dinsdag 20 augustus 2019

Het kyrksjön .....


Vandaag hebben we heerlijk zonnig weer met ter afkoeling af en toe een onweersbui. Dat laatste wisten we vanochtend niet toen we op stap gingen voor een wandeling rond het meer waaraan we staan anders hadden we i.p.v. een vest wel een regenjas meegenomen. Na twee dagen autoritjes vonden we het vandaag tijd worden voor beweging. Bewegen is namelijk een antiinflamatoire bezigheid. Maar daarover later wel eens meer.
Het meer waaraan we staan heet Kyrksjön. Op de googlemaps had ik gezien dat je om het meer heen kunt lopen, stukje door het bos en stukje over de weg. Daarom eerst niet naar het hondenspeelveld anders zouden onze heren het niet redden.
Op de foto heb ik het al redelijk warm en nog een aantal kilometers te gaan.
Maar zo begon de wandeling het met een pad door het bos rond het meer, het bos aan de ene kant het meer aan de andere kant. Volgens mij is het pad deze zomer niet intensief bewandeld geweest, op sommige stukken moesten we met grote stappen over de brandnetels heen lopen. 
In het doorkijkje zie je onze caravan staan, heerlijk aan de rand van het meer met de voorkant op het zuiden, het kan niet mooier.

 Gisteren beschreef ik het landschap in deze streek, grote stukken landbouwgrond omrand met bos. Toen geen geschikte foto erbij, nu wel eentje.
 Tijdens onze wandeling kregen we een dikke bui over ons heen. Meestal duurt zo'n bui niet zo lang en klaart het wel weer snel op. We zijn maar door blijven lopen en droogden in no time weer op in de zon.
Hier naderen we de finish. De kerk van Odensvi, mooi verscholen tussen de bomen.



 Nog mooier dan de kerk vind ik de pastorie, 'Prästgård'.

 De omgeving van kerk en camping heeft een wat prehistorische sfeer. Dat komt waarschijnlijk omdat er veel zeer oude bomen staan met enorm dikke stammen. Die oude bomen daar word ik altijd wat stil van. Wat hebben die al veel meegemaakt in tijden dat ik er nog niet was.
 En hier dan de laatste meters.

Weer thuis zijn de honden en ik even gaan slapen in het zonnetje wel te verstaan. Ik in de luie stoel, zij in het gras. Gerrit verliest zich in het boek over 'De val van Formosa', een verhaal over een oorlog  in VOC tijd zich afspelend in China, waar niemand weet van heeft. Het leest als een trein want heeft hij het boek open dan is hij niet meer aanspreekbaar.



Wordt vervolgd....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten