Herinneringen aan vroeger.....

Ben nu twee dagen in de weer geweest met het maken van de overgordijnen en de vitrage voor het zijraam van de woonkamer. Heerlijk en heerlijk dat het nu klaar is. 

Nu mijn hoofd niet meer zo bezig hoeft met werkgerelateerde zaken bemerk ik zo gedurende het bezig zijn dat er andere zaken voor in de plaats komen. 

Terwijl ik zo meter na meter stof door mijn handen laat glijden en luister naar het geluid van mijn Singer Serenade 30 die het met het nieuwe voetpedaal weer prima doet, komen er spontaan herinneringen aan vroeger. Dat zal komen door het geluid van de naaimachine, die klinkt net zo als de Singer van mijn moeder vroeger.

Mijn moeder was coupeuse, en was eigenlijk elke week wel bezig iets voor ons te maken. Ik kreeg dan bijvoorbeeld een mededeling dat er een nieuwe jas moest komen en ze vroeg dan aan mij of ik ook ideeën had voor de jas. Meestal had ik die wel en samen maakten we dan een schetsje en wanneer dat klaar was en de schets een replica was van wat ik in mijn hoofd had dan tekende mijn moeder een patroon voor de jas, nadat ze mij de maten had genomen.

Wanneer mijn moeder zo bezig was met het proces van maken schoof ik na schooltijd altijd even aan. Ik keek dan naar de handen van mijn moeder, hoe bedreven die de stof onder de machine door lieten gaan, hoe de naald precies daar kwam waar zij de stof heenstuurde. Ik keek naar haar wanneer ze de stof aan het doorslaan was, hoe ze rijgdraadjes precies op elkaar legde en de stof vastpinde met een speld, maar ook hoe ze kragen maakte, sierstiksels, borduurpatronen, knoopsgaten en ritsen inzette. Die handen van mijn moeder staan in mijn geheugen gegrift. Ik was altijd bang dat de naald in haar handen zou verdwijnen maar dat gebeurde nooit. Af en toe keek ik naar haar gezicht, meestal had ze dan een speld in de mond die ze net ergens had uitgehaald.

Nu ik zelf zo bezig ben bemerk ik een gevoel van 'dankbaarheid' (het is wat een plechtig woord maar ik kom zo een, twee, drie, niet op een ander woord) dat ik naar mijn moeder heb kunnen kijken en zo heel veel dingen van haar heb geleerd. Ik bemerk tijdens het bezig zijn met de gordijnen dat ik het fijn vind dat ik dit kan, dat ik weet hoe ik bepaalde dingen moet doen, omdat ik het natuurlijk vaker heb gedaan maar uiteindelijk heb geleerd van mijn moeder. Mijn eigen handen lijken nu op die van mijn moeder vroeger, al ben ik nu zelf veel ouder en mijn handen ook natuurlijk. Maar toen, vroeger, vond ik mijn moeders handen eveneens rimpelig en oud maar vooral ook fascinerend bedreven.