Zonder titel......

De dagen zijn een beetje grijs, de zon hebben we al een tijdje niet gezien. Gisteren zijn we na de les en nog even een kopje koffie thuis, doorgereden naar Mariestad. Daar moest de auto voor een servicebeurt naar de garage. Het uitvoeren van de servicebeurt zou ongeveer twee uur in beslag nemen zo vertelde de planner en in die tijd hebben wij ons vermaakt in de winkels op het industrieterrein. Elke stad hier heeft naast de winkels in het stadscentrum ook een centrum op een terrein buiten de stad of aan de rand van de stad. In deze centra zijn de grote winkelketens gevestigd. Winkels die je bijna overal aantreft zijn de Jysk (net zoals in Nederland), de Mio (een meubelketen) de Colorama (voor verf en behang) de Biltema (voor gereedschap en allerlei technische dingen) de Jula (directe concurent van de Biltema), Plantagen (voor planten en tuinspullen), Rusta (voor allerlei soorten huishoudelijke artikelen een soort Blokker) de Willy's (grote supermarkt) en de Dollarstore voor verzorgende artitkelen voor huid en haar en huis en woonspulletjes (een soort van Action) etc. Op het industrieterrein is dus voldoende te doen wanneer je even wat tijd met wachten moet doorbrengen.

Wij zijn gisteren even naar de Mio geweest. Daar had ik uit mijn ooghoeken al eens een trapkastje zien staan waarvan ik dacht dat het leuk zou zijn voor in de weefkamer. Daarin was nog een hoekje waar iets moest komen. Het trapkastje was goed betaalbaar dus dat hebben we aangeschaft en ook nog een schoenenrekje voor in de hal. In Zweden is het namelijk de gewoonte dat wanneer je bij iemand thuis komt je bij de voordeur je schoenen uit doet. Zelf vind ik dit een uitstekende gewoonte. Ga je wat langer bij iemand op bezoek dan kun je binnenschoenen of pantoffels of sokken meenemen. Dat doe ik ook wanneer ik op de woensdagavond ga weven in de pastorie. Ik kom daar binnen, hang mijn jas op en doe mijn schoenen uit en de warme sokken aan. Helemaal prima en geen inloop van zaken van buiten naar binnen. Maar daarvoor hebben we dus o.a. een schoenenrekje nodig, niet dat we worden overspoeld met bezoek, maar onze eigen schoenen moeten ook een plekje hebben en zo houd ik de hal een beetje op orde.

Gisteravond hebben we beide zaken nog in elkaar gezet en heb ik mijn trappetje gedeeltelijk ingericht. Ik kan er mooi mijn kleine maar groeiende bibliotheekje weefboeken in kwijt en verder staat er wat nostalgie in. De weefkamer heeft nu een heel fijne sfeer. Ik ben er graag.

 Het schoenenrekje heb ik vandaag nog maar even extra in de olie gezet. Dat moet nog even drogen.

 Vogels voeren is een dankbare bezigheid, het geeft reuring rond ons huis in de winter met allerlei vogeltjes die af en aan vliegen. Koolmezen, Pimpelmezen, Zwartkopmezen, Boomklevers, Spechten. Volgens mij hebben de vogels het hier prima, in de winkels kun je namelijk grote balen met zaden en pinda's en emmers vol met vetballen kopen. Wij doen natuurlijk ook mee, in de wintertijd wel te verstaan. We hebben onder ons afdakje een voederkolom hangen met drie compartimenten, zaden, pinda's en vetballen. Die wordt in een paar dagen leeggegeten. Gerrit heeft het vandaag weer gevuld en het is alweer een drukte van belang.

 De eerste die zijn buik heeft volgegeten is de specht. Meerdere keren per dag komt hij langs en hij duldt geen andere vogels aan de kolom wanneer hij aan de maaltijd is. Misschien als het echt gaat vriezen dat we nog meer gaan bijvoeren maar nu kunnen de vogels zelf ook nog wel even zoeken en vinden. Anders verleren ze dat maar en dat is niet goed lijkt mij.

Vanavond ben ik de begraafplaats weer overgestoken om naar de Prästgård toe te gaan om te weven met mijn weefvriendinnen. Mijn weef daar vordert al, ik had een lopertje in gedachten en dat is nu vandaag lang genoeg geworden. Ik heb er een paar foto's van gemaakt. Het is een eenvoudige platbinding in effen geel met een Rosengång motief in kleur. Het houten ding er bovenop is een spanner om de weef goed op breedte te houden. Het Rosengång motief is een ruit.

 Ik vind het allijd weer leuk om naar de Prästgård te gaan. Het is een mooi traditioneel Zweeds huis, gele muren met witte vensters, een dubbele voordeur, houten vloeren prachtig! Wat ook leuk is, is dat bij binnenkomst nu, nu het donker is, een paar dennentakken in een vaas en een kaars in een lantaarn staan. Het zijn kleine dingetjes van zorgzaamheid. Het weven gaat goed, dat vind ik zelf en dat vinden ook mijn opleiders Mona en Inger. De weef blijft mooi op breedte en de kanten worden mooi strak maar niet te zeggen ze. De pauzes vind ik het moeilijkste. Dat is veel luisteren en praten. Eén op één gaat wel maar wanneer er meerdere mensen door elkaar praten dan raak ik de draad kwijt. Dan zag ik maar ja en nee in de hoop dat mijn reactie passend is. Ergens pak ik dan de draad wel weer op en dan ga ik weer actief verder. Soms wordt er ook wel aan mij gevraagd: 'Är du med' wat zoiets betekent als: 'Volg je het nog' vrij vertaald. Wanneer ik dan soms 'nee' zeg dan moeten ze even lachen. Het is een hele klus zo'n nieuwe taal. Maar we komen verder en werken er hard aan.

Wordt vervolgd.....