Voor het eerst onder Zweedse vlag....

Eerlijk gezegd hebben we vannacht slecht geslapen, althans ik. Om twee uur zaten Gerrit en ik beiden weer in de keuken. Na een half uurtje vertrok Gerrit weer naar boven en ben ik nog even blijven zitten omdat ik nog niet slaperig werd. Gerrit was direct weer in slaap gevallen maar ik bleef wakker tot half zeven. Kon ik toch nog lekker even slapen tot half acht. Toen eruit want vandaag was de dag van onze eerste tocht over Zweedse wateren, onder Zweedse vlag.

Wij waren om tien uur in Tåtorp om nog wat dingen te doen zoals het aanbrengen van de nieuw gekochte kraanlijn en om half elf was Per, onze kraanmachinist, er ook al. Per is een zeer aimabel persoon, zeer geduldig en erg prettig in het contact. Dat is wat Gerrit en ik ook tegen elkaar zeiden dat we tot nu toe ons gelukkig prijzen met zeer gewaardeerde contacten met mensen die we treffen.

Per neemt eerst even de tijd voor een praatje en daarna vragen we hem wat zijn wensen zijn zodat we daaraan kunnen voldoen. 

Gerrit rijdt de boot onder de kraan en daarna worden de hijsbanden bevestigd. Ik krijg rustig de tijd om de antifouling nog aan te brengen op de plaats waar de banden van de trailer zich bevonden tegen het vlak van de boot en daarna wordt onze Sinnestriel te water gelaten. Hier hangt ie dan in bijna vol ornaat!

Mooi he...waar je ook kijkt...het glimt!

Per vindt onze boot ook helemaal mooi! Het kranen verloopt echt super fantastisch. Geen wolkje aan de lucht. Voor het kranen moet ik even lid worden van de vereniging voor één dag zodat daarmee ook de verzekering geregeld is. Ik vertelde Per dat wij graag lid wilden worden van de vereniging want we gaan hier vaker kranen en lid zijn scheelt aanmerkelijk in de kosten. 

Na het kranen, de sjösättning, hebben we nog even tijd nodig om de boot helemaal klaar te maken. Om half één varen we de haven van Tåtorp uit het Viken op.

 Wat een belevenis en wat zit het weer ons mee. Het is veel beter weer dan de voorspellingen hebben aangegeven. Weinig wind en zonneschijn met af en toe een wat donker wolkje dat ook weer voorbij drijft.

 Vanaf de wal blijven mensen staan om naar ons te kijken en ze roepen: Vilken fin båt ni har! Ik kan niet anders dan terugroepen van 'tack!' (Wat hebben jullie een mooie boot!)

Hier varen we de haven uit het Viken op...

Gerrit installeert de routeplanner....

En daar gaan we dan...

 Het is echt een opluchting dat het zo mooi weer is. De weersvoorspellingen wisselden erg de afgelopen dagen. We stonden ingesteld op regen maar we kregen blauwe lucht met witte wolken en weinig wind. Alle ingrediënten voor een succes ervaring zo voor de eerste keer.

Het ziet er heerlijk uit, een heerlijk ruim en vrij gevoel...Gerrit geniet! (en ik ook)

Wat is het hier mooi zo vanaf het water...

 Net als in Nederland staan kruisingen goed aangegeven met een baken. Dat voelt vertrouwd!

 We varen heerlijk! En Gerrit gaat even naar voren met de verrekijker, een erfenis van z'n vader.

 Even later komt hij terug met de mededeling dat er een ree in het water zwemt. Ik weet niet wat ik hoor en kijk ook even door de familie verrekijker. En ja hoor....ik zie hem. Net op het deel waar het Viken op zijn breedst is zwemt een ree. Hij kijkt ontspannen om zich heen. Onze eerste impuls was hem een touw om de nek te binden en binnenhalen maar hij zwom met gezwinde spoed richting overkant meer.
Wij hebben de motor even langzaam gezet om het beestje de ruimte te geven en hem niet in de stress te jagen.

 Onverstoord zwom de ree verder. Ik hoop maar dat ie zonder problemen de overkant haalt. Het stuk waar hij zwemt is 30 meter diep en het water zal koud zijn en hij moet nog wel een aantal kilometers zwemmen. Hij leek er geen problemen mee te hebben. Maar die ree die blijft wat haken in mijn aandacht de rest van de dag.

 Wij varen rustig verder om de punt in het Viken heen richting thuishaven. Op de foto hieronder passeren we Gammelrud, daar waar we een paar dagen geleden op verkenning waren geweest.

hier moeten we goed de vaargeul aanhouden i.v.m. de stenen...

 We zijn afgeslagen naar de haven. Dat kun je zien omdat we de rode boei aan stuurboordkant passeren.

 Ik heb de kaart erbij om alles te vervolgen. Lang leve de controle!

 En zo varen we dan uiteindelijk na twee uur richting onze thuishaven.

Bij aankomst in de haven komt de havenmeester samen met zijn vrouw al op ons toegelopen. We staan zo een twintig minuten met elkaar te praten. Hij ziet dat we onze veren met daaraan de landvasten niet goed aan de steiger kunnen bevestigen en zegt thuis nog wel vier harpsluitingen te hebben. Die krijgen we zo van hem, hij hoeft er niets voor! We hebben echt een prachtige plek, het is onze droomlocatie!

 Voor we de boot met de tent toedekken drinken we nog even een laatste kopje koffie om ze even stil te staan bij dit bijzondere moment.

En daar ligt die dan....onze Sinnestriel. Het voelt als een goede beslissing dat we hem hier naartoe hebben gehaald. De Sinnestriel hoort bij ons. Wat we ook wel heel bijzonder vonden is dat alle kinderen en T en L vandaag vroegen hoe het ging. Voortdurend hadden we contact met elkaar. Dat geeft een gevoel van verbinding! Dank je wel!
Dit was voor ons een bijzondere dag en we hopen dat er nog vele zullen volgen.
De havenmeester neemt nog even een foto, volgens ons is hij net als wij een beetje verliefd op onze Sinnestriel!
Helemaal geweldig was dat buurman Göran ons weer naar Tåtorp wilde rijden voor het ophalen van onze auto met trailer die daar nog stonden. Super!

Het was vandaag een bijzondere dag niet uitsluitend omdat we voor het eerst onder Zweedse vlag voeren.