Een pompoen die met de helm op ter wereld komt...

Stiekem vond ik het wel lekker dat het vanochtend regende en de lucht behoorlijk grijs was. Dat betekent namelijk dat we vandaag niet verder kunnen met het snoeiwerk in de tuin. Nou ja wat heet....niet verder kunnen. Alles kan natuurlijk maar met regen in de tuin werken is niet leuk. En we hebben afgesproken dat we zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen nu we met pensioen zijn. Dus..

Vandaag kon ik weer eens lekker verder werken aan mijn gordijnen. 

Voordat ik met mijn gordijnen in de weer ga heb ik eerst weer even een blik geworpen op mijn zaaigoed in de vensterbank van de keuken. Dat gaat helemaal voorspoedig, zo voorspoedig dat Gerrit gisteren een begin heeft gemaakt met het uitbreiden van mijn moestuin. In Mölltorp hebben we bakken gekocht die we gaan vullen met aarde zodat straks mijn zaaigoed buiten in de grond verder kan uitgroeien. Vanochtend bij de inspectie van het zaaigoed zag ik dat een van mijn pompoenen met 'de helm op' uit de aarde rijst. Het vlies van de pit die ik heb gezaaid zit om het blad heen. Een grappig gezicht.

 Terug naar het atelier. De gordijnen die ik nu maak zijn wat breder dan die voor de verandadeuren, en mijn werktafel is eigenlijk te klein. Ik moet de gordijnen steeds verschuiven en omdat de stof erg glad is glijdt de boel steeds van de tafel af. Vandaar de aardewerken vaas op de tafel, die gebruik ik als een soort presse papier of eigenlijk een presse gordijn.

 Ik ben de gehele dag met de gordijnen in de weer geweest. Toen ik half tien vanavond bijna klaar was en de laatste plooi nog moest instikken voordat ik aan de thee kon die Gerrit had gezet, brak ik achter elkaar aan wel vijf naalden en begon mijn machine te lussen. Wat bleek.... in de plooi zat net nog een heel klein stukje van de eerste gebroken naald en daar braken de andere naalden steeds op. Morgen bij Lina eerst maar een doosje nieuwe machinenaalden kopen.

Vanavond stond ik nog eventjes te kijken naar mijn pompoen met de helm. Ik weet niet of het wel goed komt. Het vliesje van de pit zit nog steeds om het blad heen ook nu de steel zich gerecht heeft. Het is wat een vreemd gezicht zo in mijn teeltbakje.

 Nu eten we gelukkig niet heel veel pompoenen en ik heb nog zes anderen en nog eentje op komst dus erg is het niet. Maar misschien komt het ook nog wel goed ..wie weet.