En de taart, die smaakt vandaag goed

Jarig zijn is hier in Zweden een andere belevenis dan in Dokkum. Hier brengen Gerrit en ik de verjaardag in alle rust samen door, in Dokkum was het eigenlijk wel de gehele dag door visite wat overigens erg gezellig was en zeer gewaardeerd werd.

Vanochtend hebben we extra lang genoten van ons ontbijt, een beetje zitten kletsen en nog even gesurfd op internet. 

Na het opruimen van de ontbijtboel zijn we op stap gegaan voor een bezoekje aan de bouwmarkt in Karlsborg. Gisteren had ik namelijk de hele dag al stukadorend doorgebracht, waardoor vandaag behoorlijk spierpijn en vandaag zijn we op zoek gegaan naar een fijnere mortel dan die van gisteren. De mortel die we toen gebruikten was wat grover van structuur omdat we flinke stukken moesten opvullen. Vandaag wilde ik er een fijnere laag overheen stukadoren. Zelf had ik gedacht aan Gipsputs Natur vanuit de gedachte dat dit vrij eenvoudig aan te brengen zou zijn. Echter dit bleek niet in het assortiment aanwezig te zijn. We zijn in twee bouwmarkten wezen kijken maar geen succes. Daarom hebben we gekozen voor KC putsbruk fin C. Vooral het woordje fin (= fijn) sprak mij daarin aan. 

Ik heb de wanden van de droogruimte ermee gestukadoord en dat is best heel mooi egaal geworden. De andere wanden in de wasruimte hoeven niet overnieuw, die zijn best goed geworden na het drogen en daarvoor komt het keukenblokje te staan dus daar zie je niets van. Het stukadoren vandaag was best nog wel weer een klusje.

Vandaag zijn we vroeg gestopt met klussen en heb ik mijn verjaardagskleding aangetrokken. Gerrit en ik hebben een glas wijn gedronken op mijn nieuwe levensjaar en we hebben een flink stuk taart gegeten. Tenslotte ben ik maar éénmaal per jaar jarig en dan mag het even.

Er zijn veel mensen die vandaag even aan mij hebben gedacht en een felicitatie hebben gestuurd. Iedereen heel erg bedankt daarvoor!

63 jaar geleden ben ik in Leeuwarden geboren. Precies om koffietijd. 10.00 uur 's ochtends. Ik vind koffiedrinken nog altijd een erg fijn moment. Mijn vader was er niet bij. Die moest de baakster halen met de auto. Die baakster woonde in de buurt van Bolsward waar mijn ouders eerder woonden. Op de vroege ochtend was dat voor hem een hele reis en waarschijnlijk daarom ging bij haar nog aan de koffie, vanuit de gedachte dat het nog wel even zou duren. Mijn beppe Johanna, naar wie ik ben vernoemd,  was bij mijn moeder. Het is ook haar moeder. Samen hebben ze de klus geklaard. Toen de baakster door de voordeur stapte, snoof ze een keer en zei ze tegen mijn vader: ' Ik ruik het al, het is al achter de rug.' Hoe mijn vader dat vond, dat vertelt deze anekdote niet. Later toen Gerrit in zijn praktijk zelf ook nog bevallingen deed kon ik aan hem 's nachts ( want de meeste baby's worden 's nachts geboren) ook altijd ruiken wanneer de bevalling achter de rug was. Dan droeg hij zo'n speciaal luchtje met zich mee. Ik zei dan ook tegen hem, ' het is achter de rug he, is het goed gegaan?' Dan vroeg hij ook aan mij hoe ik dat wist, ja zei ik dan, 'ik kan het ruiken!'

Nu scharrel ik hopelijk een jaar lang als 63 jarige door het leven, terwijl ik me zo ongeveer 36 voel. Gek is dat, ouder worden.

Wordt vervolgd....