dinsdag 4 mei 2021

Hoe ons eerste tochtje tot een onverwacht einde kwam

Gisterochtend was het heerlijk verstillend ontwaken op Torsö. De enige geluiden die we hoorden waren die van de ganzen en van de Roerdomp. Dat laatste geluid vind ik altijd weer indrukwekkend. De roerdomp fabriceert een geluid dat klinkt als een soort van doffe hoorn. Whoooooehhh maar dan zeer donker gekleurd. Echt heel mooi. Je ziet hem nooit, tenminste ik niet. Hij zit in het riet en heeft ook de kleur van riet. Hij zit vaak ook nog met zijn kop gestrekt omhoog om ze helemaal op te gaan in zijn omgeving.

Als eerste hebben we een lekkere wandeling met de honden gemaakt. Kon niet mooier, de zon scheen en gisterochtend was het lekker warm. Na de wandeling konden de honden mooi voor Bosse in het gras liggen. Toen kwam er ook even een buurvrouw langs. Ze vertelde dat ze vroeger ook een greyhound had gehad en net als ons helemaal verliefd was op het Windhondenras. Een heel lief beest die tijdens wedstrijd lopen zijn heup had gebroken en hiervoor een operatie had ondergaan. Hij was toch nog 10 jaar geworden, best wel oud dus voor een grote hond. We hebben een hele poos zo over het hek staan praten met elkaar. Dat was een mooi begin van een mooie dag dachten we zo.

Toen we alle spullen na het ontbijt weer hadden opgeruimd en ik ook even lekker in de scheidsrechter douche had gedoucht (naast de camping was namelijk een sportveld en de sport accommodatie was tevens camping accommodatie) zijn we vertrokken. We wilden een lekker rustig ritje langs de oever van het Vännern maken. Een heel mooie omgeving zo richting Kinnekulle.  



Hier, op de plek van de foto hierboven, drinken we even kofie. Een plek waar we twee jaar terug ook hebben gestaan toen we in het voorjaar een ritje naar de scherenkust boven Göteborg hebben gemaakt. Een historische omgeving (Aranäs) waar in vroegere tijden een slot of een kasteel heeft gestaan en waarvan je de ruines nog kunt bekijken. Die ruine is niet het meeste meer van te zien maar je raakt wel onder de indruk van de keuze voor de omgeving waar men  zo'n kasteel ging bouwen bouwen. Het ademt nog de sfeer van vervlogen tijden.


We reden verder richting Hällekis om daar nog even een boodschapje te halen voor het eten van die dag. Daarna verder de berg van Kinnekulle op en daar begon de lucht al aardig donker te kleuren. 

Gerrit vroeg me nog of ik echt wel zin had om die wolk in te rijden....We konden nog terug, achter ons was de lucht nog blauw! Nog voordat ik antwoord kon geven hadden we de eerste druppen al op het voorruit. Ja en wat je dan doet is de ruitenwisser aanzetten om het zicht op de smalle wegen waarop we reden helder te houden. Maar er gebeurde niets. Geen beweging in de wissers, geen geluid van een ruitenwisser motortje. We hebben Bosse toen eerst maar even aan de kant gezet want ondertussen was het begonnen te hozen. Zo hadden we ook even de gelegenheid om goed naar het dashboard te kijken op zoek naar een eventuele knop die je wellicht eerst moest indrukken? Ja je bedenkt wat omdat je niet kunt geloven dat de raamwissers het niet doen. Die knop vonden we natuurlijk niet want zo'n knop is er niet. 
We besloten toen om zo goed en zo kwaad als het ging zonder functionerende raamwissers, het regende nog steeds maar iets minder heftig, naar Skövde te rijden naar de Fiat garage. Een uurtje later kwamen we daar aan echter de betreffende garage had geen Fiat meer in het assortiment. Een vriendelijke medewerker vertelde ons dat hij zelf ook een Fiat Ducato had en dat we toch maar het beste naar Stenstorp konden rijden daar waar de Kabe dealer zit. Omdat het al tegen vijven liep hebben we eerst maar gebeld. We konden komen ze zouden op ons wachten. De gedachte was dat het wellicht een zekering zou kunnen zijn die kapot was en dat zou snel verholpen kunnen zijn. Zelf hadden we geen reserve zekeringen en waren we ook nog niet zover dat we het kastje voor de zekeringen konden vinden. Dus in de regen, de ene bui na de andere en zonder raamwissers op naar Stenstorp, ondertussen toch wel lichtelijk balend van deze situatie. We vinden het onbegrijpelijk dat in het hele productieproces van de camper en in de aflevering ervan blijkbaar geen controle op de functie van de raamwissers is gedaan.


In Stenstorp aangekomen stond men al klaar met de zekeringen in de aanslag. Snel vervangen en hup het raamwisserpookje naar boven schuiven en.....geen raamwisser functie. Toen werd het probleem al iets serieuzer. Er werd nog even op het motortje getikt met een schroevendraaier wellicht in de verwachting dat het relais vastzat maar ook dat gaf geen resultaat. Collega dealer gebeld die vertelde dat je het motortje er vrij gemakkelijk uit kon halen om het te controleren dus naar de servicewerkplaats gereden die inmiddels al onbemand was vanwege het late uur, motortje eruit, controleren en er weer in, geen resultaat. Om half zeven belde de verkoper een monteur die vijf minuten later al binnen kwam lopen. Tot half tien 's avonds zijn ze het hele systeem nagelopen op zoek naar een defect. Wel iets gevonden want bij de test liep de motor nu wel maar werkten de raamwissers niet naar behoren. Nu is de gedachte dat het hele raamwissersysteem vervangen moet worden, maar hiervoor moet eerst een overleg met Kabe plaatsvinden. 

We vinden dit, op zijn zachtst uitgedrukt, niet leuk! We bespeurden ook wel enige schaamte bij de dealer dat men dit defect bij de aflevering niet had opgespeurd. Dat werd ook aangegeven dat het beschamend was en dat ze het graag wilden oplossen. 


Om kwart voor tien 's avonds zijn we maar weer naar huis gereden. De volgende dag werd er de hele dag regen voorspeld en wat duidelijk is geworden vandaag is dat dit op dit moment om meerdere redenen niet ons weertype is :-(

Nu zijn we dus weer thuis, waar alles goed en prima is. Bosse staat naast de deur en we moeten nu eerst afwachten wanneer de definitieve reparatie kan plaatsvinden. 

Ontvang een hartelijke groet van ons en wordt vervolgd.....











 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten