Een titel zonder puntjes!

Een skivakantie is eigenlijk altijd wel een drukke vakantie. Tenminste bij ons. Als eerste hebben we Louis, die wel heeeeel erg van skiën houdt, zoveel zelfs dat hij in zijn vakantie 's ochtends de wekker zet op zeven uur!! Dan springt hij onder de douche en daarna gaat hij de ontbijttafel dekken. Om acht uur krijg ik dan een klopje op de deur, Gerrit is er dan inmiddels ook al uit, en al slapende sprint ik naar de ontbijttafel waar iedereen dan al gewassen en gestreken zit te wachten. Klokslag negen uur staat een ieder dan op de piste om een dag vol activiteit van start te laten gaan.

Dit jaar hebben Gerrit en ik het wat rustiger aan gedaan. Wij hebben aangeboden de ontbijtboel op te ruimen en het huisje 's ochtends even op te frissen (om zodoende de dag wat meer in ons eigen tempo te kunnen laten beginnen). Wij volgden de jeugd dan zo rond het vroege middaguur. Het skiën in Åre is prachtig en weer een heel andere ervaring dan die van vorig jaar. Nu is die vergelijking voor ons persoonlijk wat moeizaam te maken omdat Gerrit toen zijn rib brak en daarmee de pret over was....maar ook Suzanne en Fredrik vertelden dat zij het in Åre leuker vinden met skien. De pistes zijn langer, er is veel keuze in groen, blauw, rood en ook zwart en er zijn ook bospaadjes! 

In deze vakantie hebben we wat sneeuw betreft alle condities meegemaakt. Er is veel nieuwe sneeuw gevallen, dat moet dan eerst weer wat inklinken (als ik dat zo mag benoemen), we hebben mooi weer gehad met stralend blauwe luchten en het zonnetje erbij met temperaturen rond het vriespunt, we hadden ook wel motregen of eigenlijk meer last van een wolk die bleef hangen, we hadden dooi en de laatste dag, tot mijn grote frustratie, diep bevroren en ijzige pistes. Mijn frustratie zit hem erin dat ik dat niet lekker vind en dan moeite heb met de afdalingen. De laatste dag zijn  Gerrit en ik wat eerder gestopt. Maar winterse omstandigheden hadden we zeker en sneeuw genoeg!

Dit zijn twee foto's van het dorpje waar we een huisje hadden gehuurd. Ons huisje was nog vrij nieuw en had twee verdiepingen, met boven twee slaapkamers en beneden eentje. Met zes personen kon het allemaal net.

Ons huisje.

Ons huisje was gelegen aan deze piste waar de stoeltjeslift ons naar hogere sferen voerde.

Het skigebied in Åre bestaat uit twee delen, eigenlijk 4 waarvan er steeds twee aaneengeschakeld zijn. Je kunt er dus van het ene deel naar het andere skien. Om in deel twee te kunnen komen konden we gebruik maken van de skibus die elk half uur gaat.

Hier zit Gerrit in het bushokje te wachten op de bus die tussen de middag  dan weer net niet kwam! Hij is na het nemen van de foto naar huis gelopen om de auto te gaan halen.
Åre is een klein stadje met een levendig centrum. Donderdag hebben Gerrit en ik, toen we daar boodschappen gingen halen voor het avondeten, bij de 'bageri' een kopje thee gedronken.  In de vitrine van de bakker stonden twee  heerlijke Semla's  naar ons te lonken, die hebben we maar niet laten staan.

Vanochtend hebben we na het ontbijt met z'n allen de poets van het huisje gedaan. Tien uur konden we vertrekken, na afscheid te hebben genomen van Femke en Louis. Voor hen was de dag nog redelijk spannend. Zij zouden aan het einde van de middag met het vliegtuig van Trondheim naar Amsterdam vliegen. De KLM heeft vanwege de storm 120 vluchten geschrapt maar die van hen ging door, hetzij twee uur later dan gepland. Half negen 's avonds zijn ze gelukkig heelhuids en zonder brokken geland. Het was een pak van mijn hart!.
Wij waren om acht uur 's avonds weer thuis en ook onze reis is goed verlopen.
Morgen begint het normale leven weer. Wij zullen eerst het een en ander opruimen en de kinderen gaan weer naar het baasje toe. Zo gaat dat! 'Het één gaat niet zonder het ander' zegt Gerrit altijd.

Met z'n allen, met z'n  a h h  l  l en!

Hier ziet Louis er een beetje vreemd uit omdat hij net een hap van z'n koek heeft genomen, ik zie er ook wat  anders uit  en dat komt omdat mijn ogen stuwen door het dragen van de skibril. Maar we zijn het toch echt.

In een van de gesprekjes deze week kwam het onderwerp 'blog' ter sprake. Femke vroeg aan mij waarom ik toch altijd puntjes achter mijn blog titel zet! Haar advies was gewoon een punt of een uitroepteken, dat is veel directer zo voegde ze eraan toe. Ik probeerde nog even aan te geven dat de puntjes staan voor dat het verhaal nog moet komen. Zelf vind ik de puntjes wel leuk, het maakt nieuwsgierig denk ik dan. Maar vooruit, voor deze keer een titel zonder puntjes.

We hadden het leuk!

Wordt vervolgd....