Ons eerste echte reisje met Bosse na de reparatie van de raamwissers. We zijn richting Småland gereden. De eerste stop was in Habo. Dat is een klein plaatsje gelegen aan de kust van het Vättern in de buurt van Jönköping. De camping waar we stonden is gesticht door een Nederlander en we wilden hem eigenlijk gaan ontmoeten. Dat ging echter niet meer, hij heeft zijn camping inmiddels verkocht en deze is nu in Zweedse handen. De camping is netjes doch niet bijzonder. Hinderlijk vond ik het lawaai van de weg en van de trein. Het verstillende dat je soms op een camping vindt, dat ontbrak. Wat ik ook jammer vond is dat de camping geen uitzicht biedt over het water. De grond tussen de camping en het Vättern daarop staan dure huizen. Je kampeert dus aan de rand van een woonwijk.
Wat dan wel weer leuk was is de haven. Die was werkelijke heel mooi en lag daar heel beschut.
We zijn er even doorheen gelopen en zagen daar onder andere deze mooie boot liggen. Jaren 30 ongeveer? Echt prachtig en goed onderhouden. Hieronder zie je nog een foto van het strand, ongeveer 5 minuten lopen vanaf de camping.
We hebben één nacht op de camping gestaan en zijn toen verder gereisd richting Småland. Maar niet zonder eerst de fantastisch mooie kerk van Habo te hebben bezichtigd. Ik heb geloof ik nog nooit zo'n mooi kerkje gezien (en ik ben in Rome geweest).
het altaar
het kerkje en de klokkenstoel
de preekstoel
Het kerkje is geheel van hout opgetrokken en elke plank is beschilderd. De eerste versie van het kerkje stamt uit 1100. Het doopfont is van ongeveer 1250 en het altaar is van 1300. De kerk in zijn huidige vormgeving stamt uit 1723. Prachtig!
Daarna zette onze reis zich voort richting Torne een klein dorpje aan het Åsnen meer waarin het Åsnen Nationale Park ligt. Torne daar kwamen wij voor het eerst zo ongeveer dertig jaar geleden. Het leuke van het dorp is wel de lanthandel, een kleine kruidenier die van alles heeft. Ströberg heette de eigenaar van de winkel. De winkel zelf heette Ströbergs ICA. Een plek waar mensen elkaar ontmoeten en die levendigheid aan een dorp geeft. Toen we drie jaar terug in Torne kwamen was Ströberg net met pensioen. Hij had geen opvolger kunnen vinden en zijn winkel stond er wat verloren bij. Het dorp was doods. Wat vonden wij dit jammer.
Wat waren we deze keer verheugd te horen dat de winkel een nieuwe eigenaar had gevonden. Met vereende krachten uit het dorp en de nabije omgeving heeft de winkel een facelift gekregen. Niet zozeer om te moderniseren maar om originele elementen uit de oude winkel weer in oude luister te herstellen. Zo vond men bijvoorbeeld achter de bestaande wanden heel mooi gaaf Pärlpoint. Dat zijn schrootjes met een golvende aansluiting op elkaar. Alles heel mooi in antiek groen geschilderd. Wat zag de winkel er mooi verzorgd uit. We hebben even met de eigenaresse staan praten. De winkel kan uit wanneer er in de zomer voldoende gasten komen. Dus mocht je naar Zweden willen reizen breng dan een bezoek aan Torne camping (zeer verzorgd en Covid proof) en breng ook een bezoek aan Ströbergs lanthandel. Zo heet de winkel nog steeds. En wat we later hoorden, de winkel is verkocht met de garantie dat de schoonmoeder van Ströberg boven de winkel mocht blijven wonen. Zelf woont hij in het huis ernaast. Is dat geen liefdevolle deal!
Wanneer je bovenstaande foto bekijkt let dan ook even op details. Bijvoorbeeld het beschermingsscherm bij de kassa. Niet zo van plastic maar een oud raamkozijntje. Het zijn de details die het doen. De winkel heeft een ruim assortiment en wanneer je op de camping staat kun je voor je levensbehoeften hier prima terecht.
We zijn natuurlijk ook even door de rest van het dorp gelopen. Er is in die dertig jaar echt maar heel weinig veranderd. Het huis met het torentje op de foto hieronder dat was dertig jaar geleden rose geschilderd. Wij of liever gezegd onze kinderen noemden het het Pippi Langkous huis. Dat is het nu niet meer. Alle huizen zien er nu goed onderhouden uit en ook dat is een verschil met dertig jaar terug. Maar verder is de sfeer zoals het was.
gezicht op de camping
Wij werden zeer enthousiast ontvangen door de volwassen dochter van de eigenaar. Zij en haar man wonen in Kopenhagen en studeren daar nog en verzorgen in de zomer de
camping. Het ziet er werkelijk heel erg verzorgd uit.
Wij hebben er twee nachten gestaan. De tweede nacht was niet echt om over naar huis te schrijven. We kamperen nu met drie honden in de camper. Dat gaat goed als alles goed gaat. Maar vannacht lag ik net op bed en hoorde ik één van de honden hijgen. Het hield niet op zodat ik na een uurtje mijn bed uitstapte om de temperatuur in de garage te controleren. We hebben er namelijk een sensor liggen. De temperatuur was goed. Ik mijn bed weer in maar het hijgen hield aan. Ik mijn bed weer uit, badjas aan en naar buiten nadat ik eerst Gerrit had gewekt om te vragen of ik de buitendeur kon openen zonder dat het alarm afging. Dat kon ik doen. Toen ik de garage opende sprong Fynn eruit, vlug deed ik hem de riem om en dacht ik even met hem te gaan lopen om hem te laten afkoelen. Echter ik kwam er achter dat het hijgen niet te maken had met zijn temperatuur maar met de noodzaak om te poepen. Hij had verschrikkelijk diaree. Toen dat midden in de nacht allemaal klaar was heb ik hem weer op zijn plek gelegd en ben ik mijn bed weer ingedoken. Na een uurtje begon het hijgen opnieuw en na een paar minuten hoorde ik hem poepen in de garage en vergingen Gerrit en ik daarboven (wij liggen namelijk boven de garage) van de stank. Wij beiden ons bed uit, deur van de garage open, alle honden sprongen eruit en de hele garage zat onder de stront.
Wij midden in de nacht de garage schoonmaken, zo goed en zo kwaad als het ging en na drie kwartier de honden er weer in. Wij handen schrobben en ook weer proberen wat nachtrust te krijgen. Na twee uurtjes, het was inmiddels vroeg in de ochtend begon het weer te stinken. Ik werd wakker en bemerkte dat Gerrit al was verdwenen. Toen we samen gingen kijken bleek de hele boel weer onder de stront te zitten. We hebben de hele zwevende vloer, die we voor de honden hebben gemaakt, uit de garage gehaald, alle spullen eruit genomen en Gerrit heeft de hele boel gesopt en schoongemaakt. Ondertussen heb ik de ontbijtspullen klaargezet en toen Gerrit klaar was konden we even rustig zitten. Fynn was nog lang niet beter. Buiten in zijn mandje moest hij nog een aantal keren braken en had hij nog wat natte winden. Nu aan het einde van de dag lijkt hij weer wat rustiger te zijn. Hoe dit allemaal komt....wij hebben geen idee. Nu maar hopen dat de andere honden het niet van hem overnemen. Want je kunt je voorstellen dat wanneer Gösta dezelfde route gaat nemen wat er dan allemaal loskomt en wat dat 's nachts voor ons gaat betekenen:-) Voor dit moment zijn alle honden rustig en dat willen we heel graag zo houden. Voor hun nachtrust maar vooral ook voor die van onszelf vannacht. Een beetje slaap zou welkom zijn.
Wel ik heb nog meer te vertellen maar dat doe ik maar in een volgende blog. Ontvang een hartelijke groet van een vermoeide Gerrit en Johanna en wordt vervolgd.......
het kerkje en de klokkenstoel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten