweer, de ronding gelegd met kleinere stenen die we hiervoor speciaal hadden gekocht.

Het ziet er nu eigenlijk wel heel mooi netjes uit. We krijgen ook al een beetje een groene waas over de aangebrachte aarde in de voortuin. Vandaag hebben we de hele dag de sproeier aangehad en om de mat lekker vochtig te maken. Ik kan niet wachten tot het weer groen wordt.
Het is nu zover dat we ook wel zin hebben dit project af te ronden. We zijn er nu twee weken mee bezig wat op zich niet zo lang is voor zo'n grote klus maar aan de andere dingen in de tuin komen we niet toe.
Bovendien had ik voor mezelf ook nog weer een klein projectje in gedachten. Mocht het nu zo zijn dat we in oktober met z'n allen naar Griekenland kunnen gaan om ons feest te vieren, dan lijkt het me leuk wanneer ik dan ook een feestjurk heb. Ik ben niet zo van de jurken. Op dit moment heb ik er twee! Een galajurk die ik droeg op het huwelijk van Henk en Chang, en een gewone jurk die ik kocht voor een huwelijksfeest van vrienden. Het lijkt me wel leuk om die jurk zelf te maken. Een tijdje zocht ik al om een patroon. Vroeger maakte ik ook veel kleding, voor de kinderen maar ook voor mezelf en dan haalde ik de patronen uit de KNIP. Mijn moeder had vroeger een abonnement op de MARION maar die is er volgens mij niet meer. Ik heb nog wel een doos vol met de door haar bewaarde exemplaren maar die staat volgens mij bij Henk en Chang op zolder. Ik bedenk nu dat daar wellicht ook wel een mooie feestjurk in had gestaan maar ja.
Ik was dus al even aan het zoeken, want ook op dit gebied moet je in zo'n nieuw land je weg vinden. Nu vond ik in een supermarkt een Burda. Wel dat klinkt bekend daar kon best eens iets bruikbaars in staan. In die Burda vond ik onderstaand jurkje.

Die ga ik proberen te maken. Niet in het zwart maar in zilverkleur. Ik heb bij de Hem och Hobby een mooi en feestelijk stofje gevonden. Nu nog een goede rits erbij in dezelfde kleur en dan kan ik los. Ik heb er al zin in maar ik begin er pas aan wanneer we ons tuinproject af hebben. Anders ga ik haasten en voor het maken van kleding is dat niet wenselijk dan wordt het slordig. Inmiddels heb ik het patroon wel uitgeraderd en geknipt om te kijken of ik goed uitkwam met de stof. Wel ik heb zelfs nog een leuk stukje over, misschien wel genoeg voor een klein jasje erbij?
De filmster op de bovenste foto heeft er volgens mij nog een petticoat onder. Die heb ik als kind ook gehad, eentje door mijn moeder gemaakte, supermooi, wat was ik daar toen blij mee. Voor wie niet weet wat een petticoat is hier een voorbeeldje. Het doet de rok van een jurk wijd uitstaan.

De petticoat wordt wat teveel van het goede, het zal namelijk wel een éénmalig gebruik worden die jurk. Want ik schreef al dat ik geen liefhebber ben. Doe mij maar een lekkere jeans?

Wordt vervolgd....