Onze ontmoeting met een vitale 115 jarige

We hebben geen klagen over het heerlijke winterweer van de afgelopen dagen. Vannacht is er wederom een klein beetje sneeuw gevallen. De wereld ziet eruit om door een ringetje te halen, het is echt genieten. Vanochtend bij het opstaan scheen de zon op de toppen van de bomen verderop in het Vångdalen.

Dat was zo ongeveer tijdens het dekken van de ontbijttafel. Toen we aan het ontbijt zaten, zo ongeveer een half uurtje later of drie kwartier scheen de zon volop bij een temperatuur van minus 6.5 graden Celcius en een helder blauwe lucht.

Wat een prachtig gezicht..of niet?

Daar krijg je energie van! Die energie gebruikten we vandaag om substantieel ietsje verder te komen met de slaapkamerklus. Eén wand van de vier hebben we verwerkingsklaar. Dat is de tussenwand met de middelste slaapkamer. Dat is een nieuwe wand omdat er ooit van twee slaapkamers drie zijn gemaakt (en die drie zijn echt groot genoeg). Dit is de gemakkelijkste wand voor het behangen want hier treffen we een mooie strakke gipswand aan.

De andere wanden zijn ouder, hoe oud dat weten we niet. Die wanden ogen niet strak. We hebben besloten het glasvezel behang eraf te trekken om te ontdekken wat er achter zit. In mijn post van gisteren liet ik al zien dat er zachtboard achter het behang zat. Dat zachtboard hebben we er helemaal af gehaald en daarbij werd duidelijk dat er nog een laag op de muur zat. Wat dat kon zijn dat wisten we nog niet. Vanochtend zijn we aan die wand gaan peuteren en daarbij ontdekten we dat het een leemlaag is. Die leemlaag hebben we er helemaal afgepeuterd omdat we wilden zien hoe de conditie van de wand erachter is.

Het afpeuteren van de leemlaag werd een soort van ontdekkingsreis. Over het leem heen zat namelijk een laag met kranten geplakt, als een soort onderbehang. Aan deze kranten konden we mooi zien hoe oud de leemlaag is. Hieronder zie je de foto van het eerste stukje krant dat we ontdekten. Met ook het eerste behang dat ooit op de muur is geplakt. Wellicht het slaapkamerbehangetje van Karl (de man die ons huis in 1906  heeft laten bouwen en het de naam 'Karlsro' heeft gegeven.)

Voorzichtig zijn we verder gaan peuteren aan het leem. Zo kwamen we ook deze pagina met familieberichten tegen. De foto's zijn van personen die iets te vieren hebben gehad. Aan de kleding konden we zien dat het oude foto's zijn. De vraag bleef echter...van wanneer dan ongeveer.

Verder peuterend kwamen we een naam van de krant tegen. Svenska Dagbladet (een krant die er nog steeds is) maar net geen datum te lezen.

Deze foto hebben we genomen voor Femke en Louis. Snel schrijven op de advertentie waarin ze één of twee ingenieurs zoeken, voordat de sollicitatietermijn voorbij is!

Eerder dan de foto hieronder kwamen we ergens op een klein stukje een datum tegen van 5 januari 1914. Ik meende er een foto van te hebben genomen maar kom deze nu in mijn stream helaas niet meer tegen. De volgende datum die we tegenkwamen is die van 5 mei 1918. 1914-1918 dat is de tijd van de eerste wereldoorlog. Daarover kwamen we ook wel berichtgeving tegen. Maar vooral ook veel zakelijke advertenties in de gevonden kranten.

Tussen 1914 en 1918 is denk ik de tweede generatie in het huis komen wonen. Er is toen elektriciteit in gebracht en daarvoor was het nodig een tweede wand te maken om zo ruimte te krijgen voor de bedrading.

Op de foto. hieronder zie je mij voorzichtig het leem van de wand halen. Dit is ook de ontmoeting met de 115 jaar oude stomme van ons huis. Ons huis is namelijk een 'timmerhus'. Dat wil zeggen dat de kern van de muren is opgebouwd uit houten balken die aan de buitenkant en aan de binnenkant een afwerklaag hebben gekregen. Voor ons was dit dus een spannende klus omdat we zo konden zien wat de conditie van de stomme is. Stel je voor dat we delen tegenkomen die helemaal zijn vergaan. Wat moet je dan.....

Ik werk hier aan de muur die grenst aan de overloop. Dat deze van balken is gemaakt en niet van planken heeft ermee te maken met dat een deel van deze muur ook buitenmuur is en het een muur is die dragend is voor het dak. Op het zachtboard zagen we geen vochtvlekken maar het was heerlijk om te zien dat de wand volledig gaaf is en nog wel 100 jaar mee kan. De leemlaag die we nu verwijderd hebben was een soort van stuclaag. Men stuukte met leem dat een vochtregulerende en temperatuur regulerende werking heeft. Dat we die laag weg hebben gehaald is omdat er beschadigingen in zaten, het niet aansloot op het deurkozijn en de plinten en omdat we de conditie van de onderliggende wand wilden controleren.

Nu de binnenmuur helemaal gaaf onder de diverse afwerklagen vandaan kwam hadden we moed om ook de buitenmuur te ontleden of moet ik zeggen ontkleden. Op de foto verwijderd Gerrit de plafondplint. De raamplinten zijn er dan al af. Die kunnen we prima hergebruiken. De plafondplinten niet, die zijn erg droog en knappen in kleine stukjes af.

Na nog een paar uurtjes werken hebben we al het board van de buitenmuur af gehaald. Op deze muur geen leemlaag. Ook deze muur mankeert niks aan. Al het hout is in prima staat, mooi droog en geen vochtvlekken of schimmels.

 We hebben besloten het stukje achter de radiator even te laten zitten tot de zomer. Nu willen we liever niet het water uit het systeem laten lopen omdat het zo koud is. In de zomer kan dat wel en dan kunnen we ook de radiator opnieuw schuren en spuiten.

Eigenlijk is het gewoon een blokhut waar we in slapen. Het is lekker dat het muffe zachtboard er nu uit is. We gaan de wanden opnieuw bekleden met multiplex en gips, dus twee lagen over de stomme heen. Dat geeft een goede vochtregulatie en temperatuur regulatie. Afdekken met plastic gaan we niet doen vanuit de gedachte dat het dan minder ventileert en het vocht dan het hout van de stomme kan aantasten en dat willen we natuurlijk niet.

Wel, het werken vandaag was voor ons een groot avontuur en het fijne is dat we tot op dit moment geen onoverkomelijke problemen zijn tegengekomen. Dat stelt ons echt gerust.

Bij deze ontmoeting met de 115 jarige bleek dat deze nog geheel vitaal was :-)

Wordt vervolgd....