Het begon met een schrik en eindigde met een vlinder

 De dag begon met een schrik!

Toen Fredrik en Suzanne hun hond ophaalden uit een deel van Västra Götaland dat meer zuidelijker ligt toen ontsnapte de hond op de terugweg uit hun auto. Met hulp van mensen uit de betreffende omgeving en met hulp van mensen waarbij ze de hond hadden opgehaald is er toen 24 uur gezocht naar hun nieuwe hond. Het is dan ook niet zomaar een hond, het is een hond uit de Ierse hondenopvang voor windhonden. Honden die in hun leven nog niet de beste ervaringen hebben opgedaan. Dat was natuurlijk een heel spannende en zorgelijke gebeurtenis. Hun hond is een greyhound, zwart met witte poten en een witte bef. Gelukkig is hij weer teruggekomen en heeft hij het nu erg naar de zin bij Fr. en S.

Nu terug naar de schrik. Toen ik na ons ontbijt mijn FB opende zag ik daar een post van iemand uit Västra Götaland die in de post de vraag stelde of er iemand, wonende in Västra Götaland, een hond kwijt was. Verderop in de post stond een foto van die hond, het was een windhond, waarschijnlijk een greyhound, zwart met witte poten en een witte bef. 

Ik had het hart in de keel en vermoedde dat hun hond opnieuw was ontsnapt. Ze zijn namelijk bezig met klussen aan hun huis aan de buitenkant en het zou prima kunnen dat hun Zevs even aan hun aandacht was ontsnapt. Ik heb gelijk een appje gestuurd met de vraag of Zevs bij hen was en kreeg gelukkig per omgaande een bericht terug met 'ja' en 'waarom?' Snel even uitgelegd natuurlijk en een foto toegestuurd. Zij begrepen mijn bezorgdheid en vonden ook dat de hond wel heel erg op hun hond leek. Maar gelukkig.....alle zorgen om niets.

de gevonden hond

                                                                                                      Zevs

In alle rust kon ik toen mijn kommetje yoghurt nog even opeten.

Goed en wel van de schrik bekomen zijn we eerst gaan wandelen. In totaal heb ik vandaag 8.8 km gelopen en ik kan je niet vertellen hoe heerlijk dat is en hoe ik daarvan geniet. Het is waar dat de waarde van gezondheid pas echt tot je doordringt als iets het in je lijf niet meer doet als voorheen. We zijn naar het Vikenmeer gewandeld. Het land dat door de boor in het voorjaar is ingezaaid staat volop in bloei. We vroegen ons tijdens het wandelen af of dit zo de bedoeling is geweest, is het een natuurlijke bemesting of is het een vorm van veevoer zo met zoveel bloemen in het gewas? Wij weten het niet, wellicht één van jullie? Dan hoor ik het graag.

Niet al het land van de boer staat in bloei hoor, we hebben ook dit!

's Middags hadden we nog het project gewenning aan het nieuwe vriendje. Inmiddels hebben Arvid en Gösta al kennis gemaakt met Zevs en nu was het de beurt aan Fynn. Fynn's reactie op andere honden is onvoorspelbaar. Hij heeft vooral een hekel aan grote zwarte honden (Gösta is groot en zwart). Nog even om het geheugen op te frissen, de gewenning met Arvid verliep vrij soepel zonder noemenswaardige problemen, Gösta had twee dagen training nodig en het eindproduct was dat het goed ging en ze naast elkaar konden liggen en samen konden wandelen. Wat schetst nu onze verbazing met Fynn....Hij loopt naar binnen, kijkt een keer, doet een poging om even te ruiken aan de achterkant en doet daarna alsof er niets aan de hand is. Geen blafje, geen vreemd gedrag, geen vragen om aandacht niets van dat alles. Zo sta je soms toch versteld van je eigen hond. Gelukkig maar want het is de bedoeling dat wanneer wij straks in augustus naar NL gaan, dat Arvid en Fynn dan bij Fr. en S logeren. Heel fijn dat de gewenning goed is verlopen.

daar lopen ze al heel mooi bij elkaar in de buurt

Dan heb ik nog een vraagje aan mensen die goed zijn met groen. Fr. en S hebben in hun grasmat een hardnekkig onkruid dat al het gras verdringt. 

Hun vraag is wat je moet doen om dit onkruid uit je grasmat te krijgen. Moet je het afsteken, nieuwe aarde opbrengen en nieuw graszaad instrooien of moet je zoden steken en omkeren of moet je het met azijn doodspuiten en dan nieuw graszaad zaaien....... Kenners zoals Gauke of iemand anders met veel kennis over onkruid in het gras.....geef a.u.b. een reactie.

Nu de post dan toch over flora en fauna gaat. Tijdens de wandeling vanochtend lag er een vlinder op de weg. Vlinders hebben voor mij altijd iets bijzonders. Ik kijk er altijd met een bepaalde vertedering naar. Deze vlinder bleef liggen waar hij lag. Voorzichtig heb ik hem in mijn hand genomen en geprobeerd hem weer te laten vliegen. Dat ging maar eventjes en daarna zakte hij weer op de grond. In elk geval heb ik hem van de weg af gehaald. Ik hoop dat de vlinder zich gaat herstellen. Het is een Atalanta, en daarmee de meest gespotte vlinder.

Dit was het weer voor vandaag. Femke heeft morgen haar laatste werkdag voor haar zwangerschapsverlof. We denken veel aan onze zwangere dames!! Nog één dagje Fem! en dan maar uitrusten. Dat doet Louis overigens niet, hij is bezig 500 km te fietsen voor een goed doel Kumbatio. Wil je sponsoren weet dan dat al het sponsorgeld naar het goede doel gaat. Kijk maar even op het linkje.

Ontvang een hartelijke groet van ons beiden. Wordt vervolgd......