Klussen vind ik altijd het leukst als je ziet wat je gedaan hebt en het liefst met een mooi resultaat. Dat was vandaag niet het geval. We zijn namelijk de hele dag aan het schuren geweest. Gelukkig het grootste deel van de dag met het schuurlapje in de hand want een hele dag het geluid van schuurmachines is niet heel prettig aan de oren. Vanmiddag moest ik daar wel aan geloven met het schuren van de trap. Dat is met stip het vreselijkste werkje van de hele klus.....die trap. De witte delen had ik eerder deze week al gedaan vandaag hoefde ik alleen de treden maar te schuren. Ik ben er drie uren mee bezig geweest. Ondertussen schuurde Gerrit alle sierlijsten rond deuren en ramen en de vloerplinten. Dat is een heel gedoe want daar zitten allemaal richeltjes aan. Ook Gerrit is uren aan het schuren geweest. Aanvankelijk hielp ik hem bij deze klus maar omdat ik momenteel niet heel erg goed in de bocht kan heb ik mijn werkterrein verplaatst naar de trap.
Om half zes namen we even een korte pauze, daarna ben ik doorgegaan met schuren en heeft Gerrit het eten gekookt. Half negen 's avonds was ik klaar met schuren. Ik heb toen eerst eens om me heen gekeken. Wat een ramp al dat stof! Echt overal stof.
Alles was grijs. Niet dat we de moed ervoor hadden want we waren al de hele dag bezig geweest, toch hebben we de boel weer schoon gemaakt. Gerrit boven en ik van beneden naar boven. Alles stofzuigen en afnemen....wat een werk.
Maar gelukkig kwam ergens het moment dat vele dingen weer de kleur hadden gekregen die ze horen te hebben. We besloten dat ik nog de halve trap in de hardwaxolie zou zetten. De halve trap zodat we vanavond ook nog boven kunnen komen op de onbehandelde treden.
Terwijl ik met de traptreden in de weer was nam Gerrit al het geschuurde schilderwerk af met 'Målartvätt' (att måla is schilderen en tvätt is was, dus het wassen van het schilderwerk). Zo begon het zelfs ook weer schoon te ruiken. Heerlijk!
De helft van de treden in de olie de helft nog niet.
Tijdens het oliën vertelde ik Gerrit welke treden ik had gedaan zodat hij bij het afdalen van de trap hiermee rekening kon houden. Later toen ik klaar was dacht ik 'ik zeg het nog een keer'. Gerrit snapte het en herhaalde dat hij op de tweede, de vierde, de zesde etc. tree kon staan. Helemaal gerust besloot het stof nog even van me af te spoelen en net toen ik onder de heerlijke regendouche wilde stappen hoorde ik een voor mij onbekend geluid dat me verontrustte. Ik stap de badkamer weer uit en vraag of alles goed gaat... het antwoord was 'nee'. Gerrit zou naar beneden gaan om zijn handen te wassen en dacht eventjes niet meer aan de treden van de trap. Op de automatische piloot stapte hij op de eerste tree en gleed uit, zo op zijn rug van boven naar halverwege de trap! Hij heeft nu een pijnlijke rug en een pijnlijke arm en een grote schram. Hoe hij aan dat laatste is gekomen is ons niet duidelijk. Dat is een pijnlijke en wat nare afsluiting van een hele dag klussen. Ongelukjes zitten in kleine hoekjes. We zijn altijd erg voorzichtig en denken meestal goed na over hoe we dingen zullen doen. Traplopen is natuurlijk iets dat je op de automatische piloot doet en daarmee is het ook iets waarmee het zomaar fout kan gaan. Ik hoop maar dat het allemaal wat meevalt. Dat weten we morgen.
Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten