In mijn vorige blog schreef ik over de grussväg die op dit moment, nu de sneeuw weer is weggedooid, veranderd is in een drekväg. Wij zien er dan ook niet uit tijdens onze wandelingen want de spetters modder zitten ons tot aan het achterwerk. Ik kan dagelijks wel een schone langebroek aantrekken. Dat doe ik niet hoor, ze laten ons hier wel lopen ook met een broek vol dreksputters. (en eenmaal weer thuis, schiet ik toch bijna direct in mijn werkkleding :-)
Zie de trekker is er ook overheen gegaan, nu kun je zien hoe zacht de toplaag van de grussväg is.
Schoenen poetsen doe ik ook maar niet elke dag maar oh wat zien ze eruit. Gelukkig hadden we vandaag de zon erbij zodat de weg mooi wat kan opdrogen. Vandaag hebben we er weer heerlijk gelopen. Op een gegeven moment had ik het zo warm gekregen dat ik mijn jas heb uitgedaan. Even lopen 'met zonder jas' voor de eerste keer dit jaar, heerlijk!
We zagen ook nog een groepje reetje staan grazen aan de bosrand, dat is altijd een mooi gezicht. Het is een beetje een zoekplaatje op de foto hieronder maar ze staan er toch echt. Een stuk of drie meen ik me te herinneren.
Na de wandeling, die we vanwege het mooie weer een beetje hebben opgerekt, zijn we gaan behangen. Behangen in de tweede ronde. Gerrit knipt de banen af, ik plak ze erin terwijl hij de trap vasthoudt. Veiligheid voor alles toch?
Ik pas er precies tussen
We zijn begonnen met de lange lappen. Op de foto hierboven is net de eerste baan geplakt. Wanneer er wat meer banen in zitten ziet het er heel anders uit.
Het is werk dat veel voldoening geeft. Nu zie je immers de allrum veranderen.
Van dichtbij ziet het behang er zo uit. De nerven in de blaadjes hebben overdag een zilverkleur, en 's avonds bij lamplicht schijnen ze in goud.
Morgen gaan we verder, nu we het trapsgat klaar hebben kan ik het verder wel alleen en kan Gerrit iets anders doen.
Wel ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten