Het was geloof ik in 2012, in elk geval was het de tweede reis met onze KABE, dat we aan het einde van de vakantie in Alfta op de camping gingen staan. Alfta is een dorp in de gemeente Ovanåker in Hälsingland. Het dorp ligt tussen Edsbyn en Bolnäs. Wat hadden we daar te zoeken, wel eigenlijk niet zoveel en er is ook niet echt zoveel te beleven daar maar vele jaren daarvoor waren we er ook geweest en toen was mijn moeder bij ons. Dat was gelijk ook de reden van ons bezoek in 2011, terug naar die plek met goede herinneringen. Wel toen we daar in 2012 de camping opreden parkeerde Gerrit de caravan op een strookje grond. We zouden nog een definitief plekje gaan zoeken maar Gerrit en Henk wilden eerst even naar de beek waaraan de camping is gelegen. Chang en ik zouden gaan aanmelden. Dat laatste lukte niet omdat het aanmeldingskantoortje gesloten was dus Chang en ik wilden onverrichter zaken weer terugkeren naar de caravan maar wat zagen we.......diezelfde caravan stond ineens helemaal scheef. Wij er op een holletje naartoe en wat bleek, deze was helemaal met de wielen in de grond weggezakt en leunde op zijn as! Dat werd met elkaar nog een hele consternatie waar het halve dorp bij betrokken raakte. Maar uiteindelijk is de caravan gelift met grote balken, zijn er planken onder de wielen geschoven en kon een van de campinggasten onze caravan uit de gaten trekken. Pfff..... Dat was een ernstige belevenis.
Hier nog even een foto van dit incident.
Nu waren we wederom in de buurt van Alfta en we wilden even kijken wat heden ten dage de situatie op de camping is. Het was namelijk zo dat door heftige regenval de campingaarde tussen de rotsen in de bodem was weggespoeld. Wij waren de eerste en naar ik hoop de laatste caravan die wegzakte. Onderstaande foto is Anno 20Nu. wij zijn natuurlijk ogenblikkelijk na aankomst naar de plek des onheils gelopen om aldaar de situatie in ogenschouw te nemen.
Het gat zat er nog en je kon er nog steeds in wegzakken. Men heeft er wat grind ingestort maar weg is het dus niet. Een herinnering aan ons!
 |
| De beek achter de camping... |
De Alftaberken...
Wat we tijdens de vakantie waarbij mijn moeder mee was zo mooi vonden in de omgeving van de camping waren de prachtige fiere Alftaberken. Er waren gewone berken en treurberken, vooral die laatste waren wij helemaal weg van. Ik heb toentertijd een drietal heel jonge berken uitgestoken, ik geloof dat ze 10 tot 20 cm hoog waren, en in een blikje aarde mee naar huis in Dokkum genomen. Daar hebben we ze in de tuin gezet, eentje voor in de hoek van de voortuin en twee achter. Later hebben we achter eentje moeten weghalen omdat het anders te donker werd in huis. Die berken deden het dus prima en waren uitgegroeid tot prachtige gezonde volwassen bomen. Het was dan ook met pijn in het hart dat de nieuwe eigenaren van ons huis de bomen weg wilden hebben. Geen Alftaberken dus meer in Dokkum!
Nu we dan toch weer in Alfta waren hebben we wederom drie berken uitgestoken om deze een plek te geven ergens op onze huidige grond. Alfta is voor ons een plek met herinneringen.
Vandaag hebben we er een echte zondag van gemaakt.
Eigenlijk stond op het programma auto en caravan schoonmaken maar toen we om half twee de ontbijtspullen stonden af te wassen hebben we besloten om andere dingen te gaan doen vandaag.
Dat het zo laat was geworden had te maken met een zondags ontbijt, even gezellig bellen met Femke en Louis en daarna werden we blij verrast met een telefoontje van Cor en Geartsje. Dat was leuk!! Zij wilden hun ervaringen met ons delen rond het kamperen met een camper. Dat hadden ze vorig jaar gedaan met een camper van hun zoon. Cor had al een bericht geschreven op het betreffende blogartikel maar dacht dat dit niet was aangekomen. Tegenwoordig modereer ik alle artikelen, ik moest het bericht dus nog even goedkeuren. Het was dus helemaal goed gegaan Cor.....dat kan wel vaker, zo een berichtje schrijven! Wordt zeer gewaardeerd! Het verstand doet het nog uitstekend!
Maar goed half twee de afwas weggewerkt en daarna een uitstapje gemaakt naar Karlsborg. Daar viert men deze zomer 200 jaar Vesting. Vandaag hadden ze als festiviteit een soort van formule I op het water. Persoonlijk houd ik daar niet zo van maar het zag er wel indrukwekkend uit dat moet ik toegeven.
We hebben eventjes staan kijken en zijn daarna doorgelopen naar het centrum.
Met het mooie weer van vandaag was het één en al vrolijkheid daar. Na Karlsborg zijn we over Forsvik weer naar huis gereden. In Forsvik nog eventjes bij de sluis staan kijken.
Dat is altijd leuk vooral wanneer er net boten worden geschut...en dat was het geval. In Forsvik was het verder heel rustig, je kunt aan alles merken dat de vakantieperiode nu op z'n retour is, het begint al een beetje te voelen als nazomeren, terwijl het in Nederland nog gewoon bouwvak is.
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten