Vanaf Torne camping hebben we een bezoek gebracht aan Växjö. Dat is een universiteitsstad, een stad in ontwikkeling kun je zeggen. Er wordt veel nieuwbouw gepleegd. Wij hebben het centrum bezocht, de hoofdwinkelstraat en de domkerk. De domkerk is zoals vele Zweedse kerken mooi sober ingericht en bij de inriching kun je bemerken dat de beperkingen ontstaan uit de beeldenstorm in Nederland hier niet gelden. Er staan enkele beelden in de kerkt en bijbelse taferelen worden soms in beelden uitgedrukt en dat is geen probleem. Zoals in deze kerk de boom der kennis van goed en kwaad. Prachtig vormgegeven en mooi om naar te kijken.
Een prachtig doopvont. Met goud mozaïek ingelegd.
 |
| overzichtsfoto van de domkyrkan. |
Na ons bezoek aan de Domkyrkan en het centrum hebben we nog even aan de waterkant gezeten genietend van het mooie weer en de mensen om ons heen.Donderdag, naar bleek op Hemelvaartsdag, hebben we Torne verlaten. Het plan was door te reizen naar Urshult. Urshult ligt zeer zuidelijk in Småland en het is de plek waarvoor ons onze Zweden passie begon.
In 1976 gingen Gerrit en ik met mijn ouders voor het eerst op vakantie naar Zweden. Het was enigszins behelpen met een geleende tent maar we hadden een schitterende vakantie. De eerste plek waar we in Zweden gingen kamperen was Urshult. De camping nabij het dorp was destijds nieuw aangelegd en de doucheruimtes en santiair waren nog niet eens helemaal af toen wij arriveerden. We moesten douchen zonder douchegordijn en zonder deuren in de douches en mijn vader dacht dat dit de norm was in Zweden. Hij sprong vrijuiit onder de douche, Mijn moeder had hiermee wat meer problemen maar ging later ook door de bocht.
Mijn ouders zijn later nog een aantal jaren naar Zweden op vakantie geweest in de tijd dat mijn vader niet meer werkte. Ze vertrokken dan al in april en kwamen in september weer thuis. Vaak hebben ze toen met hun kleine Sprite caravan gestaan op een plek bij het Åsnen meer, tussen Torne en Urshult. Aan dit alles kwam een einde toen mijn vader in 1982 plotseling overleed.
Vandaag hebben wij die plek weer gezocht en gevonden. Kamperen kun je er niet meer omdat dit deel van het Åsnen nu behoort (vanaf 25 mei 2018) tot het jongste Nationale park het 30e in Zweden. Je mag er al enige jaren niet meer overnachten. Het is een vogelrijk gebied, vogels worden er beschermd.
We vonden zelfs nog het plekje terug waar zij vaak hebben gestaan. De boompjes zijn hier wat kleiner dan de omringende bomen. De plek is waarschijnlijk nog lang in gebruik geweest als camperplek.
Enige jaren terug, in 2011 zijn we hier ook geweest. In het jaar daarvoor was mijn moeder overleden. Bij het uitstrooien van haar as kreeg ik een steentje met daarop het bijbehorende nummer. In 2011 hebben Gerrit en ik dit steentje geplakt op een steen aan de waterkant bij het Åsnen, bij de plek waar zij en mijn vader vele malen hadden gekampeerd en hebben genoten van Zweden.
Ik heb nadien vaak gedacht aan het steentje, zou het er nog zitten of was het al snel losgegaan? Soms zelf had ik spijt dat ik het daar had achtergelaten. Het was de laatste tastbare herinnering aan mijn moeder.
Vandaag gingen we op zoek, op een gegeven moment zegt Gerrit tegen mij: 'Kijk...daar is het'! Ik kon het niet geloven. Het steentje zat er nog, vastgeplakt aan een steen die was begroeid met mos. Het mos groeit mooi om het steentje heen. Hoe is het mogelijk!
Ik was tot tranen toe geroerd. Wat mooi, wat een mooie plek! Gerrit en ik hebben er in stilte gestaan, denkend aan mijn ouders met wie ons Zweden avontuur is begonnen.
Ondertussen zitten wij nu op Getno gård Natur Camping. Dat is een prachtige camping, groot maar met behoud van de natuurlijke omgeving. De camping is aan alle kanten omgeven door e Åsnenmeer met een ligging op een schiereiland, een Udde heet dat in het Zweeds. Je volgt een lange landelijke weg om er te komen, denkt waar komen we uit....en zo kom je op de camping, een vroegere gård of boerderij. Zo in het voorseizoen is het een heerlijke plek om te zijn.
 |
| Gerrit heeft zelfs de hangmat gisteren nog in de bomen gehangen. Ik heb er heerlijk een uurtje in liggen lezen |
Naar de Börjes!
Börjes in Tyngsryd is een familiebedrijf in het Zuiden van Småland. op 3 april 1944 is dit bedrijf gestart door Börjes Rungegård en zijn vrouw Greta. Aanvankelijk was het een kleine manufakturen winkel van 30 m2 maar al snel werd het assortiment breder en de winkel groter. Die groei werd in gang gezet en in stand gehouden door het aanbod van artikelen aldoor een beetje goedkoper aan te bieden dan de gebruikelijke prijs bij de collega's.
Börjes probeert vooral de Zweedse producten te verkopen die in de omgeving geproduceerd worden. De naam Börjes staat voor eerlijke handel, men hanteert geen koopjes en reclame artikelen maar gewoon een doorgaans scherpe prijs voor alle artikelen.
 |
| De buitenkant van de Börjes |
Wij vinden het erg leuk om er rond te kijken en vandaag zijn we er geweest an 14.00 uur tot 17.00 uur. We hebben geluncht in het restaurant gedeelte waar je voor een euro een kopje koffie kunt krijgen met daarnaast nog een groot assortiment aan belegde broodjes en gebak, ook voor mensen met een gluten allergie, dat moet je dan even aangeven. Is het niet geweldig!
Al heel lang had ik veel zin om weer eens naar de Börjes in Tingsryd te gaan. Dat is een heerlijke winkel waar opnieuw geen nee te koop is. De vorige keer dat we hier waren in 2011 heeft Gerrit de hele voorraad verdeelstekkers opgekocht. Ondertussen maken al onze kinderen volgens mij wel gebruik van die voorraad. Er was helemaal niets veranderd aan de Börjes.
Aan de buitenkant en aan de binnenkant ziet het er sleets uit! Geen modern gedoe maar heerlijk jaren 70 stijl.
 |
| Overigens, de geraniums zijn echt! |
's Avonds zitten Gerrit en ik nog even aan het meer te genieten van de ondergaande zon. Heerlijk! En wat mooi is het hier. We beleefden een bijzondere dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten