Daar zat ik niet op te wachten

Pasen 2022 is alweer voorbij, op naar de volgende feestdagen. Gezien de gas perikelen die we gisteren hadden hebben wij vandaag (dinsdag) een slow start gemaakt met een heerlijk ontbijtje zonder uitspattingen. We stonden vandaag rustig, alle andere gasten waren gisteren weer vertrokken, er waren slechts twee overnachtende campers die niets hebben meegekregen van het mooie van de omgeving. Jammer voor hen!

Mijn lofzang op de dag van gisteren kreeg overigens nog een onverwacht einde. Toen ik de blog klaar had gemaakt en op FB had geplaatst was het ondertussen al tijd geworden om te gaan slapen. Gerrit stelde voor om de honden nog even kort uit te laten dus het dikke vest aangetrokken want het was nog best koud zo in de nacht en de klompjes aangetrokken. De wandeling was kort want Arvid had het koud en we wilden snel weer naar binnen toe naar de warmte. Voor Gösta moest ik nog even het kussen uit Bosse halen en op de terugweg naar buiten...... ja je raadt het waarschijnlijk al bijna daalde ik op mijn klompjes net in een kuil en ging ik door mijn enkel. De schrik sloeg me om het hart want mijn gedachten gingen uit naar het ongemak van vorig jaar, toen ik met net zo'n  misstap hetzelfde enkel brak, althans een botje in mijn enkel. Dat heeft me maanden gekost om het volledig te laten herstellen. Met de misstap van gisteravond was ik bang voor een herhaling. 

Ik kon de slaap dan ook niet vatten, éèn en al onrust en mopperen op mezelf. Maar uiteindelijk kon ik er niets aan doen. Het was donker en ik kon niet zien waar ik mijn voeten neerzette. Ik ben nog weer even uit bed gegaan om te ontdekken of ik nog op mijn voet kon lopen en dat ging maar wel met de bijbehorende sensaties. Nog steeds was ik er niet gerust op. Diep in de nacht viel ik uiteindelijk in slaap. 

Bij het ontwaken voelde mijn enkel rustig, ik ben opgestaan en gaan douchen en toen we ons ontbijtje op hadden zijn we voorzichtig gaan wandelen. Het ging! Ik had mijn hoge wandelschoenen strak geveterd en dat gaf steun. Hoe verder we liepen hoe beter het ging. Pfff wat een opluchting. Gerrit heeft mijn enkel nog even onderzocht en hij vermoedt dat de enkelbanden wat zijn opgerekt maar niet gescheurd en zeker geen breuk in mijn enkel. Dat laatste dacht ik zelf ook al.

Ik doe nu even rustig aan om te kijken of het herstel inzet. Nog een dikke week immers en dan gaan we naar Greetje en dan wil ik graag weer redelijk kunnen lopen.

het uitzicht vanuit Bosse

de camperplaats

Na het opruimen van alle spullen zijn we naar Vadstena gereden. Daar hebben we Bosse geparkeerd en zijn we een stukje gaan lopen. Vadstena was eigenlijk het doel van ons uitstapje, het is een heel mooi historisch stadje. ik heb er hier en hier al eerder over geschreven.

Ondanks de fysieke beperkingen hebben we heerlijk kunnen genieten van de stadswandeling. Hoe verder we liepen hoe beter het ging. Waarschijnlijk rekte de boel door het lopen wat op. En wat hadden we mooi weer, niet alleen vandaag maar het hele weekend. Echt een verademing na al die winterse dagen.

We gaan zeker nog eens naar deze camperplaatst terug. Op de terugweg hebben we nog eenmaal een stop gemaakt voor een kopje koffie. Daarna zijn we naar huis gereden. Thuis was alles goed en het is altijd weer fijn om thuis te komen. Dat is een goed teken. 

We zijn twee nachten weggeweest en die twee dagen voelen wel als vijf. Eens even stilzitten, dat hadden we lang niet meer gedaan.

Wij hadden een heerlijk paasweekend en ik hoop van jullie allemaal ook. 

Nu wachten we af wanneer de loodgieter komt maar gelukkig hebben we nog wel een paar andere klussen af te ronden. 

Ontvang een hartelijke en vredevolle groet van. Gerrit en mij!

Wordt vervolgd.....