Eventjes maar lieten we onze eigen vierkante meters even achter ons

Onze courgettes groeiden de vensterbank bijna uit. Het werd nu echt tijd om ze in de volle grond te planten want de onderste blaadjes werden al geel, dit ondanks de vele gieters water die ik mijn jonge aanplant gaf. Vanochtend was het prachtig weer en zo konden we twee van onze moestuin bakken vullen met de gekweekte courgettes. Ik vind dat altijd een prachtig werkje. Je stopt een zaadje in de grond en ziet de plant goeien en speciaal die courgettes, die groeien in de moestuin uit tot enorme planten met grote vruchten eraan. We eten veel courgettes en waarschijnlijk straks nog meer.

De siererwt die ook al vrij groot was gegroeid, hebben we eveneens aangeplant langs het hekwerk van de moestuin. Daar komen straks vrolijke en aandoenlijk fijne bloemetjes aan in wit, rose, rood en violet.

Na deze aanplant , want de rest laten we nog eventjes iets meer uitgroeien, heeft gerrit de tuintractor weten op te starten, de accu is immers slecht daarover schreef ik in mijn vorige blog, en heeft hij voor het eerst het gras gemaaid. Dat is ook altijd wel weer een monumentaal moment, de eerste snee eraf.

De tuin is echter erg droog en elke keer als hij voorbij kwam werd ik overvallen door een wolk stof terwijl ik met het mesje het onkruid tussen de tegels weghaalde. Het is nu zo prachtig in de tuin, alles wordt hier nu groen en de bomen komen eindelijk in het blad.

Vorig jaar hebben we langs het hekwerk met de buren een nieuw stuk Seringenhaag aangeplant, er stond al een stuk aanplant uit 2016 en dit hebben we doorgetrokken naar voren. Daarvoor hebben we scheuten gebruikt die we uit een Sering haalden elders in de tuin. Die nieuwe heg die doet het uitstekend. In alle toppen van de scheuten zien we nu bloemknoppen zitten, Voor de eerste keer worden we dit jaar getrakteerd op mooie bloemen in onze nieuwe aanplant. Het zijn donker paarse Seringen die straks heel mooi staan bij de rose bloemen van de Prunus en de Meidoorn.

 Het laatste stukje de scheiding met de buren, het deel naar de weg, daar hebben we deze week de in twaalf moten verdeelde Geitebaard geplant. Ook die lijkt goed aan te slaan. Dat worden straks witte pluimen in het verlengde van de Seringen. De Geitebaard geeft bloemen wanneer de Seringen zijn uitgebloeid, dat volgt elkaar mooi op.

En om even compleet te zijn in dit activiteiten overzicht, ik heb ook nog de rest van mijn 50 ramen gelapt zodat die er nu glanzend bijstaan.

In de vroege avond hebben we nog een klein maar erg mooi tochtje gereden. Ik plaats het kaartje van Google Maps er even bij. Je ziet hier het Viken meer in de karakteristieke omgekeerde V vorm. In die V ligt het dorpje Beateberg en daarbij ligt nog een heel klein meertje. Dat is de omgeving van ons tochtje. Wanneer je het kaartje vergroot zie je dat er allemaal weggetjes lopen waarbij je uiteindelijk Abberud passeert. Het was er sprookjesachtig mooi.

We rijden dan op dit soort weggetjes

 Met dit soort van uitzichten.

Af en toe staat er aan zo'n weggetje een mooi en origineel huisje

of een boerderijtje waar je dan zo'n tafereel kunt tegenkomen. Alsof de tijd heeft stilgestaan. Fantastisch mooi.

Terwijl we al erg genoten van deze omgeving werden we op de terugweg naar huis nog getrakteerd op 6 elanden. Helaas was er toen al te weinig licht voor het nemen van mooie foto's maar hier dan toch nog even het bewijs al moet je goed zoeken op de foto's. Het is meestal zo tegen de avondschemering dat die elanden zich even laten zien. 

En als afsluiting nog een mooie foto van Brosundet.

En nog eens een hele mooie lucht bij thuiskomst.
Wel het verlaten van onze eigen vierkante meters vanavond, was zeker de moeite waard.

Wordt vervolgd....