Meestal ben ik zo rond vier uur 's nachts wel even wakker. Ik lig dan niet zo lekker meer en ga er even een uurtje uit. Zo ook afgelopen nacht. Zittend in de keuken gingen mijn gedachten uit naar de situatie in Oekraine, hoe zou het daar zijn. Ik opende de Dagens Nyheter app op mijn computer en las geen dingen die ik gisteren overdag nog niet gelezen had. Dat stelde me gerust. Na een uurtje ging ik weer slapen.
Toen ik 's ochtends wakker werd kwam Gerrit boven om me te vertellen dat Rusland Oekraine binnengevallen is. 'Het is oorlog in Oekraine', zei Gerrit. Samen waren we stil. De vraag naar het waarom houdt je bezig en nog meer gaan gedachten uit naar de mensen die er wonen en hoe die vanochtend wakker zijn geworden. Een leven dat wankelt aan zijn basis is verschrikkelijk. En natuurlijk ook gedachten aan al die levens die deze oorlog gaat eisen. Zoveel verdriet, angst, onmacht maar ook weer zoveel haat en vijandschap naar anderen.
We moeten al zoveel zeilen bijzetten om onze mooie wereld leefbaar te houden voor de generaties die na ons komen. Daar zou alle aandacht collectief naartoe moeten gaan. Een oorlog als deze leidt de aandacht daarvan af.
Mijn gedachten tollen in cirkels vandaag! Gerrit en ik zijn van slag net als de rest van de wereld denk ik. Want wie kan dit begrijpen. Wie heeft de invloed om dit te laten stoppen. Dit is iets dat weldenkende mensen niet willen. Hoe is het mogelijk dat er niet weldenkende mensen zoveel macht hebben om dit aan te gaan! Ik heb veel vragen en geen antwoorden.
Tijdens en na het ontbijt hebben we een poos naar het NOS journaal zitten kijken. Het is te belangrijk om het weg te klikken, tegelijkertijd komt er zoveel informatie tot je waar je niets mee kunt, dan versterkt het kijken je gevoelens van onmacht.
Uiteindelijk zijn we gaan wandelen en hebben we om ons heen gekeken. De wereld om ons heen, de kleine wereld rondom Undenäs, ziet er nog net zo uit als gisteren, toch lopen we erin met een ander gevoel, een zwaar gevoel op het hart. We denken aan onze kinderen en aan onze twee pas geboren kleinkinderen. We willen voor hen allen zo graag een veilige wereld!!
Uiteindelijk zijn we weer in onze dagelijkse routines gestapt. Het dooit, we konden de aanhanger aanhaken, materiaal halen bij de bouwmarkt in Karlsborg en we hebben een aantal platen kunnen monteren. Is het belangrijk.......Nee! Maar het helpt, het bezig zijn verplaatst het focus tijdelijk naar een ander aandachtspunt. Het helpt ons deze dag door te komen.
Gerrit en ik wensen iedereen waar ook ter wereld VREDE toe en alle goeds.
Wordt vervolgd.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten