'Je moet goed uit je doppen kijken' dat zei mijn moeder tegen mij wanneer ik als klein meisje huilend thuiskwam met een bult op mijn hoofd omdat ik tegen een lantaarnpaal aangelopen was. Blijkbaar zo in gedachten dat ik hem niet had waargenomen.
Gerrit maakt de gordijnkoven nu in serie en er waren er twee tegelijkertijd klaar. Dus....omdat ik ook gordijnen en vitrage heb klaarliggen ben ik gisteren gaan plamuren en schuren en aan het einde van de middag kon ik ze mooi in de 'Histor grondverf voor hout' zetten. Dat is nog verkeerde verf, niet watergedragen, maar ik heb het nog en het is dure verf en we blijven Nederlanders dus eerst het oude opmaken voordat je met het nieuwe begint. Dat was nog eventjes een 'boppeslach' dat het lukte gistermiddag met de grondverf omdat het zo de hele nacht lekker kon drogen en uitharden. Dan zou ik het de volgende dag kunnen aflakken. Vanmorgen na het ontbijt en het uurtje Zweedse les waar we trouw elke ochtend mee bezig zijn, de werkbroek aan en fijn afschuren en afnemen. Intussen had Gerrit boven in de Allrum al de bokjes neergezet met planken die als werktafel dienen. Zo werd aan alle voorwaarden voor een mooie aflakklus voldaan. Ik mijn mooiste nieuwe kwast uit de werkkast gehaald en los met schilderen. En wat ging het mooi, de koven begonnen mooi te glanzen van de verf, geen uitlopers of andere ongemakken, mooi dekkend afgeschilderd. Ik was er helemaal trots op. Ik riep nog naar Gerrit die net door de hal liep thuiskomend van het hondenuitlaten, dat ze mooi 'Strak in de lak' stonden. Gerrit kwam daarop even kijken en vond dat ook, niets op aan te merken. Samen lopen we naar beneden de keuken in en.....wat staat daar op tafel.....de Histor hoogglans verf. Die had ik daar inderdaad neergezet. Ik was nog even in verwarring de gedachte kwam in mij op of ik dan wellicht twee blikken Histor hoogglans had.. maar al direct wist ik ook wel dat DAT niet het geval was. Ik heb met mijn beste kunnen de koven voor de tweede keer in de grondverf gezet!! Ik balen en Gerrit zei: ' Nu worden ze nog mooier!' en daarachteraan.....je raadt het al....
Ze appt ons over de SEAT. Die heeft namelijk een verstopt roetfilter en staat daarmee al 4 weken in de VW/SEAT garage. In de AKUT KÖ!! Dat is de rij voor spoedgevallen, die blijkt 4 weken lang te zijn. Wat is het geval...onder het personeel in de werkplaats is een of andere epidemie uitgebroken. Er zijn 7 monteurs ziek, waaronder de monteur die deze zeer speciale reparatie kan uitvoeren. Elke keer wanneer Suzanne belt zijn ze er bijna mee bezig en zal het nog enige dagen duren. Nu, na 4 weken, is het geduld wat op. De garage ligt op een uur lopen afstand en omdat we toch in afwachting zijn van de regen- en hagelbuien zeggen we toe naar Skövde te rijden om zo even met haar naar de garage te gaan om te overleggen hoe verder. Terwijl we daar staan te wachten op iemand die ons te woord kan staan zien we door een klein raampje naar de werkplaatst dat haar auto op de brug staat en er aan gemonteerd wordt. Het is een lust om dat te zien en Suzanne ontspant zichtbaar. De deskmedewerker loopt voor haar even naar de monteur toe om te vragen hoe lang de reparatie nog duurt en wat blijkt, de volgende dag om vier uur kan ze hem komen halen. Dat zit mooi mee!! Hoera, na vier weken.
Na dit goede nieuws gaan we nog even naar het winkelcentrum, daar ontmoeten we ook Fredrik die uit zijn werk nog even bij ons komt om zo met elkaar nog een lekker kopje koffie te drinken.
Daarna gaan we naar huis. Het is dan spits zoals onderstaande foto laat zien.
Het tochtje van Skövde naar huis daar geniet ik elke keer weer van.
Hierboven zie je een riviertje,( zomers is het een klein stroompje maar nu met het afvoeren van al het smeltwater is die kleine rivier buiten zijn oevers getreden, een mooi gezicht), De Tidan
Wanneer we dan eventjes verder rijden komen we bij Beateberg. Vlak voor Beateberg in Rydholm staat een stenen gebouwtje dat er nog heel mooi uitziet. Het is een småbarnskola geweest. 1901 staat boven bij de deur. Tot in 1960 is daar nog les gegeven aan kleine kinderen. Tegenwoordig is er een museum in gevestigd. Je kunt daar echter niet zomaar naar binnenlopen, je moet iemand bellen om een tijd af te spreken. We zijn er al vaak langs gereden, ik heb nog nimmer gezien dat er iemand naar binnen ging.
Wanneer je dan nog eventjes verder rijdt kom je in Beateberg (prachtige namen vind je niet). In Beateberg staat werkelijk een schitterende kerk, bijna nog mooier dan die van ons in Undenäs.
Wanneer we Beateberg achter ons laten komen we in Brosundet. Bro is natuurlijk Brug, er is een Brug over het smalste punt in het Viken.
Daar bij de brug staan een drietal huizen aan het Viken werkelijk schitterend gelegen en een lust om naar te kijken. Ik houd de foto op klein formaat want ik treed toch een beetje in de privacy van de mensen die er wonen.
Wanneer we de brug zijn gepasseerd zijn we bijna thuis. Ik begon al na te denken over wat ik straks thuis zou gaan doen en hoe het met Arvid en Fynn zou zijn toen mijn aandacht plotseling toch weer naar buiten werd getrokken door twee elanden midden in een stuk land. Keren!....zei ik tegen Gerrit. We zijn teruggereden om in de avondschemering nog een foto te maken en rustig een poosje te kunnen kijken. De elanden hielden ons goed in de gaten maar bleven rustig staan. Dat is toch een van de mooiste dingen die je tegen kunt komen, elanden in de vrije natuur. Ik heb de foto nog wat bewerkt om er wat meer licht in te krijgen, het was eigenlijk al wat te donker voor een scherpe foto....maar toch... Geweldig!
Gelukkig keek ik op dat moment wel goed uit mijn doppen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten