De salonboot

Zo dat ziet er uitnodigend uit of niet? Voor de dinsdagavond hebben we onze vakantie buren D en Ch uitgenodigd. Vorig jaar zijn we op uitnodiging bij hen geweest, we zaten toen op een zeer warme zomerse dag bij hen in het prieel en hebben daar een heel leuke middag met hen doorgebracht, heel bijzonder. Het werd tijd voor een herhaling en dan bij ons. Want destijds vonden wij het heel leuk om een rondleiding te krijgen door hun huis (gebouwd eind 1800) en zij zouden het heel leuk vinden een rondleiding te krijgen in ons gerenoveerde huis (begin 1900). Gisteravond was het dan zover. 

We zijn gestart op de altan. Gelukkig was het een dag met heel mooi weer en konden we eerst heerlijk een drankje nuttigen met het heerlijke uitzicht op het Vångdalen. Daarna hebben we aan hen van onder tot boven ons hele huis laten zien. Dat doen we graag want we zijn er ook best wel een beetje trots op. Niet zozeer op wat we allemaal hebben gedaan maar om te laten zien waarom we hier zo graag wonen.

Na de rondleiding hebben we een lichte maaltijd genuttigd bestaande uit een klein voorgerecht, een hoofdgerecht bestaande uit kleine hapjes naar eigen keuze en tot slot de koffie in de woonkamer.

We begonnen om vier uur 's middags en waren om 10.00 uur 's avonds nog maar amper uitgepraat. Zoveel gezamenlijke interesses, zo goed kunnen luisteren naar elkaar en zoveel begrip voor ons niet complete taalgebruik. Na meer dan een jaar zonder sociale visites was dit echt even diep inademen en genieten.

Vanochtend tijdens het ontbijt hebben Gerrit en ik nog even nagenoten. Er was nog een klein stukje taart over en dat smaakte heerlijk bij de koffie.

's Middags had D nog onze kloofmachine geleend voor een aantal dikke stukken boomstam. Wij hoeven die op dit moment niet te gebruiken, ons houthok is vol genoeg voor het komende winterseizoen. Gerrit had er nog snel even wat olie bij gedaan en laat nu in het uitlenen al de olie eruit lopen. Nooit hebben we pech met dat ding en net nu we hem uitlenen gaat het mis. Natuurlijk ging Gerrit even kijken of hij kon helpen bij het euvel. Daarbij nam hij even de binnendoor route. Dat vond Gösta wel een heel vreemd gebeuren. Dat Fynn dat soms doen is tot daar aantoe maar de baas.....

Een hele poos heeft hij daar staan kijken, ook toen Gerrit al ruimschoots uit het zicht verdwenen was. 

Wat er precies aan de hand is met de klover dat weet ik nog niet. Of Gerrit is nog druk aan het sleutelen of hij zit nog even lekker aan een biertje, ik hoor het straks wel.

Zelf heb ik nog even door de tuin gelopen en zag ik dat in onze nieuwe tuin achter het hek de Zonnehoed nu in bloei staat. Aanvankelijk dacht ik dat die de winter niet had overleefd maar op een gegeven moment zagen we groene puntjes uit de grond komen. Nu staat hij weer mooi in de bloei, een vrolijk gezicht en dat wilden we graag want het is wat een doods hoekje.

Zo in mijn uppie heb ik genoten van de ondergaande zon. Het is bijna een vreemde ervaring om weer eens alleen te zijn want eigenlijk doen we steeds alles samen. 

Tijdens het schrijven van de blog komt Gerrit net weer thuis. Het euvel blijkt vermoedelijk te zijn ontstaan tijdens het transport van de klover. Er is lucht in het oliereservoir gekomen en die lucht heeft de olie eruit geperst. Morgen moet er eerst nieuwe olie in. 

D heeft aan Gerrit ook zijn oude salonboot laten zien. Die ligt bij hem in een schuur. Het is een boot uit het begin van de vorige eeuw. Met veel interesse heeft Gerrit die bekeken. Zelf had ik hem ook wel even willen zien maar dat komt misschien nog wel een keer. Wij hebben namelijk vroeger thuis ook zo'n salonboot gehad. Toen ik 6 jaar was (maar dit heb ik geloof ik al eens eerder beschreven) heeft mijn vader zelf een boot voor ons gemaakt. Een kruiser van 10 meter. Ik heb er nog foto's van.

Hier ligt onze boot in vol ornaat. Wij waren er altijd erg trots op. Achter in de slaaphut bevonden zich aan weerskanten twee stapelbedden, helemaal voorin was een kleine kombuis en daar waar de twee grote ramen zitten dat was de salon. Op de foto zie je mijn zusje links en ik zit rechts.

De foto hierboven daar zie je mijn vader aan het werk met de boot. De platen staal werden eerst op meerdere punten aan elkaar gelast en later werd dan de hele naad dichtgelast. Een precies klusje want de boot mocht natuurlijk niet gaan lekken.

Wanneer we met de boot vakantie vierden hadden we ook altijd veel contact met andere mensen. Mijn moeder was dan een uitstekende gastvrouw, ze serveerde thee of koffie en altijd met iets lekker erbij. Ik herinner me dit als heel gezellige momenten. In de salon hadden we een rotan meubelsetje. Dat was handig omdat het gemakkelijk ook op de wal te tillen was. Zo hadden we geen extra buitenstoelen nodig. soms ook zetten we de rotan stoelen op het bovendek om daar lekker in de zon te kunnen zitten. Zoals op de foto hieronder is te zien. Mijn vader en moeder zittend op het bovendek en mijn zusje op de stretcher.

Wat een herinneringen!

Op een gegeven moment kwam mijn vader thuis met de mededeling dat hij de boot had ingeruild. Ik herinner me dit als een moment waarop de grond onder mijn voeten verdween. Hij had de boot geruild voor een oude salonboot. Een boot met een stalen onderkant en een eikenhouten of teakhouten opbouw. De salonboot had wat liefde nodig. Dat betekende werk aan de winkel. Die salonboot daar heb ik geen afbeeldingen van maar ik weet dat er in Amsterdam nog van die boten varen als rondvaartboot. Even zoeken op internet.

Zo'n boot was het. Ik was een puber destijds en ik vond het geen mooie boot. Nu snap ik mijn vader wel, eenmaal in goede staat zou het een uitstekende ruil zijn geweest. Tijd om de boot te renoveren is er niet gekomen, mijn vader kreeg het druk met andere dingen. Zo was het tijdperk boot voor ons voorbij. Gelukkig hadden we nog een kleine zeilboot en daarmee hebben Gerrit en ik samen veel gezeild.

Wat een herinneringen zo'n eenvoudig bezoekje al niet teweeg kan brengen.

Ik laat het hier maar bij voordat ik nog verder wegdroom.....

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd........