Ook dit gaat voorbij.....

Er was eens een koning die al lange tijd regeerde over zijn koninkrijk. Deze koning was een wat zorgelijk type die veel piekerde over wat hij moest doen wanneer het met zijn koninkrijk niet goed zou gaan. Hij bedacht voor zichzelf een erg mooie ring te laten maken met daarin een zeer grote diamant die hij in zijn bezit had. Hij wilde graag in die ring een korte en krachtige boodschap hebben, eentje die hem zou helpen in tijden van nood, in een situatie waarin hij totaal niet meer zou weten wat te doen , een tijd van grote wanhoop. Daarom riep hij op een dag zijn adviseurs bijeen. Dit waren zeer belangrijke mannen, grote geleerden! Aan hen vroeg de koning of ze voor hem een een boodschap wilden schrijven die hij onder de diamant in de ring zou kunnen plaatsen. Het moest wel een krachtige boodschap zijn, eentje waaraan hij iets zou kunnen hebben in tijden van grote nood en  wanhoop. 

Die geleerden hoorden de koning aan, stelden nog wat verdiepende vragen en werden daarna weggestuurd met de opdracht. Stuk voor stuk zouden die geleerden grote verhandelingen hebben kunnen schrijven over deze vraag van de koning. Ze zouden er hun boeken op na kunnen slaan en in de pen kunnen klimmen....maar de koning voorzien van een korte en krachtige boodschap die hem zou helpen in tijden van grote wanhoop...... In het vervolg gesprek met de koning moesten ze bekennen de koning in dit vraagstuk niet te kunnen helpen.

Deze koning had een persoonlijke bediende. Dit was al een oude man die al heel lang deel uitmaakte van de staf van de koning en ook al van diens vader. Met deze oude man had de koning een vriendschappelijke band opgebouwd, deze bediende had hem immers ook geholpen in de moeilijke tijd van het overlijden van de moeder van de koning. Die bediende was als een 'moeder' voor hem geweest. Deze bediende had het antwoord van de geleerden gehoord en sprak de koning aan. Hij zei hierbij de koning goed te kunnen helpen met zijn vraagstuk. Hij besprak met de koning ooit als lakei te zijn toegewezen aan een belangrijke gast die voor een feest een aantal dagen in het paleis verbleef. Het was een 'ziener' een man die 'verlicht' was, iemand met grote kennis. Deze man had hem als blijk van dank voor zijn verleende diensten deze boodschap gegeven. Geef mij de ring zei de bediende en ik zal hem voorzien van de boodschap! Maar...zo sprak de bediende, maak de ring pas open in een situatie van totale wanhoop, een situatie waarin geen enkele uitkomst meer te zien is. En zo geschiedde het. 

Ondertussen werd het onrustig in het land en ontstond er een situatie van bedreiging van de vrede, ja zelfs een kans op oorlog. Dit maakte dat de koning zijn ring met boodschap eerder nodig had dan hij had gedacht. Op een dag kwam de vijand bij het paleis en moest de koning vluchten. Hij sprong op zijn paard en galoppeerde de bossen in, de vijand zat hem op de hielen, hij kon de hoeven van de paarden al horen. Waar moest hij naartoe....Plotseling stond hij voor een diepe afgrond, er overheen springen met zijn paard kon niet, dan zou hij in de afgrond storten, terug kon hij ook niet...de wanhoop nam bezit van hem. Wat moest hij doen, hoe moest hij handelen..... Hij stapte van zijn paard en stuurde het weg om zichzelf te kunnen verschuilen in een rotsspleet.

Toen herinnerde hij zich de ring met daarin de boodschap, zijn hart ging als een wilde tekeer terwijl hij zijn ring van zijn vinger schoof en heel voorzichtig de diamant oplichtte. Daar was de boodschap, geschreven op een klein stuk papier. Hij vouwde het open en las.......

''OOK DIT GAAT VOORBIJ!''

Een diepe rust daalde in hem neer. 

En het ging voorbij, zoals alles voorbij gaat, want in dit leven is niets van blijvende aard! Hij concentreerde zich op zijn omgeving en hoorde.....niets!

De soldaten van de vijand moesten zijn omgekeerd in de overtuiging dat hij in het ravijn was gestort. De koning floot zijn paard, zocht zijn soldaten, organiseerde zijn leger om zo de vijand uit zijn land te verjagen en de vrede te herstellen. En hij had succes! Na een poosje kon hij zijn land weer inrijden. Het volk vierde feest en het was een triomftocht voor hem toen hij zijn stad inreed samen met zijn bediende die naast zijn paard liep. Deze keek hem aan en en sprak...

Kijk in de ring en lees de boodschap opnieuw! Waarom sprak de koning, ik ben nu toch terug, ik verkeer niet in wanhoop, het volk is blij en viert feest! Kijk in de ring! sprak de bediende opnieuw de boodschap geldt ook voor dit moment. De koning deed zijn ring af en opende die. Hij pakte het papier eruit en las opnieuw de woorden...

''OOK DIT GAAT VOORBIJ''

En opnieuw daalde er een intens gevoel van rust  en vrede in hem neer. 

Bovenstaand verhaal was één van de verhalen in mijn mindfulness trainingen. Het maakte, de eerste keer dat ik het las, veel indruk op me. Ooit vertelde ik het verhaal aan Cor en Geartsje al weet ik nu niet meer waarom. Tijdens hun bezoek aan ons vertelde Cor mij dat dit verhaal ook op hem diepe indruk heeft gemaakt en dat hij er vaak aan terug dacht vooral ook in tijden dat het even anders is dan je wenst. Ik vond het heel erg leuk om dit van hem terug te horen.

Vandaag zijn we met Cor en Geartsje naar Linköping gereden om hen daar naar het vliegveld te brengen. De laatste momenten met elkaar. We kijken terug op een week vol met vele fijne momenten. Een week die buren tot vrienden heeft gemaakt. Na het afscheid bij de gate hebben we nog een laatste keer naar elkaar gezwaaid en toen was het dan echt zover. Zij gaan weer naar huis, net zoals wij! Elk terug naar het eigen leven. 

''Ook dit ging voorbij''