Zomaar een feestje

 Toen ik vanochtend uit de badkamer van onze camper stapte, fris gedoucht, viel mijn oog op de fluitketel die een beetje sneu, gevuld met water maar zonder fluit, op het gasstel stond. Gerrit scharrelde niet zoals gebruikelijk in de keuken maar zat op zijn stoel en zei....'Het is op!' Ik begreep gelijk dat het over het gas ging. Dus geen gezellig paas ontbijtje met een heerlijk kopje koffie maar de camper rijklaar maken op zoek naar een gevulde gasfles.

Beiden vroegen we ons af hoe dit kon want bij ons vertrek uit NL in december hadden we in Earnewald nog een nieuwe volle fles aangeschaft. Voor onze reizen naar NL hebben we altijd een Scandinavische en een Nederlandse fles aan boord, elk heeft namelijk zijn eigen aansluiting. Met de aanschaf van een volle fles zouden we weer klaar zijn voor de volgende reis. Die volle fles stond nog steeds in de camper en omdat die vol was dachten we er nog goed gebruik van te kunnen maken. Nee dus....leeg.... maar hoe dat kan is een raadsel.

Gelukkig vonden we op 5 kilometer rijden in Ödeshög een volle fles. Daarna snel weer terug naar de camperplek en daar alsnog een ontbijt klaargemaakt. Gewoon de dag opnieuw laten beginnen dat is het beste in zo'n geval.

Tijdens de zoektocht naar een gasfles kreeg ik een appje van mijn zusje. Het appje bevatte een felicitatie met onze 42 huwelijksdag.  Mijn god....helemaal niet aan gedacht! En wat een dag, een stralende dag met heerlijk weer. Zo werd tweede paasdag zomaar ineens een mooie feestdag voor ons en gelukkig hadden we zelfs nog taart in de koelkast staan. Maar wat attent dat mijn zusje eraan dacht! 

42 jaar 

Na het ontbijt hebben we de wandeling gemaakt die langs het water en door een natuur reservaat liep. Prachtig was het. Tiveden heeft de naam maar deze wandeling deed daar zeker niet voor onder. We hebben ervan genoten. Hieronder wat foto's:

De ene plek nog mooier dan de andere. En kijk eens zoveel blauw op de foto, geen wolkje aan de lucht en het water zo glad als een spiegel. We zijn eigenlijk hemelsbreed maar 40 km van huis maar wat is het hier mooi! 

de bruid :-)

Halverwege de middag waren we weer bij de camper en de rest van de middag hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten. Ik heb zelfs mijn korte broek aangetrokken en heb nu het eerste kleurtje op de benen. 

De honden hebben de rest van de middag liggen slapen moe van al het klimmen en klauteren op de stenen want de wandeling voerde ons over stevige rotspartijen.

Vlak bij onze camperplaats staan drie hele grote windmolens. Ik herinner me nog jaren geleden dat Henk eens tegen ons zei zo heel erg gelukkig te worden bij het zien van een windmolen. Ik deelde dat gevoel toen niet met hem want ik vond destijds dat die hele grote molens de horizon vervuilden. Nu heb ik een poosje naar de drie windmolens gekeken. Ik realiseerde me dat ik me er niet meer aan stoor. Er is een soort van aanvaarding gekomen, het hoort bij de tijd. Nu dacht ik bij het zien van de windmolens.....'Elke molen staat voor iets minder afhankelijkheid van Putin!. Dat is goed! Laat die molens de wind maar malen.

's Avonds na het eten zijn we nog even het dorpje ingelopen naar de haven. Het ligt daar zo vredig en mooi. Net een sprookje! 

Dit was. ons derde bezoekje aan de haven in deze twee dagen en soms loop je en dan realiseer je je ineens dat je ziende blind bent. Ik zag nu pas dat er een ton hangt aan de oude kraan.

Tijdens onze wandeling vanavond ging net als gisteren de zon weer onder. Wat een prachtig gezicht toch zo over het water heen.

hier hangt de zon nog net boven het water

hier zakt hij erin

en weg is hij

We hebben nog een beetje door het dorpje geslenterd zoals bijvoorbeeld langs deze boothuizen waar echt mooie houten boten in liggen.

Wel het was supermooi allemaal op deze 42e trouwdag! 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van Gerrit en mij en.....

Wordt vervolgd!