Stockholm

Zo tegen het einde van onze lange vakantiereis, toen we in Nederland waren, bedacht ik ineens dat het wel eens zo kon zijn dat onze paspoorten bijna verlopen zouden zijn. Ik herinnerde me nog dat we destijds in de maand januari nieuwe hadden aangevraagd maar in welk jaar dat nu precies was, dat was me ontgaan. Dus snel gecheckt en ja hoor, januari 2026 zouden ze verlopen. Er moeten dus nieuwe worden aangevraagd. Nu waren we nog in Nederland dus snel uitzoeken wat er allemaal nodig is voor het aanvragen van een nieuw paspoort en wonende in het buitenland. Daarvoor heb je een handige checklist en die pakten we erbij. Een aantal zaken hadden we bij ons, een nieuwe foto zou snel zijn gemaakt bij een fotograaf maar een kopie van onze trouwakte.... die hadden we niet. We concludeerden dat de aanvraag in Nederland er niet inzat. Wel niet getreurd, het kan ook prima in Stockholm bij de ambassade. We zouden het oppakken zodra we weer terug waren van onze vakantie op Rhodos. De afspraak was snel gemaakt via internet en we hoefden niet eens zo heel lang te wachten, een aantal weken maar.

Deze week was het zover, de afspraak hadden we op 11-11 zo rond het middaguur. Maandag 10 reisden we comfortabel met de trein naar Stockholm. Gerrit had er een hotel gereserveerd waar we twee nachten zouden verblijven. De eerste dag, zo hadden we samen afgesproken zouden we de foto's laten maken bij de fotograaf die door de ambassade wordt aanbevolen. Vanaf het hotel in Södermalm was dat een half uurtje lopen. Jammer was dat het begon te regenen, niet vanwege de regen maar mijn haar vond het niet geweldig. Voor de foto moest het gelukkig achter de oren maar eerlijk..... de foto komt niet in een lijstje in de woonkamer 😂   Toen de foto was gemaakt en we weer buiten stonden bij de fotograaf begon het al flink te schemeren. In het centrum van Stockholm bij Slussen, wordt al jarenlang flink gewerkt. Langs de waterkant staan hoge hekken met gaas. Ik wilde er even een foto maken want het zag er zo mooi uit met al die lichtjes en het water, dus door het gaas heen  gefotografeerd en is het toch nog wat geworden met de foto!

We liepen weer terug richting ons hotel en vonden een leuk plekje om te dineren. 

De volgende dag hadden we dus de afspraak bij de ambassade zo rond twee uur zodat we de hele ochtend konden invullen met het maken van uitstapjes. Ik wilde graag naar de Saluhallen, samen wilden we door de Gamla Stan slenteren, daarna het bezoek aan de ambassade en daarna zouden we nog naar het historisch museum gaan. Een hele planning!

het prachtige gebouw waar de 'saluhallen' in zijn gevestigd.

Ik vond het er prachtig, alleen de architectuur van het gebouw al, echt schitterend. En van binnen het echte marktgevoel. Een hal vol met delicatessen, vlees, vis, wild, noten, chocolade. Langs de buitenrand van de overdekte markt vind je allerlei restaurantjes waar je prachtig kunt zitten om te genieten van al dit lekkers. 

Wij waren er in de ochtend en hadden net ons hotel ontbijt achter de kiezen dus voor ons bleef het bij -'kijken niet kopen'. De Saluhallen liggen prachtig in het nieuwe stadscentrum dus na ons bezoek hebben we de tijd genomen daar doorheen te lopen. We kwamen uit bij een groot plein waaraan het koninklijk theater was te vinden. 

Vlak daarbij bevindt zich ook het koninklijk paleis 'Kungliga slottet'. Het paleis is gebouwd op de plek waar vroeger het Middeleeuse slot 'Tre Kronor' stond. Dit slot is afgebrand in 1697. De naam 'Tre Kronor' dankte het slot aan de drie vergulde kronen die boven op de centrale toren van het slot waren geplaatst. Dit slot was de voornaamste residentie van de koning. Hieronder een afbeelding van het voormalige slot zoals het te vinden is op de wiki site. De afbeelding is geschilderd door Govert Dirckszoon Camphuysen, die in 1623 of 1624 geboren is in Dokkum, de stad waar onze vier kinderen geboren zijn en waar wij zo lang (1979-2016) hebben gewoond en gewerkt. Hij maakte dit schilderij van het slot in 1661, 36 jaar voor de verwoestende brand.

Het huidige paleis is ontworpen door Nicodemus Tessin de Jonger en is gebouwd in de jaren na de brand en in barokstijl opgetrokken. Dit grote paleis telt meer dan 600 kamers. Het is te bezichtigen.

de achterzijde

Vanaf het paleis is het een kleine stap om bij het gebouw van de 'Riksdag' (het Zweedse parlement) te komen. Het parlementsgebouw is gebouwd op het eiland 'Helgeandsholmen'. Dat is een bestaand eiland gesitueerd tussen Gamla Stan en Norrmalm precies tussen het oude- en het nieuwe centrum.

Ik had graag een bezoek gebracht aan de Riksdag. Dat kan prima zonder reservering in juli en augustus. Buiten de vakantiemaanden zijn de rondleiding op afspraak. Dat wordt voor mij dus iets voor een andere keer. We liepen door naar Gamla Stan en kwamen daarbij voorbij het  'Nobel Museum', gehuisvest in het gebouw van de vroegere Beurs van Stockholm (Börshuset). 

Het Nobel museum ligt aan een prachtig plein in de oude stad. Men is overigens al druk bezig om de oude stad in kerstsferen te brengen.

Na het slenteren door de nauwe straatjes van Gamla Stan was het tijd om naar de Ambassade te gaan. Die ligt vlak bij Slussen. Slussen is in Stockholm een belangrijke plek. Het woord betekent natuurlijk 'de sluis', het is ook een sluis. Het is namelijk het punt waar het meer Mälaren en de Baltische Zee elkaar treffen en de verbinding vormt tussen Södermalm en Gamla Stan.

De Nederlandse Ambassade

Het aanvragen van onze nieuwe paspoorten verliep heel prettig. We hadden alle benodigde papieren bij ons en met de persoon die ons hielp hadden we een heel prettig contact. De grote verrassing was wel dat het nieuwe paspoort naar ons kan worden opgestuurd. Dat scheelt mooi een tweede reis naar de hoofdstad.

Toen we na de aanvraag weer naar buiten gingen hadden we al 18000 stappen gezet (die van mij ook nog op hakken). We waren best wel moe en hebben onze laatste activiteit geschrapt (het bezoek aan het historisch museum). We zijn naar ons hotel gelopen en hebben daar een poos met de benen gestrekt zitten lezen. 's Avonds hebben we heel bijzonder lekker gegeten in een klein Indisch restaurant. 

Dat ziet er heerlijk uit of niet......

Woensdagochtend zijn we met de metro naar het station gereisd en daarna met de trein terug naar Skövde. Het waren mooie dagen in Stockholm maar wat waren we moe....

Vandaag en dat is dan donderdag is voor ons weer een gewone dag. We deden boodschappen want het komende weekend hebben we het huis weer gezellig vol.

Heb het goed allemaal en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd.....

Tiveden, Tived, Dan door de sprookjes en veel elanden vandaag

Het is zondag vandaag en op zondagen gaan wij vaak 'uit wandelen'. Dus niet wandelen in de buurt van ons dorp maar er even op uit. We hadden bedacht dat we naar Tiveden wilden gaan, naar de kleinere ingang bij Ösjönäs, om daar de kortere maar fantastische wandeling te maken langs het water. 

Toen we ons huis via de voordeur verlieten zagen we dit.... zoals verwacht. We kunnen wel weer opnieuw beginnen met bladruimen 😂

De chronologie van mijn verhaaltje raakt wat in de war want ik wil eerst vertellen over 'de belevenis' van de ochtend. Tijdens ons ontbijtje raakten we niet uitgekeken op alle vogeltjes die bij ons voederrestaurant komen eten. We zien koolmezen, pimpelmezen, een matkop of een glanskop (we kunnen deze twee niet goed onderscheiden) een ringmus, de grote bonte specht, de boomklever en in de esdoorn  zitten momenteel veel (Noordse) Goudvinken. Die hebben we elk najaar. Wellicht dat ze een beetje van het noorden naar het zuiden trekken voor het vinden van voldoende voedsel. Toen we uitgekeken waren en net klaar waren met het afruimen van de tafel riep Gerrit opeens....'Kom hier met je fototoestel (dat is gewoon mijn telefoon, maar goed) We keken uit het raam van de keuken en wat loopt daar zo'n beetje in onze achtertuin.....

Wat een schitterend gezicht toch weer, zo'n moeder eland met een kalf. We hadden op het Undenäs forum al gelezen dat er een moeder met kalf in de buurt was gezien en op het forum wordt dan gevraagd om voorzichtig te rijden. Nu doen wij dat altijd wel gelukkig. 

Dat was al een hele belevenis, het was alweer een aantal jaren geleden dat we op die plek elanden hebben zien lopen. Daarna deden we onze jassen aan om in de Saga naar Tiveden te rijden voor onze wandeling. Wat was het daar toch weer prachtig. We zeiden tegen elkaar, 'het maakt niet uit welk jaargetijde je hier komt, het is altijd mooi'. Het was bijzonder rustig in Tiveden en zo stil! Je wordt er helemaal rustig van. 

We parkeerden op de parkeerplek een kleine kilometer voor het bezoekerscentrum bij Ösjönäs. De gekozen wandeling is namelijk niet erg lang en zo kunnen we er een paar metertjes aan toevoegen.

Na de wandeling reden we nog door het Dorpje Tived op zoek naar de koffiebranderij. Die vonden we op een plek waar we het niet verwachtten. Je kunt er ook koffiedrinken maar nu, zo buiten het seizoen, was het gesloten.

We reden weer terug richting Undenäs en besloten even in de 'sprookjes' te gaan kijken. Zo noem ik de plekken die je tegenkomt wanneer je de hoofdweg verlaat. Doe je dat dan kom je de mooiste stukjes Zweden tegen. Prachtige huisjes, kleine dorpjes of gehuchten. Eenvoudig maar prachtig.

Ineens zien we aan de kant van de weg drie elanden staan. Zo op de scheiding tussen bos en weiland. Dat zijn hun favoriete plekken. Het was een moeder met twee kalven.

altijd goed opletten want je rijdt ze zo voorbij

Wij bleven even stilstaan aan de kant van de weg, reden nog een stukje achteruit om de elanden beter te kunnen zien. Daarna hebben de elanden en wij zo'n tien minuten naar elkaar staan kijken. We waren verwonderd dat ze niet wegliepen!

er blafte vanuit de verte een hond, de ogen op ons gericht, de oren op de hond

Toen er achter ons een auto naderde die ook wel even wilde genieten van dit tafereel, zijn wij doorgereden. Wat was het mooi!

Eventjes verderop zagen we een groep schapen lopen. Ja, wanneer je net drie elanden hebt gezien dan is een schaap een schaap. Maar toch stonden we ineens weer stil. Gerrit zag een schaap verstrikt zitten in het gaas van de afscheiding van het stuk land. Hij stapt uit de auto, doet zijn handschoenen aan en loopt naar het schaap toe. Dat wilde natuurlijk weglopen maar dat ging niet. Wel lukte het hem het voorste deel van zijn kop weer uit het gaas te trekken maar de rest bleef steken op de hoorns. Ik was van plan er even een filmpje van te maken maar voordat ik er erg in had was de klus al geklaard. Gerrit had de ene hoorn vastgepakt waardoor het schaap zijn kop scheef trok. De andere hoorn kwam toen vrij uit het gaas waarna Gerrit de vastgepakte hoorn door het gaas kon laten gaan. Snel liep het schaap toen weer naar zijn soortgenoten toe. Wat een heldendaad 😀 Fijn voor het schaap! Die hoorns..... het staat mooi maar het is niet handig wanneer je van die dingen op je kop hebt die naar achteren groeien.

Wel een dag vol met belevenissen. Heerlijk!

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd.......

De aanhanger achter de grasmaaier

We hebben deze week redelijk weer en omdat we veel blad hebben, zijn we ook veel in de tuin aan het werk om het op te ruimen. Woensdag maakten we het resterende deel van de achtertuin bladvrij en donderdag de tuin op zuid voor het hek. Daar lag niet echt heel erg veel waardoor we het blad niet met de grasmaaier op rijen konden blazen, nee daar moest alles met de hand bij elkaar worden geharkt. Een halve middag werk, de andere helft ging Gerrit het gras voor de laatste keer maaien en maakte ik een begin met het schoonzoeken van de moestuin. Later kwam Gerrit om te helpen met het laatste stukje. Met elkaar waren er toch drie uurtjes zoet mee. 

De moestuin zoals die erbij lag. Wel te zien dat we er een poos niet aantoe zijn gekomen om de moestuin te verzorgen. De stokken van de stokbonen zijn omgewaaid in de storm die we een aantal weken geleden hebben gehad. In die storm legde een van onze Esdoorns, die achter ons huis aan de rand van de achtertuin staan, voor de helft het loodje. Dat hout hebben we inmiddels opgeruimd en de nog staande helft daarvoor komt de arborist (tenminste dat hopen we want de goede man heeft het erg druk).

Nog even een foto van het resultaat :-)

zo kan het de winter wel in toch....

Vandaag, vrijdag hebben we echt schitterend herfstweer, het lijkt wel zomer, dan heb je toch echt zin om naar buiten te gaan. De voortuin in dus om het blad van de beuken op te ruimen. Een van de beuken is zo goed als kaal, de andere staat nog vol in het blad. Het risico is dat we twee keer moeten, dat nemen we dan maar voor lief. Voorheen hadden we altijd veel werk van het beukenblad. Het is namelijk zwaar en het is veel. Tegenwoordig hebben we het snel klaar. Gerrit blaast met de grasmaaier het blad op sporen, haakt de aanhanger achter de grasmaaier en daar scheppen we dan per spoor het blad in. Gerrit schept, ik hark. In de aanhanger hebben we een zeil liggen. Is het blad droog dan trekken we in één kaar al het blad in de greppel achter ons huis, Vandaag is het blad nat van de regen die we hebben gehad. Dat betekent dat we eerst wat blad uit de aanhanger moeten harken. Daarna kunnen we dan aan het zeil trekken om de aanhanger te ontdoen van zijn last. 

Dit is het blad op de kerkgrond. Die grond is niet van ons en dat hoeven we niet te doen. Of misschien toch een beetje zodat het niet onze tuin inwaait.

klaar voor de volgende vracht

en kijk eens hoe mooi het beukenblad daar ligt...

Toen de voortuin schoon was heb ik met de blazer het blad uit de greppel (de scheiding tussen onze tuin en de hoofdweg door ons dorp) geblazen de voortuin in en tegelijk ook het voorste stuk van de oprit. Nogmaals opruimen, legen en klaar is Kees. 

er lag genoeg al is het nog niet alles

Oh wat fijn!!!

En ja...... Deze moet dus nog :-( Zo op de foto lijkt het maar zo'n Beukje maar het is toch echt een reus!

Toen we klaar waren om half vier zijn we nog even een klein ommetje gaan maken. De zon ging namelijk zo mooi onder en de nevel kwam net opzetten. Een sprookje zo mooi.

Zo begon het

Een kort rondje maar hoor en met Saga (zo noem ik de groene Volvo en wel omdat ik steeds een bericht krijg van Tibber dat er een nieuwe sessie is gestart met Saga (het oplaadstation) wanneer de auto aan het station wordt gekoppeld om opgeladen te worden).

Het was een mooie dag!

 

Het blad en een klein gedenkplekje

Gisteren, dat was maandag 3 november, gingen we boodschappen halen in Mariestad en Skövde. Twee boodschaplocaties omdat het lijstje wat specifieke zaken bevatte. Zo moesten we bijvoorbeeld bij de Jula een rubber halen voor op de hydraulische krik. Ik wilde graag naar de Elgiganten voor de aanschaf van oordoppen bij mijn mobiel. Bij die Elgiganten vond ik naast de doppen ook een verpakking fotopapier. Dat was ik ook al een poos van plan om te kopen maar vergat het steeds. Ik wil namelijk graag een aantal foto's uitprinten op fotopapier met als doel die foto's in een lijstje te plaatsen. Ik heb foto's van Gösta, natuurlijk van de kleinkinderen en ik wil een trouwfoto van Suzanne en Fredrik uitprinten. 

Vanmorgen, toen Gerrit de garage indook om de winterbanden om de groene Volvo te zetten, ging ik aan de slag met het uitprinten. Aanvankelijk werden de foto's veel te donker. Ik heb ze wat lichter gemaakt en nu komt er een aanvaardbare foto tevoorschijn. Helemaal 100% mooi vind ik ze nog niet maar ik heb nu wel een foto van onze lieve en zo wezenlijk gemiste Gösta in een lijstje.

Wat mooi he, het doet bijna pijn ernaar te kijken. Ik heb een klein plekje voor hem ingericht in onze keuken, waar hij zo graag lag in zijn grote hondenmand. Er staat een batterij kaarsje bij. Nu heb ik daar ook de ingelijste foto bij gezet. Zo is hij toch nog een beetje bij ons ♡

Ja en dan het blad.....

Ergens bevindt zich hier de oprit maar waar.... Nog steeds hebben de beuken nog niet al hun blad losgelaten maar we moeten nu aan de slag. Toen het vanmiddag even droog was hebben we een begin gemaakt met het opruimen van de 30 kuub gevallen blad. In de achtertuin lijkt het nu alweer wat. Ik moest eerst nog even mijn tuinkledij aantrekken en toen ik de tuin inliep voor het maken van een 'voor' foto zat Gerrit al op de grasmaaier voor het bij elkaar blazen van het blad in rijen. Snel als de wind. De meeste mensen worden iets trager bij het ouder worden, bij Gerrit is het net andersom. Hij liep gisterochtend ook al een record op de vijf kilometer die hij een aantal keren per week hardloopt.

Wanneer het blad zo in rijen ligt zet Gerrit de sneeuwschuiver eronder om het vervolgens op te scheppen. Ik hark daarna het achtergebleven blad weer bij elkaar en zo werken we een aantal uren achter elkaar.

We hebben nu een begin in de achtertuin en namen en passant ook nog een klein deel van de oprit mee.

Nog even een 'tot slot foto' van de achtertuin.

En zo komt hij dan toch nog een keertje in de blog voorbij, die eens zo grote lieve reus van ons.....

het gedenkplekje met foto

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!! Wordt vervolgd......