Gisteren hadden Gerrit en ik een gesprekje over wakker worden. Gerrit vroeg mij wat voor mij het eerste is waaraan ik denk wanneer ik wakker word. Ik sta daar eigenlijk nooit zo bij stil. Wanneer ik eenmaal goed wakker ben dan neem ik me meestal wel voor om er een goede dag van te maken. Maar tussen wakker worden en helemaal wakker zijn daar zit nog wat tijd. De reden dat hij dit vroeg was omdat hij een artikel had gelezen over lucide dromen. Lucide dromen zijn dromen waarin de dromer zich bewust is dat hij droomt. Het zijn ook dromen die je dan enigszins kunt sturen. Dat sturen van de dromen, zo stond in het artikel, dat zou mogelijk zijn wanneer je je 's ochtends als eerste, dus direct bij het wakker worden, afvraagt wat je hebt gedroomd. Doe je dit niet dan is de droominhoud alweer uit je aandacht verdwenen. Wel dat laatste dat klopt wel want ik kan me bijna nooit herinneren wat ik droom. Vanochtend werd ik wakker uit een droom maar gingen mijn gedachten bij het wakker worden alweer met me aan de loop waardoor ik me de droom niet meer herinnerde. Ik ben daarom maar gaan bedenken hoe we er vandaag een leuke dag van zouden kunnen maken.
Wel een leuke dag werd het wel. We zaten nog maar net aan de ontbijttafel toen er een appje kwam met de vraag of we al wakker waren. Terug geappt dat dit het geval was, denkend dat er een spannend bericht zou volgen. Het was slechts een vraag over het schilderwerk dat aan ons huis in de Westerein wordt uitgevoerd momenteel. Niet echt spannend dus. Maar wel leuk was dat we even gingen bellen met elkaar en Henk vroeg over we ergens over mee wilden denken. Wel dat willen we altijd wel als dat ons wordt gevraagd. Het onderwerp van het meedenken dat was positief en daar hebben we vervolgens de hele dag wat over nagedacht.
Het was vandaag mooi weer maar koud! We zijn even uit wandelen geweest en wel naar Karlsborg een vlakbij stadje. Daar hebben we een wandeling gemaakt door een bos gelegen aan de oever van het Bottensjön. We kwamen uit bij de Tacksägelsekyrkan, gelegen in het bos en zijn daarna de woonwijk ingelopen om daar eens te kijken. En wat is dat dan heerlijk, zo lanterfanten op de maandagochtend.
Tijdens deze wandeling kwamen we ook nog langs een badstrandje. Ik heb er even een foto van genomen om het te laten zien.
Kijk dat vind ik dan weer humor. Wanneer je komt aanlopen bij het strandje staat er duidelijk aangegeven op twee geplastificeerde briefjes, dat je er vooral aan moet denken de 1.5 meter afstand te bewaren. Wel het is ons nog maar net gelukt :-)
Weer bij onze auto aangekomen zijn we via een klein ommetje terug naar huis gereden. Onderweg, ook weer in een bos (want hier is echt overal bos), kwamen we een auerhaan/auerhoen tegen die net eventjes aan de kant van de weg stond te genieten, tot hij ons zag aankomen waarna hij snel in het bos verdween. Gerrit op de rem en in de achteruit en zo kon ik nog net een paar foto's van de auerhaan maken. Ik denk dat het een auerhaan is, een vrouwtje, maar mocht iemand een correctie hebben dan hoor ik het graag.
Voor ons was dit de eerste maar wellicht zijn wij ook wat ziende blind wat soorten vogels betreft. Daar gaan we ons nog eens op toeleggen wanneer we het wat rustiger hebben:-)
Omdat het heerlijk weer was en we graag buiten zijn hebben we, eenmaal thuis, de houten stoelen in de olie gezet. Eerst lichtjes schuren en dan de olie. Een klein klusje net geschikt voor de namiddag.
Tijdens dit klusje waren de honden ook even buiten bij ons. De laatste dagen beginnen onze 'ouden van dagen' weer een beetje te rennen. Gösta lokt ze uit en plotseling vliegen ze er achteraan. Het is dan een heel spektakel in de tuin omdat Fynn niet geruisloos kan rennen, hij moet er altijd luid bij blaffen.
Nu al een week lang hebben we dagelijks van dit soort wedstrijdjes. Ik houd mijn hart vast voor de harten van de oudjes. Maar ze kunnen het dus nog wel! Niet lang hoor, een paar rondjes om de struik en dan is het weer gedaan. Maar toch heel leuk dat ze dit nog kunnen.
We hebben ook de overdekte altan weer voorzien van stoelen. Daarbij deden we in de garage nog een lugubere ontdekking. Toen Gerrit de laatste stoel optilde lag er een dode muis onder. Op een gegeven moment deze winter was de val geklapt maar zat er geen muis in. Mogelijk heeft die muis zich uit de val weten te ontworstelen en is hij onder de stoel alsnog ter ziele gegaan. Gerrit geeft er niet om zo'n vondst maar ik sta erbij te gruwelen. Ik heb alle stoelen maar goed schoongemaakt en alle zitkussens ook en nu staat het weer lekker fris op de altan. Om half zeven hebben we er nog even een verstillend kopje koffie gedronken.
Ik stop want het is alweer een hele lap tekst geworden. Is het je te lang dan sla je het maar over!
Ontvang een hartelijke groet van ons.
Wordt vervolgd........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten