Mijn zaaigoed dat in de woonkamer voor het zuidraam staat doet het erg goed. De boel groeit als kool en de blaadjes zitten nu bijna tegen het plasticscherm aangegroeid. Ik heb spruitjes, trostomaatjes, paprika, kool, courgettes en siererwten ingezaaid. In de keuken heb ik ook nog een zakje spinazie liggen maar daarvan zegt Gerrit dat het in de koude grond moet worden gezaaid net zoals de boontjes die straks ook in de groentetuin komen. Daarmee zijn de bakken wel weer gevuld denk ik. Ik sproei de grond elke dag even vochtig en ik moet nu ook de bakken draaien omdat anders de plantjes bijna door het raam heen groeien. Nu maar hopen dat het straks in de volle grond ook zo goed wil en we de insecten daar met ons net, buiten de deur weten te houden.
Vandaag hebben we alle soorten weer gehad. Toen ik vanochtend opstond lachte de zon mij toe en heb ik eerst even de heerlijke buitenlucht voor het raam opgesnoven. Toen ik daar zo stond begon de wind aan te halen zodat ik het raam maar weer gesloten heb. Gerrit begon de dag met de positieve mededeling dat ik nu nog maar even van de zon moest genieten omdat die straks zou verdwijnen en vandaag niet meer terug zou komen. Daarmee begon mijn dag! Niet dat ik dat erg vond want we hebben immers koemest korrels op het gras gestrooid en een buitje vandaag, dat is van harte welkom. Wel daarop hoefde ik niet erg lang te wachten. De grasmat weet niet wat hem overkomt. De laatste keer dat we mest strooiden was voorafgaande aan de erge warme zomer. Na het strooien kwam toen geen regen zodat alle gras was weggeschroeid, in de jaren daarvoor wilde Gerrit niet bemesten omdat het gras anders zo vaak gemaaid moest worden. Niet dat hij lui is maar toen woonden we hier nog niet, vandaar.
Het heeft hier de hele dag hard gestormd zodat we vandaag maar binnenactiviteiten hebben gedaan. Die zijn er genoeg, we hebben nog voor maanden tickets aan de binnenkant van de kelderdeur hangen. Het wegwerken van de tickets is iets waaraan we maar slecht toekomen. We doen van alles waar we dan weer geen tickets van hebben. Niets is perfect, zo zie je maar.
Vandaag zijn we verder gegaan met het spoelbakje. Het aanrechtkastje hiervoor had Gerrit al gemaakt en ik heb het vandaag twee maal in de grondverf gezet en tegen de avond kon ik het nog voor de eerste keer aflakken.
Tegen de avond hebben we ook de bewuste 'antieke' kraan getest. Wel...er komt water uit! Het eerste water was helemaal bruin.
maar gelukkig werd het na verloop van tijd mooi helder. De kraan moest er even af worden genomen want na het openen bleef die maar druppen. Er moet een nieuw 'leertje' in. Tegenwoordig is dat rubber maar in deze kraan zat nog een echt stukje leer.
Nu de kraan er toch was afgemonteerd kon ik hem direct even mooi schoonmaken. Kijk er zit ook nog een merkje in geslagen. Wat het voorstelt kan ik niet goed zien, het lijkt wel een kroontje te zijn.
Is het geen plaatje? Het rubbertje moeten we morgen even kopen. Daarna kunnen we alles monteren en is het klaar.
Hier bij ons in Västra Götaland is nog ruimte, in Skövde zijn tot op dit moment 9 personen opgenomen en ziet men op dit moment de groei toenemen. Van de mensen die nu in het ziekenhuis worden opgenomen kan men niet meer herleiden hoe die aan de besmetting zijn gekomen, het virus circuleert nu dus in de bevolking.
Van onze staatsminister Löfven mag er met Pasen niet worden gereisd. Hij heeft hiervoor niet een verbod ingesteld maar het wel geeist van de bevolking. Het wordt erg spannend de komende tijd.
Gisteren zijn we toch even naar Skövde geweest en hebben we een kort bezoek gebracht aan Suzanne en Fredrik. Reden was dat Fredrik jarig was. Wij zijn gezond en hebben geen verhoging van temperatuur, we hoesten en snotteren niet en S en Fr zijn ook gezond en werken al weken thuis. Zodoende vonden wij het verantwoord. We hebben netjes op 1.5 tot 2 meter afstand van elkaar gezeten en heerlijke appeltaart gegeten en ook nog een stuk Budapestrulle want die had ik voor hem gebakken en meegebracht als verjaardagscadeau. Geen knuffels en gezoen deze keer, het was anders maar wel heel gezellig en fijn om elkaar weer even te zien.
Zo ziet Suzannes werkplek er thuis uit:
Van haar werk brachten ze haar de eigen bureaustoel, is dat geen service? Een scherm in de lengte en een scherm in de breedte en nog een klein hoekje over om te kunnen eten :-) Fredrik zit op de werkkamer te werken. Ieder een eigen plek.
Dit was het weer voor vandaag, weer een Corona dag voorbij en we zijn er nog lang niet.
Wordt vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten