De dagen vullen zich nu weer met de dagelijkse dingetjes. Vrijdag zijn we met ons gesorteerde afval naar de återvinning (vuilstort) geweest. Bij het ondernemen van buitenactiviteiten overvalt de regen ons soms. Zittend in de auto was er zomaar een dikke stortbui waarbij de regen met bakken naar beneden komt en je niets meer ziet.
Dat is dan meestal ook weer snel over en het kan zelf zijn dat de zon daarna weer terugkomt en weer even stevig brandt. We zijn doorgereden naar Hjo om daar in de Hem och Hobby nog een paar dingen aan te schaffen die ik voor het maken van het tweede babynestje nodig heb. Dat is wel één van de grootste verschillen met NL. Had ik daar iets nodig dan pakte ik het fietsje en kwam ik na een half uurtje terug met mijn boodschapje, hier in Zweden is zoiets een middag vullend programma. Gelukkig hebben we tijd.
Met mijn enkel gaat het elke dag nog een stuk beter. Zaterdag zijn we naar het Vikenmeer gelopen, heen en terug zo'n 6 kilometer. Dat ging nu zonder pijn en zonder noemenswaardige reactie in mijn enkel. Zelf vind ik het er ook minder gezwollen uitzien 's avonds. Van een lotgenote hoorde ik dat het enkel nog wel een hele poos dik kan blijven, ik maak me hier nu ook minder zorgen om. Het enkel voelt goed en elke dag stabieler en sterker. Zondag weer 6 a 7 km gelopen zonder problemen, de periode van gedwongen rust heeft ook mijn knie blijkbaar goed gedaan want ook daarmee gaat het nu veel beter. Gelukkig kan ik hiermee het hoofdstuk gebreken weer afsluiten.
Zondagmiddag zijn we weer met Gösta op stap geweest naar Hjo. Het bezoek van Gösta aan Sevs verliep al een stuk rustiger dan de vorige keer. Binnenshuis verdragen ze elkaar, Gösta wil zo heel graag even ruiken en Sevs zijn oren likken (ten teken van vrienden willen worden) maar gezien de afmeting van zijn tong en de intensiteit waarmee dit gaat houdt Sevs dit nog even op afstand. Buitenshuis kunnen ze nu aangelijnd al een beetje bij elkaar in de buurt lopen. Na een half uurtje wandelen ging dat zelf al heel redelijk ontspannen. Ik denk dat het wel goed komt met de gewenning tussen deze honden.
. het begint er al gezellig uit te zien... of niet?
en ik mag ook al een beetje dichterbij komen
We hebben nu nog één hond te gaan en dat is Fynn. Sinds Fynn zijn tanden eruit heeft blaft hij veel, ook op Gösta. Hij lijkt zich nu kwetsbaarder te voelen. We zullen zien hoe het verloopt. Er zijn nu twee stappen gezet en de derde zal ook wel komen. We hebben het er maar druk mee, met zo'n roedel honden. Maar wel voor het goede doel hè, het ontwikkelen van vriendschap!
Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten