Leven

Het is vandaag 17 mei en de verjaardag van onze eerstgeborene. Vanochtend hebben we na ons ontbijt eerst maar even gebeld met de jubilaris. 38 Jaar is hij geworden. Dat is voor mij niet te bevatten want het is alsof het de dag van gisteren was. De geboorte van zo'n baanbreker is een memorabele gebeurtenis, waaraan bij ons een dag 'mens erger je nieten' aan vooraf was gegaan. Ik zal verder niet in details treden maar oh wat waren we blij met hem en blij dat hij er eindelijk gezond en wel was. Nu dus 38 jaar terug.
Chang had voor Henk een lekkere taart gebakken met blauwe bessen en vanmiddag bedacht ik dat ik ook best een blåbär paj LCHF kon bakken. Die was zo gemaakt en goed geslaagd en daarvan hebben we lekker gesmuld bij de koffie. Zo konden we het toch een beetje meevieren.

Ter ere van de jubilaris...

 Even terug naar gisteren. In onze keuken hebben we voor de Karl-Johan een heel klein mandje staan. Eigenlijk is het een mandje voor één hond, voor een kleintje wel te verstaan. Destijds hebben we dit mandje gekocht samen met een grotere mand. Die grote staat in de hondenslaapkamer en het kleintje dus voor de kachel, klein omdat we daar niet vreselijk veel ruimte hebben. Onze twee bijna bovenmaatse whippets passen samen goed in dat mandje omdat Whippets een soort van scharnierhonden zijn. Ze kunnen zich helemaal opvouwen en dan blijft er bijna niets van over. Zo passen ze dus prima in dat mandje en ze liggen er dan ook veel in. Je kunt wel zeggen dat het hun favoriete plakje in huis is zo vlak voor de kachel. Soms, wanneer de kachel aan is, hebben ze het zo warm dat ze ervoor liggen te hijgen met de tong uit de mond voor de broodnodige afkoeling maar het mandje uitgaan...dat is er niet bij.
Voor onze enorme Deerhound pup hebben we een groot kussen gekocht. Hij heeft een eigen plekje naast de kast in de keuken. We plaatsen hem maar niet voor de kachel omdat hij een stevige en warme vacht heeft en we hem willen behoeden voor oververhitting. Maar toch dat plekje voor de kachel....dat trekt. Maar ja, Gösta scharniert nog niet zo. Hij heeft een dun lijf en enorme poten. Meestal ligt hij lang uit en dan is het veel hond.  Gisteren tijdens onze na het ontbijt afwas, keek ik even om me heen en zag ik tot mijn verbazing dat ze alle drie in het mandje voor de kachel lagen. Het moet wel even puzzelen zijn geweest maar toch...ze lagen er alledrie in! En ja ....wat is er nu leuker om met z'n drieën in één mandje voor de kachel te liggen.

 Ik ben nog steeds verwoed bezig met de klickertraining en dat gaat heel goed. Ik heb hem gisteren na de training een extra beloning gegeven. En oh wat was dat lekker. Arvid doet ook druk mee met de training en als Gösta het even niet meer weet dan doet Arvid het even voor en dan gaat het prima! Dus  voor alledrie een extra beloning.

 Gisteren las ik in de Volkskrant een interview met Jan Terlouw. Inmiddels is hij al een eindje in de tachtig maar wat nog een scherpe geest. Hij is nu een soort van boer met kippen en schapen en dergelijke. Het lammeren van de schapen dat doet hij zelf. Hij leest nog altijd erg veel en wat ik dan knap vind, is dat hij ook weet wat hij in welk boek heeft gelezen. In het interview kan hij zo een aantal citaten geven met de titel van het boek en de auteur erbij. Dat heeft er bij mij wel aan. Ik kan vaak wel zeggen wat ik ergens heb gelezen en wat mij erin aansprak maar hoe dat precies de titel was van het betreffende boek en hoe dan precies de naam van de auteur is, dat is dan voor mij wel even graven. Hij vertelde in het interview ook nog even iets over zijn eigen boeken. Dat de kern in die boeken was kinderen te willen vertellen dat ze moeten gaan voor hun eigen keuzes, je eigen weg gaan. Ik heb erg genoten van zijn boeken en heb ze allemaal gelezen.  Jan Terlouw heeft in zijn leven veel gedaan, en hij heeft vele invloedrijke functies gehad op nationaal en Europees niveau. Over zichzelf zegt hij in het interview, vroeger een driftig mannetje te zijn geweest. Van zijn vrouw heeft hij geleerd wat liefdevolle vriendelijkheid is, zij was liefdevolle vriendelijkheid. Wanneer de journalist hem later in het interview vraagt wat voor hem nu het allerbelangrijkste is in zijn leven dan geeft hij als antwoord iets wat mij raakt. Hij zegt dan dat het belangrijkste wat een mens kan verwerven in het leven 'Liefdevolle Vriendelijkheid' is. Kijk dat vind ik nu mooi, dat is ook wat je in zijn ogen ziet, die blik dat komt van binnen uit. Ik vond het een mooi interview!

Vandaag eventjes geen kantsteen! Gewoon vanochtend even lekker rustig aan gedaan. We zijn nog even uit wandelen geweest met de woefen. Net op een moment dat de zon even voluit scheen. Verder hadden we wisselend weer en waait het nog steeds stevig met een koude wind. 
Zelf probeer ik 'het weer' ook te benaderen met liefdevolle vriendelijkheid. Het doet namelijk niets af aan hoe mooi het hier nu is, nu het voorjaar in alle hevigheid zijn pracht aan ons toont. Dat is de kracht van het leven denk ik dan, dat ondanks alles het leven toch weer overal ontluikt.

 Inmiddels is het weekend alweer voorbij. Gerrit en ik wensen een ieder een heel fijne nieuwe week toe!

Wordt vervolgd....